ട്രെയിലറിൽ നിന്ന് തന്നെ ഊഹിച്ചെടുക്കാവുന്ന കഥയും കഥാഗതിയും ആണ് മലയൻകുഞ്ഞിന്റെത്.
എന്നാലും അത് എങ്ങിനെ ഒരു മുഴുനീള സിനിമയാക്കി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നറിയാനുള്ള കൗതുകമാണ് മലയൻകുഞ്ഞിനെ കാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുക .
ഇത്തരം ജോണറുകളിൽ പല ഭാഷകളിലായി നമ്മൾ മുൻപ് കണ്ട സിനിമകളുമായൊന്നും മലയൻകുഞ്ഞിനെ താരതമ്യപ്പെടുത്തേണ്ട കാര്യമില്ല. എന്തിന് ഭരതന്റെ 'മാളൂട്ടി'യുമായോ മാത്തുക്കുട്ടി സേവ്യറിന്റെ 'ഹെലനു'മായോ പോലും അത്തരമൊരു താരതമ്യം ആവശ്യമില്ല .
ഒരേ തീമിലും ഒരേ കഥയിലും വരുന്ന സിനിമകൾ ആണെങ്കിൽ കൂടി ഒന്ന് മറ്റൊന്നിൽ നിന്ന് മാറി എങ്ങിനെ വ്യത്യസ്തമായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് നോക്കുന്നതായിരിക്കും നല്ലത്. മലയൻകുഞ്ഞിനെ അങ്ങിനെയാണ് ആസ്വദിക്കാനും സാധിക്കുക.
ആദ്യത്തെ പല സീനുകളും ഓവർ ഡീറ്റൈലിംഗ് നൽകി നീട്ടി വലിക്കുന്നതായി തോന്നിയെങ്കിലും ഒരു ഘട്ടമെത്തുമ്പോൾ സിനിമയോട് ഇഴുകി ചേരാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. മലയോര ജനതയുടെ ജീവിതത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന സീനുകൾ കാര്യമായി ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ കൂടിയും സിനിമ കണ്ടു കൊണ്ടിരിക്കെ നമ്മളും അവരിൽ ഒരാളായി മാറുന്നുണ്ട് .
അനിക്കുട്ടന്റെ കഥാപാത്രത്തെ വരച്ചിടാൻ കുറച്ചധികം സമയം എടുക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഭ്രാന്തൻ മാനസികാവസ്ഥയെ നമുക്ക് കൂടി ഉൾക്കൊള്ളാൻ സാധിച്ചതും അത് കൊണ്ട് തന്നെയല്ലേ എന്ന് ചിന്തിച്ചു പോയി .
അയാൾ ഒരിക്കലും ഒരു ജാതിവാദി ആയിരുന്നിരിക്കാൻ സാധ്യതയില്ല .. പക്ഷേ പെങ്ങളുടെ ഒളിച്ചോട്ടവും അച്ഛന്റെ തൂങ്ങി മരണവും ഒക്കെ കൂടി ചേർന്ന മനസികാഘാതങ്ങൾ അയാൾക്കുള്ളിൽ അയാൾ പോലുമറിയാതെ ജാതിവെറിയും പകയും സൃഷ്ടിക്കുന്നു ..അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരേ സമയം സിനിമയിൽ ആ കഥാപാത്രം വെറുപ്പും സഹതാപവുമൊക്കെ പിടിച്ചു പറ്റുന്നുണ്ട്.
ജാഫർ ഇടുക്കിയൊക്കെ കുറച്ചു സീനിലേ ഉള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ കിടിലൻ പെർഫോമൻസ് തന്നെ. കല്യാണ തലേന്ന് മകൾ ഒളിച്ചോടി പോയിട്ടും സമനില നഷ്ടപ്പെടാതെ അയാൾ സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതും ചെക്കന്റെ വീട്ടുകാരെ കാര്യം പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്താനുള്ള അയാളുടെ ആ പോക്കും ഒടുക്കം മരക്കൊമ്പിൽ മരിച്ചു തൂങ്ങിയാടുന്നതുമൊക്കെ നെഞ്ചിൽ കനമുണ്ടാക്കുന്നു .
ഒരായുസ്സ് മുഴുവൻ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കാൻ തീരുമാനിച്ച ദ്വേഷ്യവും പകയും സ്വാർത്ഥതയുമൊക്കെ എത്ര പെട്ടെന്നാണ് വെള്ളത്തിനും മണ്ണിനുമിടയിൽ അലിഞ്ഞില്ലാതാകുന്നത് .
താൻ കലഹിച്ചവരും തന്നോട് കലഹിക്കാൻ വന്നവരുമൊക്കെ ഒരു പെരുമഴയിൽ പൊടുന്നനെ ഒലിച്ചു വന്ന മലയുടെ ചീഞ്ഞ മണ്ണിൽ ശ്വാസം വെടിഞ്ഞിട്ടും അനിക്കുട്ടനെ മാത്രം ബാക്കിയാക്കുന്ന വിധി വൈപരീത്യം .
പൊന്നിയുടെ കരച്ചിൽ ആണ് അനിക്കുട്ടന്റെ ഇനിയുള്ള ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് നടത്തുക .. ക്ലൈമാക്സ് സീനുകളെല്ലാം ശരിക്കും കണ്ണ് നനയിച്ചു..
ഫഹദിന്റെ ഒറ്റയാൾ പ്രകടനമൊക്കെ മികച്ചു നിന്നു..ജ്യോതിഷ് ശങ്കറിന്റെ കലാസംവിധാനം തന്നെയാണ് മലയൻകുഞ്ഞിന്റെ ഹൈലൈറ്റ്.
AR റഹ്മാൻ സംഗീതം സിനിമക്ക് ഗുണം ചെയ്തതായി തോന്നിയില്ല.. പക്ഷെ പശ്ചാത്തല സംഗീതം മനസ്സ് തൊടുന്നു.. പ്രത്യേകിച്ച് ക്ലൈമാക്സ് സീനുകളിൽ..
ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കുറ്റമറ്റ സിനിമാ നിർമ്മിതി അല്ല മലയൻകുഞ്ഞ്. പോരായ്മകൾ അനുഭവപ്പെടാം.. ബോധ്യപ്പെടാതെ പോകുന്ന സീനുകളും ഉണ്ടാകാം .. ഇനിയും നന്നാക്കാമായിരുന്നെന്ന് തോന്നാവുന്ന കാര്യങ്ങൾ പറയാനുമുണ്ടാകാം .. എന്നിട്ടും എന്ത് കൊണ്ടൊക്കെയോ പല കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട് മലയൻകുഞ്ഞിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
*വിധി മാർക്ക് = 6.5/10
-pravin-
No comments:
Post a Comment