ലോകേഷിന്റെ സിനിമാറ്റിക് യൂണിവേഴ്സ് !!

ലോകേഷ് കനകരാജെന്ന പുതുമുഖ സംവിധായകനെ ഗംഭീരമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയ സിനിമ 'മാനഗരം' ആയിരുന്നെങ്കിലും 'കൈതി'യിലൂടെയാണ് ലോകേഷ് കനകരാജ് എന്ന സംവിധായകൻ ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നത്.

മാസ്സ് പരിവേഷമുള്ള കഥാപാത്ര നിർമ്മിതികളെ കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥയുടെ പിൻബലത്തിലിൽ ത്രില്ലടിപ്പിക്കും വിധം അവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരു സംവിധായകൻ എന്ന നിലക്ക് ലോകേഷ് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നതും 'കൈതി'ക്ക് ശേഷമാണ്.

എന്നാൽ 'മാസ്റ്ററി'ലേക്ക് എത്തിയപ്പോൾ വിജയുടെ സൂപ്പർ താര പരിവേഷത്തെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി ഒരു ടിപ്പിക്കൽ മാസ്സ് പടം കൊണ്ട് പ്രേക്ഷകരെ തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തുകയാണ് ലോകേഷ് ചെയ്തത്. വിജയുടെ ജെ.ഡിയെക്കാൾ വിജയ് സേതുപതിയുടെ ഭവാനിയായിരുന്നു ആ പടത്തിൽ സ്‌കോർ ചെയ്തത് .

തന്റെ സിനിമകളിൽ നായകനും വില്ലനുമൊക്കെ ഒരു പോലെ സ്‌ക്രീൻ സ്പേസ് കൊടുക്കുന്ന കാര്യത്തിൽ ലോകേഷ് കാണിക്കുന്ന താൽപ്പര്യം ശ്രദ്ധേയമാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ കമൽ ഹാസനെ വച്ച് 'വിക്രം' പ്രഖ്യാപിക്കുമ്പോൾ ആ സിനിമ ഒരു ഹീറോക്ക് വേണ്ടി മാത്രം എഴുതുന്നതല്ല എന്ന് ഉറപ്പായിരുന്നു.

മുൻകാല സിനിമകളുടെ റഫറൻസുകൾ 'വിക്രമി'ന് വേണ്ടി സമർത്ഥമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താൻ ലോകേഷിന് സാധിച്ചു. 'കൈതി'യെ തന്നെയാണ് പ്രധാനമായും അതിനായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

പഴയ 'വിക്രം' സിനിമയിൽ കമൽ ഹാസ്സൻ ചെയ്ത RAW ഏജന്റ് കഥാപാത്രത്തെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തും വിധമാണ് ഫഹദിന്റെ അമർ എന്ന കഥാപാത്ര സൃഷ്ടി. പഴയ വിക്രമിനെ കർണ്ണനായി പുനരവതരിപ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം ആ സിനിമയിലെ സത്യരാജിന്റെ വില്ലൻ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഒറ്റ ചില്ലു മാത്രമുള്ള കണ്ണട വിജയ് സേതുപതിയുടെ വില്ലന് വേണ്ടിയും റഫർ ചെയ്ത് കാണാം.

കമൽ ഹാസ്സന്റെ സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസും എനർജിയും 'വിക്രമി'ന്റെ ഹൈലൈറ്റ് ആകുമ്പോഴും ഫഹദും വിജയ് സേതുപതിയും ചെമ്പനും നരേനുമടക്കമുള്ളവരുടെ കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾക്ക് സിനിമയിൽ വ്യക്തമായ ഇടം കിട്ടുന്നുണ്ട്. ശബ്ദം കൊണ്ടാണെങ്കിലും കാർത്തിയുടെ ഡില്ലി വന്നു പോകുന്ന സീനും, സൂര്യയുടെ ഇൻട്രോ സീനുമൊക്കെ തിയേറ്റർ കാഴ്ചയിൽ ഗംഭീരമായ ഒരു ഓളം ഉണ്ടാക്കുന്നു.

പ്രവചനാതീതമായ കഥയോ കഥാ സാഹചര്യമോ അല്ലാതിരുന്നിട്ടു കൂടി കാഴ്ചക്കാരെ പിടിച്ചിരുത്തുന്ന മേക്കിങ് തന്നെയാണ് വിക്രമിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ പ്ലസ് പോയിന്റ്. ആക്ഷൻ സീനുകളും, പശ്ചാത്തല സംഗീതവും, ഛായാഗ്രഹണവുമൊക്കെ മികച്ചതായി തന്നെ അനുഭവപ്പെട്ടു.

ഒരു ആക്ഷൻ ത്രില്ലർ സിനിമയുടെ ചേരുവകൾ കൂടുതലുണ്ടെങ്കിലും കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കുടുംബവും വ്യക്തി ജീവിതവും വൈകാരികതയുമൊക്കെ ഇഴ ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന വിധമാണ് ലോകേഷ് 'വിക്രമി'നെ രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

സിസ്റ്റത്തോടുള്ള എതിർപ്പുകളും, മനുഷ്യന്റെ പ്രതികാര ബുദ്ധിയും, സാമൂഹികതയും, വേട്ടക്കാരനും ഇരക്കുമൊക്കെ ഒരു പോലെ ബാധകമായിട്ടുള്ള പ്രകൃതിയുടെ നിയമവുമൊക്കെ കൂട്ടത്തിൽ പറഞ്ഞു പോകുന്നത് കാണാം.

'കൈതി'യിലെ ക്ലൈമാക്സിൽ ഉയരുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട് - സംബന്ധമേ ഇല്ലാതെ വന്ത് മൊത്തത്തെ കാലി പൻഡ്രു പോയവൻ യാര് ?

സംബന്ധം ഇരിക്ക് ..അവൻ പേര് ഡില്ലി .. എന്ന് അടൈകളം പറയുമ്പോൾ ഡില്ലി മകളെയും എടുത്ത് റോഡിലൂടെ നടന്നു പോകുകയാണ്.. കത്തിക്കയറുന്ന ബിജിഎമ്മിനോടൊപ്പം ആ സീൻ കാണുമ്പോഴാണ് ഈ കഥ ഇവിടെയൊന്നും തീരുന്നതല്ല എന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത്.

അന്ന് 'കൈതി' സമ്മാനിച്ച അതേ മൂഡിലിരുന്നു കൊണ്ട് വിക്രമിനെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് തന്നെയാണ് 'വിക്രമി'ന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച ആസ്വാദനം എന്ന് പറയാം.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ =ഉലകനായകനെ മുൻനിർത്തി കൊണ്ട് ലോകേഷ് കനകരാജ് ഒരുക്കുന്ന ഒരു സിനിമാറ്റിക് യൂണിവേഴ്‌സിലേക്കുള്ള വാതിൽ മാത്രമാണ് വിക്രം. ഇത് ആരംഭം മാത്രമാണ്. കഥകളും കഥാപാത്രങ്ങളുമൊക്കെ ഇനിയും വരാനുണ്ട്.'വിക്രമി'ൽ കേൾക്കുന്ന ഡില്ലിയുടെ ശബ്ദവും, കഥാവസാനം റോളക്‌സെന്ന കൊടൂര വില്ലന്റെ ഇൻട്രോയുമൊക്കെ അതിന്റെ ചെറിയ സൂചനകൾ മാത്രം.ജെ.ഡിയും, ഡില്ലിയും, റോളക്‌സും, വിക്രമുമൊക്കെ കൂടെ ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്ന ആ സിനിമാറ്റിക് യൂണിവേഴ്‌സ് ലോകേഷിന്റെ വരും സിനിമകളെ കൂടുതൽ ത്രസിപ്പിക്കട്ടെ.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

പുഴുവരിക്കുന്ന യാഥാർഥ്യങ്ങൾ !!

ജാതി ഒരു മിഥ്യയെങ്കിലും ജാതീയത ഒരു യാഥാർഥ്യമാണ്. മനുഷ്യൻ മാറി റോബോട്ട് വന്നാലും ഇതൊന്നും അങ്ങിനെ മാറില്ലെടോ എന്ന് കുട്ടപ്പൻ പറയുന്നത് അത് കൊണ്ടാണ്.

മമ്മൂട്ടിയുടെ കുട്ടനും അപ്പുണ്ണി ശശിയുടെ കുട്ടപ്പനും തമ്മിലുള്ള അന്തരം കൃത്യമായി വരച്ചു കാണിക്കുന്നതോടൊപ്പം ആ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളും കൊണ്ട് നടക്കുന്ന നിലപാടുകളും ആദർശവും അമർഷവുമൊക്കെ അവരുടേതായ കാഴ്ചപ്പാടിൽ കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട് സിനിമ. ഇതിൽ കുട്ടന്റെ കൂടെ നിൽക്കണമോ കുട്ടപ്പന്റെ കൂടെ നിൽക്കണമോ എന്നത് കാഴ്ചക്കാരന്റെ രാഷ്ട്രീയം പോലിരിക്കും.

'വിധേയനി'ലെ ഭാസ്ക്കര പട്ടേലരും, 'പാലേരി മാണിക്യ'ത്തിലെ മുരിക്കിൻ കുന്നത് അഹമ്മദ് ഹാജിയെയുമൊക്കെ വച്ച് താരതമ്യപ്പെടുത്തുമ്പോൾ 'പുഴു'വിലെ കുട്ടൻ എന്ന കഥാപാത്രം മമ്മൂട്ടി എന്ന നടനെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു വില്ലൻ വേഷമേ അല്ല. എന്നാൽ അറപ്പിന്റെയും വെറുപ്പിന്റെയുമൊക്കെ ചിന്താഗതികൾ കൊണ്ട് നെഗറ്റിവ് പരിവേഷം കൈവരുന്ന കുട്ടൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തെ തനിക്ക് മാത്രം സാധ്യമായ സൂക്ഷ്മാഭിനയങ്ങളിലൂടെ മികച്ചതാക്കി മാറ്റുന്നു മമ്മൂട്ടി.

വേണുവിന്റെ 'മുന്നറിയിപ്പി'ൽ പുറമേക്ക് ശാന്തശീലനായി പെരുമാറുന്ന, ആരെയും ആകർഷിക്കുന്ന സംസാര-പെരുമാറ്റങ്ങൾ ഉള്ള സി.കെ രാഘവനെ എത്ര നിഗൂഢമായാണ് മമ്മൂട്ടി അവതരിപ്പിച്ചത് എന്നോർത്തു നോക്കൂ. ഇവിടെ 'പുഴു'വിലെ കുട്ടനിലും സമാനമായ ഒരു നിഗൂഢതയുണ്ട്. അയാൾ അധികം സംസാരിക്കില്ല, പലപ്പോഴും ഒരു ശത്രുവിനെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, പലതിനെയും ഭയക്കുന്നു, പലരെയും വെറുക്കുന്നു, ഒരു വേട്ടക്കാരനെ പോലെ നിലകൊള്ളുന്നു . ഈ സ്വഭാവ സവിശേഷതകൾക്കെല്ലാം പശ്ചാത്തലമായി നിൽക്കുന്നതാകട്ടെ അയാൾക്കുള്ളിലെ സവർണ്ണ ബോധമാണ്. അത് തന്റെ മകനിലേക്ക് കൂടി പകർന്നു കൊടുക്കാൻ അയാൾ ശക്തമായി ശ്രമിക്കുന്നു.

കുട്ടൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ മാനറിസങ്ങളെ മമ്മൂട്ടി പകർന്നാടുന്നത് ഹൈ വോൾട്ടേജിൽ അല്ല മറിച്ച് നിസ്സാരമെന്ന് തോന്നാവുന്ന ഭാവപ്രകടനങ്ങളിൽ കൂടിയാണ്. ഉള്ളിൽ വെറുപ്പ് ഒതുക്കി കൊണ്ട് സംസാരിക്കുന്നതും, മനസ്സിൽ പക കത്തി നിൽക്കുമ്പോൾ വൈകാരികമായി പെരുമാറുന്നതും, ഒരു ക്രൂരകൃത്യം നടപ്പിലാക്കിയ ശേഷം തെല്ലും കുറ്റബോധമില്ലാതെ തീർത്തും സാധാരണമായി തന്നെ മറ്റുള്ളവരുമായി ഇടപഴകുന്നതുമടക്കം പല വിധ സ്വഭാവ-പെരുമാറ്റ ശൈലികൾ കൊണ്ട് കുട്ടനെ വേറിട്ടൊരു നെഗറ്റിവ് കഥാപാത്രമാക്കി പൂർണ്ണതയിൽ എത്തിക്കാൻ മമ്മൂട്ടിക്ക് സാധിച്ചു.

കുട്ടൻ -കുട്ടപ്പൻ എന്ന ഒരു പോലെയുള്ള കഥാപാത്ര നാമകരണത്തിന്റെ പിന്നിൽ പോലും കൃത്യതയുണ്ട്. രണ്ടു പേരുകളിൽ ഒന്ന് ഓമനത്തത്തോടെ സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നതും മറ്റൊന്ന് ദളിത് സ്വത്വമുള്ള പേരായി കണ്ട് അവഗണിക്കപ്പെടുന്നതുമാണ്. അപ്പുണ്ണി ശശിയുടെ കുട്ടപ്പനിലേക്ക് ചെന്നാൽ അയാൾ ഒരുപാട് അവഗണനകളും അവഹേളനങ്ങളും അനുഭവിച്ചറിയുകയും അതിൽ നിന്ന് സ്വയമേ പൊരുതി വിജയിച്ചവനുമാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

സ്‌കൂളിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് ടീച്ചർമാരിൽ നിന്ന് നേരിട്ട പരിഹാസത്തെ കുട്ടിയായിരിക്കെ തന്നെ അയാൾ തന്റേതായ രീതിയിൽ ഒറ്റക്ക് നാടകം കളിച്ചു കൊണ്ട് പ്രതിഷേധിച്ചതായി പറയുന്നുണ്ട്. തന്റെ നിറത്തെ ജാതീയമായി പരിഹസിച്ചവനെ കായികമായി കൈകാര്യം ചെയ്തു കൊണ്ട് പ്രതിഷേധിക്കുന്ന തലത്തിലേക്ക് അയാൾ മാറിയതിന് പിന്നിൽ കയ്പ്പേറിയ ജീവിതാനുഭവങ്ങൾ തന്നെയാകാം കാരണം. അയാൾ നിയമവ്യവസ്ഥകളിലൂടെ നീതി വാങ്ങാൻ വേണ്ടി കാത്തു നിൽക്കുന്നില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാൻ ഒരു ലൈസൻസിന്റെയും ആവശ്യമില്ല എന്ന് പറയുന്ന തരത്തിൽ ഒരു റബൽ ആയി തന്നെ നിലകൊള്ളുന്നു.

കുട്ടപ്പന്റെ ഭാര്യാ കഥാപാത്രം പാർവ്വതിയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പ്രകടനപരമായ സാധ്യതകൾ നൽകുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല . പാർവ്വതിക്ക് പകരം ആര് അഭിനയിച്ചാലും ആ റോൾ മോശമാകുകയും ഇല്ല. എന്നിട്ടും എന്ത് കൊണ്ട് പാർവ്വതി എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരമായിരുന്നു ചിലരൊക്കെ അപ്പുണ്ണി ശശിക്ക് എതിരെ പറഞ്ഞ സവർണ്ണത നിറഞ്ഞ കമെന്റുകൾ.

കലാഭവൻ മണിയുടെ നായികയാകാൻ വിമുഖത കാണിച്ച നടിമാരുണ്ടായിരുന്ന മലയാള സിനിമയിൽ അത്ര പോലും പ്രശസ്തനല്ലാത്ത അപ്പുണ്ണി ശശിയുടെ ഭാര്യാ വേഷം ചെയ്യാൻ തയ്യാറായ പാർവ്വതിയുടെ നിലപാട് ആണ് ഈ സിനിമയിലെ അവരുടെ കഥാപാത്രത്തേക്കാൾ കൈയ്യടി അർഹിക്കുന്നത്.

പുഴു എന്ന പേര് ഈ സിനിമയുടെ പല തലങ്ങളിൽ കൂടിപ്പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട്. നിസ്സാരവത്ക്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമായും അറപ്പിന്റെ പ്രതീകമായുമൊക്കെ പുഴുവിനെ സിനിമയിൽ ബന്ധപ്പെടുത്തി കാണാം. അതിനോടൊപ്പം തന്നെ സിനിമയിൽ പ്രാധാന്യമുണ്ട് തക്ഷകന്റെ ആ നാടകത്തിന്. അഥവാ ആ നാടകമാണ് പുഴുവിന്റ ആത്മാവ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ =  ഒരിക്കലും പറയാത്ത ഒരു വിഷയമല്ല പുഴുവിന്റെ പ്രമേയം, പക്ഷെ എത്ര പറഞ്ഞാലും പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെടാത്ത ഒരു വിഷയത്തെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന സിനിമ എന്ന നിലക്ക് തന്നെയാണ് 'പുഴു' ഇന്നും പ്രസക്തമാകുന്നത്. അവതരണത്തിലെ മന്ദഗതിയും പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ വിഷയത്തെ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ച ശൈലിയുമൊക്കെ പുഴുവിന്റെ പോരായ്മാകളായി പറയാമെങ്കിലും ഒരു പാഴ് കാഴ്ചയല്ല 'പുഴു' വിന്റേത്.

*വിധി മാർക്ക് = 7/10 

-pravin-

കടുവയുടെയും കാടിന്റെയും രാഷ്ട്രീയം !!

കടുവയും പുലിയുമൊക്കെ നാട്ടിലിറങ്ങി നാട്ടുകാരെ ആക്രമിച്ചു എന്ന വാർത്ത വായിക്കുമ്പോൾ എന്ത് കൊണ്ട് കടുവയും പുലിയും കാടിറങ്ങി നാട്ടിലെത്തുന്നു എന്ന് ചിന്തിക്കാനോ ചർച്ച ചെയ്യാനോ അധികമാരും ശ്രമിക്കാറില്ല. അത്തരം വാർത്തകളിലെല്ലാം തന്നെ മനുഷ്യന്റെ സ്വൈര്യ ജീവിതം ഇല്ലാതാക്കാൻ വേണ്ടി നാട്ടിലിറങ്ങുന്ന ഭീകരർ മാത്രമാണ് വന്യജീവികൾ.

പുലിയും കടുവയുമൊക്കെ സിനിമകളിലും വില്ലന്മാരാണ്. വാറുണ്ണിയും മുരുകനുമൊക്കെ നായകനായി വരുന്ന സിനിമകളിൽ പുലിക്കും കടുവക്കുമൊന്നും അതിനപ്പുറം മറ്റൊരു കഥാപാത്ര പരിവേഷത്തിന് സാധ്യത പോലുമില്ല.

കഥാന്ത്യത്തിൽ നായകന്മാരുടെ കൈകളാൽ കടുവയും പുലിയും ചത്ത് വീണാലെ ഹീറോയിസത്തിന് പൂർണ്ണതയുണ്ടാകൂ, എന്നാൽ മാത്രമേ അത്തരം സിനിമകൾ ആസ്വദനീയമാകൂ എന്നൊക്കെയുള്ള നിർബന്ധ ബുദ്ധിക്ക് എതിരെ നിക്കുന്ന സിനിമയാണ് 'ഷേർണി'.

കാടിന്റെയും നാടിന്റെയും പ്രശ്നം ഒരു പോലെ വരച്ചു കാണിക്കുന്നുണ്ട് 'ഷേർണി'. വനാതിർത്തികളിൽ താമസിക്കുന്നവരുടെ ജീവിതവും അവർക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന പ്രശ്നങ്ങളും, വന്യജീവികളുടെയും കാടിന്റെയും നാടിന്റെയുമൊക്കെ കാര്യത്തിൽ ഭരണകൂടങ്ങളുടെ ഭാഗത്ത് നിന്നുണ്ടാകുന്ന വീഴ്ചകളും, രാഷ്ട്രീയപരമായ മുതലെടുപ്പുകളുമടക്കം പലതും റിയലിസ്റ്റിക്കായി അവതരിപ്പിക്കാൻ ഷേർണിക്ക് സാധിച്ചു.

ശരത് സക്സേനയുടെ പിന്റു എന്ന വേട്ടക്കാരൻ കഥാപാത്രത്തിനു സിനിമക്കുള്ളിലെ മറ്റു കഥാപാത്രങ്ങൾ നൽകുന്ന വീര പരിവേഷത്തെ വിദ്യാ ബാലന്റെ ഫോറസ്സ് ഓഫിസർ എത്ര ഗംഭീരമായാണ് മറി കടക്കുന്നത് എന്ന് പറയ വയ്യ. വിദ്യാ ബാലന്റെ മറ്റൊരു ഇഷ്ട കഥാപാത്രമായി മാറുന്നു ഷേർണിയിലെ വിദ്യാ വിൻസെന്റ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കഥാപാത്ര സംഘട്ടനങ്ങളും സാഹസിക പ്രകടനങ്ങളും ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ കാടിന്റെയും കടുവയുടേയുമൊക്കെ രാഷ്ട്രീയം മനോഹരമായി മനസ്സിൽ തട്ടും വിധം ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരാൻ സംവിധായകൻ അമിത്‌ വി.മസൂർക്കറിന് സാധിച്ചു. Hats off to the entire team behind this movie.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

പന്ത്രണ്ടാമന്റെ അന്വേഷണങ്ങൾ !!

സംഭവ ബഹുലമായ ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലർ ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഒരൊറ്റ രാത്രിയിലെ കഥയെ പരിമിതമായ കഥാപരിസരം കൊണ്ടും കഥാപാത്രങ്ങൾ കൊണ്ടും ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന രീതിയിൽ തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് .  

സ്ഥിരം കുറ്റാന്വേഷണ കഥകളിലെ ഗിമ്മിക്കുകൾ ഒന്നുമില്ലാതെ ഒരു ഗെയിം കളിക്കുന്ന പ്രതീതിയിൽ അന്വേഷണം നടത്തുന്നതൊക്കെ നന്നായി തോന്നി .. കഥയിലെ അസ്വാഭാവികതകളെ കുറിച്ചും നാടകീയതകളെ കുറിച്ചുമൊന്നും ശങ്കിച്ച് നിൽക്കാതെ ചന്ദ്ര ശേഖറിന്റെ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾക്കായി ആ മേശക്ക് ചുറ്റും നമ്മളും ആ പത്തു പേരെ മാറി മാറി നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കും .

മോഹൻലാലിൻറെ costume കാണുമ്പോൾ ബിഗ് ബോസ് സീസൺ നാലിൽ നിന്ന് നേരിട്ട് വന്നു അഭിനയിച്ച പോലെ തോന്നിയെങ്കിലും ബോറായി തോന്നിയില്ല .. സർവ്വോപരി ഏട്ടന്റെ ആറാട്ട് കണ്ടതിന് ശേഷം ഇപ്പോൾ ഒരു വിധപ്പെട്ട ബോർ സീനുകൾ ആണെങ്കിൽ കൂടി അത് സഹിക്കാൻ സാധിക്കാറുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ 'പന്ത്രണ്ടാമ'ൻ വ്യക്തിപരമായി എന്നെ തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തുകയാണ് ഉണ്ടായത്.

ഇതിലെ അവിഹിതങ്ങളെ ചൊല്ലി പരാതിയില്ല. ആ അവിഹിതങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയെ ത്രില്ലിംഗ് ആക്കിയത് എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. ഒരു murder mystery നിറഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോഴും പല കഥാപാത്രങ്ങളുടെയും പൊയ് മുഖങ്ങൾ അഴിഞ്ഞു വീഴുന്ന സീനുകളെല്ലാം നന്നായി തോന്നി.. ഒരുപാട് predictions ന് സാധ്യതകൾ തന്നപ്പോഴും ക്ലൈമാക്സ്‌ ട്വിസ്റ്റുകളൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു..

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു ചെറിയ ക്രൈം ത്രില്ലർ നോവൽ വായിക്കുന്ന ഫീൽ നൽകി കൊണ്ട് പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ച ഒരു കൊച്ചു സിനിമ എന്ന നിലക്ക് 12th Man ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

*വിധി മാർക്ക് = 7/10 

-pravin- 

സേതു രാമയ്യരുടെ അഞ്ചാം വരവ് !!

ഒരുപാട് പേരുടെ നെഗറ്റീവ് റിവ്യൂസ് കേട്ടിട്ട് തന്നെയാണ് CBI 5 ന് പോയത്. പക്ഷേ എന്തോ അത്രക്കും മോശമായി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല.

കേസ് അന്വേഷണം സി.ബി.ഐയിലേക്ക് എത്തുന്നതും സേതു രാമയ്യർ അന്വേഷണ ചുമതലയുമായി വരുന്നതുമടക്കം പല സീനുകളും സിബിഐ സീരീസിലെ ഒഴിവാക്കാനാകാത്ത കാര്യങ്ങൾ ആയത് കൊണ്ട് എല്ലാ CBI സിനിമകളിലും ഒരേ അവതരണ രീതി തന്നെയാണ് എന്നൊക്കെ പരാതിപ്പെടുന്നതിൽ കാര്യമില്ല.

സിബിഐയുടെ ചരിത്രത്തിൽ പ്രതിസന്ധികൾ നേരിടേണ്ടി വന്ന ഒരു കേസ് അന്വേഷണം എന്ന നിലക്ക് 'ബാസ്‌ക്കറ്റ് കില്ലിംഗ്' കേസിനെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാമായിരുന്നു. എന്നാൽ ആ കേസിൽ സിബിഐ നേരിട്ട പ്രശ്നങ്ങളും പ്രതിസന്ധികളുമൊക്കെ പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്ന രംഗങ്ങളൊക്കെ ഒന്ന് കൂടെ മെച്ചപ്പെടുത്താമായിരുന്നു.

ഒരു ഫ്ലാഷ് ബാക്കിലൂടെയെന്ന പോലെ ഒരു കേസ് അന്വേഷണത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ പങ്കു വെക്കുമ്പോൾ ലൈവായിട്ട് നടക്കുന്ന ഒരു കേസ് അന്വേഷണത്തിന്റെ ചടുലത ഇല്ലാതെ പോയി എന്നത് ഒരു പോരായ്മയാണ്. സേതുരാമയ്യരിന്റെ അന്വേഷണ ടീമിലെ പഴയ കോമ്പോ മാറി പുതിയ ഒരു ടീം വരുമ്പോൾ അതിലേക്ക് കുറച്ചു കൂടി നല്ല കാസ്റ്റിങ് വേണമായിരുന്നെന്നും തോന്നി. ഈ സീരീസിലെ തന്നെ ഏറ്റവും മോശപ്പെട്ട ഒരു കഥാപാത്രമായി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു ഇടവേള ബാബുവിന്റെ മാമൻ വർഗ്ഗീസ്.

ദൃശ്യ പരിചരണത്തിലൂടെയും പശ്ചാത്തല സംഗീതത്തിലൂടെയുമൊക്കെ കേസ് അന്വേഷണത്തിന്റെ പിരിമുറുക്കങ്ങൾ അനുഭവപ്പെടുത്താനും സ്വാഭാവികമായും അതിന്റെതായ ഒരു ത്രില്ലിംഗ് മൂഡ് ഉണ്ടാക്കി എടുക്കാനുമൊക്കെ മുൻകാല സിബിഐ സിനിമകളിൽ സാധിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ സിബിഐ 5 ലേക്ക് വരുമ്പോൾ കേസിന്റെ മുഴു നീള വിവരങ്ങളും വള്ളി പുള്ളി വിടാതെ ശ്രദ്ധിച്ചു കേൾക്കുന്നവർക്ക് മാത്രമായി ആസ്വാദനം ചുരുങ്ങുന്നുണ്ട്.

ജഗതിയുടെ വിക്രമിനെ സ്‌ക്രീനിൽ കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം തോന്നി. സിനിമയുടെ കഥയുമായി ചേർന്ന് നിൽക്കും വിധം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥാപാത്രത്തെ SN സ്വാമി മനോഹരമായി എഴുതി ചേർത്തിട്ടുണ്ട്.

കാര്യമായി വലിയ റോളുകളൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇന്നത്തെ ജഗതിക്ക് സാധിക്കില്ല എന്ന യാഥാർഥ്യത്തെ അംഗീകരിക്കുമ്പോഴും ആ ചക്ര കസേരയിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ട് തന്നെ അദ്ദേഹം വിക്രമിനെ ഗംഭീരമാക്കി. "His brain is still vibrant" എന്ന് സേതുരാമയ്യർ പറയുമ്പോൾ കാണുന്ന നമുക്കും അത് അംഗീകരിക്കാൻ സാധിക്കുന്നു. ജഗതി തിരിച്ചു വരുമായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ചിന്തിച്ചു പോയ നിമിഷങ്ങൾ കൂടിയായിരുന്നു അത്.

കുറ്റാന്വേഷണങ്ങളിലെ സാങ്കേതികതയും ശാസ്ത്രീയതയുമൊക്കെ കൂടുതൽ പഠന വിഷയമാക്കി കൊണ്ട് കാലത്തിനനുസരിച്ചു മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി കൊണ്ടുള്ള കുറ്റാന്വേഷണ സിനിമകൾക്കിടയിൽ സിബിഐയുടെ പുതിയ പതിപ്പിന് വിമർശനങ്ങൾ സ്വാഭാവികം. കഥാപാത്രങ്ങളുടെ എണ്ണക്കൂടുതലും, മോശം കാസ്റ്റിങ്ങും, അവതരണത്തിലെ മന്ദഗതിയും, സിനിമയുടെ സമയ ദൈർഘ്യവുമൊക്കെ തന്നെയായിരിക്കാം പലർക്കും ഇഷ്ടക്കേട് ഉണ്ടാക്കിയത് എന്ന് കരുതുന്നു.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഏറ്റവും മികച്ചതല്ലെങ്കിലും കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു ത്രില്ലർ എന്ന നിലക്ക് വ്യകതിപരമായി CBI 5 എന്നെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തി. ക്ലൈമാക്സ് ട്വിസ്റ്റുകളൊക്കെ നന്നായി തന്നെ ആസ്വദിക്കാൻ സാധിച്ചു.

*വിധി മാർക്ക് = 6/10

-pravin-

ചോദ്യങ്ങളും നിലപാടുകളും കൊണ്ട് പ്രസക്തമാകുന്ന സിനിമ !!

നീതിക്ക് വേണ്ടി ഉയരുന്ന ശബ്ദങ്ങൾ അത് സമൂഹത്തിലായാലും സിനിമയിലായാലും ആവേശം കൊള്ളിക്കുന്നതാണ്. കൊമേഴ്സ്യൽ സിനിമകളിൽ അത്തരം കാര്യങ്ങളെ പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും പറയുന്ന വിഷയത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം ഹീറോയിസത്തിന് നൽകുന്ന ശൈലിയാണ് കൂടുതലും കാണാറുള്ളത് . ഡിജോ ജോസ് ആന്റണിയുടെ 'ജനഗണമന' ആ കാര്യത്തിൽ വേറിട്ടൊരു മാതൃക സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ട്.

സ്ഥിരം നായക-പ്രതിനായക സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വ്യവസ്ഥിതികൾ മാറ്റിയെടുത്ത അല്ലെങ്കിൽ അതിനനുസരിച്ചു മാറി ജീവിക്കുന്നവരെ പൂർണ്ണമായും നായകനെന്നോ പ്രതിനായകനെന്നോ പിടി തരാത്ത വിധം അവതരിപ്പിക്കുകയാണ് സിനിമയിൽ. ആ തരത്തിൽ പൃഥ്വിരാജ്-സുരാജ് ടീമിന്റെയൊക്കെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളെ നെഗറ്റീവ് ഷെയ്ഡിൽ ഫലവത്തായി ഉപയോഗിക്കാൻ സാധിച്ചിടത്ത് സിനിമ മികച്ചു നിൽക്കുന്നു.

സമകാലീന സംഭവങ്ങളെ കോർത്തിണക്കി കഥ പറയുമ്പോഴും അതിനൊത്ത കഥാപാത്ര നിർമ്മിതികളും കഥാസാഹചര്യങ്ങളുമൊക്കെ കൊണ്ട് കെട്ടുറപ്പുള്ള ഒരു തിരക്കഥയുണ്ടാക്കാൻ ഷാരിസ് മുഹമ്മദിന് സാധിച്ചിടത്താണ് 'ജനഗണമന' വിജയിക്കുന്നത്.

തിരുത്തപ്പെടേണ്ട പൊതു ബോധ്യങ്ങളും ധാരണകളുമൊക്കെ പ്രേക്ഷകർക്ക് മുന്നിൽ വ്യക്തമായി അവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചതും, കെട്ട കാലത്തെ രാഷ്ട്രീയ വ്യവസ്ഥിതികളെ കുറിക്ക് കൊള്ളുന്ന കഥാപാത്ര സംഭാഷണങ്ങളിലൂടെ വിമർശന വിധേയമാക്കിയതുമെല്ലാം ഒരു സിനിമക്കപ്പുറം ജനഗണമനയെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നുണ്ട്.

പൃഥ്വിരാജിന്റെ അരവിന്ദ് സ്വാമിനാഥനും വിൻസിയുടെ ഗൗരി ലക്ഷ്മിയുമൊക്കെ നന്നായി എന്ന് പറയുമ്പോഴും സുരാജിന്റെ സജ്ജൻ കുമാർ തന്നെയാണ് പ്രകടനത്തിൽ ഏറെ മികച്ചതായി അനുഭവപ്പെട്ടത്. സ്പെഷ്യൽ പ്രോസിക്യൂട്ടർ വേഷത്തിൽ എത്തുന്ന ഷമ്മി തിലകനും കൊള്ളാമായിരുന്നു.

രണ്ടാം പകുതിയിലെ കോടതി സീനുകളിൽ ലോജിക്ക് പരതാനും അവതരണത്തിലെ നാടകീയതകളെ ചോദ്യം ചെയ്യാനുമൊക്കെയുള്ള അവസരം തരുന്നുണ്ടെങ്കിലും കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന പ്രമേയത്തിന്റെയും ഉന്നയിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളുടെയുമൊക്കെ പ്രസക്തി കൊണ്ട് ആ സീനുകൾ കല്ല് കടിയായി അനുഭവപ്പെട്ടില്ല.

റിയലിസ്റ്റിക് ആയി കൈകാര്യം ചെയ്യാമായിരുന്ന സീനുകളെങ്കിലും ആ സീനുകൾക്ക് ഒരു പവർ ഉണ്ടാകണമെങ്കിൽ ഒരൽപ്പം നാടകീയതയും സിനിമാറ്റിക് അവതരണവുമൊക്കെ അനുയോജ്യമാണെന്ന് തന്നെയാണ് അഭിപ്രായം.

ദൈർഘ്യമേറിയ കോടതി സീനുകളും വാദ പ്രതിവാദങ്ങളും അതിനേക്കാളുപരി സമൂഹത്തിൽ നില നിൽക്കുന്ന പൊതു ബോധങ്ങളെയും മിഥ്യാ ധാരണകളെയുമൊക്കെ വലിച്ചു കീറുന്ന സംഭാഷണങ്ങളുമൊക്കെ ആരെയെങ്കിലും അസ്വസ്ഥതപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് തന്നെയാണ് ആ സീനിന്റെ വിജയവും .

ജേക്സ് ബിജോയുടെ സംഗീതവും, സുദീപിന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും, ശ്രീജിത്ത് സാരംഗിന്റെ എഡിറ്റിങ്ങുമൊക്കെ 'ജനഗണമന'യുടെ ചടുലതയെ കൂടുതൽ മനോഹരമാക്കി. ക്ലൈമാക്സ് ട്വിസ്റ്റുകളും കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ട്രാൻസ്ഫോമേഷൻ സീനുകളൊക്കെ എടുത്തു പറയേണ്ട മികവുകളാണ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പൂർണ്ണമായും ഒരു രാഷ്ട്രീയ സിനിമ എന്ന നിലക്ക് വിലയിരുത്തപ്പെടാനാകില്ലെങ്കിലും പത്ര വാർത്തകളിലൂടെ നമ്മൾ വായിച്ചു മറന്നിട്ടുള്ള പല സംഭവങ്ങളെയും അനീതികളെയും ഓർമ്മപ്പെടുത്തുകയും, അതിനെയെല്ലാം സമകാലീന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പ്രസകത്മായ ചോദ്യങ്ങൾ സഹിതം പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സിനിമ എന്ന നിലക്ക് 'ജനഗണമന' കൈയ്യടി അർഹിക്കുന്നു.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

ഭയപ്പാടിന്റെ 'അന്താക്ഷരി' !!

ഒറ്റപ്പെട്ട വീടുകളും വിജനമായ വഴികളും റബ്ബർ എസ്റ്റേറ്റുമൊക്കെ കഥയിലെ ദുരൂഹതക്ക് മികവേകിയപ്പോൾ ദൃശ്യപരിചരണത്തിലൂടെ ഒരു ഹൊറർ മൂഡ് സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്നതിൽ സിനിമ വിജയിച്ചു. സൗണ്ട് ഡിസൈനും നന്നായി അനുഭവപ്പെട്ടു .

ഒരു പോലീസ് കുറ്റാന്വേഷണ കഥയുടെ സ്ഥിരം ചട്ടക്കൂടുകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഈ സിനിമയിലെ അന്വേഷണം ദാസ് എന്ന പോലീസുകാരനിൽ നിന്ന് മാറി ദാസിന്റെ വ്യക്തിപരമായ അന്വേഷണമായി മാറുന്നതൊക്കെ കൊള്ളാമായിരുന്നെങ്കിലും അന്വേഷണത്തെ ചടുലമാക്കുന്ന കഥാഗതികളോ അനുബന്ധ കഥകളോ ഇല്ലാതെ പോകുന്നിടത്ത് ഒരൽപ്പം വിരസമാകുന്നുണ്ട് അന്താക്ഷരി.

സാധാരണ കുറ്റാന്വേഷണ സിനിമകളിൽ കൂർമ്മ ബുദ്ധിയുള്ള പോലീസ് കഥാപാത്രങ്ങളെ മാത്രം കണ്ടു ശീലിച്ചത് കൊണ്ടാകാം സൈജു കുറുപ്പിന്റെ ആത്മവിശ്വാസമില്ലാത്ത പോലീസ് കഥാപാത്രം വ്യത്യസ്തതമായി തോന്നി.

ആത്മവിശ്വാസമില്ലായ്‌മയും ഭയവുമൊക്കെ കൂടി കലർന്ന പോലീസ് കഥാപാത്രത്തെ സൈജു കുറുപ്പ് നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ടോർച്ച് വെളിച്ചത്തിൽ റബ്ബർ എസ്റ്റേറ്റിലെ ഇരുട്ടിലൂടെ കൊലപാതകിയെ തേടി ഭയത്തോടെ അന്താക്ഷരി കളിക്കേണ്ടി വരുന്ന സീനൊക്കെ ഗംഭീരമായി തന്നെ സൈജു ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

ഭയം എന്ന വികാരത്തിനെ ഈ സിനിമയിലെ മിക്ക കഥാപാത്രങ്ങളുമായും ബന്ധപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് കഥ പറയാൻ സംവിധായകൻ ശ്രമിച്ചു കാണാം സിനിമയിൽ. അരക്ഷിതരായി ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്നവരുടെയും, ആത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടവരുടെയുമൊക്കെ മനസ്സിലെ ഭയം ഒരു ഘട്ടം കഴിഞ്ഞാൽ ഏത് വയലൻസും ചെയ്യാനുള്ള മാനസികാവസ്ഥയിലേക്ക് അവരെ കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിക്കുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താനും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് സിനിമ.

കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങളിൽ രമേഷ് കോട്ടയത്തിന്റെ പോലീസ് കഥാപാത്രം മികച്ചു നിന്നു. അത് പോലെ കിഷോറിന്റെ കുട്ടിക്കാലം അഭിനയിച്ച പയ്യന്റെ പ്രകടനവും എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ് .

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു വറൈറ്റി ത്രില്ലർ എന്ന് പറയാമെങ്കിലും അപൂർണ്ണമാണ് പലതും.. പല കഥാപാത്രങ്ങളെയും വേണ്ട പോലെ കഥയിലേക്ക് ബന്ധപ്പെടുത്താനോ ഉപയോഗപ്പെടുത്താനോ ശ്രമിക്കാതെ പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ച പോലെ തോന്നി.. അതൊഴിച്ചു നിർത്തിയാൽ കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു പടമാണ് 'അന്താക്ഷരി'.

*വിധി മാർക്ക് = 5.5/10

-pravin-

മനസ്സ് പൊള്ളിക്കുന്ന 'വെയിൽ മരങ്ങൾ' !!

സിനിമകൾ എന്റർടൈൻമെന്റിന് വേണ്ടി മാത്രമാകണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ ഒരിക്കലും ഡോക്ടർ ബിജുവിന്റെ സിനിമകൾ കാണരുത്. കാരണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകൾ എന്നും അവശരായ മനുഷ്യരെ കുറിച്ചാണ്. അഥവാ അവർക്ക് വേണ്ടിയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകളത്രയും.

മനുഷ്യർക്ക് വേണ്ടി നിരന്തരം സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു സംവിധായകന്റെ സിനിമയിലെ കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് എന്തിനാണ് ഊരും പേരും? അതൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെ എത്രയോ മനുഷ്യരുടെ കഥകൾ അദ്ദേഹം തന്റെ സിനിമകളിലൂടെ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 'വെയിൽ മരങ്ങളി'ലേക്ക് വരുമ്പോഴും അത്തരം സമാനതകൾ കാണാൻ സാധിക്കും.

മൺറോതുരുത്തിലെ മഴക്കാലത്തിന്റെയും ഹിമാചലിലെ ശൈത്യ കാലത്തിന്റെയും പശ്ചാത്തലത്തിലുള്ള കഥ പറച്ചിലിന് ദൃശ്യ ഭംഗി ഏറെയെങ്കിലും ഇന്ദ്രൻസിന്റെ പേരില്ലാ കഥാപാത്രത്തിന്റെ പൊള്ളുന്ന ജീവിതമാണ് കാണുന്നവർക്ക് അനുഭവപ്പെടുക.

ഏത് മഴയത്തും ഏത് തണുപ്പത്തും കത്തിയെരിഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ജീവിത മരങ്ങൾ.അവർക്ക് പേരും മേൽവിലാസവുമൊന്നുമില്ല.. അവർ എവിടെയും ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്നവർ മാത്രമാണ്. ആധാർ കാർഡും റേഷൻ കാർഡും ഒന്നുമില്ലാതെ ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്നവർ.. ഈ ഭൂമിയിൽ ജീവിച്ചിരുന്നവരാണ് എന്ന് ഒരിക്കലും തെളിയപ്പെടാത്തവർ.. ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലാത്ത അവരെ പോലുള്ളവരുടെ വെറും ഒരു പ്രതിനിധി മാത്രമാകുന്നു 'വെയിൽ മരത്തി'ലെ ഇന്ദ്രൻസിന്റെ കഥാപാത്രം.

ഇരുട്ടിൽ മഴയത്ത് നിന്ന് കത്തുന്ന തെങ്ങും, വെള്ളത്തിൽ മൂടിപ്പോയ വീടും, പ്രളയം തോർന്ന ശേഷം വെള്ളത്തിൽ മുങ്ങി നിൽക്കുന്ന മണ്ടയില്ലാത്ത തെങ്ങിന്റെ മേൽ അഭയം പ്രാപിച്ച കോഴിയുമൊക്കെ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞു പോകുന്ന വെറും കാഴ്ചകൾ മാത്രമല്ല അതൊരു ജനതയുടെ ഇന്നും മാറാത്ത ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ കൂടിയാണ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഇന്ദ്രൻസിന്റെ പ്രകടനവും എം ജെ രാധാകൃഷ്ണന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും തന്നെയാണ് വെയിൽ മരങ്ങളുടെ ഹൈലൈറ്റ്. വിദേശ ചലച്ചിത്രമേളകളിൽ ആദരിക്കപ്പെടുമ്പോഴും ഡോക്ടർ ബിജുവിനെ പോലുള്ളവരുടെ സിനിമകൾ കേരളത്തിൽ വേണ്ട വിധം ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടാതെ പോകുന്നു എന്നത് ഒരു നിരാശയാണ്.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

റോക്കി ഭായിയുടെ അഴിഞ്ഞാട്ടം !!

കോലാർ സ്വർണ്ണ ഖനിയുടെ അധികാരം സൂര്യവർദ്ധനിൽ നിന്ന് ഗരുഡയിലേക്ക് എത്തി നിൽക്കുന്ന കാലത്തായിരുന്നു ബാംഗ്ലൂരിലേക്കുള്ള റോക്കി ഭായിയുടെ എൻട്രി. ഷെട്ടിയുടെ ആളായി ബോംബെ അധോലോകത്ത് വിലസിയിരുന്ന റോക്കി ഭായി ഗരുഡയെ കൊല്ലാൻ വേണ്ടി എത്തുന്നത് തൊട്ടാണ് KGF സംഭവ ബഹുലമാകുന്നത്.

സൂര്യ വർദ്ധന്റെ കാല ശേഷം KGF ന്റെ സർവ്വാധികാരവും കൈക്കലാക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള തർക്കങ്ങളും സംഘർഷങ്ങളും ഒരു ഭാഗത്ത് നടക്കുമ്പോൾ തന്നെ റോക്കി ഭായ് എന്ന വീര നായക പരിവേഷത്തെ ഗംഭീരമായി ബിൽഡ് അപ് ചെയ്യുകയാണ് KGF ന്റെ ആദ്യ ഭാഗത്തിൽ പ്രശാന്ത് നീൽ ചെയ്തത്.

ഗരുഡയെ കൊല്ലുന്നതോടെ KGF ലെ അടുത്ത സംഭവ വികാസങ്ങൾ എന്തൊക്കെയായിരിക്കാം എന്ന ആകാംക്ഷ നിലനിർത്തി കൊണ്ടാണ് ആദ്യ ഭാഗം അവസാനിച്ചതെങ്കിൽ രണ്ടാം ഭാഗം തുടങ്ങുന്നത് KGF ന്റെ സർവ്വാധിപനായി സിംഹാസനത്തിലേറുന്ന റോക്കി ഭായിയിൽ നിന്നാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒന്നാം ഭാഗത്തേക്കാൾ ശക്തമായ വീരപരിവേഷത്തോടെ ആഘോഷിക്കപ്പെടുന്നു റോക്കി ഭായ്.

വെറുതേ ഒരു മാസ്സ് ബിൽഡ് അപ്പ് എന്ന് ഒരിടത്ത് പോലും തോന്നിക്കാത്ത വിധം അടിമുടി സ്റ്റൈലും ആക്ഷനുമായി റോക്കി ഭായിയായി യാഷ് അഴിഞ്ഞാടുകയായിരുന്നു. സ്‌ക്രീൻ കാഴ്ചകളിൽ അത്ര മാത്രം പവർ അനുഭവപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കഥാപാത്രമായി റോക്കിയെ അനുഭവപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ.

ഒന്നാ ഭാഗത്തിൽ അനന്ത് നാഗിന്റെ വിവരണങ്ങളിലൂടെയാണ് KGF ന്റെ കഥയിലേക്ക് നമ്മൾ അടുക്കുന്നത്. രണ്ടാം ഭാഗത്തിലേക്ക് വരുമ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകനായി വരുന്ന പ്രകാശ് രാജിനാണ് കഥയുടെ തുടർ വിവരണത്തിന്റെ ചുമതല കൊടുക്കുന്നത്. പ്രകാശ് രാജ് ഒരു മികച്ച നടനാണെങ്കിൽ കൂടിയും രണ്ടാം ഭാഗത്തിലെ കഥ പറച്ചിൽ സീനുകളിലും അനന്ത് നാഗിനെ തന്നെ ആഗ്രഹിച്ചു പോകും പ്രേക്ഷകർ.

KGF ആദ്യ ഭാഗത്തിലെ വില്ലൻ കഥാപാത്രമായ ഗരുഡ ഉണ്ടാക്കിയ ഓളത്തിനൊപ്പം അധീരക്ക് എത്താൻ സാധിക്കാതെ പോയതിന്റെ കാരണം സഞ്ജയ് ദത്തിന്റെ ആരോഗ്യ പ്രശ്നനങ്ങളാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാകാം അധീരയുടെ ലുക്കിലുള്ള എനർജി പ്രകടനത്തിൽ കുറഞ്ഞു പോയത്. അതേ സമയം അധീരയെക്കാൾ സ്‌കോർ ചെയ്യുന്ന കഥാപാത്രമായി മാറുന്നു രവീണ ടണ്ടൻറെ റമിക സെൻ എന്ന പ്രധാനമന്തി കഥാപാത്രം.

ശ്രീനിധി ഷെട്ടിയുടെ നായികാ വേഷത്തെക്കാൾ KGF ൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് അർച്ചനയുടെ അമ്മ വേഷമാണ്. റോക്കി ഭായിയുടെ നായിക എന്നതിനപ്പുറം ശ്രീനിധിക്ക് അധികമൊന്നും ചെയ്യാനില്ലായിരുന്നു. അതേ സമയം ഒന്നാം ഭാഗത്തിലായാലും രണ്ടാം ഭാഗത്തിലായാലും അധികം സീനുകൾ ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടു കൂടി ശക്തമായ ഒരു സ്ത്രീ കഥാപാത്ര സാന്നിധ്യമായി അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ട് റോക്കി ഭായിയുടെ അമ്മ. അമ്മയെ കുറിച്ചുള്ള ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് സീനുകളെല്ലാം വൈകാരികമായി തന്നെ അവതരിപ്പിക്കാനും സാധിച്ചു. ഒരർത്ഥത്തിൽ KGF ന്റെ കഥയും റോക്കി ഭായിയുടെ ജീവിതവും മാറ്റി മറക്കുന്നത് ആ അമ്മയാണ് എന്ന് പറയാം.

History Tells Us Powerful People Come From Powerful Places എന്ന ആദ്യ ഭാഗത്തിലെ ഡയലോഗിനെ രണ്ടാം ഭാഗത്തിൽ History was Wrong , Powerful People Make Places Powerful എന്ന് തിരുത്തി പറയുമ്പോഴുള്ള visuals എല്ലാം ഗംഭീരമായിരുന്നു.

സിനിമയുടെ കളർ ടോൺ , ഛായാഗ്രഹണം, ചടുലമായ ബാക് ഗ്രൗണ്ട് മ്യൂസിക്, എഡിറ്റിങ് എല്ലാം തന്നെ എടുത്തു പറയേണ്ട മികവുകളാണ്. എല്ലാം കഴിഞ്ഞെന്ന് കരുതിയിരിക്കുന്നിടത്ത് വീണ്ടുമൊരു തീപ്പൊരി പാറിച്ചു കൊണ്ടുള്ള എൻഡ് ക്രെഡിറ്റ് സീൻ KGF ന്റെ ആവേശത്തെ കെട്ടണക്കാതെ നിലനിർത്തുന്നു.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഗംഭീര മാസ്സ് പടം . കഴിഞ്ഞതത്രയും ആമുഖങ്ങൾ മാത്രമെങ്കിൽ, ഇനിയും പറഞ്ഞു തീർന്നിട്ടില്ലാത്ത കഥയുടെ ഒരു തുടക്കം മാത്രമാണിതെങ്കിൽ, KGF നു ഇനിയും ചാപ്റ്ററുകൾ വേണ്ടി വരും. Let us Wait and See ..!!

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

ത്രസിപ്പിക്കുന്ന തിയേറ്റർ കാഴ്ചകൾ !!

ചരിത്രവും ലോജിക്കുമൊക്കെ നോക്കി വിലയിരുത്താൻ പോയാൽ RRR ന് ഒരു തരത്തിലുമുള്ള ആസ്വാദനവുമുണ്ടാകില്ല എന്നത് ട്രെയ്‌ലറിൽ നിന്ന് തന്നെ വ്യക്തമായിരുന്നത് കൊണ്ട് RRR എങ്ങിനെ കാണേണ്ട ഒരു സിനിമയാണ് എന്നത് സംബന്ധിച്ച് ഒരു ധാരണ ഉണ്ടായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരു രാജമൗലി സിനിമയിൽ നിന്ന് എന്ത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നോ അത് RRR ൽ നിന്ന് കാണാൻ കിട്ടി.

അല്ലൂരി സീതാ രാമ രാജുവും കോമരം ഭീമുമൊക്കെ ചരിത്രത്തിൽ അടയാളപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നത് രണ്ടു വ്യത്യസ്ത കാലഘട്ടത്തിലെ വിപ്ലവകാരികൾ ആയിട്ടാണെങ്കിലും അവരുടെ പോരാട്ടങ്ങൾ പൊതുവേ ആദിവാസി സമൂഹത്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് രാജിനെതിരെയായിരുന്നു സീതാ രാമ രാജുവിന്റെ പോരാട്ടമെങ്കിൽ കോമരം ഭീം പ്രധാനമായും അന്നത്തെ നിസാം നവാബിന്റെ ഭരണത്തിനും ജന്മിത്തത്തിനുമെതിരെയാണ് പോരാടിയത്.

ഈ രണ്ടു ചരിത്ര പുരുഷന്മാരെയും തന്റെ സിനിമയിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളാക്കി അവതരിപ്പിക്കുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ ചരിത്രവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി കൊണ്ടുള്ള ഒരു കഥ പറച്ചിലിനല്ല രാജ മൗലി ശ്രമിക്കുന്നത് . മറിച്ച് ആദിവാസികളടക്കം വിവിധ ജന വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്ന് രാം -ഭീം മാർക്ക് കിട്ടിയ ദൈവീക പരിവേഷത്തെ ആഘോഷിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന തലത്തിൽ പൂർണ്ണമായും ഫിക്ഷന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിൽ ഒരു സിനിമയുണ്ടാക്കുക എന്നത് മാത്രമായിരുന്നു രാജ മൗലിയുടെ ഉദ്ദേശ്യം.

അല്ലൂരി സീതാ രാമ രാജുവിന്റെ യൗവ്വന കാലത്തെ സന്യാസ ജീവിതവും ആധ്യാത്മിക വിഷയങ്ങളിലെ പഠനവും യോഗാ പരിശീലനവും കുതിരയോട്ടത്തിലെ മെയ്‌വഴക്കവുമടക്കമുള്ള കാര്യങ്ങളിലെ റഫറൻസുകൾ ആയിരിക്കാം കാൽപ്പനിക കഥകളിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ശ്രീരാമ പരിവേഷം ചാർത്തി നൽകിയിട്ടുണ്ടാകുക . കോമരം ഭീമിന്റെ കാര്യത്തിലും സമാനമായ ഒരു ദൈവീക പരിവേഷം ആദിവാസി സമൂഹം നൽകിയിട്ടുണ്ട് . RRR സിനിമയിലേക്ക് ഈ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെയും പരിഗണിക്കുമ്പോൾ രാജമൗലി ഫിക്ഷന്റെ സാധ്യതകൾ കണ്ടെത്തുന്നതും അവിടെ നിന്ന് തന്നെ.

ഒരു ഹീറോയിക് സിനിമയുടെ എല്ലാ വിധ സാധ്യതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും അത് വേണ്ട മികവിൽ അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കാതെ പോയിടത്താണ് പ്രിയ ദർശന്റെ കുഞ്ഞാലി മരക്കാറൊക്കെ അടപടലം വീണു പോയതെങ്കിൽ അതേ സാധ്യതകളെ സാങ്കേതിക തികവോടെയും മികവോടെയും ഗംഭീരമാക്കുകയാണ് രാജമൗലി ചെയ്തത്.

ചടുലമായ അവതരണവും രാംചരൺ- ജൂനിയർ എൻ ടി ആർ കോമ്പോയുടെ ഗംഭീര പ്രകടനവുമൊക്കെ കൂടിയ സ്‌ക്രീൻ കാഴ്ചകളിൽ ലോജിക്ക് പരതാനും ചരിത്രം പറയാനും സമയം കിട്ടുന്നില്ല എന്നതാണ് സത്യം. ചരിത്രത്തിനോ യുക്തിക്കോ അല്ല അനുഭവപ്പെടുത്തലിനാണ് അവിടെ പ്രസക്തി.

രാം ചരണിന്റെയും ജൂനിയർ എൻ ടി ആറിന്റെയുമൊക്കെ ഇൻട്രോ സീനും മറ്റു ഫൈറ്റ് സീനുകളുമൊക്കെ കാണുമ്പോൾ അറിയാം ആ ഒരു സീനിനു വേണ്ടി അവർ എടുത്ത തയ്യാറെടുപ്പുകൾ എത്രയായിരുന്നു എന്ന്. കത്തി സീനുകളെന്ന് വിലയിരുത്താൻ എളുപ്പമെങ്കിലും തിയേറ്റർ കാഴ്ചയിൽ അത്തരം സീനുകളെല്ലാം ത്രസിപ്പിക്കുന്നതാക്കി മാറ്റിയതിന് പിന്നിൽ രാജമൗലിയുടെ മാജിക്ക് തന്നെയാണ്.

പ്രകടനപരമായി നോക്കിയാൽ രാം ചരണും - ജൂനിയർ എൻ ടി ആറും തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയെ മൊത്തത്തിൽ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകുന്നത്. അവരുടെ എനർജി തന്നെയാണ് RRR ന്റെ പവർ എന്ന് പറയാം. ആലിയാ ഭട്ടിന്റെ സീതയെക്കാളും പ്രകടന സാധ്യത കിട്ടിയതും നന്നായി തോന്നിയതും ജെന്നിഫർ ആയി വന്ന ഇംഗ്ലീഷ്കാരിയാണ് . ചെറിയ വേഷമെങ്കിലും അജയ് ദേവ്ഗണിന്റെ പ്രകടനവും മികച്ചു നിന്നു.

ബാഹുബലിയുമായി തുലനപ്പെടുത്തേണ്ട ഒരു സിനിമയല്ല RRR. ബാഹുബലിയുമായി സാമ്യതപ്പെടുത്താൻ ഒന്നും ബാക്കി വക്കാതെ തീർത്തും മറ്റൊരു കഥയും കഥാപശ്ചാത്തലവും കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങളുമൊക്കെയായി വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നിടത്താണ് RRR ന്റെ ഭംഗി.

ഈ സിനിമയിലെ ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട കാര്യം ഏതാണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ രാം ചരൺ - ജൂനിയർ എൻ ടി ആർ കോമ്പോ സീനുകൾ ആണെന്ന് പറയും. അത്ര മാത്രം ഗംഭീരമായി തന്നെ ആ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങൾക്കിടയിലെ സൗഹൃദവും സംഘർഷവും ഒന്നിച്ചുള്ള പോരാട്ടവുമൊക്കെ സ്‌ക്രീനിൽ കാണാം.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = തിയേറ്ററിൽ കണ്ടാസ്വദിക്കേണ്ട ഒരു സിനിമ.

വിധി മാർക്ക് =8/10

-pravin-

ഒരു തീ തന്നെയാണ് 'ഒരുത്തീ' !!

അക്കു അക്ബറിന്റെ 'വെറുതേ ഒരു ഭാര്യ'യിലെ ടൈറ്റിൽ സോങ്ങിൽ ബിന്ദുവിന്റെ ഒരു ദിവസത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്നത് കാണാം. ഒരു ശരാശരി വീട്ടമ്മയുടെ ഒരു ദിവസത്തെ ജോലികളിലൂടെയാണ് ബിന്ദു എന്ന വീട്ടമ്മ കഥാപാത്രത്തെ ആ സിനിമയിൽ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നത്. ബിന്ദുവിനെ ഒരു ശക്തമായ സ്ത്രീ കഥാപാത്രമെന്ന് പലരും അഭിപ്രായപ്പെട്ടെങ്കിലും അതിനോട് ഇന്നും യോജിക്കാൻ തോന്നിയിട്ടില്ല.

'വെറുതെ ഒരു ഭാര്യ' എന്ന സിനിമാപ്പേരിനോട് നീതി പുലർത്തും വിധം വെറുതേ ആ കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിക്കുകയാണുണ്ടായത്. വെറുതെയല്ല ഭാര്യ എന്ന തിരുത്തലുകളോടെ സിനിമ അവസാനിക്കുമ്പോൾ പോലും ബിന്ദുവിനോ ബിന്ദുവിന്റെ ജീവിതത്തിനോ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള മാറ്റം സംഭവിച്ചെന്ന് അനുഭവപ്പെടാതെ പോകുകയാണുണ്ടായത്.

കാലങ്ങൾക്കിപ്പുറം 'ഒരുത്തീ'യിലെ രാധാമണിയെന്ന കഥാപാത്രത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തുമ്പോഴും ഒരു സാധാരണക്കാരി വീട്ടമ്മയുടെ ഓട്ടപ്പാച്ചിലുകൾ കാണാം. പക്ഷേ അത് വെറുതേ ഒരു സ്ത്രീയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഓട്ട പാച്ചിലുകൾ മാത്രമായി കാണിക്കാതെ രാധാമണി എന്ന കഥാപാത്രത്തിന് വ്യക്തിത്വം നൽകാനും അതിലുപരി ആ കഥാപാത്രത്തിന്റെ സാമൂഹിക- നീതി-ബോധങ്ങളെ ഗാംഭീര്യത്തോടെ അവതരിപ്പിക്കാനും സാധിച്ചിടത്താണ് രാധാമണി ഒരു തീയായി അനുഭവപ്പെടുന്നത്. അവിടെ തന്നെയാണ് 'ഒരുത്തീ' ഒരു നല്ല സിനിമയുമാകുന്നത്.

രാധാമണിയുടെ തൊഴിലിടവും കുടുംബവും സൗഹൃദങ്ങളുമൊക്കെ ഓരോ സീനുകളിലൂടെ വേണ്ട വിധം വിശദമായി പറഞ്ഞു തരുന്നതിൽ സ്വാഭാവികമായ ഒരു ഒഴുക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു യഥാർത്ഥ സംഭവത്തെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി മൂന്നു ദിവസങ്ങളിലായി നടക്കുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങളെ കൂട്ടിയിണക്കി കൊണ്ട് പിരിമുറുക്കമുള്ള ഒരു തിരക്കഥയുണ്ടാക്കാൻ എസ്‌. സുരേഷ് ബാബുവിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ ഒരു സ്ത്രീയുടെ ജീവിതവുമായി മാത്രം ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്ന സിനിമ എന്ന് തോന്നാമെങ്കിലും ഈ സിനിമയുടെ കഥാപശ്ചാത്തലത്തിൽ വിൽപ്പനക്ക് വെക്കുന്ന ജനാധിപത്യവും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നത് കാണാം.

കർണ്ണാടകയിൽ ബിജെപിയുടെ അധികാരത്തിലേറൽ നടക്കുന്ന അതേ നിർണ്ണായക ദിവസങ്ങളിൽ തന്നെയാണ് രാധാമണിയുടെ ജീവിതത്തിലും അവിചാരിതമായ പലതും സംഭവിക്കുന്നത്. ഒരു ഭാഗത്ത് പണവും അധികാരവുമുള്ളവർ അരങ്ങു വാഴുമ്പോൾ മറു ഭാഗത്ത് അതൊന്നുമില്ലാത്തവർക്ക് നീതി നിഷേധിക്കപ്പെടുന്ന വിചിത്രമായ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥയെ തുറന്ന് കാണിക്കുന്നുണ്ട് 'ഒരുത്തീ'.

നവ്യാനായരുടെ രാധാമണി കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമായി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുമ്പോഴും കരിയറിലെ വേറിട്ട വേഷം കൊണ്ടും പ്രകടനം കൊണ്ടും വിനായകന്റെ സബ് ഇൻസ്പെക്ട്ടർ ആന്റണിയും കൈയ്യടി നേടുന്നു. മലയാള സിനിമയിൽ പൊതുവേ കണ്ടു ശീലിച്ച പോലീസ് കഥാപാത്രങ്ങളെയെല്ലാം മറി കടന്നു കൊണ്ട് ഒരാൾക്കും പിടി തരാതെ പെരുമാറുന്ന എസ്. ഐ ആന്റണിയെ വിനായകൻ മനോഹരമാക്കി എന്ന് തന്നെ പറയാം.

ഭാര്യയോട് നീ ബേക്കൽ കോട്ട കണ്ടിട്ടുണ്ടോ.. ഇല്ലെങ്കിൽ കാണാൻ റെഡി ആയിക്കോ എന്നും പറഞ്ഞു വീട്ടിൽ നിന്നും മഴയത്തേക്ക് ഇറങ്ങി നടന്ന് ബൈക്കുമെടുത്തു പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോകുന്ന എസ്.ഐ ആന്റണിയെ മറക്കാനാകാത്ത വിധം ചിത്രീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് വി.കെ.പി.

മാനസിക സംഘർഷങ്ങളും നിസ്സഹായതയും പോരാട്ടവും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന രാധാമണി എന്ന കഥാപാത്രത്തെ രൂപ ഭാവങ്ങൾ കൊണ്ടും ഡയലോഗ് ഡെലിവറിയിലെ കൃത്യത കൊണ്ടുമൊക്കെ ഗംഭീരമാക്കി നവ്യാ നായർ. തിരിച്ചു വരവിൽ കിട്ടിയ മികച്ച കഥാപാത്രം എന്നതിനൊപ്പം കരിയറിലെ തന്നെ ഒരു മികച്ച വേഷമായി വിലയിരുത്താം രാധാമണിയെ. ബാലാമണിയിൽ നിന്നും രാധാമണിയിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ നവ്യയുടെ ഗ്രാഫ് ഉയരുന്നതേയുള്ളൂ.

രാധാമണിയുടെ ജീവിതത്തെ അതേ പടി പകർത്തിയെടുക്കുന്ന പോലെയുള്ള ഛായാഗ്രഹണത്തിന് ജിംഷി ഖാലിദ് അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു.

കള്ളന് പിന്നാലെയുള്ള രാധാമണിയുടെ ചെയ്‌സിങ് സീനുകൾ കൊള്ളാമായിരുന്നെങ്കിലും ആ സീനിന്റെ ദൈർഘ്യം ഒരു കല്ല് കടിയായി എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. അത് വരെയുണ്ടായിരുന്ന പല സീനുകളിലും ഡീറ്റൈലിങ്ങിന് പ്രാധാന്യമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പ്രസ്തുത സീൻ എന്തിനോ വേണ്ടി വലിച്ചു നീട്ടിയ പോലെ തോന്നി. ആ ഒരു പോരായ്മ ഒഴിച്ചു നിർത്തിയാൽ വികെ പ്രകാശിന്റെ 'ഒരുത്തീ' എല്ലാ തലത്തിലും മികച്ചു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഈ അടുത്ത് മലയാളത്തിൽ കണ്ടതിൽ ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു സ്ത്രീ കേന്ദ്രീകൃത സിനിമ.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

കുറ്റാന്വേഷണ സിനിമകളുടെ സ്ഥിരം സമവാക്യങ്ങളെ തിരുത്തുന്ന 'സല്യൂട്ട് ' !!

ഒരു പോലീസ് ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷൻ ത്രില്ലറിന്റെ കെട്ടു മട്ടു ഭാവങ്ങൾ പോസ്റ്ററുകളിലും ട്രെയ്‌ലറിലും നിറഞ്ഞു നിന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ മുൻവിധികളോടെ തന്നെയാണ് സിനിമ കണ്ടു തുടങ്ങിയത്. എന്നാൽ കണ്ടു ശീലിച്ച പോലീസ് കുറ്റാന്വേഷണ സിനിമകളിൽ നിന്ന് മാറി തീർത്തും മന്ദഗതിയിലുള്ള തുടക്കവും അവതരണവുമായിരുന്നു സല്യൂട്ടിന്റേത്.

ഏറെ പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരുന്ന ദുൽഖറിന്റെ പോലീസ് വേഷത്തിലുള്ള ഒരു നല്ല എൻട്രി പോലും കാണാതെ പോയപ്പോൾ സിനിമയുടെ ജോണർ പോലും മാറിപ്പോയെന്ന് സംശയിച്ചു. എന്നാൽ സ്ലോ പേസിലാണെങ്കിലും മുന്നോട്ട് പോകും തോറും സിനിമയുടെ കഥാഗതികളിൽ സങ്കീർണ്ണത അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

ഒരു കൊലപാതക കേസിന്റെ അന്വേഷണമല്ല, മറിച്ച് കൊലപാതക കേസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പോലീസ് കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന സമ്മർദ്ദങ്ങളും അത് മൂലം കേസ് അന്വേഷണത്തിൽ അവർക്ക് നടത്തേണ്ടി വരുന്ന കൃത്രിമത്വങ്ങളും വിട്ടു വീഴ്ചകളുമൊക്കെ കൂടെ സൃഷ്ടിച്ചെടുക്കുന്ന ചില അനിശ്ചിതത്വങ്ങളാണ് 'സല്യൂട്ടി'ന്റെ കഥയെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകുന്നത്.

ഒരേ ഡിപ്പാർട്മെന്റിൽ ജോലി ചെയ്യുന്ന ജ്യേഷ്ഠാനുജന്മാർക്കിടയിൽ ഈ കേസ് അന്വേഷണം ഉണ്ടാക്കുന്ന ഔദ്യോഗികപരമായ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങൾ അവരെ വ്യക്തിപരമായ അകൽച്ചകളിലേക്ക് കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിക്കുന്നതൊക്കെ നന്നായി തന്നെ വർക് ഔട്ട് ആയിട്ടുണ്ട് സിനിമയിൽ.

ഏറെ കാലത്തിന് ശേഷം മനോജ് കെ ജയന്റെ ഒരു മികച്ച പ്രകടനത്തിന് കൂടി അവസരമൊരുക്കി കൊടുത്തു സല്യൂട്ട് സിനിമയിലെ DYSP അജിത് കരുണാകരൻ എന്ന കഥാപാത്രം. ഒരർത്ഥത്തിൽ ദുൽഖറിന്റെ നായകൻ വേഷത്തെക്കാൾ പ്രകടന സാധ്യതകൾ ഉണ്ടായതും മനോജ് കെ ജയന്റെ കഥാപാത്രത്തിന് തന്നെ എന്ന് പറയാം.

ഒരു ഭാഗത്ത് അനിയനോടുള്ള സ്നേഹം ഒതുക്കി വക്കുന്ന ചേട്ടനായും മറു ഭാഗത്ത് അതേ അനിയനോട് ഔദ്യോഗികമായുണ്ടായ വെറുപ്പ് പരസ്യമായി തന്നെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന DYSP ആയും മനോജ് കെ ജയൻ നിറഞ്ഞാടി 'സല്യൂട്ടി'ൽ.

ഇൻവെസ്റ്റിഗേഷൻ ത്രില്ലറിന്റെ ലേബൽ ഉള്ളപ്പോഴും പലയിടങ്ങളിലും ഒരു ഇമോഷണൽ ഡ്രാമയുടെ മൂഡിലേക്കും മാറി മറയുന്നുണ്ട് സിനിമ.

കണ്ടു പരിചയിച്ച പോലീസ് കുറ്റാന്വേഷകന്റെ മുഖ ഭാവങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറി തീർത്തും നിസ്സഹായനും നിരാശനുമായ ഒരു അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ കാണാം ദുൽഖറിന്റെ എസ്.ഐ അരവിന്ദ് കരുണാകരനിൽ. ഒരു പോലീസ് നായക കഥാപാത്രത്തെ അങ്ങിനെ ഒരു രൂപ ഭാവത്തിൽ കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തവരാണെങ്കിൽ അവർക്ക് നിരാശപ്പെടാൻ ഒരുപാടുണ്ട് 'സല്യൂട്ടി'ൽ.

ഭൂരിപക്ഷ പ്രേക്ഷകരുടെയും പ്രതീക്ഷക്കനുസരിച്ച ഒരു പോലീസ് വേഷമായിരുന്നില്ല ദുൽഖറിന്റേത് എന്നതിനൊപ്പം തന്നെ സ്ഥിരം കുറ്റാന്വേഷണ സിനിമകളിൽ നിന്നൊക്കെ വിപരീതമായി പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കുന്ന ക്ലൈമാക്സ് കൂടിയാകുമ്പോൾ പലർക്കും 'സല്യൂട്ടി'നെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ സാധിക്കാതെ പോയെന്നു വരാം.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = എന്തായാലും റോഷൻ ആൻഡ്രൂസ് - ബോബി സഞ്ജയ് ടീമിന്റെ ഏറ്റവും മികച്ച സിനിമയായി പരിഗണിക്കപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലും ഒരിക്കലും മോശം സിനിമയായി വിലയിരുത്തപ്പെടേണ്ടതല്ല 'സല്യൂട്ട്' . കുറഞ്ഞ പക്ഷം പിടികിട്ടാപ്പുള്ളി സുകുമാര കുറുപ്പിന്റെ കഥ ഏറ്റവും നന്നായി അലിഞ്ഞു ചേർന്ന് കിടക്കുന്ന ഒരു സിനിമ എന്ന നിലക്കെങ്കിലും 'സല്യൂട്ട്' അംഗീകരിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

നീതിബോധമുള്ള രാഷ്ട്രീയ സിനിമാ നിർമ്മിതി !!

മലയാള സിനിമാ ചരിത്രമെടുത്തു പരിശോധിച്ചാൽ ഏതെങ്കിലും കക്ഷി രാഷ്ട്രീയത്തെ കൂട്ട് പിടിച്ചോ വിമർശിച്ചോ സംസാരിക്കുന്ന സിനിമകളെയാണ് പൊതുവെ രാഷ്ട്രീയ സിനിമകളായി വിലയിരുത്താറുള്ളത്. ആ നിലക്കല്ലാതെ സ്വാഭാവിക 'രാഷ്ട്രീയം' സംസാരിച്ച മലയാള സിനിമകളെ ഓർത്തെടുക്കാൻ പോലും സാധിക്കുന്നില്ല. ഇങ്ങിനെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ തന്നെയാണ് 'പട' യെ മികച്ച രാഷ്ട്രീയ സിനിമയായി വിലയിരുത്തേണ്ടി വരുന്നത്.

1996 ലെ ആദിവാസി ഭൂനിയമ ഭേദഗതി ബില്ലിനെതിരെ നാൽവർ സംഘം നടത്തിയ വിപ്ലവകരമായ പോരാട്ടം പത്ര മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ ദേശീയ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റിയെങ്കിലും ആ പോരാട്ടം എന്തിന് വേണ്ടിയായിരുന്നു എന്നത് സംബന്ധിച്ച് തുടർ ചർച്ചകളോ അവരുന്നയിച്ച കാര്യങ്ങൾക്ക് അനുകൂലമായ എന്തെങ്കിലും നടപടികളോ ഒരു സർക്കാരുകളുടെയും ഭാഗത്ത് നിന്നുമുണ്ടായില്ല എന്നതാണ് വസ്തുത.

യഥാർത്ഥ സംഭവങ്ങളെ ആസ്പദമാക്കി സിനിമകൾ നിർമ്മിക്കപ്പെടുമ്പോൾ വാണിജ്യപരമായ നേട്ടങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പല വിട്ടു വീഴ്ചകളും നടക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ 'പട' ആ കാര്യത്തിൽ ഒരു അപവാദമായി മാറുന്നത് വസ്തുതാപരമായ അതിലെ അവതരണവും കൈകാര്യം ചെയ്ത വിഷയത്തിലെ വ്യക്തതയും കൃത്യതയുമൊക്കെ കൊണ്ടാണ്.

1996 ൽ പാലക്കാട് കളക്ടറെ ബന്ദിയാക്കി കൊണ്ട് ആദിവാസികളുടെ അവകാശങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി 'അയ്യങ്കാളിപ്പട'നടത്തിയ പോരാട്ടത്തിന്റെ ഒരു നേർ സാക്ഷ്യമെന്നോണം അതി ഗംഭീരമായി തന്നെയാണ് 'പട' ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.

96 കാലഘട്ടത്തെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന കവലകളും, ചായപ്പീടികയും, ബസും, കാറും , കളക്ടറേറ്റ് പരിസരവുമൊക്കെ മനോഹരമായി പുനരാവിഷ്‌ക്കരിച്ചിരിക്കുന്നത് കാണാം സിനിമയിൽ.

ഒരു ഡോക്യൂമെന്ററി സിനിമയുടെ രൂപത്തിലേക്ക് മാറ്റാതെ, തീർത്തും റിയലിസ്റ്റിക്കായി, എന്നാൽ ഛായാഗ്രഹണവും പശ്ചാത്തല സംഗീതവുമടക്കമുള്ള അവശ്യ സിനിമാറ്റിക് ഘടകങ്ങളെ വേണ്ട രീതിയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് 'പട'യുടെ തിയേറ്റർ കാഴ്ചകളെ ഉദ്വേഗഭരിതമാക്കാൻ സംവിധായകനും കൂട്ടർക്കും സാധിച്ചു.

കാസ്റ്റിങ്ങിലെ സൂക്ഷ്മതയും ജോജു, വിനായകൻ, കുഞ്ചാക്കോ ബോബൻ, ദിലീഷ് പോത്തൻ, ടി ജി രവി, പ്രകാശ് രാജ്, കളക്ടറായി എത്തിയ അർജ്ജുൻ രാധാകൃഷ്ണൻ എന്നിവരുടെയൊക്കെ പ്രകടനങ്ങളും എടുത്തു പറയേണ്ട മികവാണ്.

1975 ൽ പേരിനെങ്കിലും നിലവിൽ വന്ന ആദിവാസി ഭൂ നിയമമാണ് 1996 ൽ കേരള നിയമസഭയിൽ ഒറ്റക്കെട്ടായി അട്ടിമറിക്കപ്പെട്ടത്.

നിങ്ങളെന്റെ കറുത്ത മക്കളെ ചുട്ടുതിന്നുന്നോ.. നിങ്ങളവരുടെ കറുത്ത കണ്ണുകൾ ചൂഴ്ന്നെടുക്കുന്നോ..നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ കുഴിമാടം കുളംതോണ്ടുന്നോ ? നിങ്ങളോർക്കുക നിങ്ങളെങ്ങനെ നിങ്ങളായെന്ന് എന്ന് എഴുതിയ സാക്ഷാൽ കടമ്മനിട്ട പോലും അന്ന് ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറുകയായിരുന്നു.

ഗൗരിയമ്മക്കപ്പുറം മറ്റൊരു എതിർ ശബ്ദം പോലും അന്ന് നിയമസഭയിൽ ഉയരാതെ പോയി.

നിയമപ്രകാരം ഭൂമിക്ക് അവകാശമുണ്ടായിട്ടും സ്വന്തമായൊരു തുണ്ട് ഭൂമി പോലുമില്ലാത്തവരായി മാറിയ ആദിവാസികൾക്ക് വേണ്ടി സംസാരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ വലിയ നീതിബോധം മറ്റെന്തുണ്ട് ?

അങ്ങിനെയൊരു നീതിക്ക് വേണ്ടി ശബ്ദമുയർത്തിയ അയ്യങ്കാളിപ്പടയോടും അതിന്റെ ഭാഗമായവരോടുമൊക്കെ ഭരണകൂടം ചെയ്തത അനീതിയെ കുറിച്ച് സിനിമയിലൂടെ തരുന്ന വിവരണങ്ങൾ മനസ്സിനെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നുണ്ട്.

ആദിവാസി ഭൂനിയമ ഭേദഗതി ബില്ലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നടന്ന പഴയ അയ്യങ്കാളിപ്പടയുടെ പോരാട്ടത്തെ 'പട'യിലൂടെ പുനരാവിഷ്‌ക്കരിച്ചതിലൂടെ സംവിധായകൻ നടത്തുന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ കേരളം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കരുത്.

26 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് നടന്ന പോരാട്ടത്തെ സിനിമയിലൂടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുമ്പോഴും ആദിവാസി സമൂഹം നേരിടുന്ന പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ ഇന്നും അതേ പടി തുടരുകയാണ്.

ഈ പോരാട്ടം തുടരണം തുടരുക തന്നെ ചെയ്യുമെന്ന് പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കുന്ന ഇങ്ങനൊരു സിനിമ കാണാതെ പോകുന്നത് പോലും അനീതിയാണ് എന്ന് പറയാം.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = മികച്ച ഒരു രാഷ്ട്രീയ സിനിമ.

*വിധി മാർക്ക് = 8.5/10

-pravin-

വർഗ്ഗീയവത്ക്കരിക്കേണ്ട സിനിമയല്ല മേപ്പടിയാൻ !!

'മേപ്പടിയാൻ' സിനിമ ഇറങ്ങിയ സമയത്ത് പലരിൽ നിന്നായി കേട്ട പ്രധാന പരാതി അതൊരു 'സംഘി സിനിമ'യാണ് എന്നായിരുന്നു. എന്താണ് 'സംഘി സിനിമ' കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്നതുമായി വ്യക്തത കിട്ടാത്തത് കാരണം കൊണ്ടും സിനിമ കണ്ടിട്ടില്ലാത്തത് കൊണ്ടും അന്ന് പ്രതികരിക്കാൻ നിന്നില്ല. എന്നാൽ അതേ മുൻവിധികളോടെ തന്നെ 'മേപ്പടിയാൻ' കണ്ടിട്ടും ആ ഒരു പരാതിയിൽ കഴമ്പുള്ളതായി തോന്നിയില്ല എന്ന് മാത്രമല്ല സിനിമ നന്നായി ഇഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

ഉണ്ണി മുകുന്ദന്റെ കരിയറിലെ ഇത് വരെ കണ്ടതിൽ ഏറ്റവും നല്ല കഥാപാത്രമായി വിലയിരുത്താം ജയകൃഷ്ണനെ. ആ കഥാപാത്രം അനുഭവിക്കുന്ന മാനസിക സംഘർഷങ്ങൾ നമ്മളുടേത് കൂടിയായി മാറ്റുന്ന വിധം ഗംഭീരമായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് ഓരോ സീനുകളും. ഇന്ദ്രൻസ്, സൈജു കുറുപ്പ്, ഷാജോൺ എല്ലാവരും സൂപ്പർ.

ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട മറ്റൊരു കാര്യം ചെങ്കോലിലെ പരമേശ്വരന് ശേഷം നല്ലൊരു കാരക്ടർ റോളിൽ ജോണിയെ കാണാനായതാണ്. അവസാന സീനുകളിലെ നായകൻറെ അയ്യപ്പ വേഷവും ശബരി മല കയറ്റവുമൊക്കെ സിനിമയുടെ പ്രമേയത്തിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന ഒന്നായി തോന്നിയില്ല എന്നതൊഴിച്ചാൽ ഓവറാൾ പടം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

ഇനി ഈ സിനിമയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പരാതികളോടുള്ള പ്രതികരണത്തിലേക്ക് വരാം. സേവാ ഭാരതിക്ക് നന്ദി പ്രകാശിപ്പിച്ചു എന്നതാണ് അതിൽ ഒന്ന്. സേവാ ഭാരതിയുടെ ആംബുലൻസ് സിനിമയിൽ ഉപയോഗിച്ചതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് ആ നന്ദി പ്രകാശനം എന്ന് സംവിധായകൻ തന്നെ വെളിപ്പെടുത്തുകയുണ്ടായി. സേവാ ഭാരതിയുടെ ആംബുലൻസ് ഏത് സാഹചര്യത്തിലാണ് ഉപയോഗിക്കേണ്ടി വന്നത് എന്നതിനും പുള്ളി മറുപടി പറയുന്നുണ്ട്.

സേവാ ഭാരതിയുടെ ആംബുലൻസ് സിനിമയുടെ ഒരു സീനിൽ കാണാം എന്നതൊഴിച്ചാൽ സിനിമയുടെ കഥയിൽ എവിടെയെങ്കിലും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വർണ്ണനകളോ റഫറൻസോ ഒന്നുമില്ല . ആംബുലൻസിന്റെ ആ പേര് കൊണ്ട് എങ്ങിനെയാണ് മേപ്പടിയാൻ സംഘി സിനിമയാകുന്നത് എന്നറിയില്ല. ഇനി ആ ലെവലിൽ നോക്കിയാൽ തന്നെ സേവാ ഭാരതിയുടെയും SDPI യുടേയുമൊക്കെ ആംബുലൻസുകൾ ഭാഗമായ മുൻകാല സിനിമകളെയൊക്കെയും സംഘി / സുഡാപ്പി സിനിമകളാക്കി വിലയിരുത്തേണ്ടി വരില്ലേ ?

അടുത്ത പരാതി സിനിമയിലെ നായകൻ നിസ്സഹായനായ ഹിന്ദുവും നെഗറ്റിവ് ഷെയ്ഡ് വരുന്ന കഥാപാത്രങ്ങൾ മുസ്‌ലിം -ക്രിസ്ത്യൻ മത വിഭാഗത്തിൽ പെട്ടവരുമാണ് എന്നായിരുന്നു. ഇന്ദ്രൻസിന്റെ ഹാജിയാർ കഥാപാത്രത്തെയും സൈജു കുറുപ്പിന്റെ വർക്കിയേയുമൊക്കെ ഏതെങ്കിലും ഒരു സമുദായത്തിനെ ആക്ഷേപിക്കും വിധം അവതരിപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ വിമർശനത്തിൽ കഴമ്പുണ്ടാകുമായിരുന്നു. ഇവിടെ അങ്ങിനെ ഒരു പരാതി ഉന്നയിക്കാൻ തരത്തിൽ ഒരു സീനുമില്ല.

അയ്യപ്പൻറെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചു കൊണ്ട് സിനിമ തുടങ്ങുന്നതും ക്ലൈമാക്സ് സീനിലെ ഉണ്ണി മുകുന്ദന്റെ അയ്യപ്പ വേഷവുമൊക്കെ സിനിമയിലെ സംഘിസവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ് എന്ന വാദത്തിനൊക്കെ എന്ത് മറുപടി നൽകണം എന്ന് പോലും അറിയുന്നില്ല.

ഇനി അങ്ങിനെയൊക്കെ നോക്കിയാൽ ഈ സിനിമ ഹിന്ദു വിരുദ്ധമാണെന്നും വാദിക്കാം. കാരണം ഒരു മാസ് ബിൽഡ് അപ്പിന് വേണ്ടി ക്ലൈമാക്സ് സീനിൽ ശബരി മലക്ക് പോകാൻ മാലയിട്ട നായകനെ കൊണ്ടാണല്ലോ മുറുക്കി തുപ്പിക്കുന്നത്. പണ്ട് സ്വാമി വേഷവുമിട്ട് ഹാൻസ് വച്ച ഞങ്ങളുടെ നേതാവിനെ ട്രോളിയതാണോ എന്ന് ബിജെപിക്കാർക്ക് തോന്നിയാൽ അതും ഒരു പരാതിയായി എടുക്കേണ്ടി വരില്ലേ ?

ദേവാസുരം സിനിമയിൽ മംഗലശ്ശേരിയിലെ പറമ്പ് വാങ്ങാൻ വരുന്ന വീരാൻകുട്ടിയെ യോഗ്യതയില്ലായ്മയുടെ പേരിൽ ആട്ടി പറഞ്ഞയക്കുന്ന നീലകണ്ഠനു സമാനമായി ജയകൃഷ്ണൻ -ഹാജിയാർ സീനുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ വിമർശന വിധേയമാക്കേണ്ട ഒരു വിഷയമെങ്കിലും കിട്ടുമായിരുന്നു. ഇവിടെ ഹാജിയാർ എന്ന കൗശലക്കാരനായ കച്ചവടക്കാരനെയാണ് കാണിക്കുന്നത്. ജയകൃഷ്ണന്റെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ നമുക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് ഹാജിയാർക്ക് നെഗറ്റീവ് പരിവേഷം കൈവരുന്നത് പോലും.

ഹാജിയാർ സമുദായ വിരുദ്ധമായോ അല്ലെങ്കിൽ ഏതെങ്കിലും ഒരു സമുദായത്തിനെ ആക്ഷേപിക്കും വിധമോ പെരുമാറി കാണുന്നില്ല. അതോടൊപ്പം തന്നെ ജയകൃഷ്ണന്റെ സാഹചര്യത്തെ മുതലെടുക്കുന്ന ഒരു കഥാപാത്രത്തെയും മതപരമായി നിരീക്ഷിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥയും സിനിമയിൽ കാണുന്നില്ല.

തന്റെ സിനിമകളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെയും കഥാപാത്ര സംഭാഷണങ്ങളിലൂടെയും നിരന്തരം ജാതീയതയും സവർണ്ണ മേൽക്കോയ്മയുമൊക്കെ പ്രകടമാക്കി കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് പ്രിയദർശൻ രാഷ്ട്രീയപരമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടത്. അത് പോലെ ഒരു സാഹചര്യം ഉണ്ണി മുകുന്ദൻ സിനിമകളിൽ നാളെ ഉണ്ടായാൽ തീർച്ചയായും അയാളും വിമർശിക്കപ്പെടും. പക്ഷേ നിലവിൽ 'മേപ്പടിയാ'ന്റെ പേരിൽ ആ വിമർശനത്തിന് സാധ്യതയില്ല.

'മാലിക്കും', 'കുരുതി'യുമൊക്കെ പോലുള്ള സിനിമകൾ വ്യാജ പൊതുബോധ നിർമ്മിതികളിലൂടെയും വാസ്തവ വിരുദ്ധമായ അവതരണങ്ങളിലൂടെയും കേരളത്തിലെ സമകാലീന രാഷ്ട്രീയ സാമൂഹിക അന്തരീക്ഷത്തെ മലീമസമാക്കിയ കണക്ക് വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ 'മേപ്പടിയാൻ' അങ്ങേയറ്റം നിരപരാധിയാണ് എന്ന് പറയേണ്ടി വരും .

എന്ത് തന്നെയായാലും കഥാപാത്രങ്ങളുടെ മത പശ്ചാത്തലം മാത്രം നോക്കി ഒരു സിനിമയെ മൊത്തമായി വിലയിരുത്തുന്ന പ്രവണതയോട് അങ്ങേയറ്റം എതിർപ്പ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-