കുമ്പളങ്ങിയിലെ ആ വീട് !!

ഒരു ദുരഭിമാനക്കൊലയുടെ വക്കിൽ നിന്നും ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടതായിരുന്നു വിജയും സതിയും. 

തീട്ടപ്പറമ്പിനോട് ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന തുരുത്തിലേക്ക് തെക്കുമുറിക്കാർ ഉപേക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിടുന്ന പട്ടികൾക്കും പൂച്ചകൾക്കും അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ സംരക്ഷകരായി മാറാനുള്ള നിയോഗം നെപ്പോളിയന്റെ മക്കൾക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെയാകാം വിജയും സതിയും ഓടിയെത്തിയത് നെപ്പോളിയന്റെ മൂത്ത മകൻ സജിക്ക് മുന്നിലായിരുന്നു. ആരുമില്ലാത്തവർക്ക് ആരുമില്ലാത്തവൻ ആരോ ആയി മാറിയ ദിവസം. വിജയ്ക്ക് സജിയോടുള്ള കടപ്പാട് ആരംഭിക്കുന്നത് അവിടെ നിന്നാണ് .

വിജയ്ക്കും സതിക്കും താമസിക്കാൻ അതേ തുരുത്തിൽ തൊഴുത്തിനേക്കാൾ മോശമായൊരിടം ഒരുക്കി കൊടുക്കുന്നത് സജിയാണ്. ഒരു വീട് എന്താണെന്ന് അറിയാത്ത അല്ലെങ്കിൽ അറിയാനുള്ള സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടില്ലാത്ത സജിയെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു വീടിനോടുള്ള കാഴ്ചപ്പാട് അത്രയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. 

സജിയെ വളരെ പെട്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ ഒരാൾ കൂടിയായിരുന്നു വിജയ്. ഒരു പരാതിയുമില്ലാതെ സജി പറയുന്നതെല്ലാം അയാൾ കേട്ടിരുന്നു. വിജയ്നെ ഓസിയാണ് താൻ ജീവിക്കുന്നത് എന്ന് തിരിച്ചറിയാൻ പോലും പറ്റാത്ത വിധം സജി അലസനായി മാറി. സജിയെ  ഉപദേശിക്കാനോ  പിരിഞ്ഞു പോകാനോ സാധിക്കാത്ത വിധം വിജയും സജിക്കൊപ്പം  തന്നെ സഞ്ചരിച്ചു. 

സതി ഗർഭിണിയായി. ബാധ്യതകളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും  കൂടാൻ പോകുന്നു. ഈ ഘട്ടത്തിലാണ് വിജയ് സജിയോട് എല്ലാം പറയാൻ തീരുമാനിക്കുന്നത് . പക്ഷേ അവസരങ്ങൾ കിട്ടിയില്ല. 

തന്റെ വീട് ഈ പഞ്ചായത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും മോശം വീടാണ് എന്ന് ഫ്രാങ്കി പറയുമ്പോൾ  അത് ഉൾക്കൊള്ളാതെ അവനുമായി  വഴക്കിടുകയും ഒടുക്കം അന്നേ വരെ തന്നോട് തല്ലു കൂടിയിട്ടില്ലാത്ത ബോണി പോലും പങ്കായം കൊണ്ട് സജിയെ തല്ലി പുറത്താക്കുന്ന ആ രാത്രിയിൽ തന്നെയാണ് എല്ലാം സംഭവിക്കുന്നത് . 

സങ്കടക്കടലായി തന്റെ അടുത്ത് വന്ന സജിക്ക് മദ്യം നൽകുകയും പറയുന്നതൊക്കെ കേട്ടിരിക്കുകയും ചെയ്ത ശേഷം വിജയ് മുൻപൊന്നുമില്ലാത്ത വിധം ചില തുറന്നു പറച്ചിലുകൾ നടത്തുന്നുണ്ട്. സജി ഒന്നിന് മീതെ ഒന്നായി തകർന്നു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങൾ. 

നീയേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്ന് വിജയ്നെ നോക്കി സജി പറഞ്ഞത് വെറുതെയായിരുന്നില്ല. മറ്റു അനിയന്മാരെക്കാൾ വലിയ സ്ഥാനം കൊടുത്ത വിജയ് പോലും തന്നെ തള്ളിക്കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു എന്ന വേദനയിലും മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയിലും സജി മരണത്തിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി ..പക്ഷേ അവിടെയും വിജയ് സജിയോട് കൂറ് കാണിച്ചു . സ്വന്തം ജീവൻ മരണത്തിനു കൊടുത്തിട്ട് സജിയെ തിരിച്ചു ജീവിതത്തിലേക്ക് നടത്തി . 

ഒഴിയാത്ത കുറ്റബോധവും പശ്ചാത്താപവുമൊക്കെ  പേറിക്കൊണ്ട് പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി സജി നേരെ നടന്നത് വർഷങ്ങൾക്ക് മുന്നേ വിജയ്നെയും സതിയേയും കൊണ്ട് ചെന്നാക്കിയ ആ തൊഴുത്തിലേക്കാണ്. വഴിയിൽ കണ്ട പോസ്റ്റിൽ കുറെ തവണ തലയിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട്  മനസ്സിന്റെ വേദനയെ മറികടക്കാൻ ശ്രമിച്ചു . 

വിജയിന്റെ വീട് ആണ് സജിയുടെ വീടിനോടുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകൾ മാറ്റുന്നത്. എങ്ങിനെയോ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു സ്ഥലം മനോഹരമായ ഒരു ഉദ്യാനം പോലെ മാറിയിരിക്കുന്നു. മുറ്റത്തു തന്നെ നിന്ന് പോയ സജിയുടെ കാഴ്ച ചെണ്ടുമല്ലി പൂവിനു മുകളിൽ ചിറക് വീശുന്ന പൂമ്പാറ്റയിലേക്ക് നീളുന്നു. 

നെപ്പോളിയന്റെ മക്കൾ അന്ന് വരെ ഒരു വീടിനുള്ളിൽ താമസിക്കുകയല്ലായിരുന്നു മറിച്ച് ഒരു വീട് എന്ന ധാരണയിൽ എവിടെയോ താമസിക്കുകയായിരുന്നു.  നമ്മുടേത് ഒരു വീടല്ല എന്ന് ഫ്രാങ്കി എപ്പോഴും പറയുന്നതിന്റെ  പൊരുൾ  സജിക്ക് ബോധ്യപ്പെടുന്നത് വിജയ്ടെ വീടിന്റെ ആ കാഴ്ചയിലൂടെ അപ്പോഴാണ് .

കുമ്പളങ്ങിയിലെ ഒരു വലിയ കാഴ്ചാനുഭവമാണ് അധികമാരും കാണാതെ പോയ തുരുത്തിലെ ആ വീട്. 

-pravin-

സ്‌കൂളോർമ്മകളുടെ 'തണ്ണീർ മത്തൻ ദിനങ്ങൾ' !

പ്ലസ്‌ടുവിന് അഡ്മിഷൻ കിട്ടുന്നത് തൊട്ട് പ്ലസ്ടു തീരും വരെയുള്ള രണ്ടു വർഷക്കാലം രണ്ടര മണിക്കൂറിൽ രസകരമായി അവതരിപ്പിക്കുന്ന സിനിമ. പിള്ളേരും മാഷുമാരും സ്ക്കൂളും കാന്റീനും പരിസരവുമൊക്കെയായി ഉള്ള സമയം മുഴുവൻ സിനിമയെ ലൈവാക്കി നിർത്തുന്ന അവതരണ ശൈലിയാണ് 'തണ്ണീർ മത്തന്റെ' പ്രധാന രുചിക്കൂട്ട്. 

അവകാശപ്പെടാൻ വലിയൊരു കഥയൊന്നുമില്ലാതെ സ്ക്കൂൾ പിള്ളേരുടെ സൗഹൃദങ്ങളും അലസതകളും പക്വതയില്ലായ്മകളും തമ്മിൽത്തല്ലുകളും പ്രണയവുമൊക്കെയായി ഒരു കൂട്ടം കുട്ടി-പുതുമുഖങ്ങളെ വച്ചൊരു മുഴുനീള സിനിമ ചെയ്യുക എന്നത് തന്നെ ശ്രമകരമായ ദൗത്യമാണ്. ആ ദൗത്യത്തെ ഇത്ര രസകരമാക്കി അവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചതിലുണ്ട് ഗിരീഷിൻറെ സംവിധാന മികവും ഡിനോയ് പൗലോസിന്റെ സ്ക്രിപ്റ്റിന്റെ ലാളിത്യവും .

വിനീത് ശ്രീനിവാസന്റെ കരിയറിലെ ഒരു വേറിട്ട വേഷമെങ്കിലും ശ്രീനിവാസന്റെ തന്നെ പഴയ ഫ്രോഡ് കഥാപാത്രങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് രവി പദ്മനാഭനായിട്ടുള്ള വിനീതിന്റെ നോട്ടങ്ങളും ഭാവങ്ങളും. ഓവർ ആക്ടിങ് അല്ലേ എന്ന് സംശയിക്കപ്പെടുമെങ്കിലും രവി പദ്മനാഭൻ എന്ന കഥാപാത്രം ആവശ്യപ്പെടുന്ന പ്രകടനം തന്നെയായിരുന്നു വിനീതിന്റെ ആ ഓവർ ആക്ടിങ് ശൈലി.

കാര്യം ഇർഷാദും വിനീതും ശബരീഷുമടക്കം പല നടന്മാരുമുണ്ടെങ്കിലും ഈ സിനിമയിലെ താരങ്ങളായി മാറുന്നത് ജെയ്സനും ജോയ്സനും മെൽവിനും ഡെന്നിസും ലിന്റോയുമൊക്കെയാണ്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = സമയം പോകുന്നതറിയില്ല. ആ തരത്തിലുള്ള നല്ലൊരു എന്റർടൈനർ എന്ന് ചുരുക്കി പറയാം 'തണ്ണീർമത്തൻ ദിനങ്ങ'ളെ. മാത്യുവും അനശ്വരയും നൽസനും തൊട്ട് ഈ സിനിമയിൽ അഭിനയിച്ച ഓരോ പിള്ളേരും അതുല്യ പ്രതിഭകളാണ്..പ്രതിഭാസങ്ങളാണ്. അമ്മാതിരി ഐറ്റംസ് . പിള്ളേര് മാത്രമല്ല ആദ്യമായിട്ട് സ്‌ക്രീനിൽ വന്നു പോകുന്നവർ പോലും ഞെട്ടിച്ചു. 

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10 

-pravin-

ലൂക്ക - നിഗൂഢമായ ഒരു പ്രണയകാവ്യം !

നിഗൂഢമായ ഒരു പ്രണയകാവ്യത്തിന്റെ മനോഹരമായ ദൃശ്യാവിഷ്ക്കാരമാണ് ലൂക്ക. മരണത്തിൽ തുടങ്ങി ജീവിതത്തിലേക്കും പ്രണയത്തിലേക്കും വിരഹത്തിലേക്കുമൊക്കെ നമ്മളെ കൈ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോകുകയാണ് ലൂക്കയും നീഹാരികയും. പ്രണയം കൊണ്ട് മരണത്തെ അതിജീവിച്ചു മഴയിലും കാറ്റിലും ഒന്നായി മാറിയവർ. 

ഒരു ത്രില്ലർ സ്വഭാവമുള്ള കഥയും അന്വേഷണാത്മകത നിറയുന്ന സാഹചര്യങ്ങളുമൊക്കെ ഉണ്ടായിട്ടും പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ അത്യാവശ്യം ലാഗടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള അവതരണം എന്തിനായിരുന്നു എന്ന് ആദ്യം തോന്നിപ്പോയെങ്കിലും ആ ലാഗ് തന്നെയാകാം ക്ലൈമാക്സിനു ഇത്ര ഭംഗി നൽകിയത് എന്ന് ഒടുക്കം തിരുത്തിപ്പറയേണ്ടി വരുന്നു. 

പ്രണയ സിനിമകൾക്കിടയിൽ 'ലൂക്കാ' വ്യത്യസ്തമാകുന്നത് നീഹാരികയും ലൂക്കയും തമ്മിലുള്ള വെറും പ്രണയം കൊണ്ടല്ല. അവർ പ്രണയിക്കുന്ന ശൈലി കൊണ്ടും പരസ്പ്പരം പ്രണയിക്കാനിടയാകുന്ന കാരണങ്ങൾ കൊണ്ടുമൊക്കെയാണ്. 

തന്റെ കണ്ണിനു മുന്നിലുള്ളതിനെ  വരക്കാതെ അതിനു പിന്നിലെ ആരും കാണാതെ പോകുന്ന കാഴ്ചകളെ വരച്ചെടുക്കുന്ന ലൂക്കയാണ് നീഹാരികയെ ശരിക്കും നോക്കി കാണുന്ന ഒരേ ഒരാൾ. നീഹാരികയെ തന്റെ മനസ്സിന്റെ കാൻവാസിലേക്ക് അത്രത്തോളം ആഴത്തിൽ വരച്ചിടാൻ ലൂക്കക്ക് സാധിക്കുന്നു. അതേ ലൂക്കയെ മറ്റാർക്കും സാധിക്കാത്ത വിധം ഉള്ളറിഞ്ഞ് സ്നേഹിക്കാനും അവനു വേണ്ടി ഏതറ്റം വരെ പോകാനും നീഹാരികക്ക് സാധിക്കുന്നത് ലൂക്കയുടെ പ്രണയം അത്ര മേൽ ശക്തമായി അവൾ അനുഭവിക്കുന്നത് കൊണ്ടുമാണ്. 

അച്ഛൻ നഷ്ടപ്പെട്ട സമയത്ത് അനുഭവിക്കുന്ന കടുത്ത അരക്ഷിതാവസ്ഥയും അമ്മാവനാൽ നശിപ്പിക്കപ്പെട്ട നീഹാരികയുടെ കുട്ടിക്കാലവുമൊക്കെ കുറഞ്ഞ ഷോട്ടുകൾ കൊണ്ട് നീറുന്ന കാഴ്ചയാക്കി മാറ്റുന്നു സംവിധായകൻ. അച്ഛന്റെ തൂങ്ങിയാടുന്ന കാലുകൾ കണ്ടു ഉണർന്ന് എഴുന്നേറ്റ ലൂക്കയുടെ കുട്ടിക്കാലം എത്രത്തോളം ഭീകരമായ ഒരു അനുഭവമായിരുന്നിരിക്കാം !! ഒരർത്ഥത്തിൽ അന്നത്തെ ആ കാഴ്ചയുടെ ഇരയാണ് പിന്നീടുള്ള ലൂക്കയുടെ ജീവിതം.

അമ്മയിലേക്കൊതുങ്ങി ജീവിക്കേണ്ടി വന്ന ലൂക്കയെ പിന്നീടും വിധി മരണം കാണിച്ച് പേടിപ്പെടുത്തുകയും ഒറ്റപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആരുമല്ലാത്ത ആരൊക്കെയോ ചേർന്ന് ലൂക്കക്ക് അവന്റേതായ ഒരു ലോകം ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കുന്നു. നീഹാരികയുടെ വരവോടു കൂടെയാണ് ലൂക്കയുടെ ആ ലോകം അതിരില്ലാതെ വിശാലമാകുന്നത്. 

അക്ബർ ഹുസ്സൈനെന്ന മുഴുനീള പോലീസ് വേഷം കൈകാര്യം ചെയ്ത നിഥിൻ ജോർജ്ജ് ഒരു പുതുമുഖത്തിന്റേതായ യാതൊരു ഭാവ ലക്ഷണവുമില്ലാതെയാണ് തുടക്കം മുതൽ ഒടുക്കം വരെ ടോവിനോയുടെ ലൂക്കാക്ക് സമാന്തരമായി സ്‌ക്രീനിൽ മറ്റൊരു തലത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നത്. ലൂക്കയുടെയും നീഹാരികയുടെയും പ്രണയം ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്വാധീനിക്കുന്നതും അക്ബറിനെയാണ് എന്ന് പറയാം. ഒരാളുടെ മരണവും ജീവിതവും അന്വേഷിച്ചു തുടങ്ങി ഒടുക്കം പ്രണയത്തിന്റെ അനശ്വരതയിൽ ഉത്തരമില്ലാതെ നിന്ന് പോകേണ്ടി വരുന്ന ഒരു പോലീസ് ഓഫിസറാണ് അക്ബർ. 

മണ്ണാങ്കട്ടയുടെയും കരിയിലയുടെയും പ്രണയകഥ ഇനി കേൾക്കുമ്പോൾ ലൂക്കയെയും നീഹാരികയെയും ഓർമ്മ വരും. എത്രയോ തവണ കേട്ടിട്ടും അറിയാതെ പോയ കരിയിലയുടെയും മണ്ണാങ്കട്ടയുടെയും വേദന ഇനി ആ കഥ കേൾക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ അനുഭവിച്ചറിയും. അപ്രകാരമാണ് 'ലൂക്കാ' നമുക്കുള്ളിലേക്ക് നമ്മൾ പോലുമറിയാതെ പ്രണയമെന്ന സ്ലോ പോയിസൺ കുത്തി വക്കുന്നത്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ടോവിനോ-അഹാനയുടെ കോമ്പിനേഷൻ, നിമിഷ് രവിയുടെ ഛായാഗ്രഹണം, സൂരജ് എസ് കുറുപ്പിന്റെ സംഗീതം ഇത് മൂന്നും അരുൺ ബോസ് എന്ന സംവിധായകന് നൽകിയ പിന്തുണയാണ് 'ലൂക്കാ'യുടെ സൗന്ദര്യം വേറിട്ടതാക്കിയത്. പുതുമുഖ തിരക്കഥാകൃത്തുക്കൾ എന്ന നിലയിൽ അരുൺ ബോസും മൃദുൽ ജോർജ്ജും മലയാള സിനിമയുടെ നാളത്തെ പ്രതീക്ഷകൾ തന്നെയെന്ന് പറഞ്ഞു വക്കാം. 

*വിധി മാർക്ക് - 7.5/10 

-pravin- 

ചിരിയുടെ 'ജനമൈത്രി'

കേരളാ പോലീസിന്റെ ഒരു ചായക്കൊപ്പം ഒരുപാട് ചിരി പടർത്തിയ ഒരു കൊച്ചു സിനിമ എന്ന് ചുരുക്കി പറയാം.

വലിയ അവകാശവാദങ്ങളൊന്നുമില്ലാത്ത, കുറച്ചു കഥാപാത്രങ്ങൾ മാത്രമുള്ള ഒരു കൊച്ചു സിനിമയാണിതെന്ന് ആദ്യമേ പറഞ്ഞു വക്കുന്ന സിനിമ ഒരിടത്തും ബോറടിപ്പിക്കാതെ ഉള്ള സംഗതികളെ വച്ചും കഥാപാത്രങ്ങളെ വച്ചും ചിരിക്കാനുള്ള വകുപ്പുകൾ സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ട്. ഇന്ദ്രൻസും    സൈജു കുറുപ്പും  വിജയ് ബാബുവും  സാബു മോനും  അടക്കം ചെറു സീനുകളിൽ വന്നു പോയ ഓരോ നടീ നടന്മാരെല്ലാം   കോമഡി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതിൽ വിജയിച്ചു. 

ഒരു വലിയ കാൻവാസിൽ പറയുന്ന കഥ സിനിമയാക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഏറെ ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമാണ് മണിക്കൂറുകൾക്കുള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്ന ചെറിയ കാര്യങ്ങളെ കൂട്ടി ചേർത്ത് അതൊരു മുഴുനീള സിനിമയാക്കാൻ. ആ റിസ്കിനെ രസകരമാക്കി അവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട് ജോൺ മന്ത്രിക്കൽ എന്ന സംവിധായകന്. അത് തന്നെയാണ് ജനമൈത്രി എന്ന കൊച്ചു സിനിമയുടെ വിജയവും. 

നവാഗത സംവിധായകർക്കും ഇത്തരം കൊച്ചു സിനിമകൾക്കും ഫ്രൈഡേ ഫിലിംസും വിജയ് ബാബുവെന്ന നിർമ്മാതാവും കൊടുക്കുന്ന പിന്തുണയും പ്രോത്സാഹനവും എടുത്തു പറയേണ്ട ഒന്നാണ്. കുറച്ചു മണിക്കൂർ കനപ്പെട്ടതൊന്നും ചിന്തിപ്പിക്കാതെ ചുമ്മാ ചിരിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞ ഈ സിനിമയിലെ വലുതും ചെറുതുമായ കഥാപാത്രങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച എല്ലാ നടീനടന്മാർക്കും അഭിനന്ദനങ്ങൾ 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ബോറടിക്കാതെ ചുമ്മാ കണ്ടു ചിരിക്കാൻ പറ്റുന്ന ഒരു കൊച്ചു സിനിമ. 

*വിധി മാർക്ക് = 6/10 

- pravin-

വേണ്ടത്ര ശുഭമാകാതെ പോയ ഒരു രാത്രി !

ഒരു യഥാർത്ഥ സംഭവത്തിന്റെ സിനിമാവിഷ്ക്കാര ശ്രമം എന്നതിനപ്പുറം ഒരു തലത്തിലും മികവറിയിക്കാൻ സാധിക്കാതെ പോയ സിനിമ എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നു.   

സമീപ കാലത്ത് കേരളത്തിൽ കേട്ട് തുടങ്ങിയ ഐ.എസ് ഭീകരവാദ ബന്ധങ്ങളും സിറിയയിലേക്കുള്ള മതകീയ പലായനങ്ങളുമൊക്കെ ചേർത്ത് വച്ച് കൊണ്ടുള്ള തുടക്കവും, യഥാർത്ഥ ഇസ്ലാമിന്റെ വ്യാഖ്യാനങ്ങളും സാരോപദേശങ്ങളും പറഞ്ഞു തരാനായി നിയോഗിക്കപ്പെടുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും, അഴകുഴന്നനെയുള്ള അവതരണ ശൈലിയും സംഭാഷണങ്ങളിലെ അതി നാടകീയതകളുമൊക്കെയായി ഇഴഞ്ഞു വലിയുന്നുണ്ട് സിനിമ. 

സിനിമയിൽ മുഴുവൻ നിറഞ്ഞു നിക്കുന്നത് സിദ്ധീഖിന്റെ നന്മയുള്ള മുഹമ്മദ് എന്ന കഥാപാത്രം മാത്രമാണ്. ആ തലത്തിൽ ഇത് സിദ്ധീഖിന്റെ മാത്രം സിനിമയായി മാറുന്നുമുണ്ട്. ദിലീപാകട്ടെ ഈ സിനിമക്ക് വേണ്ടിയുള്ള വെറും മാർക്കറ്റിങ് ടൂൾ മാത്രമായി ഒതുങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = നന്മയുറ്റുന്ന ഒരു കഥ സിനിമക്കുണ്ട് എന്ന് സമ്മതിക്കുമ്പോഴും തിരക്കഥയിലും അവതരണത്തിലുമൊക്കെ അമ്പേ പരാജയമായി മാറുകയാണ് 'ശുഭരാത്രി'. ആകപ്പാടെ ആശ്വാസമായി എന്തെങ്കിലും പറയാവുന്നത് സിദ്ധീഖിന്റെയും ഇന്ദ്രൻസിന്റെയും കഥാപാത്രങ്ങളും പ്രകടനവുമാണ്. 

*വിധി മാർക്ക് = 4/10 

-pravin-

ഓസ്‌ക്കാറിലേക്ക് ഒരു സിനിമാ യാത്ര

സിനിമക്കുള്ളിലെ സിനിമയല്ല ഇത് ഒരു സിനിമാക്കാരന്റെയും അയാളുടെ സിനിമയുടെയും കഥയാണ്..അയാൾക്ക് ചുറ്റിലുമുള്ളവരുടെയും അയാൾ കണ്ടു മുട്ടുന്നവരുടേയുമൊക്കെ കഥയാണ്. 

മലയാള സിനിമാ ലോകത്ത് നിന്നും ഓസ്‌ക്കാറിലേക്ക് നീളുന്ന തന്റെ സിനിമാജീവിത യാത്രയിൽ ഇസ്ഹാക്ക് നേരിടുന്ന പ്രതിസന്ധികളും അയാളുടെ അനുഭവങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും തിരിച്ചറിവുകളുമൊക്കെ സിനിമയെ നെഞ്ചിലേറ്റുന്ന ഏതൊരാളെയും അനുഭവഭേദ്യമാക്കും വിധം അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് സലിം അഹമ്മദ്. 

സലിംകുമാറിന്റെ മൊയ്തുവും, സിദ്ധീഖിന്റെ പ്രിൻസുമൊക്കെ ടൊവിനൊയുടെ ഇസഹാഖിനൊപ്പം തന്നെ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ കുടിയേറുന്നുണ്ട് പല സീനുകളിൽ കൂടി. ഇസ്ഹാഖിന്റെ 'മിന്നാമിനുങ്ങളുടെ ആകാശം' നമ്മൾ കണ്ടറിയാത്ത ഒരു സിനിമയെങ്കിലും അനുഭവിച്ചറിയുന്ന നോവായി അത് മാറുന്നത് മൊയ്തുക്ക എന്ന കഥാപാത്രത്തിലൂടെയാണ്. ഭ്രാന്ത് ഒരു അസുഖമല്ല ചിലതിനോടുള്ള ഇഷ്ടക്കൂടുതലാണെന്നും അത് സിനിമയോട് ഒരുപാടുണ്ടായിരുന്ന ആളായിരുന്നു താനെന്നും പറയുന്ന പ്രിൻസിനു സിനിമയെ ഒഴിവാക്കി ജീവിതം തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടി വന്നപ്പോൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന മനഃസംഘർഷം സ്‌ക്രീനിൽ നിന്നും പ്രേക്ഷകനിലേക്ക് എത്തുന്നുണ്ട്. 

സിനിമ തന്നെ ജീവിതമെന്നു പറയാമെങ്കിലും സിനിമയും ജീവിതവും രണ്ടു തന്നെയാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് മൊയ്തുക്ക. നമുക്ക് ചുറ്റിലുമുള്ള ജീവിതങ്ങളെ സിനിമയിലേക്ക് പറിച്ചു നടാൻ സാധിക്കുമെങ്കിലും സിനിമയിലെ കാര്യങ്ങൾ അതേ പടി ജീവിതത്തിൽ സംഭവിക്കുന്നില്ല. സിനിമ മാത്രമെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും സിനിമ നൽകുന്ന അനുഭവപ്പെടുത്തലുകളിലൂടെയാണ് അത് മനുഷ്യ മനസ്സുകളെയും ജീവിതത്തെയുമൊക്കെ കുളിരണയിക്കുന്നതും സന്തോഷിപ്പിക്കുന്നതും. 

സിനിമ ഒരാളുടെ മാത്രം ശ്രമമല്ല ഒരുപാട് പേരുടെ കഴിവും സഹകരണവുമൊക്കെ കൂടി ഒത്തു ചേരുമ്പോൾ സംഭവിക്കുന്ന ഒരു ക്രിയാത്മകതയാണ്. അങ്ങിനെയെങ്കിൽ കൂടി സിനിമ ആത്യന്തികമായി മികവറിയിക്കുന്നത് അതിന്റെ സംവിധായകനിൽ കൂടിയാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു വെക്കുന്നുണ്ട് ശ്രീനിവാസന്റെ അരവിന്ദൻ എന്ന കഥാപാത്രം. പൂച്ചയും കാക്കയും നായയുമൊക്കെ സിനിമയിൽ നന്നായി അഭിനയിച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞു കേക്കാമെങ്കിലും അവരൊന്നും ഒരു സിനിമ സംവിധാനം ചെയ്തു എന്ന് കേൾക്കാത്തത് അത് കൊണ്ടാണെന്ന അരവിന്ദന്റെ വാദം ശരി വക്കുന്നത് സലിം അഹമ്മദ് എന്ന പ്രതിഭാധനനായ സംവിധായകനെ തന്നെയാണ്. 

സിനിമ കഴിഞ്ഞിട്ടും മായാതെ മനസ്സിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു ദൃശ്യമുണ്ട്. മിന്നാമിനുങ്ങുകൾ മിന്നി പാറി കളിക്കുന്ന കുന്നിൻ മുകളിൽ പോയി നിക്കുന്ന മൊയ്തുക്ക. സ്വന്തം സിനിമയിൽ ചിത്രീകരിക്കാൻ സാധിക്കാതെ പോയ ആ ദൃശ്യം നേരിട്ട് കണ്ടു വരുന്ന ഇസ്ഹാഖ്‌. എന്തൊരു ഗംഭീര സീനായിരുന്നു അത്. മധു അമ്പാട്ട് സംവിധായകനെ പോലും മറി കടന്നു ചിന്തിച്ചു പോയിരിക്കുമോ ആ സീൻ എടുക്കുമ്പോൾ എന്ന് ആലോചിച്ചു പോയി. 

പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്യാൻ വലിയൊരു ഊർജ്ജം തരുന്ന, ജീവിക്കാൻ വീണ്ടും പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന അദൃശ്യമായ ഒരു ശക്തി ആ കുന്നിൻ മുകളിലുണ്ടെന്ന് ആദ്യം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ മൊയ്തുക്കയുടെ അതേ വഴിയിലൂടെ ഇസഹാഖിനെയും നടത്തിച്ചത് ആരായിരിക്കാം ? മനസ്സിൽ സങ്കടങ്ങൾ പെയ്തിറങ്ങുമ്പോൾ ഞാനിങ്ങനെ ഒറ്റക്ക് ഈ കുന്നിൻ മുകളിലെ മരച്ചുവട്ടിൽ വന്നിരിക്കാറുണ്ട് എന്ന് ആദാമിന്റെ മകൻ അബുവിനോട് പറഞ്ഞ പഴയ ഉസ്താദിനെ ഓർത്തു പോയ സീൻ കൂടിയാണത്. അബുവും ഉസ്താദും സംസാരിച്ചു നിന്ന അത് പോലൊരു കുന്നിന്റെ മറ്റൊരു ദൃശ്യാവിഷ്ക്കാരത്തിൽ ഉസ്താദിന് പകരം മൊയ്തുക്കയും അബുവിനു പകരം ഇസഹാഖും വന്നു നിൽക്കുന്നു. 

നമ്മളെക്കാൾ കഴിവും യോഗ്യതയുമുള്ള ഒരുപാട് പേര് ലോകത്തുണ്ടായിട്ടും അക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് നമ്മളെ പടച്ചോൻ ഇത്രയിടം വരെ കൈ പിടിച്ചു ഉയർത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മൾ പടച്ചോന് അത്ര മാത്രം പ്രിയപ്പെട്ടവരായത് കൊണ്ടാണ് എന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ നമ്മുടെ മനസ്സുകളിലേക്ക് വീശുന്ന വെളിച്ചത്തിന് കണക്കില്ല. തീർച്ചയായും സലിം അഹമ്മദ് എന്ന സംവിധായകനും ഇതേ പടച്ചവന്റെ ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇസഹാഖെന്ന കഥാപാത്രം അഭ്രപാളിയിലെ വെളിച്ചത്തു നിക്കുമ്പോൾ അതേ കഥാപാത്രത്തിന്റെ നിഴലിൽ സലിം അഹമ്മദിനെ ആരെങ്കിലും കണ്ടു പോയാൽ അതിൽ തെറ്റ് പറയാനില്ല. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഇടക്കിത്തിരി ലാഗ് ഉണ്ടെന്നതൊഴിച്ചാൽ സിനിമാ പ്രേമികളുടെ മനസ്സിൽ തട്ടുന്ന ഒരു നല്ല സിനിമയാണ് ഓസ്‌ക്കാർ. ഒരു സിനിമ ഉണ്ടാകുന്നതിനു പിന്നിലെ കഷ്ടപ്പാടുകളും കടമ്പകളും തൊട്ട് ഓസ്‌ക്കാർ നോമിനേഷനുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു നമുക്കറിയാത്ത കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചൊക്കെ പറഞ്ഞു പോകുന്ന സിനിമ ഹൃദ്യമായ സംഭാഷണങ്ങളുടെ കൂടിയാണ്. എല്ലാ സിനിമകളുടെയും ഭാഷ ഒന്നാണ് - ദൃശ്യം. ആ ഭാഷ ഉൾക്കൊള്ളുമ്പോൾ സിനിമക്ക് ഒരൊറ്റ ലോകമേ ഉള്ളൂ- ആസ്വാദനം. ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗത്തിരുന്നു സിനിമ കണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെടുമ്പോൾ പ്രേക്ഷകർ നൽകുന്ന കൈയ്യടികൾ തന്നെയാണ് ഓസ്ക്കാറിനെക്കാൾ വലിയ അവാർഡ്. സിനിമയെ സ്നേഹിക്കുന്നവർ കാണാതെ പോകരുത് ഈ 'ഓസ്‌ക്കാർ'. 

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10 

-pravin- 

Article 15 - ഉള്ളു പൊള്ളിക്കുന്ന സാമൂഹിക യാഥാർഥ്യങ്ങൾ

സമകാലീന ഇന്ത്യയുടെ നേർ ചിത്രങ്ങളിലൂടെ കഥ പറയുന്ന നട്ടെല്ലുള്ള ഒരു സംവിധായകന്റെ സിനിമ എന്ന് പറയാം. ഉത്തർപ്രദേശ് ആണ് സിനിമയുടെ കഥാ പശ്ചാത്തലമെങ്കിലും ഉത്തർപ്രദേശിന്റെ മാത്രമല്ല ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിലാകെയുള്ള സാമൂഹ്യ ദുരവസ്ഥകളെ കൂട്ടിയിണക്കി കൊണ്ടാണ് അവതരണം. ജാതിയും മതവുമൊക്കെ ഒരു സമൂഹത്തെ എത്ര മേൽ ബാധിച്ചു കിടക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് കാണിച്ചു തരുന്നു സിനിമ. പോലീസടക്കമുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥ സമൂഹത്തിൽ പോലും ജാതീയതയാണ് പദവികൾക്കും ബഹുമാനത്തിനും മാനദണ്ഡം.

ദളിതർക്ക് നേരെയുള്ള ആക്രമണങ്ങളും അവരോട് എന്തുമാകാം എന്ന സമൂഹത്തിന്റെ ചിന്തയുമൊക്കെ ഭീകരമായി തന്നെ ചിത്രീകരിച്ചിട്ടുണ്ട് സിനിമയിൽ. ഭ്രഷ്ടുകളുടെ ഒരു വലിയ ലോകം ഇന്ത്യക്കുള്ളിൽ ശക്തിയാർജ്ജിക്കുമ്പോൾ അംബേദ്ക്കറുടെ പ്രതിമ പലതിനും മൂക സാക്ഷിയാകുകയാണ്. 

ഒരു രാജ്യമായാൽ അവിടെ രാജാവും പ്രജയും തോഴരും പണിക്കാരും അടിമകളുമൊക്കെ വേണം, എല്ലാവരും ഒരു പോലെയായാൽ പ്രകൃതിയുടെ സന്തുലനാവസ്ഥ തകരുമെന്നൊക്കെയുള്ള ന്യായം കൊണ്ട് ജാതീയത ന്യായീകരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ എന്തിനാണ് നമുക്കിടയിൽ ഒരു രാജാവ് എന്ന ചോദ്യം ഉയർത്തുകയാണ് സിനിമ. 

എപ്പോഴെങ്കിലും ഭരണഘടനാനുസൃതമല്ലാതെ രാജ്യത്തെ സിസ്റ്റങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ടാൽ അന്ന് ഭരണഘടനയുടെ പുസ്തകം കത്തിക്കാൻ താൻ മുന്നിലുണ്ടാകും എന്ന അംബേദ്കർ വചനം ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന നിഷാദുമാർ റബലായി എന്നതിന്റെ പേരിൽ എൻകൗണ്ടർ കില്ലിങിന്റെ ഇരയാകുമ്പോൾ മതവും ജാതിയും പറഞ്ഞു ഒരു ജനതയെ വിഭജിച്ചു വോട്ട് വാങ്ങി ചന്ദ്രഭാനുമാർ ഭരണത്തിലേറുകയും സിസ്റ്റത്തെ മുഴുവൻ സ്വന്തം വരുതിയിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

അനുഭവ് സിംഹ എന്ന സംവിധായകന്റെ നിലപാടുകളും ആയുഷ്മാൻഖുറാന എന്ന നടൻ തന്റെ സിനിമാ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ കാണിക്കുന്ന സൂക്ഷ്മതയും എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. ഇവാൻ മുല്ലിഗന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും മങ്കേഷ് ധാക്ഡേയുടെ പശ്ചാത്തല സംഗീതവുമൊക്കെ ചേർന്ന് സിനിമയുടെ തീമിന് നൽകുന്നത് ഭീകരമായ ഒരു ഭംഗിയാണ്. അത് തിയേറ്റർ സ്‌ക്രീനിൽ നിന്ന് കണ്ടും കേട്ടും ആസ്വദിക്കേണ്ടതാണ്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = Article 15 ന് ഒരു ത്രില്ലർ സിനിമക്കുള്ള ചേരുവകൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഇത് ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലറോ പൊളിറ്റിക്കൽ ത്രില്ലറോ അല്ല. പക്ഷേപതിഞ്ഞ താളത്തിൽ ക്രൈമും പൊളിറ്റിക്സുമൊക്കെ ഭാഗമാക്കി കൊണ്ട് പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായും പച്ചക്കും പറഞ്ഞു പോകുന്ന ഒരു നല്ല നിലപാടുള്ള സിനിമയാണ്. 

വിധി മാർക്ക് = 8.5/10 

-pravin- 

കാര്യമുള്ള 'തമാശ'

കാര്യം പറയുന്ന തമാശ !! മറ്റുള്ളവരെ വേദനിപ്പിക്കാനും പരിഹസിക്കാനുമുള്ളതല്ല തമാശ എന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്ന ' തമാശ'. 

'ഡാ തടിയാ' സിനിമയിലൂടെ ആഷിഖ് അബുവും കൂട്ടരും പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതിന്റെ അർത്ഥവത്തായ, അനിവാര്യമായ ഒരു തുടർച്ച കൂടിയാണ് ഈ സിനിമ. ബോഡി ഷെയ്മിങ്ങും സോഷ്യൽ മീഡിയക്ക് അകത്തും പുറത്തുമുള്ള ആൾക്കൂട്ട വിചാരങ്ങളും വിചാരണകളും പൊതുബോധങ്ങളുമൊക്കെ ചേർത്ത് കഥ പറയുക എന്നതിലുപരി പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങളെ സരസമായി അവതരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നിലപാട് പറയുകയാണ് തമാശ. 

ഒരാൾ പറയുന്ന തമാശ അത് തമാശയായി സ്വീകരിക്കപ്പെടുന്നത് ഒരു കൂട്ടം പേരുടെ ചിരി കൊണ്ടല്ല മറിച്ച് അതാരെയും ഉപദ്രവിക്കാതെ ചിരി പടർത്തി കൊണ്ട് ഒരു കാര്യം പറയുമ്പോഴാണ്. അത്തരത്തിൽ എന്താണ് തമാശ എന്തല്ല തമാശ എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ധാരണ ഉണ്ടാക്കി തരാനുളള ശ്രമം കൂടിയാണ് ഈ സിനിമ. മറ്റൊരർത്ഥത്തിൽ മലയാള സിനിമ ഒരു കാലത്ത് പിന്തുടർന്ന് വന്നിരുന്ന ബോഡി ഷെയ്മിങ്ങുകളെ തമാശകളുടെ ലിസ്റ്റിൽ നിന്ന് വെട്ടി കളഞ്ഞു കൊണ്ട് തമാശയെ മനോഹരമായി പുനർ നിർവ്വചിക്കുകയാണ് അഷ്‌റഫ് ഹംസയും കൂട്ടരും. 

ഒരു പൊതു ഇടത്തിൽ വച്ച് തലയിലെ വിഗ്ഗ് ഊരി മാറ്റപ്പെടുമ്പോൾ, അക്കാരണത്താൽ ഒരാൾ പരിഹാസ്യനാകുമ്പോൾ, അയാൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഓടി മറയുമ്പോൾ ചിരിക്ക് പകരം കരച്ചിലാണ് വന്നതെങ്കിൽ അവിടെയാണീ സിനിമയുടെ വിജയം. (എന്നിട്ടും പുറകിലാരോക്കെയോ ചിരിക്കുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ആ സങ്കടം കൂടുകയാണുണ്ടായത്. സിനിമ പരാജയപ്പെടുന്നത് അവർക്ക് മുന്നിൽ മാത്രമാണ് ) 

വടക്കുനോക്കി യന്ത്രത്തിലെ നിലവിളക്ക്-കരിവിളക്ക് തമാശകളെയൊക്കെ തമാശകൾ അല്ലെന്നു പറയാൻ സാധിക്കുന്ന, ആദ്യമായി കാണുന്നവർ പോലും തടി കുറക്കാൻ ടിപ്സ് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുമ്പോൾ എനിക്ക് ഫലൂദയാണിഷ്ടം എന്ന് പറയുന്ന ചിന്നുമാരുടെ കൂടിയാണ് തമാശ. ചിന്നുവിന്റെ പോസിറ്റിവിറ്റി സിനിമക്ക് നൽകുന്ന പ്രസരിപ്പ് ചെറുതല്ല. ശ്രീനിയും ചിന്നുവും തമ്മിൽ നല്ല പൊരുത്തമുണ്ടെന്നു പ്രേക്ഷകർക്ക് തോന്നിപ്പോകുന്നിടത്താണ് സിനിമ വലിയൊരു പൊതുബോധത്തെ തകർത്തിട്ട ശേഷം നിലപാടിന്റെ വിജയമുറപ്പിക്കുന്നത്. 

മുടിയും തടിയും ഒന്നുമല്ല പ്രണയവും ജീവിതവും മനപ്പൊരുത്തവുമെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ റഹീമും അമീറയും വേണ്ടി വന്നു എന്നതാണ് മറ്റൊരു സത്യം. എത്ര മനോഹരമായാണ് ഇത്രയേറെ കാര്യങ്ങൾ ഈ കൊച്ചു സിനിമയിൽ തുന്നി ചേർത്തി വച്ചിരിക്കുന്നത്  എന്ന് പറയ വയ്യ. 

അറിഞ്ഞു വിളമ്പിയാൽ വേണ്ടെന്നു പറയാൻ സാധിക്കാത്ത രണ്ടേ രണ്ടു സംഗതികളേ ഈ ഭൂമിയിലുള്ളൂ ഒന്ന് - സ്നേഹവും രണ്ട്- ഭക്ഷണവും എന്ന റഹീമിന്റെ കോപ്പി റൈറ്റുള്ള ചിന്ത ഇനി എത്ര പേരുടെ പ്രണയവും ജീവിതവും തീരുമാനിക്കുമായിരിക്കും എന്നറിയില്ല. പക്ഷേ ഒന്നുറപ്പാണ്, ജയിച്ചില്ലെങ്കിലും തോറ്റു കൊടുക്കാൻ സാധിക്കില്ല എന്ന് പറയുന്ന റഹീമും മറ്റുള്ളവർ എന്ത് പറയുന്നു എന്ന് നോക്കാതെ സ്വന്തം ജീവിതം ആഘോഷമായി തന്നെ ജീവിച്ചു കാണിക്കുന്ന ചിന്നുവുമൊക്കെ നമുക്ക് ചുറ്റിലുമുള്ള ശ്രീനിവാസൻമാർക്ക് ഒരുപാട് ധൈര്യവും കരുത്തും നൽകും. അവർ സമൂഹത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടില്ല എന്ന വിശ്വാസം ഉയർത്തി കാണിക്കൽ കൂടിയാണ് ഈ സിനിമയുടെ ദൗത്യം. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = മലയാള സിനിമയിലെ പുത്തൻ വസന്തങ്ങളാണ്‌ അഷ്‌റഫ് ഹംസയും കൂട്ടരും. എത്ര കണ്ട് ഈ സിനിമ സംവിധയകന്റെ ആണോ അത്ര തന്നെ ഇത് വിനയ് ഫോർട്ടിന്റെയും നവാസ് വള്ളിക്കുന്നിന്റെയും ചിന്നു ചാന്ദ്നിയുടെയും ഹൃദ്യമായ പ്രകടനത്തിന്റെ കൂടിയാണ്. 

*വിധി മാർക്ക് = 8/10 

-pravin-

'ഉണ്ട'യുള്ള സിനിമ

ഒരു ചെറിയ കഷ്ണം പത്ര വാർത്തയിൽ നിന്ന് ഇത്രയേറെ സാമൂഹിക വിഷയങ്ങൾ കോർത്തിണക്കി കൊണ്ട് ഒരു നാടിന്റെ-നാട്ടുകാരുടെ- അതിലുപരി ഈ കാലഘട്ടത്തിന്റെയൊക്കെ രാഷ്ട്രീയം തികഞ്ഞ ജനാധിപത്യമര്യാദയോട് കൂടി പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചു എന്നുള്ളിടത്താണ് 'ഉണ്ട' ഒരു സമകാലീന സാമൂഹിക രാഷ്ട്രീയ സിനിമയായി മാറുന്നത്. 

പോലീസിന്റെ ഒരു ദിവസം തുടങ്ങുന്നതു തൊട്ട് പുതിയ ചുമതലയേറ്റടുെത്തു കൊണ്ടുള്ള അവരുടെ യാത്രാ ഒരുക്കങ്ങളും പുറപ്പാടുകളുമൊക്കെയായി മനോഹരമായി വരച്ചു കാണിച്ചു തരുന്ന കേരളാ പോലീസിനെ ഭീതിജനകമായ മറ്റൊരു സാമൂഹിക അന്തരീക്ഷത്തിലേക്ക് പറിച്ചു നടുന്ന സീനുകൾ. കേരളാന്തരീക്ഷത്തിൽ മാത്രം പരിശീലിച്ചു പഴകിയ ഒരു പോലീസ് സേനക്ക് കേരളത്തിന് പുറത്ത് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന മാനസിക സംഘർഷങ്ങളും ബന്ധപ്പെട്ട സർക്കാരുകളിൽ നിന്ന് അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന അവഗണനകളുമൊക്കെ കേവലം സിനിമാ സ്‌ക്രീൻ കാഴ്ചകളായി ഒതുക്കാതെ കാണുന്നവനെ അനുഭവപ്പെടുത്താൻ സിനിമക്ക് സാധിക്കുന്നു. 

മാവോയിസ്റ്റുകളെ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധരും ഭീകരവാദികളുമായി പ്രതിഷ്ഠിക്കുമ്പോഴും ജനാധിപത്യ വിശ്വാസികൾ എന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ തെമ്മാടിത്തരവും ഗുണ്ടായിസവും ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധമായി കാണാൻ സർക്കാരുകൾക്ക് സാധിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യം ഉയർന്നു പോകുന്ന സീനുകളുണ്ട്. ബൂത്തു കൈയ്യേറി ഓഫിസറെ മർദ്ദിക്കുകയും കള്ളവോട്ടുകളിലൂടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പിനെയും ജനാധിപത്യത്തെയും അട്ടിമറിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരൊക്കെ ഭീകരർ അല്ലാതാകുന്ന സ്ഥിതി വിശേഷം. 

എത്രത്തോളം കരുതലും സുരക്ഷയുമൊരുക്കി കൊണ്ടാണ് ഛത്തീസ്‌ഗാഡ് പോലുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പോലീസ് സേന ജനാധിപത്യത്തിന് കാവലാളാകുന്നത് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് സിനിമ. ഒരു ഘട്ടത്തിൽ തമാശ രൂപേണ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭയാനകമായ സാഹചര്യങ്ങളായിരുന്നെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു കൊണ്ട് പ്രവർത്തിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുമ്പോഴും ഈഗോയും ദുരഭിമാനവും നിവർത്തികേടും സഹാനുഭൂതിയും ദുഷിപ്പുകളുമൊക്കെ പേറുന്ന പല വിധം മനുഷ്യരുടെ യൂണിഫോമിട്ട രൂപമാണോ കേരളാ പോലീസെന്ന് ചിന്തിച്ചു പോകും. 

അകത്തു നിന്നും പുറത്തു നിന്നുമായി ഇത്രയേറെ ഭീഷണികളും അടിച്ചമർത്തലുകളും നേരിടുമ്പോഴും അതി രാവിലെ വോട്ട് ചെയ്യാനെത്തുന്ന ഗ്രാമവാസികൾ ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തിനു നൽകുന്ന വിശ്വാസത്തിന്റെയും പിന്തുണയുടെയും കാൽഭാഗമെങ്കിലും ഭരണകൂടം തിരിച്ചു അവർക്ക് നൽകുന്നുണ്ടോ എന്നത് വേദനിപ്പിക്കുന്ന ചോദ്യമായി മനസ്സിൽ അവശേഷിക്കുന്നു. 

ആദിവാസി സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് പോലീസിലെത്തിയ ബിജു എന്ന കഥാപാത്രം ഈ സിനിമയുടെ നിലപാടുപരമായ മാണിക്യമാണ്. ആ കഥാപാത്രത്തെ മുൻനിർത്തി കൊണ്ട് തന്നെ ഒരേ സമയം സമൂഹത്തിന്റെ ദുഷിച്ച ചിന്താഗതിയെ തുറന്നു കാണിക്കുകയും അത് തിരുത്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് സിനിമ. നമ്മുടെ ജീവിതം എങ്ങിനെയാകണമെന്ന് വേറൊരാൾ തീരുമാനിക്കുന്ന അവസ്ഥ ഭീകരമാണ് അത് സഹിക്കാൻ പറ്റില്ല സാറേ എന്ന് പറയുന്ന പിസി ബിജുകുമാർ ഛത്തീസ്‌ഗഡ്‌ വിട്ടു പോകുന്ന സമയത്ത് തെളിയിച്ചിട്ടു പോകുന്ന ഒരു വിളക്കുണ്ട്. ആ വിളക്കിന്റെ വെളിച്ചം തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയുടെ ചിന്ത. ആദിവാസി ഊരുകളിലെ ആ വെളിച്ചം കെടാതെ സൂക്ഷിക്കാൻ, അവരെ കൂടെ നിർത്താൻ, മുഖ്യധാരാ സമൂഹത്തിലേക്ക് നയിക്കാൻ, സംവരണമെന്തിന് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവർക്ക് മറുപടി നൽകാൻ ലുക്മാന്റെ ബിജു കുമാറിനെ പോലുള്ള കഥാപാത്രങ്ങൾ സിനിമയിലൂടെയെങ്കിലും നമുക്കിടയിലേക്ക് ഇറങ്ങി വരേണ്ടതുണ്ട്. 

മമ്മൂട്ടി എന്ന താരത്തെ കാണാൻ കിട്ടാതെ പോയ സിനിമയുടെ അവസാന സീനുകളിലാണ് ചെറിയ അഡ്ജസ്റ്റ്മെന്റുകൾ നടക്കുന്നത്. മണി സാറും ടീമും അവിടെ സ്ട്രോങ്ങ് ആയി പൊരുതിയാലേ ജീവിതത്തിലേക്കൊരു മടക്കമുള്ളൂ എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ റിയലിസ്റ്റിക് അവതരണത്തിന്റെ സാധ്യതകളെ അവസാന സീനുകളിൽ നിന്ന് വെട്ടിക്കളയുന്നു. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = മണി സാറിന്റെയും ടീമിന്റെയും കൈയ്യിലെ തോക്കുകളിൽ ഉണ്ടയില്ലായിരുന്നിരിക്കാം. പക്ഷേ നിലപാടുപരമായി ഒരുപാട് ഉണ്ടകൾ ഉള്ള ഒരു നല്ല തോക്കാണ് ഖാലിദ് റഹ്മാന്റെ ഈ  സിനിമ. സജിത്ത് പുരുഷന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും മികച്ചു നിന്നു. അവതരണപരമായി ഒരുപാട് സാധ്യതകൾ ഉളള പ്രമേയത്തിന്റെ ഏറ്റവും ലളിതമായ അവതരണമായി 'ഉണ്ട' എന്നത് ഒരു പോരായ്മയായി ചിലരെങ്കിലും പറഞ്ഞേക്കാം. പക്ഷെ പറഞ്ഞു കാട് കയറാത്ത  ആ ലാളിത്യം തന്നെയാണ് ഈ കൊച്ചു സിനിമയുടെ മികവ് എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നു. 

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10 

-pravin-

മൈ ഗ്രേറ്റ് ഗ്രാൻഡ് ഫാദർ

ഒരുപാട് അവകാശ വാദങ്ങളൊന്നുമില്ലാത്ത ഒരു ചെറിയ ഫാമിലി എന്റർടൈനർ മൂവി എന്ന് പറയാം. കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു കാലത്തെ ജയറാമിന്റെ സിനിമകളെല്ലാം ഓവർ ആക്ടിങ് കൊണ്ടും തറ കോമഡികൾ കൊണ്ടുമൊക്കെ അങ്ങേയറ്റം വെറുപ്പിച്ചിരുന്നെങ്കിലും 'ലോനപ്പന്റെ മാമോദീസ' അക്കൂട്ടത്തിൽ ഒരു ആശ്വാസമായിരുന്നു. പഴയ ജയറാമിലേക്കുള്ള ഒരു തിരിച്ചു വരവെന്നൊക്കെ പറയാവുന്ന ഒരു പടമായിരുന്നു അത്. സിനിമാ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ കാര്യ ഗൗരവമില്ലാത്ത ഒരു സീനിയർ നടൻ എന്ന ചീത്തപ്പേര് അപ്പോഴും ബാക്കിയുണ്ട് എന്നത് വേറെ കാര്യം. എന്നിരുന്നാലും സമീപ കാല ജയറാം സിനിമകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ 'മൈ ഗ്രേറ്റ് ഗ്രാൻഡ് ഫാദർ 'വീണ്ടും ഒരു ആശ്വാസമാണ് എന്ന് പറയാം.

'ഫ്രണ്ട്സും' 'മിന്നാര'വും അടക്കമുള്ള പല സിനിമകളിലും കണ്ടു മറന്ന സീനുകളുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകൾ ഉള്ള സിനിമയാണ് 'മൈ ഗ്രേറ്റ് ഗ്രാൻഡ് ഫാദർ'. 'ഫ്രണ്ട്സ്' സിനിമയിലെ ജയറാം-മുകേഷ്-ശ്രീനിവാസൻ മൂവർ സംഘം പോലെ തന്നെയാണ് ഇതിലെ ജയറാം-ബാബുരാജ്-ജോണി ആന്റണി കൂട്ട് കെട്ട്. ചെറുപ്പം മുതലേ ഒന്നിച്ചു കളിച്ചു വളർന്ന ഇവർക്കിടയിലെ സൗഹൃദവും വേർപിരിയലും ഒന്നിക്കലുമൊക്കെ തന്നെയാണ് പ്രധാന കഥ. 'മിന്നാര'ത്തിൽ ബോബിയുടെ മകളെന്നും പറഞ്ഞു നീന ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുമായി രംഗ പ്രവേശം ചെയ്യുന്ന പോലെ ഇവിടെ മൈക്കിളിന്റെ മകളും പേരക്കുട്ടിയും കൂടിയാണ് വരുന്നത് എന്ന് മാത്രം. 

പുതുമയില്ലാത്ത കഥയെങ്കിലും ജയറാം- ധർമ്മജൻ-ജോണി ആന്റണി-ബാബുരാജ് ടീമിന്റെ കോമ്പോ തരക്കേടില്ലാതെ വർക് ഔട്ടായിട്ടുണ്ട്. ഒരർത്ഥത്തിൽ അത് മാത്രമാണ് സിനിമ എന്ന് തന്നെ പറയാം. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഓർത്തെടുത്തു പറയാൻ തക്ക മികച്ച സീനുകളോ പ്രകടനങ്ങളോ ഇല്ലെങ്കിലും വലിയ പ്രതീക്ഷകളൊന്നുമില്ലാതെ ഫാമിലിയായിട്ട് കാണാവുന്ന തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു എന്റർടൈനർ ആണ് 'മൈ ഗ്രേറ്റ് ഗ്രാൻഡ് ഫാദർ'. അത്യാവശ്യം കോമഡിയും സെന്റിമെൻസും അവസാനത്തെ ചില ട്വിസ്റ്റുകളുമൊക്കെ കൂടെ ആകുമ്പോൾ പടം ഒരു ടൈം പാസ് ഫീലിൽ ഓക്കേ ടു വാച്ച് ആണ്.

വിധി മാർക്ക് = 5/10 

-pravin-

വൈറസ് - അതിജീവനത്തിന്റെ നേർ കാഴ്ചകൾ

കേരളത്തിൽ ഭീതി പടർത്തിയ നിപ്പയുടെ സിനിമാവിഷ്ക്കാരം എന്നതിനേക്കാളേറെ നിപ്പ എന്തെന്നും നിപ്പയെ കേരളം എങ്ങിനെ നേരിട്ടെന്നും പറഞ്ഞു തരുന്ന അനുഭവസാക്ഷ്യമാണ് 'വൈറസ്'. 

മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ ഒരു ദിവസം എന്താണെന്ന് കാണിച്ചു തന്നു കൊണ്ട് തുടങ്ങുന്ന ഓപ്പണിങ്‌ സീൻ തൊട്ട് തന്നെ പ്രേക്ഷക പിന്തുണ അനായാസേന നേടിയെടുക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട് സിനിമക്ക്. എത്ര മാത്രം സങ്കീർണ്ണവും ദുഷ്ക്കരവുമായ കേസുകളാണ് ആരോഗ്യ രംഗത്ത് പ്രവർത്തിക്കേണ്ടി വരുന്നവർക്ക് ഒരു ദിവസം നേരിടേണ്ടി വരുന്നതിന്റെ നേർ കാഴ്ചകളിലൂടെയാണ് ടൈറ്റിലുകൾ തെളിയുന്നത്. 

ഒരു ജനതയുടെ അതിജീവനത്തിനു വേണ്ടി കൈ കോർത്തവരും അവരുടെ ജീവിതങ്ങളും ചുറ്റുപാടുകളും കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് അനവധി ചെറു കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ സ്‌ക്രീനിൽ കാണാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. രണ്ടര മണിക്കൂർ സിനിമക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു വലിയ മിഷൻ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു പോകുക എന്നത് എളുപ്പമല്ല. നിപ്പയുടെ അതിജീവനം ഒരു മെഡിക്കൽ ത്രില്ലർ കണക്കെ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള സാധ്യതകളേക്കാൾ പൊതുജന സമക്ഷം നിപ്പയെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു ബോധവത്ക്കരണ സിനിമ എത്തിക്കാനാണ് ആഷിഖ്  അബു ശ്രമിച്ചിരിക്കുന്നത്. 

മെഡിക്കൽ ടേമുകളും മറ്റു വിശദീകരണങ്ങളുമൊക്കെ കൂടിയായി കാര്യ ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ നിപ്പ പ്രമേയത്തെ പരിചരിക്കുന്നതിനാൽ 'വൈറസി'ൽ സിനിമാറ്റിക് എലമെൻറ്സ് പരതേണ്ടതില്ല. അത് കൊണ്ടൊക്കെ തന്നെ സാമാന്യം നല്ല ലാഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു സിനിമക്ക്. ഒരു മെഡിക്കൽ സർവൈവൽ സിനിമ എന്നതിനപ്പുറം ത്രില്ലടിപ്പിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന മുഹൂർത്തങ്ങളിൽ കൂടിയല്ലായിരുന്നു സിനിമയുടെ അവതരണം എന്നത് കൊണ്ടും മേൽപ്പറഞ്ഞ ലാഗ് കൊണ്ടും എത്രത്തോളം പ്രേക്ഷകർക്ക് സിനിമയുടെ സെൻസറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇഷ്ടപ്പെടാൻ സാധിക്കും എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമുണ്ട്. 

ഒരർത്ഥത്തിൽ ഈ സിനിമയുടെ അവതരണ ശൈലി പോലും ഒരു വിപ്ലവകരമായ പരീക്ഷണമാണ് എന്ന് പറയേണ്ടി വരും. സ്പൂൺ ഫീഡിങ്ങിലൂടെ മാത്രം സങ്കീർണ്ണമായ കാര്യങ്ങളെ വിവരിച്ചു തന്നിരുന്ന ഒരു ശൈലിയിൽ നിന്നും വിദ്യാസമ്പന്നരായ മലയാളി പ്രേക്ഷകർക്ക് ഇതെല്ലാം മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കണം എന്ന നിർബന്ധ ബുദ്ധിയോടെയുള്ള അവതരണം ഒരു നല്ല ചുവടുമാറ്റമാണ്. നിപ്പയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അന്വേഷണങ്ങളും നിരീക്ഷണങ്ങളും കണ്ടു പിടിത്തങ്ങളുമൊക്കെയായി മുന്നേറുന്ന സമയത്തും സിനിമയിൽ വന്നു പോകുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ഫ്ലാഷ് ബാക്കിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന കട്ടുകളും എഡിറ്റിങ്ങുമൊക്കെ ഗംഭീരമായിരുന്നു. 

സക്കറിയയിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി വക്കുന്ന നിപ്പയെ സക്കറിയ എങ്ങിനെ മറ്റുള്ളവരിലേക്ക് എത്തിച്ചു എന്നതിലേക്കുള്ള അന്വേഷണമൊക്കെ നോക്കൂ, പരസ്പ്പരം അറിയാത്ത, പല ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നും ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിന്നുമുള്ള, പല പല കഥാപാത്രങ്ങളെ കൂട്ടിയിണക്കി കൊണ്ട് എത്ര കൃത്യതയോടെ പറഞ്ഞു വക്കുന്നു. അതിലേറെ നിപ്പയെ സക്കറിയക്ക് എങ്ങിനെ കിട്ടുന്നു എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സീനാണ് ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഹൃദ്യമായത് എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നു. വൈറസ് വാഹകരായ, നിപ്പയുടെ ഉറവിടമുള്ള വവ്വാലുകളെ ഒരിടത്തും ശത്രു പക്ഷത്ത് നിർത്താതെ പ്രകൃതിയോട് ചേർത്ത് വക്കുന്ന മനുഷ്യത്വപരമായ സമീപനത്തെ എത്ര കൈയ്യടിച്ചാലും മതിയാകില്ല. 

ചെറുതും വലുതുമായ കഥാപാത്രങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച ഓരോ നടീനടന്മാർക്കും അവരുടേതായ സ്‌പേസ് സിനിമയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചോക്ലേറ്റ് കഥാപാത്രങ്ങളിൽ ഒതുങ്ങി നിന്നിരുന്ന കുഞ്ചാക്കോ ബോബനെ പോലുള്ള നടന്മാരെ ട്രാഫിക്കിലും ടേക് ഓഫിലുമൊക്കെ ഉപയോഗിച്ചു വിജയിച്ചതിന്റെ തുടർച്ച വൈറസിലും കാണാൻ സാധിക്കും. ശ്രീനാഥ്‌ ഭാസിയും സൗബിനും, ടോവിനോയും , ആസിഫ് അലിയുമൊക്കെ ഇത്തരം സിനിമകളുടെ ഭാഗമാകാൻ കാലം വിധിച്ചവരാണ്. അത്ര മാത്രം പെർഫെക്ട് ആയിരുന്നു അവരുടെ കാസ്റ്റിങ്ങും പ്രകടനവും. 

ഇന്ദ്രജിത്തും ഇന്ദ്രൻസും ജോജോയും ഷറഫുദ്ധീനുമൊക്കെ എത്ര അനായാസകരമായാണ് ചെറു റോളുകളെ ഏറ്റെടുത്തു കൊണ്ട് ഒന്നോ രണ്ടോ സീനുകൾ അല്ലെങ്കിൽ രണ്ടും മൂന്നും ഷോട്ടുകൾ കൊണ്ട് പോലും ആ കഥാപാത്രത്തിന് പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചിട്ടുള്ളതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റുന്നത് എന്ന് നോക്കൂ. അതേ സമയം ശൈലജ ടീച്ചറുടെ രൂപ ഭാവത്തിൽ പെർഫെക്ട് എന്ന് തോന്നിച്ച രേവതിക്ക് പക്ഷെ പ്രമീള ടീച്ചർ എന്ന കഥാപാത്രത്തെ എന്ത് കൊണ്ടോ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് എത്തിക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് മാത്രവുമല്ല ഏറെ കൈയ്യടി നേടേണ്ടിയിരുന്ന പ്രസംഗമൊക്കെ തീർത്തും നാടകീയമായ ഒരു നന്ദി പറച്ചിലെന്ന പോലെ അനുഭവപ്പെടുത്തിയതിലെ നിരാശ മറച്ചു വെക്കുന്നില്ല. 

സിസ്റ്റർ ലിനിയുടെ ജീവത്യാഗവും അവരെഴുതിയ കത്തുമൊക്കെ ഇന്നും മലയാളിയുടെ മനസ്സിൽ ഒരു വലിയ നൊമ്പരമായി തന്നെ നിലനിൽക്കുന്നു എന്നതിനാൽ അഖിലയെന്ന കഥാപാത്രത്തെ അനശ്വരമാക്കാൻ റീമക്ക് അധികം സീനിന്റെ പോലും ആവശ്യം വന്നില്ല. പാർവ്വതിയുടെ ഡോക്ടർ അന്നു തന്നെയാണ് സിനിമയിലെ സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളിൽ ലീഡ് ചെയ്തത് എന്ന് പറയാം. എന്തായാലും നിപ്പയെ കേരളം നേരിട്ടതിനു പിന്നിൽ വലിയൊരു ടീം സ്പിരിറ്റ് ഉണ്ട് എന്ന പോലെ തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയുടെ കാര്യത്തിലും സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നത്. ആഷിഖ് അബുവിനും ടീമിനും അക്കാര്യത്തിൽ അഹങ്കരിക്കാം. 

നിപ്പയെ അതിജീവിച്ചെങ്കിലും ഒറ്റ കാര്യത്തിൽ മാത്രമാണ് സിനിമ അവസാനിക്കുമ്പോൾ ഒട്ടും സന്തോഷം തോന്നാത്തത്. താൽക്കാലിക ജോലിയായിട്ടു പോലും നിപ്പാ കാലത്ത് കൂലിക്ക് വേണ്ടിയല്ലാതെയും പണിയെടുക്കാൻ തയ്യാറായി വന്നവർക്ക് അവരുടെ നിസ്വാർത്ഥമായ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പരിഗണിച്ചെങ്കിലും ഒരു സ്ഥിരം ജോലി കൊടുക്കാൻ സർക്കാരിന് സാധിച്ചോ എന്ന ചോദ്യം മനസ്സിൽ ബാക്കിയാക്കി പോകുന്നുണ്ട് ജോജുവിന്റെ കഥാപത്രം. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = അതിജീവനത്തിന്റെ നേർ കാഴ്ചകളാണ് 'വൈറസ്'. നിപ്പയെ അതിജീവിക്കാൻ ഭയമല്ല ജാഗ്രതയാണ് വേണ്ടതെന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ 'വൈറസ്' എന്ന സിനിമയെ ആസ്വദിക്കാൻ  വേണ്ടത് സിനിമാറ്റിക്ക് ചിന്താഗതികളല്ല യാഥാർഥ്യബോധത്തോടെയുള്ള ആസ്വാദന ശൈലിയാണ്. അല്ലാത്തവർക്ക് നിരാശപ്പെടാം, കുറ്റവും പറയാം. പക്ഷേ ഈ സിനിമ ഇങ്ങിനെ അല്ലാതെ എടുത്തിരുന്നെങ്കിൽ അത് വെറും ഒരു ത്രില്ലർ സിനിമ മാത്രമായി ഒതുങ്ങി പോയേനെ. ആഷിഖിനും കൂട്ടർക്കും നിറഞ്ഞ കൈയ്യടികൾ. 

*വിധി മാർക്ക് = 8/10 

-pravin- 

കാലഘട്ടത്തിന്റെയും നിലപാടുകളുടെയും 'ഇഷ്‌ക്ക്'

2015 ൽ നവദീപ് സിംഗിന്റെ സംവിധാനത്തിൽ വന്ന ബോളിവുഡ് സിനിമ 'NH 10', 2016 ൽ സമീർ താഹിറിന്റെ സംവിധാനത്തിൽ വന്ന മോളിവുഡ് സിനിമ 'കലി' എന്നിവയുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് നിർത്താവുന്ന ഒരു സിനിമയാണ് അനുരാജ് മനോഹറിന്റെ 'ഇഷ്‌ക്' എന്ന് വേണമെങ്കിൽ പറയാം. പരിചിതമല്ലാത്ത ഒരു ചുറ്റുപാടിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടു പോകുമ്പോൾ ഒരാണിനും പെണ്ണിനും അപ്രതീക്ഷിതമായി നേരിടേണ്ടി വരുന്ന വെല്ലുവിളികളും അപകടങ്ങളുമൊക്കെ കാണിച്ചു തരുന്നതാണ് ഈ മൂന്നു സിനിമകളും. എങ്കിൽ പോലും അക്കൂട്ടത്തിൽ ഇഷ്‌ക്ക് വേറിട്ട് നിക്കുന്നത് ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന വിഷയം കൊണ്ടാണ്. ഇന്നത്തെ സാമൂഹികാവസ്ഥകളിലൂടെ പ്രേമവും കാമവും സദാചാര പോലീസിങ്ങുമൊക്കെ ഭീകരമായി തന്നെ വരച്ചിടുകയാണ് സംവിധായകനും കൂട്ടരും. 

ഷൈൻ നിഗത്തിന്റെ മറ്റൊരു തകർപ്പൻ കഥാപാത്രം..കിടുക്കൻ പ്രകടനം.. ആൽവിന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ചെക്കൻ ചിരിച്ചോണ്ട് ഇറങ്ങി വരുന്ന ആ സീനും ബിജിഎമ്മും. എന്റെ പൊന്നോ വേറെ ലെവൽ !! ഇഷ്‌ക്- ഒരു പ്രേമ കഥയല്ല എന്ന ടാഗ് ലൈൻ പോലെ സച്ചി ഹീറോയും അല്ല ഒരു മണ്ണാങ്കട്ടിയുമല്ല എന്ന് കാണിച്ചു തരാൻ അങ്ങനൊരു സീൻ ക്രിയേറ്റ് ചെയ്തതിൽ ഒരു വ്യത്യസ്തയുണ്ട്. ഷൈനിന്റെ സിനിമാ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിലേക്ക് മറ്റൊരു പൊൻതൂവൽ കൂടിയാകുന്നു ഇഷ്‌ക്. ജാഫർ ഇടുക്കി, ഷൈൻ ടോം ചാക്കോ ടീമിനെ നേരിട്ട് കണ്ടാൽ പോലും ഒന്ന് പൊട്ടിച്ചു പോകും വിധമുള്ള നെഗറ്റിവ് വേഷങ്ങൾ. ആൻ ശീതളിന്റെ വസുധയും ശ്രദ്ധേയമായ  സ്ത്രീ കഥാപാത്രമാണ്. 

ഷമ്മിമാരെയും ഗോവിന്ദുമാരെയും കണ്ടു തീർന്നില്ല അപ്പോഴേക്കും ഇതാ സച്ചിമാരും ആൽവിൻമാരും.. ഈ സമൂഹം ഇത്ര മേൽ ആൺ വിചാര വൈകല്യങ്ങൾ പേറുന്നുണ്ട് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരുക കൂടിയാണ് ഇഷ്‌ക്. ബേബിമോളെ എടീ പോടീ വിളിക്കരുതെന്നും പറഞ്ഞു ഷമ്മിയെ ചൂളിച്ചു നിർത്തിയ സിമിക്കൊപ്പം, എനിക്ക് ഞാനാകണം എന്ന് ഗോവിന്ദിനോട് പറഞ്ഞ പല്ലവിക്കൊപ്പം തന്നെ നിർത്തേണ്ടതാണ് വസുധയെയും.

ആൽവിന്റെ ചൊറിച്ചിലിനു മറുപടി സച്ചിൻ നൽകുമ്പോൾ സച്ചിന്റെ ഊള മനസ്സിന് നിലപാട് കൊണ്ട് പ്രഹരമേൽപ്പിക്കുന്നു വസുധ. ആ നിലപാടിലെ ഗാംഭീര്യം തന്നെയാണീ സിനിമയുടെ ക്ലൈമാക്സിനെ മികച്ചതാക്കി മാറ്റുന്നത്. മറ്റൊരു തലത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ പല കോണുകളിൽ കൂടി പല സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളെ കാണിച്ചു തരുകയും അതിനോടുള്ള നിലപാട് അറിയിക്കലുമണീ സിനിമ. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = നിലപാടുകളുടെ സിനിമ എന്ന് തന്നെ പറയാം. നമ്മുടെ സമൂഹം കാണേണ്ട സിനിമ. പുതുമുഖ സംവിധായകന്റെയോ എഴുത്തുകാരന്റെയോ പോരായ്മാകളൊന്നും അനുഭവപ്പെടുത്താതെ പറയാനുള്ള കാര്യം ഗംഭീരമായി തന്നെ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കാൻ അനുരാജ് മനോഹറിനും രതീഷ് രവിക്കും സാധിച്ചിരിക്കുന്നു. 

വിധി മാർക്ക് = 7.5/10 

-pravin- 

ഉയരെ - നിലപാടുകളുടെ ചിറകിൽ പറന്നുയരുന്ന സിനിമ

നവ തലമുറ സിനിമാ നിർമ്മാണങ്ങൾക്ക് തുടക്കം കുറിച്ച രാജേഷ് പിള്ളയുടെ ഓർമ്മകളിലാണ് 'ഉയരെ' ആരംഭിക്കുന്നത്. പിള്ളേച്ചന്റെ ശിഷ്യൻ മനു അശോകൻ സംവിധാനം ചെയ്യുന്ന ആദ്യ സിനിമ. രാജേഷ് പിള്ളയുടെ പൊടുന്നനെയുള്ള വിയോഗത്തിന് ശേഷമായിരുന്നു രാജേഷ് പിള്ള ഫിലിംസിന്റെ ബാനറിൽ എഡിറ്റർ മഹേഷ് നാരായൺ ആദ്യമായി സംവിധാനം ചെയ്ത 'ടേക് ഓഫ്' വരുന്നത്. ഈ രണ്ടു സിനിമകളിലും രാജേഷ് പിള്ളയുടെ അദൃശ്യ സാന്നിധ്യവും പിന്തുണയും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട് എന്ന് പറയുന്നതാണ് ശരി. അവതരണ മികവായിരുന്നു ടേക് ഓഫിന്റെ പ്രധാന മികവെങ്കിൽ 'ഉയരെ' ശ്രദ്ധേയമാകുന്നത് പ്രമേയം കൊണ്ടും നിലപാടുകൾ കൊണ്ടുമാണ്. ഈ രണ്ടു സിനിമയിലും പൊതുവായുള്ള മികവാണ് പാർവതിയുടെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളായുള്ള പ്രകടനങ്ങൾ. ടേക് ഓഫിലെ സമീറയെന്ന ശ്കതമായ കഥാപാത്രത്തിന് ശേഷം പാർവതിക്ക് കിട്ടിയ മറ്റൊരു മികച്ച കഥാപാത്രമാണ് 'ഉയരെ'യിലെ പല്ലവി. 

"എനിക്ക് ഞാനായി ജീവിക്കണം..നിനക്ക് വേണ്ട ഞാനല്ല എനിക്ക് വേണ്ട ഞാൻ".. സിനിമയിൽ പല്ലവി ഗോവിന്ദിനോട് പറയുന്ന ആ ഒറ്റ ഡയലോഗിൽ ഉണ്ട് 'ഉയരെ'യുടെ ആത്മാവ്. നിലപാടുകളുടെ സിനിമയാണ് ഉയരെ. നിലപാടുകൾ കൊണ്ടും ബോധ്യങ്ങൾ കൊണ്ടും ഉയരേക്ക് പറക്കുന്ന സിനിമ. കണ്ടു ശീലിച്ച കഥാപാത്രങ്ങളിൽ നിന്നെല്ലാം വ്യത്യസ്തമായി ഒരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വവും സൗന്ദര്യവുമൊക്കെ എന്താണെന്ന് ഭംഗിയായി വരച്ചു കാണിക്കാൻ സിനിമക്ക് സാധിക്കുന്നു. സൗഹൃദവും പ്രണയവുമൊക്കെ എങ്ങിനെയാകണം എന്താകരുത് എന്ന് കാണിച്ചു തരുന്നു പല സീനുകളും. ഒരു പക്ഷേ ഈ സിനിമ കാണുന്ന പലർക്കും സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ ചില തിരുത്തലുകളെങ്കിലും നടത്താൻ സാധിച്ചാൽ ബോക്സ് ഓഫിസ് ഹിറ്റിനുമപ്പുറം അതാണീ സിനിമയുടെ വിജയം എന്ന് പറയാം. 

നെഗറ്റിവ് പരിവേഷമുള്ള അല്ലെങ്കിൽ മുരടൻ സ്വഭാവമുള്ള കഥാപാത്രങ്ങൾ ആസിഫ് അലി മുന്നേയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും 'ഉയരെ'യിലെ ഗോവിന്ദ് ആസിഫിന്റെ കരിയറിൽ വ്യത്യസ്തതമായ ഒന്നാണ്. ടോവിനോയുടെ കഥാപാത്രവും സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസും സിനിമക്ക് നൽകുന്ന ഉണർവ് ചെറുതല്ല. പല്ലവിയുടെ കൂട്ടുകാരി കഥാപാത്രത്തെ അനാർക്കലി മരിക്കാറും മനോഹരമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. സിദ്ധീഖ്, പ്രേം പ്രകാശ് അവരവരുടെ സ്‌പേസിൽ ഒതുങ്ങിയ പ്രകടനം കൊണ്ട് തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. ഇപ്പറഞ്ഞവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ പാർവ്വതി തന്നെയാണ് പ്രകടനത്തിൽ അവർക്കെല്ലാം ഉയരെ നിൽക്കുന്നത്. പ്രമേയപരമായി ഒരുപാട് പ്രസക്തിയുള്ള ഒരു സിനിമയായിട്ടു പോലും അത് പാർവ്വതിയുടെ പല്ലവിയിൽ നിറഞ്ഞൊഴുകിയത് അത് കൊണ്ടാണ്. 

പ്രണയം നിഷേധിക്കപ്പെടുമ്പോൾ പ്രതികാര ദാഹം തീർക്കാൻ പെണ്ണിനെ പച്ചക്ക് തീയിടാൻ നടക്കുന്ന നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഇത്തരം സിനിമകൾക്ക് പ്രസക്തി ഏറെയാണ്. ആസിഡ് ആക്രമണമാണ് 'ഉയരെ' യിലെ പ്രതിപാദ്യ വിഷയമെങ്കിലും, സിനിമ കൈക്കൊള്ളുന്ന നിലപാട് ആസിഡ് ആക്രമണത്തിന് എതിരെ മാത്രമാണ് എന്ന് ചുരുക്കി വായിക്കാനാകില്ല. നിബന്ധനകളോടെയല്ല പ്രണയം തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടതും പ്രണയിക്കേണ്ടതും. പ്രണയം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നത് എന്തിന്റെ കാരണത്താലായാൽ പോലും ഒരു പെണ്ണിനോട് ചെയ്യരുതാത്ത കുറെ അരുതേകളുണ്ട്. അതെല്ലാം അക്ഷരം പ്രതി മാനിക്കേണ്ട കാര്യങ്ങളാണ്. ഒരു പെണ്ണ് തേച്ചു പോയെന്നും പറഞ്ഞു അവളുടെ കൂടെ ചിലവഴിച്ച സ്വകാര്യ നിമിഷങ്ങൾ ഫോട്ടോയായും വീഡിയോയായും സമൂഹത്തിൽ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന കാമുകന്മാരും ആസിഡ് ആക്രമണം നടത്തുന്ന ഗോവിന്ദുമാരിൽ പെടുന്ന സൈബർ ക്രിമിനലുകളാണ് എന്ന് തിരിച്ചറിയണം. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പ്രമേയം കൊണ്ടും കഥാപാത്ര നിലപാടുകൾ കൊണ്ടും മികച്ചു നിൽക്കുന്ന സിനിമ. സഞ്ജയ് ബോബി മാരുടെ നട്ടെല്ലുള്ള തിരക്കഥ തന്നെയാണ് സിനിമയുടെ ശക്തി. ഉയരെ ഒരു സിനിമാനുഭവം മാത്രമായി പറയാനാകില്ല. കാഴ്ചക്കാരോടുള്ള ചില ആഹ്വാനങ്ങളുടേതു കൂടിയാണ്. നമ്മുടെ പ്രണയ സൗന്ദര്യ സങ്കൽപ്പങ്ങളും സ്ത്രീവിരുദ്ധ കാഴ്ചപ്പാടുകളുമൊക്കെ മാറേണ്ടതുണ്ട്. ടോവിനോയുടെ വിശാൽ പറയുന്ന പോലെ 2019 ഒക്കെ ആയില്ലേ..മാറണം. 

*വിധി മാർക്ക് - 8/10 

-pravin-

യമണ്ടൻ പ്രേമമില്ലാത്ത ഒരു കഥ

സ്പാർക്കുള്ള ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടിയുള്ള ലല്ലുവിന്റെ കാത്തിരിപ്പ് ആണ് 'യമണ്ടൻ പ്രേമകഥ'യുടെ കഥാവൃത്തമെങ്കിലും കോമഡി സീനുകൾ എഴുതി കൂട്ടിയ തിരക്കിൽ ആ കഥക്ക് സ്‌പേസില്ലാതാകുന്നുണ്ട് സിനിമയിൽ. ദൈർഘ്യ കൂടുതൽ കാരണം ചെറിയൊരു ലാഗ് പലർക്കും തോന്നിയിരിക്കാം. കോമഡിയെല്ലാം  നന്നായി തന്നെ വർക്ക് ഔട്ട് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.  ബിബിൻ-വിഷ്ണു കൂട്ടുകെട്ടിന്റെ സ്ക്രിപ്റ്റിലെ ആ ഒരു മിനിമം ഗ്യാരണ്ടി ഈ സിനിമയും തരുന്നുണ്ട്. 

കഥാപാത്രപരമായി ലല്ലു ദുൽഖറിന്റെ ചില മുൻകാല സിനിമകളെ ഓർമിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് പലയിടത്തും. ടെസ്സ ചാർളിയെ അന്വേഷിച്ചു നടക്കും പോലെ ലല്ലു തനിക്ക് സ്പാർക്ക് തോന്നിയ ദിയയെ അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയതൊക്കെ ആ കൂട്ടത്തിൽ പെടുത്താമെങ്കിലും കഥാപരമായി അതിനോടൊന്നും സാമ്യമില്ല. അതിനേക്കാളുപരി  ലല്ലു-ദിയ പ്രണയമോ അവരുടെ ഫീലോ ഒന്നും പ്രേക്ഷകന് അനുഭവപ്പെടുത്താതെ പോകുന്നിടത്താണ് 'ഒരു യമണ്ടൻ പ്രേമകഥ' എന്ന ടൈറ്റിൽ പോലും സിനിമക്ക് ബാധ്യതയാകുന്നത്. 

 ചെറുതെങ്കിലും കാരക്ടർ റോളിൽ സുരാജ് വീണ്ടും തിളങ്ങിയിട്ടുണ്ട് ഈ സിനിമയിലൂടെ. ടൈപ്പ് വേഷങ്ങളിലേക്ക് വീണ്ടും ഒതുങ്ങിക്കൂടുന്നു രൺജി പണിക്കർ. മധു സാറിനെ പോലെയുള്ള സീനിയർ നടനെയൊക്കെ ചെറു വേഷത്തിൽ കോമഡി ട്രാക്കിൽ ഇറക്കി പുതുമ പരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ. കട്ടപ്പനയിലെ പഴംപൊരിയെ രതീഷാക്കിയതിന്റെ പിന്നാലെ പരിപ്പുവടയെ ചിത്രഗുപ്തനാക്കി മാറ്റുന്നതൊക്കെ പഴയ കോമഡിയെ ട്രാജഡിയാക്കിയ പോലെയായി. അങ്ങിനെ ഏൽക്കാതെ പോകുന്ന നുറുങ്ങുകളും സിനിമയിലുണ്ട് എന്ന് സാരം. 

അവനവന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും തമ്മിൽ വല്ലാത്തൊരു ബന്ധമുണ്ട്. സന്തോഷങ്ങൾ നമ്മളെങ്ങനെ നമ്മുടെ ഇഷ്ടങ്ങളോട് കൂട്ടിയിണക്കുന്നു എന്നതിലാണ് കാര്യമെന്ന് പറയുന്ന, ഒന്നും ഈ ലോകത്ത് വേസ്റ്റ് അല്ല എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന, പ്രണയിക്കാൻ ഒരാളെ കാണണമെന്നില്ല എന്ന് കുറിക്കുന്ന അങ്ങിനെ പല നിസ്സാര കാര്യങ്ങളെയും ഫിലോസഫിക്കലി നമ്മളുമായി കണക്ട് ചെയ്യുന്ന കുറച്ചു സീനുകൾ സിനിമയുടെ ആസ്വാദനത്തിലെ  ബോണസാണ്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പേരിൽ പറയുന്ന പോലൊരു യമണ്ടൻ പ്രേമമുള്ള ഒരു കഥയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും  കോമഡിയും പാട്ടും സെന്റിമെൻസും ആക്ഷനുമൊക്കെയുള്ള കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു എന്റെർറ്റൈനർ മൂവി തന്നെയാണ് 'ഒരു യമണ്ടൻ പ്രേമ കഥ'. 

*വിധി മാർക്ക് = 6/10 

*pravin*

കോടതി സമക്ഷം ബാലൻ വക്കീൽ - വിക്കിലല്ല വർക്കിലാണ് കാര്യം

വിക്കുള്ള ഒരു വ്യക്തിക്ക് അയാളുടെ ജീവിതത്തിൽ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന പരിഹാസങ്ങളും വെല്ലുവിളികളുമൊക്കെ രഞ്ജിത്ത് ശങ്കറിന്റെ 'സു..സു..സുധി വാത്മീക'ത്തിൽ നമ്മൾ കണ്ടതാണ്. ഇവിടെ അതിനു പകരം, വിക്കുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ എന്നതിനേക്കാൾ വിക്കുള്ള ഒരു വക്കീലിന്റെ കരിയറിലും ജീവിതത്തിലുമൊക്കെ ഉണ്ടാകുന്ന സംഭവ വികാസങ്ങളിലൂടെയാണ് ബി ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണൻ സിനിമ മുന്നോട്ട് കൊണ്ട് പോകുന്നത് എന്നതാണ് പുതുമ. സുധിക്ക് കുട്ടിക്കാലം തൊട്ടേ വിക്കുണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ ഇവിടെ ബാലകൃഷ്ണന് വിക്ക് കിട്ടുന്നത് തീർത്തും അവിചാരിതമായി സംഭവിക്കുന്ന ഒരു അപകടത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നതോട് കൂടിയാണ്. വിജയിച്ചു നിന്നിരുന്ന ബാലകൃഷ്ണന്റെ ആത്മവിശ്വാസം തകരുന്നതും ജീവിതം പരാജയങ്ങളുടെയും പരിഹാസങ്ങളുടേതുമായി മാറുന്നത് അവിടെ നിന്നാണ്. 

ഒരു വക്കീലിനെ സംബന്ധിച്ച് അയാളുടെ തല പോലെ തന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ് നാവും. ബാലൻ വക്കീലിന്റെ കാര്യത്തിൽ തല വർക്ക് ചെയ്യുമ്പോഴും നാക്ക് പിഴച്ചു പോകുകയാണ്. അങ്ങിനെയുള്ള ബാലൻ വക്കീലിന് ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ ഏറ്റെടുക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു കേസും തുടർന്ന് നടക്കുന്ന അന്വേഷണങ്ങളുമൊക്കെയാണ് സിനിമയുടെ പ്രധാന കഥാ വഴിത്തിരിവുകളാകുന്നത് . ആദ്യത്തെ അരമണിക്കൂറിലെ നിലവാരമില്ലാത്ത തമാശകളും ഭീമൻ രഘുവിന്റെ പാട്ടും ഡാൻസുമൊക്കെയായി വിരസത സമ്മാനിച്ച സിനിമ പിന്നീടങ്ങോട്ടാണ് ത്രില്ലിംഗ് സ്വഭാവമുള്ള ഉപ കഥയിലേക്ക് തിരിയുന്നത്. അന്വേഷണാത്മകതയും ആകാംക്ഷയുമൊക്കെ നിറയുന്ന കഥാ സാഹചര്യങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും ഒരു ത്രില്ലർ എന്ന നിലക്കല്ല മറിച്ച് കോമഡിയും ആക്ഷനുമൊക്കെയായി തീർത്തും കൊമേഴ്സ്യൽ എന്റർടൈൻമെന്റ് മൂവി എന്ന നിലക്കാണ് ബി ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണൻ സിനിമയെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = റിയലിസ്റ്റിക് കഥാപരിസരങ്ങളും പരിചരണരീതികളുമൊക്കെയായി വേറിട്ട പാതയിലൂടെ മുന്നോട്ട് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന സമീപ കാല മലയാള സിനിമകളെ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ അക്കൂട്ടത്തിൽ പെടുത്താൻ പറ്റുന്ന സിനിമയല്ല 'കോടതി സമക്ഷം ബാലൻ വക്കീൽ'. എട്ടും പത്തും ഗുണ്ടകളെ ഒറ്റക്ക് തല്ലിതോൽപ്പിക്കുന്ന നമ്മൾ മറന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നായക സങ്കല്പത്തെയൊക്കെ വീണ്ടും അതേ പടി തിരിച്ചു കൊണ്ട് വരുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ. അങ്ങിനെ പറഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ യുക്തിഭദ്രമായ തിരക്കഥയിൽ ഒരുക്കിയ കുറ്റമറ്റ സിനിമയൊന്നുമല്ലെങ്കിലും രണ്ടാം പകുതി കൊണ്ടും ഡീസന്റ് ക്ലൈമാക്സ് കൊണ്ടുമൊക്കെ സിനിമ ആസ്വദനീയമായി മാറി. ഒരാൾ എങ്ങിനെ പറയുന്നു എന്നതല്ല ..എന്ത് പറയുന്നു എന്നതാണ് കാര്യം എന്ന് സൈജു കുറുപ്പിന്റെ ജഡ്ജി കഥാപാത്രം പറയുന്നുണ്ട്. ആ പറഞ്ഞത് സിനിമയുടെ കാര്യത്തിലും പറയാവുന്നതാണ് .

*വിധി മാർക്ക്= 6/10 

-pravin- 

ഹൃദയത്തിൽ തറക്കുന്ന 'പേരൻപ്'

'കട്രത് തമിഴ്' തൊട്ട് 'തങ്കമീൻകളും' 'താരാ മാണി'യും സമ്മാനിച്ച റാമിന്റെ തൊട്ടടുത്ത സിനിമ എന്ന നിലക്കാണ് 'പേരൻപ്' ആദ്യം മനസ്സിൽ കേറിയതെങ്കിലും, റാം എന്ന പ്രതിഭാധനനയാ സംവിധായകനൊപ്പം മമ്മുട്ടിയെന്ന നടന വിസ്മയം കൂടി ഒത്തു ചേരുന്നു എന്നറിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അത് ഇത്രത്തോളം പ്രതീക്ഷയോടെയും ആകാംക്ഷയോടെയും കാത്തിരിക്കേണ്ട ഒരു സിനിമയായി മാറിയത്. ചലച്ചിത്ര മേളകളിലെല്ലാം നിരൂപക പ്രശംസ ഏറ്റു വാങ്ങിയ 'പേരൻപ്'നു വേണ്ടി ഒരു വർഷത്തോളം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നു പ്രേക്ഷകർക്ക്. ആ കാത്തിരിപ്പ് വെറുതെയായില്ല. 2015 ൽ റിലീസായ പത്തേമാരിക്ക് ശേഷം മമ്മുട്ടി എന്ന നടനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്താൻ മലയാളത്തിനു കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും തമിഴിന് സാധിച്ചിരിക്കുന്നു. 

വാക്കുകൾ കൊണ്ട് നിർവചിക്കാൻ പറ്റാത്ത സ്നേഹാനുഭൂതികളെയും വേദനകളെയുമൊക്കെ ദൃശ്യങ്ങൾ കൊണ്ട് അനുഭവപ്പെടുത്തുകയാണ് റാം. അതിനായി അമുദവന്റെയും സ്പാസ്റ്റിക്ക് പാരലൈസിസ് ബാധിച്ച അയാളുടെ മകളുടെയും ഇടയിലേക്ക് പ്രേക്ഷകനെ ആദ്യമേ വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുത്തുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ. അമുദവന്റെയും പാപ്പയുടെയും കഥ പറയുന്ന വെറും സിനിമയായി മാറ്റാതെ പ്രകൃതിയുമായി കോർത്തിണക്കി കൊണ്ട് പത്തു പന്ത്രണ്ട് അധ്യായങ്ങളെന്ന പോലെ നമുക്കിടയിലെ പല ജീവിതങ്ങളേയും സസൂക്ഷ്മമായി അടയാളപ്പെടുത്തുകയും നമ്മെ അനുഭവപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ആഖ്യാന രീതിയാണ് 'പേരൻപി'നെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നത്. ഒരു സിനിമക്കപ്പുറം പ്രേക്ഷകന്റെ ഉള്ളു തൊടുന്ന നോവും സ്നേഹവും സഹാനുഭൂതിയുമൊക്കെ ഭംഗിയായി അടക്കം ചെയ്തിട്ടുള്ള തിരക്കഥയിൽ കെട്ടു കാഴ്ചകളില്ല പകരം മാനുഷികമായ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ മാത്രം. എല്ലാവരെയും വ്യത്യസ്തമായി സൃഷ്ടിക്കുകയും ഒരു പോലെ പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രകൃതിയുടെ വൈരുദ്ധ്യങ്ങളെ അമുദവന്റെയും പാപ്പയുടെയും ജീവിതത്തെ മുൻനിർത്തി കൊണ്ട് ഗംഭീരമായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതിലുണ്ട് റാമിന്റെ സംവിധായക മികവ്. 

കണ്ടു മറന്ന സിനിമകളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി നിലപാടുകൾ കൊണ്ട് ഒരുപാട് പൊളിച്ചെഴുത്തുകൾ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് പേരൻപിൽ. ഭർത്താവിനെയും അസുഖം ബാധിച്ച മകളെയും ഉപേക്ഷിച്ച് ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ മറ്റൊരുവന് കൂടെ പോയ അമ്മ കഥാപാത്രത്തെ ശാപ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് മുറിപ്പെടുത്താൻ ആഗ്രഹിക്കാത്ത അമുദവൻ എന്ന ഭർത്താവ് ഒരു അത്ഭുതപ്പെടുത്തലാണ്. ഒരു വലിയ കാലയളവ് വരെ അമ്മയെ ആശ്രയിച്ചു മാത്രം ജീവിച്ച പാപ്പക്ക് അമ്മയുടെ ഒളിച്ചോട്ടം നൽകിയ ആഘാതത്തെക്കാൾ വലുതായിരുന്നു ആ കുറവ് നികത്താൻ പുതുതായി നിയോഗിക്കപ്പെടുന്ന അച്ഛനോടുള്ള അപരിചിതത്വം. സ്വന്തം മകൾക്ക് മുന്നിലും അവളുടെ മനസ്സിലും ഒരു അച്ഛന്റെ സ്ഥാനം കിട്ടാനായി അമുദവൻ ചിലവിടുന്ന സമയങ്ങളും നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങളും കാണുമ്പോൾ പ്രേക്ഷകന് അച്ഛനോട് സഹതാപവും അമ്മയോട് ദ്വേഷ്യവും തോന്നിപ്പോകും. എന്നാൽ സുഖമില്ലാത്ത പാപ്പയെ നോക്കാൻ അവൾ അക്കാലയളവിൽ എത്ര കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടാകും താനാണ് വെറും ഭർത്താവായി പോയതെന്ന അമുദവന്റെ പരിതാപമാണ് പിന്നീട് നമ്മളെ മാറ്റി ചിന്തിപ്പിക്കുന്നത് . 

പ്രമേയം കൊണ്ടും അവതരണം കൊണ്ടും മമ്മുക്കയുടെയും സാധനയുടേയുമൊക്കെ ഗംഭീര പ്രകടനം കൊണ്ടും കണ്ടിരിക്കേണ്ട ഒരു സിനിമ തന്നെയാണ് പേരൻപ്. കണ്ടിരിക്കുക എന്നത് ഈ സിനിമയുടെ കാര്യത്തിൽ മറ്റൊരു തലത്തിൽ നോക്കിയാൽ മാനസികമായ ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടു കൂടിയാണ്. അത്ര മാത്രം മനസ്സിനെ അസ്വസ്ഥമാക്കി കൊണ്ട് കടന്നു പോകുന്നുണ്ട് പല സീനുകളും. നമ്മളൊക്കെ എത്ര ഭാഗ്യ ജന്മങ്ങളാണ് എന്ന് ചിന്തിച്ചു പോകുന്ന നിമിഷങ്ങൾ. ഭിന്ന ശേഷിക്കാരെയും ട്രാൻസ്ജെൻഡേഴ്സിനെയും ഇത്രത്തോളം വേദനയോടെയും ആദരവോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും അവതരിപ്പിച്ച മറ്റൊരു ഇന്ത്യൻ സിനിമ വേറെയുണ്ടാകില്ല. അഞ്ജലി അമീറിന്റെ മീര എന്ന ട്രാൻസ്‌ജെൻഡർ കഥാപാത്രമൊക്കെ അവ്വിധം സിനിമയുടെ ആത്മാവിൽ അലിഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ട്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അമുദവന്റെ മാത്രമല്ല മീരയുടെ കൂടിയാണ് 'പേരന്പ്'. ഒരു അച്ഛന്റെയും മകളുടെയും കഥ എന്ന് ഒറ്റ വാക്കിൽ പറയാവുന്ന ഒരു സിനിമയെ അപ്രകാരം  വേറിട്ട കഥാപാത്ര സൃഷ്ടികൾ കൊണ്ടും സംഭാഷണങ്ങൾ കൊണ്ടും കൃതിമത്വം കലരാത്ത അവതരണം കൊണ്ടുമൊക്കെയാണ് സംവിധായകൻ മികവുറ്റതാക്കുന്നത്. 

'ഒരു വടക്കൻ വീരഗാഥ' യിൽ ചന്തു ചതിയനല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു വക്കുന്നതിനൊപ്പം ചന്തുവിനെ ആശിപ്പിക്കുകയും ചതിക്കുകയും ചെയ്ത സ്ത്രീകളെ ചൂണ്ടി ആ വർഗ്ഗത്തെ മൊത്തത്തിൽ അടിച്ചധിക്ഷേപിക്കാൻ ന്യായം കണ്ടെത്തിയ എം ടി യെ പോലുള്ള പ്രഗത്ഭരായ എഴുത്തുകാരെ പോലും തല കുനിപ്പിക്കുന്ന വിധമുള്ള സ്ത്രീപക്ഷ സംഭാഷണങ്ങളാണ് അമുദവനു വേണ്ടി റാം എഴുതി ചേർത്തിരിക്കുന്നത്. അന്ന് എം.ടിയുടെ ചന്തുവായും ഇന്ന് റാമിന്റെ അമുദവാനായും അഭ്രപാളിയിൽ നിറഞ്ഞാടാൻ മമ്മുക്ക തന്നെ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടു എന്നത് കാലത്തിന്റെ മറ്റൊരു തമാശ. കസബയിലെ സ്ത്രീവിരുദ്ധനായ രാജൻ സക്കറിയയെ ചൂണ്ടി മമ്മുക്കയെന്ന മഹാനടനെ വിമർശിക്കാൻ ഉത്സാഹിച്ചവർ പേരൻപിലെ അമുദവനെ കുറിച്ച് കൂടി രണ്ടു വാക്ക് പറയേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഹൃദയം കൊണ്ട് കാണേണ്ട സിനിമ. പത്തേമാരിക്ക് ശേഷം കഴിഞ്ഞ കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കിടയിൽ മമ്മുക്കയുടേതായി കണ്ട മികച്ച കഥാപാത്രവും പ്രകടനവും. ഒരു ക്ലാസ് പടമെന്നു തന്നെ വിശേഷിപ്പിക്കാം. ഓരോ അധ്യായങ്ങൾ കണക്കെ പ്രകൃതിയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഈ സിനിമയുടെ അവതരണത്തിലാണ് റാം എന്ന സംവിധായകന്റെ കൈയ്യൊപ്പ്. തേനി ഈശ്വറിന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും യുവൻ ശങ്കർ രാജയുടെ സംഗീതവും സിനിമക്ക് നൽകുന്ന പിന്തുണയും എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. 

*വിധി മാർക്ക് = 9/10 

-pravin-

Uri: The Surgical Strike - ഹൈ ജോഷ് ഹേ സാർ !!

ഉറി മിന്നലാക്രമണത്തിന്റെ സിനിമാവിഷ്ക്കാരം എന്നതിനേക്കാൾ രാഷ്ട്രീയപരമായ മുൻവിധികളോടെയാണ് പലരും ഈ സിനിമയെ ഉറ്റു നോക്കിയിരുന്നത് . എന്നാൽ അത്തരം മുൻവിധികൾക്കൊന്നും സിനിമയുടെ ആസ്വാദനത്തിൽ ഇടപെടാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം ഇത് വരെ ഇറങ്ങിയ സോ കാൾഡ് പട്ടാള സിനിമകളിൽ നിന്നും അവതരണപരമായും സാങ്കേതിക പരമായും വേറിട്ടൊരു ദൃശ്യാനുഭവം സമ്മാനിക്കുകയാണ് 'ഉറി'. മണിപ്പൂരിൽ പതിനെട്ടോളം സൈനികരെ കൊലപ്പെടുത്തിയ നാഗാ തീവ്രാദവാദികൾക്കെതിരെ ഇന്ത്യൻ സൈന്യം 2015-ൽ മ്യാന്മർ അതിർത്തി കടന്നു നടത്തിയ സർജിക്കൽ സ്ട്രൈക്ക് കാണിച്ചു കൊണ്ടാണ് സിനിമ തുടങ്ങുന്നത്. വെറും നാൽപ്പതു മിനുറ്റുകൾ മാത്രം ദൈർഘ്യമുള്ള അന്നത്തെ ആ സർജ്ജിക്കൽ സ്‌ട്രൈക്കിന്റെ ആക്രമണ ശൈലിയും ചടുലതയും കൃത്യതയുമൊക്കെ ഏറ്റവും കുറഞ്ഞ സമയം കൊണ്ട് ഗംഭീരമായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കുക വഴി സിനിമ പ്രേക്ഷകനെ ആദ്യമേ പിടിച്ചിരുത്തുന്നുണ്ട്. ബോളിവുഡ് സിനിമാ രംഗത്ത് പത്തു പന്ത്രണ്ടോളം വർഷങ്ങളായി തിരക്കഥാകൃത്തായും ഗാനരചയിതാവായും സംഭാഷണമെഴുത്തുകാരനായുമൊക്കെ നാനാ മേഖലകളിൽ സാന്നിദ്ധ്യം അറിയിച്ചിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരു സംവിധായകൻ എന്ന നിലക്ക് ആദിത്യ ധറിന്റെ മികച്ച തുടക്കം കൂടിയാണ് 'ഉറി' എന്ന് പറയാം. 

2015 തൊട്ട് ഇടവേളകളില്ലാത്ത വിധം അശാന്തമായി കൊണ്ടിരുന്നിരുന്ന കശ്മീർ താഴ്വരയുടെ രാഷ്ട്രീയ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നടന്ന നിരവധി അക്രമ സംഭവങ്ങളാണ് ഇന്ത്യൻ സൈന്യത്തെ ഉറി മിന്നലാക്രമണത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നത്. സൈന്യവും കശ്മീർ ജനതയും തമ്മിലുള്ള അസ്വാരസ്യങ്ങളുടെ അകം പൊരുൾ തേടലല്ല മറിച്ച് ഉറി മിന്നലാക്രമണം മാത്രമാണ് സിനിമ ഫോക്കസ് ചെയ്യുന്നത് എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇതിലേക്ക് നയിക്കുന്ന അക്രമ സംഭവങ്ങളുടെ പരമ്പരയിൽ പ്രധാനമായും ചിത്രീകരിക്കപ്പെടുന്നത് ഉറി സൈനിക താവളത്തിനു നേരെയുണ്ടായ ഭീകരാക്രമണമാണ്. പഠാൻകോട്ട് എയർഫോഴ്സ് സ്റ്റേഷനിൽ കരസേനയുടെ യൂണിഫോമു ധരിച്ചു കൊണ്ട് ക്യാമ്പിനകത്തേക്ക് കയറിയാണ് ഭീകരവാദികൾ ആക്രമണം നടത്തിയെന്ന് റിപ്പോർട്ടുണ്ടായിരുന്നു. ഉറി സൈനിക താവളത്തിലും അതേ രീതിയിലുള്ള ആക്രമണം നടന്നതായിട്ടാണ്  സിനിമയിലും കാണുന്നത്. ഭീകരർ സൈനിക താവളത്തിലേക്ക് വളരെ എളുപ്പത്തിൽ കയറിക്കൂടുന്ന രംഗം കാണുമ്പോൾ അന്ന് സംഭവിച്ച സുരക്ഷാ വീഴ്ചകളെ ഓർത്ത് ആശങ്കപ്പെടുന്നതിനോടൊപ്പം തന്നെ രാജ്യത്തിന് സുരക്ഷ നൽകാൻ നിയോഗിക്കപ്പെടുന്ന സൈനികർക്ക് വേണ്ടത്ര സുരക്ഷാ സംവിധാനങ്ങളൊരുക്കാൻ എന്ത് കൊണ്ട് ഭരണകൂടങ്ങൾക്ക് സാധിക്കുന്നില്ല എന്ന ചോദ്യവും ഉയരുന്നുണ്ട്. 

മലയാളി സൈനികൻ ലഫ്. കേണൽ നിരഞ്ജനടക്കം ആറു ഇന്ത്യക്കാരുടെ മരണത്തിനു കാരണമായ പഠാൻകോട്ട് ഭീകരാക്രമണവും കേണൽ മുനീന്ദ്ര റായ് അടക്കം ഇരുപതോളം സൈനികർ കൊല്ലപ്പെട്ട ഉറി ഭീകരാക്രമണവുമൊക്കെ വൈകാരികമായല്ലാതെ നോക്കി കാണാനാകില്ല. കേണൽ മുനീന്ദ്ര റായിയുടെ മൃതദേഹത്തിന് മുന്നിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു കൊണ്ട് മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ച് സലൂട്ട് ചെയ്ത മകളുടെ വീഡിയോ കാണാത്തവരുണ്ടാകില്ല. നമ്മൾ കണ്ടു മറന്ന ആ വീഡിയോയിലെ രംഗങ്ങൾ സിനിമയിൽ അത് പോലെ തന്നെ കാണാം. ഗൂർഖാ റെജിമെന്റിന്റെ വാർ ക്രൈ ഇടനെഞ്ചിൽ വിങ്ങലുണ്ടാക്കാതെ കടന്നു പോകില്ല. അത്ര മാത്രം വികാരഭരിതമായ സീൻ. വേണ്ടപ്പെട്ടവർ ആക്രമിക്കപ്പെടുകയോ കൊല്ലപ്പെടുകയോ ചെയ്‌താൽ ഏത് മനുഷ്യനും ഉണ്ടാകുമല്ലോ ഒരൽപ്പമെങ്കിലും പ്രതികാര ദാഹം. ആ സ്പിരിറ്റ് ഒരു പട്ടാളക്കാരനെ സംബന്ധിച്ചോളം മറ്റാരേക്കാളും കൂടുതലാണ് എന്ന് പറയാനും കൂടി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് സിനിമ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവസാന രംഗങ്ങളിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ war movie യെന്ന ചട്ടക്കൂട് പൊളിച്ചു കൊണ്ട് വ്യക്തിപരമായ കണക്ക് തീർക്കലുകൾക്ക് കൂടി സ്‌പേസ് ഉണ്ടാക്കി കൊടുക്കുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ.

പ്രതികാരവും പ്രകടനവുമൊക്കെ റിയലിസ്റ്റിക് തന്നെയെന്ന് സമ്മതിക്കുമ്പോഴും അത്തരം രംഗങ്ങൾ അത് വരേക്കും സിനിമ നിലനിർത്തി കൊണ്ട് പോയ ആർമി ടീം സ്പിരിറ്റിൽ നിന്ന് മാറി നായകനിലേക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങി കൂടുന്നുണ്ട്. സിനിമാറ്റിക് ആക്കാതെ അവതരിപ്പിക്കാനുള്ള സാധ്യതകൾ ഉണ്ടായിട്ടും ആ രംഗം നായകന് വേണ്ടി മാറ്റി നിർത്തപ്പെട്ടതിനു കാരണമാകുന്നത് നായകന്റെ അളിയന്റെ മരണവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുണ്ടാകുന്ന വൈകാരികതയും പ്രതികാര ബുദ്ധിയും കൂടിയാണ്. ആർമി സ്പിരിറ്റിൽ നിന്ന് മാറി അത് വ്യക്തിപരമായ ഒരു കണക്ക് തീർക്കൽ എന്ന നിലക്ക് ഒറ്റക്ക് ചെയ്തു തീർക്കുന്നത് കാണുമ്പോൾ ആണ് പുരികം ചുളിഞ്ഞു പോകുന്നത്. അല്ലാത്ത പക്ഷം ആ സീനിനെ കുറ്റം പറയാൻ തോന്നുമായിരുന്നില്ല .പിന്നെ പ്രധാനമായും ഇത് ഒരു യുദ്ധമല്ല surgical strike മാത്രമാണ് . ടൈമിങ്ങിന് ഏറെ പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു ഗ്യാങ് ഓപ്പറേഷൻ. ആ നിലക്ക് കൂടി ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അത്തരമൊരു സീനിൽ ഒരു വൺ മാൻ ഫൈറ്റ് ഷോക്ക് ആസ്വാദന സാധ്യത കൽപ്പിക്കാൻ പോലുമാകില്ല. എത്രയൊക്കെ യാഥാർഥ്യ ബോധത്തോടെ ചിത്രീകരിച്ചാലും ഇത്തരം ഓപ്പറേഷൻ സീനുകളിൽ സാധാരണക്കാരെന്ന നിലക്കുള്ള നമ്മുടെ അറിവില്ലായ്‍മ കൊണ്ടും ചില സംശയങ്ങൾ ഉന്നയിക്കപ്പെടാം . അത് കൊണ്ടൊക്കെ തന്നെ ആധികാരികമായ കണ്ടെത്തലുകളല്ല മറിച്ച് ആസ്വാദനപരമായ ഒരു വിയോജിപ്പ് രേഖപ്പെടുത്തുന്നു എന്ന് മാത്രം. 

ചരിത്രവും സംഭവ കഥകളുമൊക്കെ സിനിമയക്കപ്പെടുമ്പോൾ ഒരു സംവിധായകൻ പ്രധാനമായും നേരിടുന്ന പ്രശ്നം അതിന്റെ അവതരണമാണ്. എല്ലാവർക്കും അറിയാവുന്ന കാര്യങ്ങളെ സിനിമയിലൂടെ എങ്ങിനെ അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു എന്നതിലാണ് അയാളുടെ മിടുക്ക്. 'ഉറി' യിൽ ആദിത്യധർ തന്റെ ആ മിടുക്ക്  തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. സർജിക്കൽ സ്ട്രൈക്ക് എന്ന കേട്ട് കേൾവിയെ അല്ലെങ്കിൽ വായിച്ചറിവിനെ കാഴ്ചകളിലൂടെ നമ്മളെ അനുഭവപ്പെടുത്താൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചു എന്നതിനൊപ്പം തന്നെ ഇനി വരാനിരിക്കുന്ന പട്ടാള സിനിമകൾക്ക് അവതരണപരമായ വെല്ലുവിളികളും ഉയർത്തുന്നുണ്ട് 'ഉറി'. മേജർ വിഹാൻ സിംഗ് തന്റെ സഹ സൈനികരെ ഊർജ്ജ സ്വലരാക്കാൻ വേണ്ടി ഇടക്ക് ചോദിക്കുന്ന ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്. ഹൌ ഈസ് ദി ജോഷ് എന്ന്. അതിന്റെ മറുപടിയായി  ഹൈ സാർ എന്ന് മറ്റു സൈനികർ ഉച്ചത്തിൽ ഊർജ്ജത്തോടെ പറയുമ്പോൾ സിനിമ കാണുന്നവരുടെ ജോഷും അറിയാതെ കൂടി പോകും. അത്തരത്തിൽ പഞ്ച് ഡയലോഗുകൾ കൊണ്ട് പല സീനിലും ആവേശം വിതറുന്നുണ്ടെങ്കിലും സർജിക്കൽ സ്‌ട്രൈക്കിനിടയിൽ  ഭീകരവാദികളോട് പറയുന്ന ഒരു ഡയലോഗ് അത് പറയുന്ന ശൈലി കൊണ്ടും സൗണ്ട് മോഡുലേഷൻ കൊണ്ടും വേറെ ലെവലാക്കി മാറ്റുന്നുണ്ട് വിക്കി കൗശൽ. 

" അപ്നീ 72 ഹൂറോം കോ ഹമാരാ സലാം ബോൽനാ !! കഹ്‌നാ, ദാവത് പേ ഇൻതസാർ കരേ, ആജ് ബഹുത് സാരെ മെഹ്‌മാൻ കോ ഭേജ്നെവാലെ ഹേ.."

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഈ ഇലക്ഷൻ കാലത്ത് റിലീസ് ചെയ്യിപ്പിച്ചു എന്നതൊഴിച്ചാൽ സംശയിക്കപ്പെടേണ്ട രാഷ്ട്രീയ കുബുദ്ധികളൊന്നും സിനിമയിൽ ഇല്ല. മോദിയും പരീക്കറും അജിത് ഡോവലും ദൽബീർ സിംഗ് സുഹാഗുമൊക്കെ സിനിമയിൽ വന്നു പോകുന്നുവെങ്കിലും Uri-the surgical strike അവരുടെ സിനിമയാക്കി മാറ്റാതെ ഇന്ത്യൻ ആർമിയുടെ ടീം സ്പിരിറ്റിന്റെതാക്കി മാറ്റുന്നിടത്താണ് സംവിധായകൻ വിജയിക്കുന്നത്. ഒരു പട്ടാളക്കാരന്റെ നിഴല് കണക്കെ നമ്മളെ കൂടെ കൂട്ടുന്ന കാമറ ഈ സിനിമയുടെ ഒരു വലിയ പ്ലസാണ്. അത് പോലെ തന്നെ ത്രസിപ്പിക്കുന്ന പശ്ചാത്തല സംഗീതവും ആക്ഷനുമൊക്കെ കൂടെയായി സാങ്കേതികമായുള്ള അവതരണത്തിലും സിനിമ ഏറെ മുന്നിട്ടു നിക്കുന്നു. മേജർ വിഹാൻ സിംഗ് ഷെർഗിലായി വിക്കി കൗശൽ നിറഞ്ഞാടിയ സിനിമ കൂടിയാണ് ഉറി. പരേഷ് റാവലും, യാമി ഗൗതമും, കീർത്തി കുലാരിയും ആരും തന്നെ അവരവരുടെ റോളുകൾ മോശമാക്കിയില്ല. ഒടുക്കം വരെ ഇന്ത്യൻ ആർമിയുടെ സിനിമയായി അവതരിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് പോയിട്ട് അവസാന സീനുകൾ നായകൻറെ പ്രതികാര കഥയെന്നോണം പറഞ്ഞവസാനിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചതു മാത്രം മികവുകൾക്കിടയിലെ കല്ല് കടിയായി മാറി. എന്നിരുന്നാലും its a decent and well made army operation movie. Tribute to the Indian Army. 

*വിധി മാർക്ക് -7.5 /10 

-pravin- 

ആരെയും കുപ്രസിദ്ധരാക്കുന്ന നെറികെട്ട പോലീസ് സംവിധാനങ്ങൾ

രാജീവ് അഞ്ചലിന്റെ 'കാശ്മീര'ത്തിലൂടെ മലയാള സിനിമയിലേക്ക് അരങ്ങേറിയ ഒരു നടനിൽ നിന്നും സംവിധായകനിലേക്കുള്ള വലിയൊരു വളർച്ചയുടെ കഥ തന്നെ പറയാനുണ്ട് മധുപാലിനെ കുറിച്ച്. യേശു ക്രിസ്തുവിനെ ഓർമ്മിപ്പിക്കും വിധമുള്ള താടിയും മുടിയും ശരീര പ്രകൃതിയുമുണ്ടായിരുന്ന ഒരാൾ വില്ലൻ വേഷങ്ങളിലൂടെയാണ് മലയാള സിനിമയിൽ പ്രേക്ഷക പരിചിതനായത് . ചെറുതും വലുതുമായ വേഷങ്ങളിലൂടെ മലയാള സിനിമയിൽ ഇക്കഴിഞ്ഞ വലിയ കാലയളവിൽ സാന്നിധ്യം അറിയിച്ച നടൻ എന്നതിനേക്കാൾ നല്ലൊരു സിനിമാ മേൽവിലാസം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കാൻ മധുപാലിനെ സഹായിച്ചത് ആദ്യ സംവിധാന സംരംഭമായ 'തലപ്പാവ്' തന്നെയാണ്. നക്സൽ വർഗ്ഗീസിന്റെ ജീവിതവും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൊലപാതകവുമൊക്കെ ഏറെ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ട ഒരു കാലത്ത് തന്നെ അതിനൊരു സിനിമാവിഷ്ക്കാരം സമ്മാനിക്കാൻ മധുപാലിന്‌ സാധിച്ചു. ആദ്യ സിനിമയിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി കേരളം പിന്നിട്ട മുപ്പത് നാൽപ്പത് വർഷ കാലയളവുകളിൽ നിലനിന്നിരുന്ന പിന്തുടർച്ചാവകാശങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് 'ഒഴിമുറി' ഒരുക്കിയത്. സ്ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യവും ജാതിയും ആചാരങ്ങളുമൊക്കെ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഈ കാലത്ത് വീണ്ടും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ട ഒരു സിനിമ എന്ന നിലക്ക് ഇപ്പോഴും ശ്രദ്ധേയമാണ് 'ഒഴിമുറി'.  ഒരു സംവിധായകൻ എന്നാൽ സിനിമ നന്നായി സംവിധാനം ചെയ്യാൻ ഉത്തരവാദിത്തപ്പെട്ടവൻ മാത്രമല്ല സമൂഹത്തിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ട വിഷയങ്ങളെ തിരഞ്ഞെടുത്ത് സിനിമയാക്കാനുള്ള മനസ്സും കൂടിയുള്ളവനാകണം എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരുന്നതാണ് 'തലപ്പാവ്' തൊട്ട് 'ഒരു കുപ്രസിദ്ധ പയ്യൻ' വരെയുള്ള മധുപാലിന്റെ സിനിമാ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ. 

ആരെയും കുപ്രസിദ്ധരാക്കാൻ പോന്ന പോലീസിന്റെ നെറി കെട്ട നിയമ സംവിധാനങ്ങളെ പൂർണ്ണമായും പ്രതിക്കൂട്ടിൽ നിർത്തുന്ന സിനിമയാണ് 'ഒരു കുപ്രസിദ്ധ പയ്യൻ' എന്ന് ഒറ്റ വാക്കിൽ പറയാം. 2012 കാലത്ത് കോഴിക്കോട് നടന്ന സുന്ദരി അമ്മ കൊലപാതക കേസിനെ ചെമ്പമ്മാൾ കൊലപാതക കേസായി പുനരവതരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടാണ് സിനിമ അതിന്റെ ദൗത്യം ഏറ്റെടുക്കുന്നത്. കൊലപാതകം നടന്ന് ഒരു വർഷം കഴിഞ്ഞാണ് എല്ലാവർക്കും സുപരിചിതനായ ജയേഷിനെ ജബ്ബാറെന്ന പേരിൽ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നത്. ജബ്ബാർ എന്ന പുതിയ പേരിടൽ ചടങ്ങിനു പിന്നിൽ പോലും ഒരു നീച ഉദ്ദേശ്യം ക്രൈം ബ്രാഞ്ചിനുണ്ടായിരുന്നു. സിനിമയിൽ അത് കാണിക്കുന്ന ഒരു രംഗം തന്നെയുണ്ട്. യഥാർത്ഥ ജീവിതത്തിലെ ജയേഷ് ജബ്ബാറായപ്പോൾ സിനിമയിൽ അജയൻ അജ്മലായി മാറി. കാശ്മീരില്ലാത്ത ഇന്ത്യയുടെ മാപ് കടയിൽ തൂക്കിയതിന്റെ പേരിൽ ഏതോ കാലത്തുണ്ടായ കോലാഹലങ്ങളെ പരാമർശിച്ചു കൊണ്ട് അജയൻ ജോലിക്ക് നിന്നിരുന്ന കടയുടമയെ കള്ള സാക്ഷി മൊഴി നൽകാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സീൻ പോലീസ് കുബുദ്ധികളുടെ നേർ പതിപ്പാണ്. പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ മനശാസ്ത്രങ്ങളെ പഠിച്ചെടുക്കുക വഴി ആരോപണങ്ങൾ കൊണ്ടും വ്യാജ തെളിവുകൾ കൊണ്ടും സാക്ഷി മൊഴികൾ കൊണ്ടുമൊക്കെ ഒരു നിരപരാധിയെ പഴുതടച്ച കുറ്റ പത്രം കൊണ്ട് കുരുക്കുകയായിരുന്നു അവരുടെ ലക്‌ഷ്യം. അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ട ശേഷം ഏതാണ്ട് ഒരു വർഷത്തിലധികം കാലം ജയിലിൽ കിടക്കേണ്ടി വന്ന ജയേഷിനെ കോടതിയുടെ ഇടപെടലുകളിൽ കൂടിയാണ് കുറ്റവിമുക്തനാക്കുന്നത്. വ്യാജ തെളിവുകൾ ഉണ്ടാക്കി ജയേഷിനെ പ്രതിയാക്കിയ ക്രൈം ബ്രാഞ്ചിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ രൂക്ഷമായി വിമർശിച്ച കോടതി അവർക്കെതിരെ നടപടിയെടുക്കാനും ഉത്തരവിട്ടു. ഈ കേസും അന്വേഷണവും ജയിൽ വാസവും ജയേഷ് എന്ന അനാഥന്റെ ജീവിതത്തെ ഏതൊക്കെ വിധത്തിൽ ബാധിച്ചു എന്ന് ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. അത്രയും കാലം താൻ സ്വീകാര്യനായിരുന്ന ഒരിടത്തിൽ നിന്ന് ഒരു സുപ്രഭാതത്തിൽ ആട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ടവന്റെ പരിഭവങ്ങളെല്ലാം മറച്ചു കൊണ്ട് ഇന്നും പോലീസിനെ ഭയപ്പെട്ട് കോഴിക്കോട് തെരുവിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ജീവിക്കുന്നുണ്ട് ജയേഷ്. 

സുന്ദരിയമ്മ കൊലപാതക കേസും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ജയേഷിന്റെ ജീവിതത്തിലുണ്ടായ പോലീസിന്റെ ക്രൂരമായ കടന്നു  കയറ്റവും പീഡനങ്ങളുമൊക്കെ അതേ പടി പുനരവതരിപ്പിക്കുന്നതോടൊപ്പം സിനിമാപരമായ മാറ്റങ്ങളും കൂട്ടിച്ചേർക്കലുകളുമൊക്കെ നടത്തിക്കാണാം 'ഒരു കുപ്രസിദ്ധ പയ്യനിൽ'. ഉത്തരേന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നു മാത്രം കേട്ട് ശീലിച്ച ദുരഭിമാനക്കൊലപാതകങ്ങൾ സമീപ കാലത്തായി കേരളത്തിലും സംഭവിക്കുകയുണ്ടായല്ലോ. അതിന്റെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലെന്നോണം ദുരഭിമാനക്കൊലയുടെ ഒരു ഭീകര നിഴൽ രൂപത്തെ ചെമ്പമ്മാളുടെ ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു കൊണ്ട് കാണാതെ കാണാൻ സാധിക്കും സിനിമയിൽ. ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലർ / കോർട്ട് റൂം സിനിമയുടെ കഥാഘടന ഉള്ളപ്പോഴും സമാന ജേർണറിലുള്ള സിനിമകളിലെ പോലെ യഥാർത്ഥ കുറ്റവാളി ആരെന്നുള്ള പോലീസ് അന്വേഷണത്തിന് പിന്നാലെയല്ല 'ഒരു കുപ്രസിദ്ധ പയ്യന്റെ' സഞ്ചാരം എന്നത് ഒരു വ്യത്യസ്തതയാണ്. കുറ്റം ചെയ്തത് ആരാണെന്ന് കണ്ടു പിടിക്കാനുള്ള പോലീസ് അന്വേഷണങ്ങളല്ല മറിച്ച് പ്രതിയാക്കപ്പെട്ടവന്റെ നിരപരാധിത്വം തെളിയിക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഒരു വക്കീലിന്റെ അന്വേഷണവും വാദമുഖങ്ങളുമാണ് സിനിമയെ ത്രില്ലിങ്ങാക്കുന്നത്. പോലീസ് എഴുതിയുണ്ടാക്കിയ കുറ്റപത്രം അതേ പടി വായിച്ചു വിശ്വസിക്കാതെ കേസിന് ആസ്പദമായ സംഭവത്തെ കുറിച്ച് സ്വതന്ത്രമായി അന്വേഷിച്ചു തന്റേതായ രീതിയിൽ തയ്യാറാക്കിയ മറ്റൊരു റിപ്പോർട്ടിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വേണം ഒരു വക്കീൽ കോടതിയിൽ തന്റെ വാദമുഖങ്ങളെ അവതരിപ്പിക്കേണ്ടത് എന്ന് ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്  സിനിമ .  

കഴിഞ്ഞ രണ്ടു മൂന്നു വർഷത്തെ പത്രങ്ങളിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചാൽ പത്തും ഇരുപതും വർഷങ്ങളായി ജയിലിൽ കിടന്നിരുന്ന പലരേയും പരമോന്നത നീതി ന്യായ കോടതി കുറ്റക്കാരല്ലെന്നു കണ്ടെത്തി ജയിൽ മോചിതരാക്കിയ വാർത്തകൾ വായിക്കാൻ സാധിക്കും. ഇതിൽ മിക്കവരും കെട്ടിച്ചമച്ച പോലീസ് കേസുകളുടെ ഇരകൾ മാത്രമാണ്. മനോവീര്യം തകർന്നാലും സാരമില്ല പോലീസ് ഭാഷ്യങ്ങളെ ക്രോസ് വിസ്താരം ചെയ്യുക തന്നെ വേണമെന്ന് അടി വരയിടുന്നതോടൊപ്പം തെറ്റായ പോലീസ് അന്വേഷണങ്ങളും സംവിധാനങ്ങളും നീതി ന്യായ വ്യവസ്ഥകളെ എങ്ങിനെയൊക്കെ പ്രതികൂലമായി ബാധിക്കുന്നു എന്നത് കൂടി വ്യക്തമാക്കി തരുന്നുണ്ട് സിനിമ. ആയിരം കുറ്റവാളികൾ രക്ഷപ്പെട്ടാലും ഒരു നിരപരാധി പോലും ശിക്ഷിക്കപ്പെടരുത് എന്ന ഇന്ത്യൻ ജുഡീഷ്യറിയുടെ ആപ്തവാക്യത്തെ ആരെക്കാളും കൂടുതൽ ഓർക്കേണ്ടത് പോലീസാണ്. പലപ്പോഴും കോടതികളിൽ നീതി പുലരാതെ പോകുന്നത് നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥകളുടെ പ്രശ്നം കൊണ്ടല്ല മറിച്ച് കോടതികളിൽ എത്തപ്പെടുന്ന കേസുകളിൽ പോലീസിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്ന് അന്വേഷണ കാലയളവിൽ ഉണ്ടായ വീഴ്ചകളും തിരുമറികളും കൊണ്ടാണ്. അപ്രകാരം മുഖം രക്ഷിക്കാനുള്ള തത്രപ്പാടിലും രാഷ്ട്രീയ സമ്മർദ്ദങ്ങളിലും പോലീസ് രചിച്ചുണ്ടാകുന്ന കുറ്റപത്രങ്ങളിൽ കുരുങ്ങി പോകുന്ന നിരപാധികൾക്കുള്ള സമർപ്പണം കൂടിയാണ് ഈ സിനിമ. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = വെറുമൊരു സിനിമാക്കഥ എന്ന ലാഘവത്തോടെ കാണാൻ സാധിക്കാത്ത ഒരു സിനിമ. കുറ്റമറ്റ സിനിമയല്ലെങ്കിൽ കൂടി ഒരു യഥാർത്ഥ സംഭവ കഥ എന്ന നിലക്കും പ്രമേയപരമായ പ്രസക്തി കൊണ്ടുമൊക്കെ ഇക്കാലത്ത് കാണേണ്ട സിനിമയാണ് 'ഒരു കുപ്രസിദ്ധ പയ്യൻ'. അജയനായി ടൊവിനോ തോമസ് ആദ്യ പകുതി വരെ നിറഞ്ഞു നിന്ന സിനിമയെ ഇടവേളക്ക് ശേഷം നിമിഷാ സജയന്റെ ഹന്ന എലിസബത്ത് എന്ന വക്കീൽ കഥാപാത്രം ഹൈജാക്ക് ചെയ്യുകയാണ്. നിമിഷയുടെ കരിയറിലെ മികച്ച കഥാപാത്രമെന്നതിനപ്പുറം ഈ സിനിമയുടെ നട്ടെല്ല് കൂടിയായിരുന്നു നിമിഷയുടെ ഹന്ന. സാധാരണക്കാരനും നിഷ്ക്കളങ്കനുമായ അജയനെ മനോഹരമായി തന്നെ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് ടൊവിനോയും. തിരക്കഥയിലെ പോരായ്മാകൾ ചില രംഗങ്ങളെ വിരസമാക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഒരു നവാഗത തിരക്കഥാകൃത്ത് എന്ന നിലക്ക് ജീവൻ ജോബ് തോമസ് അഭിനന്ദനമർഹിക്കുന്നു. 

*വിധി മാർക്ക് = 7/10 

-pravin-