പ്രവാസത്തിന്റെ നോവും നൊമ്പരവുമായി 'സമീർ' !!

'നാം അനുഭവിക്കാത്ത ജീവിതങ്ങളെല്ലാം നമുക്ക് വെറും കെട്ടുകഥകൾ മാത്രമാണ്' എന്ന് ആടുജീവിത'ത്തെ മുൻനിർത്തി കൊണ്ട് ബെന്യാമിൻ നമ്മളോട് പറയുന്നുണ്ട്. ഇവിടെ സമാനമായി റഷീദ് പാറക്കൽ തന്റെ തന്നെ പ്രവാസ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ പറയുന്നത് അനുഭവത്തിന്റെ തീക്ഷ്ണത പ്രകടിപ്പിക്കാനാകാത്ത സമസ്യയാണെന്നും ഓരോ അനുഭവങ്ങളും അത് അനുഭവിക്കുന്നവന്റെ മാത്രം സത്യവുമാണ് എന്നാണ്.

96 കാലത്ത് മരുഭൂമിയിലെ പൊള്ളുന്ന വെയിലിലേക്ക് പ്രവാസിയായി വന്നു വീണ സംവിധായകൻ തന്റെ നീറുന്ന ജീവിതാനുഭവങ്ങളെ 'സമീറി'ലൂടെ ദൃശ്യവത്ക്കരിക്കുമ്പോൾ അത് വെറുമൊരു സിനിമാ കാഴ്ചയായി അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല. സമീറിന്റെ പ്രവാസകാലം പ്രേക്ഷകരുടെ കൂടിയാക്കി മാറ്റുന്ന വേറിട്ട സിനിമാനുഭവം.

മുൻകാല മലയാള സിനിമകളിലൂടെ നമ്മൾ കണ്ടറിഞ്ഞ പ്രവാസ ജീവിതങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറി ഒട്ടും പരിചിതമല്ലാത്ത മരുഭൂമിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് 'സമീറി'ന്റെ കഥ. ഈ സിനിമയിൽ നിന്ന് അവിശ്വസനീയതകളും നാടകീയതകളും കണ്ടെടുത്താൽ തന്നെ അത് ജീവിതത്തിന്റെ ഒരംശം മാത്രമാണെന്ന് പറയേണ്ടി വരും. റഷീദ് പാറക്കലിന്റെ പ്രവാസകാലത്തെ ജോലിക്ക് പോലുമുണ്ട് അങ്ങിനെയൊരു അവിശ്വസനീയത.

കമലിന്റെ 'ഗദ്ദാമ'യിൽ മരുഭൂമിയുടെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ നിമി നേരത്തേക്ക് വന്നു പോയ ഷൈൻ ടോം ചാക്കോയുടെ പേരറിയാത്ത കഥാപാത്രവും അയാളുടെ രൂപവും ഇന്നും സങ്കടമായി മനസ്സിലുണ്ട്. സമീറിന്റെ കഥക്ക് അതേ മരുഭൂമിയുടെ പശ്ചാത്തലമുണ്ടെങ്കിലും അയാൾ തീർത്തും ഒറ്റപ്പെടുന്നില്ല ഒരിക്കലും. വേദനകളെയും സങ്കടങ്ങളെയും പലവിധത്തിൽ അതിജീവിക്കാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ട് അയാൾക്ക്. സമീറെന്ന കഥാപാത്രത്തെ എല്ലാ തലത്തിലും മികവുറ്റതാക്കി ആനന്ദ് റോഷൻ.

മലബാറിയും പഠാണിയും ബലൂച്ചിയും ബംഗാളിയും തമിഴനുമൊക്കെയായി പല ദേശക്കാരും പല ഭാഷക്കാരുമുണ്ടെങ്കിലും പ്രവാസ ലോകത്ത് അവരെല്ലാം വെറും പ്രവാസിയുടെ മേൽവിലാസത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നതും മരിക്കുന്നതുമെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് സിനിമയിലെ ചില സീനുകൾ. മൊയ്‌ദീൻ കോയയുടെ ബലൂജി അമീറിന്റേതടക്കം പേരറിയാത്ത ഒരുപാട് പേരുടെ ജീവനുള്ള കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങളുടേത് കൂടിയാണ് 'സമീർ'.

നിറപ്പകിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ജീവിത കഥയെ സ്‌ക്രീൻ കാഴ്ചയിൽ മനോഹരമാക്കിയതിൽ ഛായാഗ്രഹണത്തിനും കലാസംവിധാനത്തിനും പങ്കുണ്ട്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = 'സമീർ' ഒരിക്കലും നമ്മളാരും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ഒരു സിനിമയല്ല.നേരിന്റെ സിനിമയാണ് . നേരനുഭവങ്ങളുടെ നേർകാഴ്ചകളുടെ സിനിമയാണ്.

*വിധി മാർക്ക് = 6.5/10

-pravin-

The Family Man ( Web Series Season 2- Episodes -10)

ഒരു ത്രില്ലർ സീരീസിന് എന്ത് കൊണ്ട് 'ഫാമിലി മാൻ' എന്ന പേര് നൽകി എന്ന സംശയത്തിന് ആദ്യ സീസണിനേക്കാൾ വ്യക്തമായ ഉത്തരം നൽകാൻ രണ്ടാം സീസണിന് സാധിക്കുന്നുണ്ട്.

കൃത്യമായ പേരോ വിലാസമോ രേഖപ്പെടുത്താതെ സീക്രട്ട് മിഷനുകളുമായി മുന്നോട്ട് പോകുന്ന അന്വേഷണ ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ കഥകളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ശ്രീകാന്ത് തിവാരി എന്ന കേന്ദ്ര കഥാപാത്രത്തിന്റെ കുടുംബം കൂടി കഥാപാശ്ചാത്തലമാകുന്നിടത്താണ് 'ഫാമിലി മാൻ' സ്ഥിരം സ്പൈ ആക്ഷൻ ത്രില്ലറുകളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നത്.

ദേശീയ അന്വേഷണ ഏജൻസികളിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നവരുടെ ഔദ്യോഗിക ജീവിതം സംഘർഷ ഭരിതമാകുമ്പോൾ അത് അവരുടെ കുടുംബ ജീവിതത്തെ എങ്ങിനെയൊക്കെ സ്വാധീനിക്കുന്നുണ്ടാകാം എന്ന ചിന്ത തന്നെയാകാം തിവാരി-സുചി കുടുംബ ജീവിതത്തെ 'ഫാമിലി മാനി'ന്റെ പ്രധാന പ്ലോട്ട് ആക്കി മാറ്റിയത്.

ഒന്നാം സീസണിൽ ദൈനം ദിന പത്ര വാർത്തകളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി കൊണ്ടുള്ള സ്ക്രിപ്റ്റിങ് ആയിരുന്നതിനാൽ സമകാലീന ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയവും അനുബന്ധ സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളുമൊക്കെ നന്നായി ബന്ധപ്പെടുത്താൻ സാധിച്ചിരുന്നു. പശുവിന്റെ പേരിലുള്ള ആൾക്കൂട്ട കൊലപാതകവും, കശ്‍മീരികളുടെ നിസ്സഹായതയും അവരെ മുതലെടുക്കുന്നവരുടെ ഉദ്ദേശ്യങ്ങളും രാജ്യ സുരക്ഷയും ഭീഷണിയും വ്യാജ ഏറ്റുമുട്ടലുകളുമടക്കം ഒരുപാട് വിഷയങ്ങൾ ആ സീസണിലെ എപ്പിസോഡുകളിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടു.

രണ്ടാം സീസണിൽ ഇന്ത്യക്കെതിരെ തമിഴ് പുലി -ഐ.എസ് .ഐ ഒന്നിച്ചു കൈ കോർക്കുന്നതായാണ് കാണിക്കുന്നത്. ഇതിൽ സാങ്കൽപ്പികതയും ചരിത്രവും കൂടി ചേർന്നിട്ടുണ്ട്. പുലി പ്രഭാകരനെ ഭാസ്ക്കരനായി കാണാം. ഭാസ്‌കരന്റെ സുഹൃത്ത് ദീപൻ പഴയ തമിഴ് പുലി വിനായക മൂർത്തി മുരളീധരനായിട്ട് കണ്ടാലും തെറ്റില്ല. പ്രഭാകരനുമായി തെറ്റി പിരിഞ്ഞ ശേഷം ശ്രീലങ്കൻ മുഖ്യധാരാ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ സജീവമായ വിനായക മൂർത്തി മുരളീധരന്റെ നിലപാടുകൾ ദീപനിൽ വ്യക്തമായി കാണാൻ സാധിക്കും.

ചരിത്രത്തിൽ ഒരൊറ്റ വനിതാ പ്രധാന മന്ത്രിയെ മാത്രം ലഭിച്ചിട്ടുള്ള ഇന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ച് ഈ സീരീസിലെ മറ്റൊരു ഗംഭീര പുതുമയായിരുന്നു പ്രധാന മന്ത്രിയായിട്ടുള്ള സീമ ബിസ്വാസിന്റെ കഥാപാത്രം. പി.എം ബസുവിനെ ഒരു ബംഗാളി വനിതയാക്കി പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നതോടൊപ്പം അവരുടെ ശരീര ഭാഷ കൂടി ചേർത്ത് വായിക്കുമ്പോൾ ആ പ്രധാനമന്ത്രി മമതാ ബാനർജിയായിട്ടു തന്നെ അനുഭവപ്പെട്ടു.

മനോജ് ബജ്പേയിയൊക്കെ വേറെ ലെവൽ ആയിരുന്നു പ്രകടനം. പ്രിയാമണിയുടെ സുചിയെ തിവാരിയുടെ നിഴലായി ഒതുക്കാതെ രണ്ടാം സീസണിലും ഗംഭീരമാക്കി കാണിച്ചു തന്നു. സാമന്തയുടെ കരിയർ ബെസ്റ്റ് ആയിട്ടു തന്നെ പറയേണ്ടി വരുന്നു രാജി എന്ന കഥാപാത്രം. പേരറിയാത്ത ഒരുപാട് പേരുടെ പ്രകടന മികവിന്റെ കൂടിയാണ് 'ഫാമിലി മാൻ'.

Waiting for Next Mission !!

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = A Must watch Series.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

കലഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയം !!

സ്വന്തം നാട്ടിൽ വച്ച് നാട്ടുകാർ നോക്കി നിൽക്കേ അകാരണമായി മർദ്ദിക്കപ്പെടുകയും തുണി ഉരിയപ്പെട്ടു അപമാനിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്ന മഹേഷിനു തോന്നുന്ന പ്രതികാര ബുദ്ധിയാണ് 'മഹേഷിന്റെ പ്രതികാര'ത്തിലെ ഹൈലൈറ്റ്. അടിച്ചവനെ തിരിച്ചടിച്ചു പ്രതികാരം ചെയ്യുക എന്ന ലളിതമായ പ്രമേയത്തെ ഒരു മുഴുനീള സിനിമയാക്കി മാറ്റിയെടുത്തപ്പോൾ സ്‌ക്രീനിൽ മഹേഷിന്റെ പ്രതികാരത്തിനൊപ്പം മഹേഷിന്റെ പ്രണയവും മഹേഷിന്റെ നാടിന്റെ ഭംഗിയുമൊക്കെ നിറഞ്ഞു നിന്നു.

ഇവിടെ 'കള'യുടെ കാര്യത്തിലേക്ക് വന്നാലും പ്രതികാരം തന്നെയാണ് പ്രധാന വിഷയം. പ്രതികാരത്തിനൊപ്പം മനുഷ്യന്റെ അധികാര ഹുങ്കും അടിച്ചമർത്തപ്പെടുന്നവരുടെ വികാര വിചാരങ്ങളും കുടുംബത്തിനകത്തെ ആൺ പോരിമയുമൊക്കെ വന്യമായി പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്നിടത്താണ് 'കള' വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നത്.

സിനിമയുടെ ഒരു ഘട്ടത്തിൽ അയ്യപ്പൻ കോശിമാരുടെ ഒടുങ്ങാത്ത പോരാട്ടത്തെ ഓർത്തു പോയി. ന്യായവും ദുരഭിമാനവും തമ്മിലായിരുന്നു അവിടെ കലഹം. അധികാര ഹുങ്കും സ്വാധീനവും കൊണ്ട് എന്തുമാകാം എന്ന കോശിയുടെ ധാർഷ്ട്യത്തെ അയ്യപ്പൻ നായർ മുണ്ടൂർ മാടനായി വന്ന് ഞെക്കിയമർത്തി പൊട്ടിച്ചു കളയുന്ന പോലെ ഷാജിയുടെ എല്ലാ വിധ അഹങ്കാരങ്ങളും അധികാര ചിന്തകളും ഇടിച്ചു ഇഞ്ച പരുവമാക്കി ഇല്ലാതാക്കുന്നത് ആ പയ്യനാണ്.

സുമേഷ് മൂറിന്റെ പ്രകടനം എടുത്തു പറയേണ്ട ഒന്നാണ്. ടോവിനോയുടെ സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസിനെയൊക്കെ എത്ര പെട്ടെന്നാണ് പ്രകടനം കൊണ്ട് സുമേഷ് മറി കടക്കുന്നത്. ഒരു നായക്ക് വേണ്ടിയാണോ അവൻ ഇങ്ങിനെ സംഹാര താണ്ഡവമാടിയത് എന്ന് ചോദിക്കുന്ന ചില കമെന്റുകൾ കണ്ടിരുന്നു. അവരും ഷാജിയും തമ്മിൽ വലിയ അന്തരമില്ല എന്നേ പറയാനുള്ളൂ.

ഈ സിനിമയിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളാണ് സുമേഷ് മൂറിന്റെ കൊല്ലപ്പെട്ട നായയും ഷാജിയുടെ കറുത്തുരുണ്ട ആ വിദേശി നായയും. രണ്ടു നായ്ക്കളും ജന്മം കൊണ്ടും ഇനം കൊണ്ടും ജീവിതം കൊണ്ടും വ്യത്യസ്ത ധ്രുവങ്ങളിലാണ്. നാടൻ നായയെങ്കിലും സുമേഷിന്റെ നായക്ക് സത്യസന്ധമായ സ്നേഹ പരിലാളനങ്ങൾ കിട്ടുന്നുണ്ട്. യജമാന സ്ഥാനത്തിരുന്നു കൊണ്ടല്ല അവൻ അവന്റെ നായയെ സ്നേഹിക്കുന്നതും കൊണ്ട് നടക്കുന്നതും.

എന്നാൽ ഷാജിയുടെ നായയുടെ കാര്യത്തിലേക്ക് വന്നാൽ അവനു വലിയ വീട്ടിലെ നായ എന്ന സോഷ്യൽ സ്റ്റാറ്റസ് ഉണ്ട്. പക്ഷെ സ്വാതന്ത്ര്യമില്ല. സദാ കൂട്ടിലാണ്. ചങ്ങലയിൽ നിന്ന് അഴിച്ചു വിടാൻ ഷാജിക്ക് താൽപ്പര്യവുമില്ല. സ്വന്തം കാലു കൊണ്ട് നായയുടെ തലയിൽ ഉഴിഞ്ഞു ഒരു അടിമയെ പോലെയാണ് ഷാജി അതിനോടുള്ള സ്നേഹ പ്രകടനം പോലും നടത്തുന്നത്. ആ പൊള്ളയായ സ്നേഹ പ്രകടനം അവസാനം നമുക്ക് കണ്ടറിയാൻ സാധിക്കുന്നുമുണ്ട്.

കൊല്ലപ്പെട്ട നായക്ക് വേണ്ടി പകരം ചോദിക്കാനെത്തുന്ന, അതിനായി സ്വന്തം ജീവൻ പോലും കളയാൻ തയ്യാറാകുന്ന തരത്തിലാണ് സുമേഷ് മൂറിന്റെ കഥാപാത്ര പ്രകടനമെങ്കിൽ ഷാജി സ്വന്തം ജീവന് വേണ്ടി നായയെ കൊലക്ക് കൊടുക്കാൻ തയ്യാറാകുന്നു. ഈ പ്ലോട്ടിൽ തന്നെയാണ് 'കള'യിലെ കലഹം രാഷ്ട്രീയ പ്രസക്തകമാകുന്നത്.

അടുത്തിറങ്ങിയ 'പാതാൾ ലോക്' വെബ് സീരീസിൽ അഭിഷേക് ബാനർജിയുടെ ത്യാഗി എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഒരു ചിന്തയാണ് ഓർത്തു പോകുന്നത്. If a Man likes Dog, he is a good Dog. If a Dog likes Man, he is a good Man. ഷാജിയുടെ നായക്ക് ആ തിരിച്ചറിവുണ്ട്. അവസാന സീനിൽ മൂറിനോടപ്പമുള്ള ബ്ലാക്കിയുടെ സ്വതന്ത്രമായ ആ നടത്തം പോലും എന്തൊരു ഗംഭീരമായ നിലപാടാണ് പറഞ്ഞറിയിക്കുന്നത് എന്ന് നോക്കൂ.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു പ്രമേയം എന്താണെന്നതിനേക്കാൾ ആ പ്രമേയം തിരക്കഥയിലേക്ക് എങ്ങിനെ പടർത്തി എഴുതപ്പെടുന്നു അല്ലെങ്കിൽ സിനിമയിൽ എങ്ങിനെ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതിനാണ് പ്രസക്തി എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. രോഹിതിന്റെ 'കള' പ്രമേയത്തിനെക്കാൾ അതിന്റെ ഗംഭീരമായ അവതരണം കൊണ്ടാണ് മികച്ചു നിൽക്കുന്നത്.

*വിധി മാർക്ക് =8/10

-pravin-

എന്നാലും എന്റെ മോഹൻ കുമാരോ !!

പ്രത്യേകിച്ച് വലിയ കഥയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ഉള്ള കഥയെ ഒരു ഫീൽ ഗുഡ് സിനിമയാക്കി മാറ്റാൻ ജിസ് ജോയിക്ക് സാധിക്കാറുള്ളതാണ്. ആ ഒരു മിനിമം ഗ്യാരണ്ടി തന്നെയായിരുന്നു ജിസ് ജോയ് സിനിമകളുടെ പ്രത്യേകതയും. അങ്ങിനെ നോക്കുകയാണെങ്കിൽ മുൻകാല ജിസ് ജോയ് സിനിമകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ പെടുത്താൻ പോലും സാധിക്കുന്നില്ല 'മോഹൻകുമാർ ഫാൻസി'നെ.

ബോബി സഞ്ജയുമാർ ജിസ് ജോയിക്ക് കൊടുത്ത കഥയുടേതാണോ അതോ ജിസ് ജോയുടെ തിരക്കഥയുടെ കുഴപ്പമാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല 'മോഹൻകുമാർ ഫാൻസി'ൽ നിന്ന് തൃപ്തികരമായ ഒരു ഘടകവും കണ്ടെടുക്കാൻ പറ്റിയില്ല.

മുപ്പത് വർഷം മുന്നേ താരമായിരുന്ന ഒരു നടന്റെ തിരിച്ചു വരവും ആ നടന്റെ ഭാഗ്യമില്ലായ്‌മയും വിധിയുമൊക്കെ പ്രധാന പ്രമേയമാക്കുന്ന സിനിമയുടെ കഥ വെറും മോഹൻ കുമാറിൽ ഒതുങ്ങി പോകുകയാണ് ചെയ്തത്. വിനയ് ഫോർട്ടിന്റെ യങ് സൂപ്പർ സ്റ്റാർ ആഘോഷ് മേനോൻ സരോജ് കുമാറിന്റെ തന്നെ മറ്റൊരു പരിവേഷമായി അനുഭവപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ മുകേഷിന്റെ പ്രകാശ് ഓർമ്മപ്പെടുത്തിയത് പഴയ ആ ബേബിക്കുട്ടനെ തന്നെയായിരുന്നു.

സ്ഥിരം ജിസ് ജോയ് സിനിമകളിൽ കാണുന്നവരൊക്കെ ഏറെക്കുറെ വലിയ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ഈ സിനിമയിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും അവർക്കൊന്നും ഈ സിനിമയിൽ കാര്യമായി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലായിരുന്നു. ആകെ ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നത് സിദ്ധീഖിന് മാത്രമാണ്.

സിദ്ധീഖ് മികച്ച നടനെങ്കിലും സമീപ കാലത്തായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുണ്ടു വിറച്ചു കൊണ്ടുള്ള അഭിനയം ആവർത്തന വിരസമായി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് പറയാതെ വയ്യ. മോഹൻകുമാർ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ വൈകാരിക മുഹൂർത്തങ്ങളിൽ സിദ്ധീഖിനെ വീണ്ടും അങ്ങിനെ കാണാൻ ബുദ്ധിമുട്ടി.

സലിം അഹമ്മദിന്റെ 'ആൻഡ് ദി ഓസ്‌ക്കാർ ഗോസ് ടു' സിനിമയിൽ നായകനായ ഇസഹാഖ് തന്റെ സിനിമയെ ഓസ്‌ക്കാർ അവാർഡിനായി മാർക്കറ്റ് ചെയ്യാൻ പെടാപാട് പെടുന്നതിന് സമാനമായി ഇവിടെ മോഹൻകുമാറിന് ദേശീയ അവാർഡ് കിട്ടാൻ വേണ്ടിയുള്ള അവസാന നിമിഷ തയ്യാറെടുപ്പുകളാണ് ഒരു പോരാട്ടമെന്ന കണക്കെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്.

അവസാന സീനുകളിൽ ട്വിസ്റ്റുകൾ ഉണ്ടാക്കുന്നതിലെ തന്റെ മിടുക്ക് ജിസ് ജോയ് 'മോഹൻ കുമാർ ഫാൻസി'ലും പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും പറഞ്ഞല്ലോ മൊത്തത്തിൽ ഒരു പതിവ് ജിസ് ജോയ് സിനിമയുടെ ആസ്വാദനം സിനിമക്ക് തരാൻ സാധിച്ചില്ല.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഇത് വരെ കണ്ടിട്ടുള്ള ജിസ് ജോയ് സിനിമകളെ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ നിരാശപ്പെടുത്തിയ സിനിമാനുഭവം.

*വിധി മാർക്ക് = 4/10

-pravin-

വേട്ടയാടപ്പെടുന്ന സത്യം ..ഇരയാക്കപ്പെടുന്ന നീതി !!

സോഷ്യൽ മീഡിയാ യുഗത്തിൽ ഒരു കൈ വിരൽ തുമ്പ് കൊണ്ട് ഏത് വിഷയത്തിലും പ്രതികരണവും പ്രതിഷേധവും വേണ്ടി വന്നാൽ ഒരു വിപ്ലവം പോലും സൃഷ്ടിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള നമുക്ക് മുന്നിൽ വെറും ഒരു സിനിമ മാത്രമായി ഒതുങ്ങുന്നില്ല 'നായാട്ട്'. അത് മനസ്സിനെ വേട്ടയാടുന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തലോ അതുമല്ലെങ്കിൽ ഒരു മുന്നറിയിപ്പോ കൂടിയാണ്.

നമുക്ക് പ്രതികരിക്കാൻ വേണ്ടി ലഭിക്കുന്ന അനവധി നിരവധി വാർത്തകളിൽ പ്രത്യേകിച്ച് വ്യക്തികളുടെ പേരും ജീവിതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന വിഷയങ്ങളിൽ നമ്മളെടുക്കുന്ന നിലപാടുകൾക്ക് പ്രസക്തിയുണ്ടെങ്കിലും അതിലെ സത്യം എന്താണെന്ന് അന്വേഷിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ ചുരുക്കമായിരിക്കും.

പൊതുബോധത്തെ തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തുന്ന നിലപാടുകളിൽ മാത്രം അഭിരമിക്കുന്നവരും, ഏത് വിധേനയും തങ്ങളുടെ തല്പര കക്ഷികൾ ന്യായീകരിക്കപ്പെടുകയും സംരക്ഷിക്കപ്പെടുകയും വേണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നവരുമൊക്കെ കൂടിയാണ് നമ്മുടെ നാട്ടിലെ ജനാധിപത്യത്തെയും നീതി ന്യായ വ്യവസ്ഥയേയും തീർത്തും അപലപനീയമായ ഒരു അവസ്ഥയിലേക്കെത്തിച്ചത്.

പൊലീസായാലും വക്കീലായാലും പട്ടാളമായാലും മീഡിയക്കാരായാലും അവരുടെ നായാട്ടിൽ സത്യത്തിനും നീതിക്കുമല്ല ഭരണകൂട താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കാണ് മുൻതൂക്കം. അഥവാ അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് ആർക്കെങ്കിലും അതിനെതിരെ നിൽക്കണം എന്ന് തോന്നിയാൽ പോലും അവരും ഭരണകൂടത്തിന്റെ ഇരകളായി മാറിയേക്കാം.

മണിയനും പ്രവീണും സുനിതയുമൊക്കെ അവര് പോലുമറിയാതെ ആരുടെയൊക്കെയോ വേട്ടപ്പട്ടികൾ ആയിരുന്നു. ഗുണ്ടകൾക്ക് പോലും കൊട്ടേഷൻ എടുക്കാനും എടുക്കാതിരിക്കാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ട് പക്ഷെ പോലീസുകാർക്ക് അതില്ല എന്ന് മണിയൻ പറയുന്നതും അത് കൊണ്ടൊക്കെ തന്നെ.

രാഷ്ട്രീയ പ്രബുദ്ധരെല്ലാം ജാതീയതക്ക് എതിരാണെങ്കിലും ജാതി വോട്ടുകൾക്ക് എതിരല്ല. ജാതി സമുദായ വോട്ടുകളുടെ എണ്ണം നോക്കി നിലപാട് പറയുന്നവർ കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിലുമുണ്ടല്ലോ. അധികാരം നിലനിർത്താൻ പോലീസിനെയും നിയമ വ്യവസ്ഥിതികളേയും ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധമായി ഉപയോഗിക്കുന്നവരെ തന്നെ വോട്ട് ചെയ്ത് വിജയിപ്പിക്കുന്ന ജനങ്ങൾ അന്ധരാണ്. അവരുടെ തെറ്റായ വോട്ടിങ്ങിലൂടെ ജനാധിപത്യമെന്ന ആശയവും ഇരുളിലായി പോകുന്നതായി കാണിക്കുന്നു 'നായാട്ട്'.

അധികാര രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഗർവ്വും അധികാരത്തിനായുള്ള കുടില നീക്കങ്ങളുമെല്ലാം മിനിസ്റ്റർ കഥാപാത്രത്തിലൂടെ ഗംഭീരമായി അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു ജാഫർ ഇടുക്കി.

കുഞ്ചാക്കോ ബോബന്റെ പ്രവീൺ മൈക്കിളും നിമിഷയുടെ സുനിതയുമൊക്കെ ഇരകളുടെ പ്രതീക്ഷയറ്റ മുഖങ്ങളായി മനസ്സിൽ തറഞ്ഞു നിക്കുമ്പോൾ ജോജുവിന്റെ ASI മണിയൻ എന്ന കഥാപാത്രം മനസ്സിനെ വേട്ടയാടും വിധം ഇപ്പോഴും തൂങ്ങിയാടുകയാണ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കഥയും കഥാപാത്രങ്ങളും കഥാ സാഹചര്യങ്ങളുമെല്ലാം വ്യത്യാസപ്പെടുമ്പോഴും എവിടെയൊക്കെയോ വെട്രിമാരന്റെ 'വിസാരണൈ' യെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു മാർട്ടിൻ പ്രക്കാട്ടിന്റെ 'നായാട്ട്'. ഷൈജു ഖാലിദിന്റെ ക്യാമറയും മഹേഷ് നാരായണന്റെ കത്രികയും വിഷ്ണു വിജയുടെ സംഗീതവും കൂടി ചേർന്നപ്പോൾ മാർട്ടിന്റെ 'നായാട്ട്' പ്രേക്ഷക മനസ്സുകളെയാണ് വേട്ടയാടിയത്.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

കുടുംബ കഥയിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച കൊലപാതക രഹസ്യം !!

ഒരു കുടുംബ കഥയെന്നോണം തുടങ്ങി പതിയെ ഒരു കൊലപാതക രഹസ്യത്തിലേക്ക് പറഞ്ഞെത്തുന്ന സിനിമയെ ഏത് ജെനറിൽ ഉൾപ്പെടുത്താം എന്ന ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ട്. ഒരിക്കലും ഒരു ത്രില്ലർ സിനിമയല്ല 'ആർക്കറിയാം'. എന്നാൽ പൂർണ്ണമായും ഒരു കുടുംബ സിനിമയുമല്ല. അതേ സമയം 'ക്രൈം' എന്ന വിഷയത്തെ സിനിമ കടം കൊള്ളുന്നുമുണ്ട്.

ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലറാക്കാൻ സാധിക്കുമായിരുന്ന കഥാ ഘടകങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും അങ്ങിനെയൊരു ത്രില്ലർ സ്വഭാവം സിനിമക്ക് കൊടുക്കാതെ ഒരു കുടുംബ പശ്ചാത്തലത്തിൽ പ്രാദേശികമായി നടന്ന ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തെ പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ കൈയ്യൊതുക്കത്തോടെ പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്നിടത്താണ് 'ആർക്കറിയാം' വേറിട്ട് നിൽക്കുന്നത്.

'ജോജി'ക്ക് ശേഷം കോവിഡ് കാലം പരമർശിക്കപ്പെടുന്ന സിനിമ കൂടിയാണ് 'ആർക്കറിയാം'. കഴിഞ്ഞ വർഷം രാജ്യം ആദ്യമായി ലോക് ഡൗണിലേക്ക് പോകുന്ന സമയത്തെയും സാഹചര്യത്തെയുമൊക്കെ വളരെ കൃത്യമായി കഥയിലേക്ക് കൂട്ടി ചേർത്തിട്ടുണ്ട് സംവിധായകൻ.

ആ കാലത്തെ ചാനൽ വാർത്തകളിൽ രാജ്യത്തെ മരണങ്ങളുടെ എണ്ണവും സംസ്ഥാനത്തെ കേസുകളുടെ എണ്ണവുമൊക്കെ സിനിമയിലൂടെ ഈ കാലത്തിരുന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ അന്ന് നമ്മൾ എത്ര മാത്രം സുരക്ഷിതരായിരുന്നു എന്ന് തോന്നിപ്പോകും.

പ്രകടനം കൊണ്ട് നോക്കിയാൽ ബിജു മേനോൻ തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയുടെ ഹൈലൈറ്റ്. ആൻഡ്രോയ്ഡ് കുഞ്ഞപ്പനിൽ സുരാജിന്റെ ഭാസ്ക്കര പൊതുവാൾ സ്‌കോർ ചെയ്ത പോലെ ഈ സിനിമയിൽ ബിജു മേനോന്റെ ഇട്ടിയവര മികച്ചു നിൽക്കുന്നു.

സംസാര ശൈലി കൊണ്ടും നടപ്പ് കൊണ്ടും ഓരോ ചെറു ചലനം കൊണ്ടും അതിഭവകത്വമില്ലാത്ത വിധം തനിക്ക് കിട്ടിയ വയസ്സൻ കഥാപാത്രത്തെ മികവുറ്റതാക്കാൻ ബിജു മേനോന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഒരു വ്യക്തിയിൽ ശരികളും തെറ്റുകളുമുണ്ടാകുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഒരാൾ മറ്റൊരാൾക്ക് ശരിയല്ലാത്തവനായി മാറുമ്പോൾ മറ്റു ചിലർ അതേ ആളെ സ്നേഹത്തോടെ ഓർക്കുന്നു. ഒരാൾ പലർക്കും പലതായിരിക്കാം എന്ന ചിന്തയെ സങ്കീർണ്ണമാക്കാതെ ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളുടെയും പക്ഷം പിടിച്ചു ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ സിനിമക്ക് സാധിക്കുന്നുണ്ട്

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു ഫീൽ ഗുഡ് ഫാമിലി സിനിമ പ്രതീക്ഷിച്ചു കാണുന്നവർ നിരാശപ്പെട്ടേക്കാം. ഒരൽപ്പം സ്ലോ പേസിൽ കഥ പറയുന്നത് കൊണ്ട് ചിലയിടത്ത് ലാഗും അനുഭവപ്പെടാം. എങ്കിലും നിരാശപ്പെടുത്താത്ത സിനിമാനുഭവം സമ്മാനിക്കാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട് സാനു വർഗ്ഗീസിന്.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

നിഴലും പുകയും !!

നിഗൂഢതകളും ആകാംക്ഷയും നിറഞ്ഞു നിന്ന ഒരു പുതുമയുള്ള കഥയുണ്ട് നിഴലിന്. ആദ്യ പകുതി വരെ ആ ജെനറിനോട് നീതി പുലർത്തിയ സിനിമ പിന്നീടങ്ങോട്ട് കൈ വിട്ടു പോയി .

ഒരു മികച്ച മിസ്റ്ററി ത്രില്ലറിനു വേണ്ട എല്ലാ വിധ സാധ്യതകളും ഉണ്ടായിട്ടും ക്ലൈമാക്സ് അടക്കമുള്ള പ്രധാന ഭാഗങ്ങളിലെല്ലാം സിനിമയുടെ ഗ്രാഫ് താഴേക്കാണ് പോയത് .

കുഞ്ചാക്കോ ബോബന്റെ കഥാപാത്രമൊക്കെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നെങ്കിലും ആ കഥാപാത്രത്തിന് സംഭവിക്കുന്ന ആക്സിഡന്റും അതേ തുടർന്നുണ്ടാകുന്ന ട്രോമയുമൊക്കെ സിനിമയിൽ എന്തിനു വേണ്ടി ഉപയോഗപ്പെടുത്തണം എന്ന് സംവിധായകന് ഒരു ധാരണയുമില്ലാതെ പോകുന്നുണ്ട്. അതുമല്ലെങ്കിൽ വെറുതെ ഇടക്കിടക്ക് മഴ പെയ്യുന്നതായി ആ കഥാപാത്രത്തിന് തോന്നിക്കോട്ടെ എന്ന് കരുതിക്കാണും.

നയൻ താര ഈ സിനിമയിൽ ഒരു അധികപ്പറ്റായി അനുഭവപ്പെടുത്തി. ഏറ്റവും അരോചകമായി തോന്നിയത് നയൻതാരയ്ക്ക് നൽകിയ ഡബ്ബിങ് ആണ്. അത് പോലെ കുഞ്ചാക്കോ ബോബൻ - നയൻ താരയുടെ തുടരെയുള്ള കൂടി കാഴ്ചകളും സംസാരങ്ങളും ഒരേ പാറ്റേണിൽ അവതരിപ്പിച്ചത് ബോറടിപ്പിച്ചു.

ഇങ്ങിനെ പറഞ്ഞു പോകുമ്പോൾ പല നെഗറ്റിവുകളുമുണ്ടെങ്കിലും കഥയെ വേറിട്ട് നിർത്തുന്നത് കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമായ ആ കുട്ടിയിലൂടെയാണ്.കുട്ടിയുടെ കഥകളിലെ കൊലപാതകങ്ങൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചതാണോ എന്നറിയാനുള്ള ജോൺ ബേബിയുടെ അന്വേഷണവും കുട്ടിയുടെ ഉപബോധ മനസ്സിലേക്ക് ആ കഥകൾ എത്തിപ്പെടാനുണ്ടായ വഴികളുമൊക്കെ ത്രില്ലിംഗ് ആക്കി മാറ്റാൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ഉപകഥകളെ പ്രധാന കഥയിലേക്ക് വേണ്ട വിധം ഇഴ ചേർത്തവർത്തരിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കാതെ പോയത് കൊണ്ട് തന്നെ പാതി വെന്ത ആസ്വാദന വിഭവമായി മാറി 'നിഴൽ'.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു മിസ്റ്ററി ത്രില്ലറിന്റെ കഥയെ വേണ്ട വിധത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചു പ്രതിഫലിപ്പിക്കാൻ സാധിക്കാതെ നിരാശപ്പെടുത്തിയ സിനിമ. 

*വിധി മാർക്ക് = 5/10 

-pravin 

നന്മ നിറഞ്ഞ ഒരു മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ '1' മാൻ ഷോ !!

പൊളിറ്റിക്കൽ ത്രില്ലറുകളുടെ കൂട്ടത്തിൽ പെടുത്താനാകാത്ത ഒരു പൊളിറ്റിക്കൽ സിനിമയാണ് '1'. കടക്കൽ ചന്ദ്രനെന്ന ആദർശ ധീരനായ മുഖ്യമന്ത്രിയെ ഓവർ ബിൽഡ് അപ് നൽകി കൊണ്ടുള്ള സീനുകളെല്ലാം സിനിമക്ക് തന്നെ ബാധ്യതയായാണ് തോന്നിയത്.

എല്ലാവരും പേടിക്കുന്ന ഒരു മുഖ്യമന്ത്രിയാണ് കടക്കൽ ചന്ദ്രൻ എന്ന രീതിക്ക് ബിൽഡ് അപ് ചെയ്തിട്ട് ആ കഥാപാത്രം സിനിമയിലുടനീളം എല്ലാവരോടും ഏറ്റവും സമാധാനപ്രിയനായി സഹിഷ്ണുതയോടെ മാത്രമാണ് പെരുമാറുന്നത്.

അഞ്ചു വർഷത്തേക്ക് ജയിപ്പിച്ചു വിടുന്ന ജനപ്രതിനിധികളെ വേണ്ടി വന്നാൽ ജനങ്ങൾക്ക് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും തിരിച്ചിറക്കാൻ സാധിക്കുന്ന Right to Recall എന്ന ആശയം ഒറ്റയടിക്ക് കൊള്ളാം എന്ന് തോന്നിപ്പിച്ചെങ്കിലും പ്രായോഗികമായി അത് എങ്ങിനെ നടപ്പിലാക്കാം എന്നത് സംബന്ധിച്ച് സിനിമ വ്യക്തത തരുന്നില്ല.

ജനാധിപത്യത്തിൽ ജനങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ അധികാരം നൽകുമെന്ന് പറയുന്ന Right to Recall നടപ്പിലാക്കുന്നത് കൊണ്ട് അഴിമതി ഇല്ലാതാകും എന്ന് പറയുന്നതിലെ യുക്തിയും മനസ്സിലാകുന്നില്ല.

അതേ സമയം ദുരുദ്ദേശത്തോടെയെങ്കിലും പ്രതിപക്ഷ നേതാവായ ജയാനന്ദൻ ചോദിക്കുന്ന ചില ചോദ്യങ്ങൾ പ്രസക്തമെന്ന് തോന്നി. വർഷാ വർഷവും ജനങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടെ ജനപ്രതിനിധികളെ മാറ്റാൻ തോന്നിയാൽ അതുണ്ടാക്കുന്ന ചിലവും സമയനഷ്ടവും എങ്ങിനെ പരിഹരിക്കപ്പെടും ?

ഇത്ര മേൽ ജനാധിപത്യ ബോധമുള്ള മുഖ്യമന്ത്രിയാകട്ടെ സ്വന്തം പാർട്ടിക്കാരുമായി പോലും ചർച്ച ചെയ്യാതെ ഏകപക്ഷീയമായാണ് ബിൽ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നതും അവതരിപ്പിക്കുന്നതും.

സൽസ്വഭാവിയും നന്മയും സഹിഷ്ണതയുമുള്ള ഒരു മുഖ്യമന്ത്രി ഉണ്ടായാൽ അത് നന്നായേനെ എന്നൊക്കെ തോന്നാമെങ്കിലും സിനിമക്കപ്പുറം യാതൊരു വിധ സാധ്യതകളുമില്ലാത്ത രാഷ്ട്രീയ പ്രമേയമാണ് '1' കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത്.

ജനങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളവരെ അധികാരത്തിൽ നിന്നിറക്കാനും നിലനിർത്താനും Right to Recall എന്ന ഒരു ആശയത്തിന്റെ ആവശ്യമുണ്ട് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ പോലും സിനിമക്ക് സാധിച്ചില്ല എന്നത് തന്നെയാണ് ആസ്വാദനത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കല്ലുകടിയായത്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കടക്കൽ ചന്ദ്രന്റെ ചില ഡയലോഗുകളും മമ്മുക്കയുടെ സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്നതൊഴിച്ചാൽ '1' ശരാശരി സിനിമ മാത്രമായി തോന്നി. 

*വിധി മാർക്ക് =5/10 

-pravin-

കൃഷ്ണൻകുട്ടിയുടെ അല്ല ഇത് ബിയാട്രിസിന്റെ കഥ !!

സൂരജ് ടോമിന്റെ 'പാ.വ' യും 'എന്റെ മെഴുതിരി അത്താഴങ്ങ'ളുമൊക്കെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട സിനിമകളായിരുന്നു എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ 'കൃഷ്ണൻ കുട്ടി പണി തുടങ്ങി' മോശമാകില്ല എന്നുറപ്പുണ്ടായിരുന്നു. പേരിലെ കൗതുകം ട്രെയ്‌ലർ കണ്ടതോടെ ആകാംക്ഷയുടെത് കൂടിയായി മാറി.

ഇരുട്ടിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഒരു മുത്തശ്ശിക്കഥ പോലെ കൃഷ്ണൻകുട്ടിയെ വിവരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള തുടക്കം സിനിമയുടെ ഒരു മൂഡ് സെറ്റ് ചെയ്തു തരുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ പിന്നീടങ്ങോട്ടുള്ള കഥ പറച്ചിലിൽ എവിടെയും കൃഷ്ണൻകുട്ടി എന്ന കഥാപാത്രമില്ല. കൃഷ്ണൻകുട്ടിയുടെ കഥ മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ഉണ്ണിക്കണ്ണനാണ് പിന്നെയുള്ള റോൾ.

ഹൊറർ തീമിലുള്ള കഥ പറയാൻ ഏറ്റവും എളുപ്പമുള്ള കാടും ഒറ്റപ്പെട്ട വലിയ വീടും രാത്രിയുമൊക്കെ ഇവിടെയും കഥാപശ്ചാത്തലമായി ആവർത്തിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും കഥ എന്താണെന്നു ഊഹിക്കാൻ സാധ്യമല്ലാത്ത വിധം ആദ്യ പകുതിയെ ഗംഭീരമാക്കുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ. 'ഇരുൾ' സിനിമക്ക് സാധിക്കാതെ പോയതും അത് തന്നെ.

ഒറ്റപ്പെട്ട വീട്ടിനുള്ളിൽ ധൈര്യശാലി ചമയുന്ന അതേ ഉണ്ണിക്കണ്ണനിൽ ഭയം രൂപപ്പെടുന്നതും പിന്നീടുണ്ടാകുന്ന ഭയപ്പാടുകളുമൊക്കെ ഏകാംഗ അഭിനയത്തിലൂടെ നന്നായി തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് വിഷ്ണു. എന്നാൽ പ്രകടനം കൊണ്ട് ഞെട്ടിച്ചത് സാനിയയാണ്. ബിയാട്രിസ് എന്ന കഥാപാത്രത്തെ സാനിയ തന്റെ കരിയർ ബെസ്റ്റാക്കി എന്ന് പറയാം.

ഒരു സംഗീതജ്ഞനിൽ നിന്ന് എഴുത്തുകാരനിലേക്കുള്ള ഞെട്ടിക്കുന്ന മാറ്റമായിരുന്നു ആനന്ദ് മധുസൂദനന്റെ തിരക്കഥ. തിരക്കഥാ രചനയിൽ ആനന്ദിന് ഇനിയും സാധ്യതകൾ ഉണ്ട്.

പലരും വിമർശിച്ചു കണ്ട ഒരു കാര്യം ഈ സിനിമയും കൃഷ്ണൻ കുട്ടിയും തമ്മിൽ എന്ത് ബന്ധം എന്നാണ്. മറ്റുള്ളവരെ ഭയപ്പെടുത്താൻ വേണ്ടി ഉണ്ണിക്കണ്ണൻ കൊണ്ട് നടന്ന മുത്തശ്ശിക്കഥ മാത്രമാണ് കൃഷ്ണൻകുട്ടി എന്ന് അവർ അറിയാതെ പോകുന്നു. യഥാർത്ഥ കൃഷ്ണൻ കുട്ടി ഭയം എന്ന വികാരമാണ്. ആ ഭയം ഉണ്ണിക്കണ്ണന്റെ മനസ്സിനുള്ളിലാണ് പണി തുടങ്ങുന്നത്.

സിനിമ കൈകാര്യം ചെയ്ത വിഷയത്തിന്റെ ഭീകരതയാണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ കൃഷ്ണൻകുട്ടിയുടെ കഥയേക്കാൾ പ്രേക്ഷകരെ പേടിപ്പെടുത്തുക എന്നുറപ്പ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പലരും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന പോലെ സിനിമയുടെ പേരിലെ കൃഷ്ണൻ കുട്ടിയുടെ കഥയല്ല, സിനിമക്കുള്ളിലെ ബിയാട്രിസിന്റെ കഥയാണ് 'കൃഷ്ണൻകുട്ടി പണി തുടങ്ങി'. ആ ലെവലിൽ കണ്ടാൽ നിരാശപ്പെടുത്താത്ത സിനിമാനുഭവം തന്നെയാണ് 'കൃഷ്ണൻകുട്ടി പണി തുടങ്ങി'.

വിധി മാർക്ക് = 7/10

-pravin-

The Stoning of Soraya M

1986 ൽ ഇറാനിലെ കുഹ്പായെ ഗ്രാമത്തിൽ വ്യഭിചാര കുറ്റം ആരോപിച്ചു കൊണ്ട് സൊരായ എന്ന സ്ത്രീയെ ആൾക്കൂട്ടം കല്ലെറിഞ്ഞു കൊന്ന ക്രൂരതയുടെ ഹൃദയഭേദകമായ ദൃശ്യാവിഷ്ക്കരമാണ് 'The Stoning of Soraya M'.

സൊരായ കൊല്ലപ്പെട്ട ശേഷം ആ ഗ്രാമത്തിൽ അവിചാരിതമായി എത്തപ്പെട്ട ഫ്രെയ്‌ഡൌൺ സാഹെബ്ജാം എന്ന ഫ്രഞ്ച്-ഇറാനിയൻ പത്രപ്രവത്തകനിലൂടെയാണ് ഈ ക്രൂര കൃത്യത്തിന്റെ കഥ പുറം ലോകം അറിയുന്നത്.

1990 ൽ ഇതേ സംഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് അദ്ദേഹമെഴുതിയ നോവൽ ലോക ശ്രദ്ധ പിടിച്ചു പറ്റി. അതേ നോവലാണ് 2008 ൽ റിലീസായ 'The Stoning of Soraya M.' എന്ന പേർഷ്യൻ സിനിമയുടെ തിരക്കഥക്ക് കാരണമായതും.

മുപ്പത്തിയഞ്ചുകാരിയായ സൊരായയെ കല്ലെറിഞ്ഞു കൊന്നതിന് പിന്നിലെ കാര്യ കാരണങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്നതിനോടൊപ്പം ഇറാനിലെ ആണധികാരങ്ങളെയും ആൾക്കൂട്ട മനസ്ഥിതികളെയും മത പൗരോഹിത്യ നിയമങ്ങളെയും ശിക്ഷാ വിധികളെയുമൊക്കെ പ്രതിക്കൂട്ടിൽ നിർത്തുന്നുണ്ട് സിനിമ.

ഒരു സ്ത്രീയെ പൊതു സമൂഹത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടുത്താനും ആക്രമിക്കാനും ഏറ്റവും എളുപ്പമുള്ള വഴിയായി എല്ലാ കാലത്തും പല രീതിയിൽ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഒരു വാക്കാണ് 'വ്യഭിചാരം'. സൊരായയുടെ ശല്യം ഒഴിവാക്കി പതിനാലുകാരിയെ കല്യാണം കഴിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന അലിയും ആ വാക്ക് തന്നെയാണ് ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നത്.

ഭർത്താവിന്റെ കള്ള കേസിനു വക്കാലത്ത് പറയുന്നവരുടെയും, കള്ള സാക്ഷി പറയുന്നവരുടെയും, അതൊക്കെ ശരി വച്ച് ശിക്ഷ വിധിക്കുന്ന ന്യായാധിപന്റേതടക്കമുള്ള ആൺ സ്വരങ്ങൾ സ്ത്രീ വിരുദ്ധവും സർവ്വോപരി മനുഷ്യത്വവിരുദ്ധവുമായി മാറുകയാണ്.

നിരപരാധിയായ ഒരു സ്ത്രീയെ ക്രൂരമായ വധശിക്ഷക്ക് വിധിക്കുമ്പോൾ ആരവമുയർത്തുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ സ്ത്രീകളുമുണ്ട്. ശിക്ഷാ വിധി നടപ്പിലാക്കാൻ മുന്നിട്ടിറങ്ങുന്നവരിൽ സ്വന്തം പിതാവും ആൺ മക്കളും കൂടിയുണ്ട് എന്ന കാഴ്ച സൊരായക്ക് മറ്റൊരു ശിക്ഷ കൂടിയായി മാറുന്നുണ്ട്.

ശിക്ഷ വിധിക്കാനെത്തുന്നവർ വിഷയത്തിന് നൽകുന്ന മത പശ്ചാത്തലവും അവരവരുടെ സൗകര്യാർത്ഥം ഉണ്ടാക്കി എടുക്കുന്ന മത നിയമങ്ങളുമൊക്കെ കാരണം എതിർ സ്വരമുയർത്താൻ പോലും പറ്റാതെ നിശ്ശബ്ദരാകേണ്ടി വന്ന ഒരു ജനതയെ കൂടി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് സിനിമ.

കുറ്റവാളിയുടെ ഭൂതകാലമുള്ള ഒരാൾ പിന്നീട് ആ ഗ്രാമത്തിലെ മുല്ലയായി മാറുമ്പോൾ അയാൾ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നതും വെറും മതപരിവേഷം കൊണ്ടാണ്.

അങ്ങിനെയുള്ളവരുടെ വിധി കൽപ്പനകൾ സിനിമയുടെ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത് പതിനാലാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഇറാനിയൻ കവി ഹാഫിസ്-എ- ഷിറാസിയുടെ വരികളിലൂടെയാണ് :- Dont act like the hypocrite, who thinks he can conceal his wiles while loudly quoting the Quran.

ചെയ്യാത്ത തെറ്റിന് ഇങ്ങിനെയൊരു ക്രൂര ശിക്ഷ വിധിച്ച ശേഷവും ഒട്ടും പതറാതെ മരണത്തെ നേരിടാൻ സൊരായ തയ്യാറാകുന്നുണ്ട്. ആ സമയം സഹ്‌റ അവളോട് നിനക്ക് മരിക്കാൻ പേടിയുണ്ടോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അതിന് അവൾ നൽകുന്ന ഉത്തരം -എനിക്ക് മരണത്തെ പേടിയില്ല, പക്ഷെ കല്ലെറിഞ്ഞു കൊല്ലുമ്പോഴുള്ള വേദനയെ പേടിയുണ്ട് എന്നായിരുന്നു.

ഇത്തരം ശിക്ഷാ വിധികൾ ലോകത്ത് പലയിടങ്ങളിലും രഹസ്യമായും പരസ്യമായും നടക്കുന്നുണ്ട്. അതിന്റെ പ്രധാന ഇരകളും സ്ത്രീകളാണ്. സൊരായ അക്കൂട്ടത്തിലെ ഒരാൾ മാത്രമാണ് .

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = മനസ്സിനെ വേട്ടയാടുന്ന ഒരു മികച്ച സിനിമ.

*വിധി മാർക്ക് = 8.5/10

-pravin-

ജോജി ഭീകരനാണ്..അതി ഭീകരൻ !!

പനച്ചേൽ കുട്ടപ്പന്റെയും മക്കളുടെയും കുടുംബ കഥയെന്നോണം തുടങ്ങി പതിയെ ആ കുടുംബത്തിലെ ഓരോ കഥാപാത്രങ്ങളെയും സസൂക്ഷ്മം പരിചയപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് കഥ പറയുകയാണ് 'ജോജി'.

സംഭാഷണത്തേക്കാൾ പ്രസക്തമായ സീനുകളും ഷോട്ടുകളുമൊക്കെയായി ഗംഭീരമായ അവതരണ ശൈലിയിലൂടെ ദിലീഷ് പോത്തൻ 'ജോജി'യെ മറ്റൊരു തലത്തിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നു. ശ്യാം പുഷ്ക്കരന്റെ തിരക്കഥയിലെ ഡീറ്റൈലിംഗ് ദിലീഷ് പോത്തനെ കാര്യമായി സ്വാധീനിക്കുകയും സഹായിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു.

യാതൊരു അധികാരവും മക്കൾക്ക് വിട്ടു കൊടുക്കാതെ മക്കളെ സ്വന്തം നിയന്ത്രണത്തിൽ കൊണ്ട് പോകുന്ന അപ്പനും, അപ്പന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലും അധികാരത്തിലും ഭയ ബഹുമാനത്തോടെ ശ്വാസം മുട്ടി ജീവിക്കുന്ന മക്കളുമാണ് ഒരു കാഴ്ചയെങ്കിൽ മറ്റൊരു കാഴ്ചയിൽ അപ്പന്റെ നിയന്ത്രണത്തിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു ഏതു വിധേനയും സ്വതന്ത്രമായി ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന മക്കളെയും കാണാം.

തീർത്തും ശാന്തമെന്നു തോന്നിപ്പിച്ച ഒരു കഥാപരിസരം പതിയെ വയലന്സിന്റെതായി മാറുന്ന കാഴ്ചകളിലാണ് 'ജോജി' യുടെ ഭീകരത അനുഭവപ്പെടുക. എപ്പോൾ എങ്ങിനെയൊക്കെ ചിന്തിക്കുമെന്നോ പെരുമാറുമെന്നോ ഉറപ്പില്ലാത്ത മനുഷ്യ മനസ്സുകളെ ഭീകരമായി തന്നെ വരച്ചു കാണിക്കുന്നുണ്ട് ജോജിയിലൂടെ.

ജോജി' എന്ന പേര് കൊണ്ട് ഇത് ജോജിയുടെ സിനിമ മാത്രമായി ഒതുങ്ങുന്നില്ല. കുട്ടപ്പന്റെയും ജോമോന്റേയും ബിൻസിയുടെയും ജെയ്‌സന്റെയും പോപ്പിയുടെയും കഥ കൂടിയാണ്. എന്നിട്ടും സിനിമ 'ജോജി' എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ പേര് മാത്രം കടം കൊണ്ടതെന്തിനാണെന്ന് സംശയിക്കാം. ആ സംശയത്തിന്റെ ഉത്തരവും ജോജി എന്ന് തന്നെയാണ്.

പ്രകടന മികവിൽ ഫഹദിന്റെ ജോജിക്കൊപ്പം തന്നെ ബാബുരാജിന്റെ ജോമോനും , ഉണ്ണിമായയുടെ ബിൻസിയുമൊക്കെ സിനിമയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. ഷൈജു ഖാലിദിന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും ജസ്റ്റിൻ വർഗ്ഗീസിന്റെ പശ്ചാത്തല സംഗീതവും 'ജോജി'ക്ക് നൽകിയ ഇഫക്ട് ചെറുതൊന്നുമല്ല.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = മികച്ച തിരക്കഥ , അവതരണം, പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ട് ഗംഭീരമായ ഒരു സിനിമ. ഷേക്സ്പിയറിന്റെ മാക്ബെത്തിൽ നിന്ന് പ്രചോദനം കൊണ്ട സിനിമ എന്ന് എഴുതി കാണിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും അതിനേക്കാളേറെ കെ.ജി ജോർജ്ജിന്റെ 'ഇരകൾ' ആണ് 'ജോജി' യിൽ പതിഞ്ഞു കിടക്കുന്നത് എന്ന് പറയാം.

*വിധി മാർക്ക് = 8.5/10

-pravin-

യുവം

പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങൾ നഷ്ടത്തിലാകുകയും വിൽക്കപ്പെടുകയുമൊക്കെ ചെയ്യുന്ന ഈ കാലത്ത് ഗൗരവത്തോടെ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടേണ്ട ചില കാര്യങ്ങളെ പ്രമേയവത്ക്കരിച്ച സിനിമയാണ് 'യുവം'.

പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്ന പോലെ സിനിമയുടെ പ്രമേയത്തിൽ യുവത്വത്തിന്റെ ഒരു ആവേശവും തീയുമൊക്കെ ഉണ്ട് .പക്ഷേ അതെല്ലാം ഒരു എന്റർടൈനർ സിനിമയിലേക്ക് ഒതുങ്ങി പോയെന്നു മാത്രം.

നഷ്ടത്തിലോടുന്ന KSRTCയെ ലാഭത്തിലാക്കാൻ ഒരവസരം കിട്ടുന്ന മൂന്ന് വക്കീലന്മാരിലൂടെ കഥ എന്ന് ചുരുക്കിപ്പറയാം. പൊതുജനങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ കോടതികൾക്ക് എത്രമാത്രം ഇടപെടലുകൾ നടത്താനാകുമെന്നും കോടതിയുടെ പ്രത്യേക അധികാരം നമ്മുടെ നാട്ടിൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്നൊക്കെ ചിന്തിപ്പിക്കുന്ന കോടതി സീനുകൾ നന്നായിരുന്നു.

ഗൗരവമായി പറയേണ്ട ഒരു വിഷയം സിനിമയുടെ തീമായി വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആ വിഷയത്തിന്റെ ഗൗരവം അവതരണപരമായി അനുഭവപ്പെടുത്താൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചിട്ടില്ല. അവസാന സീനുകളിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ ആ കല്ല് കടി കൂടുന്നുമുണ്ട്.

വലിയ താര നിരകളൊന്നുമില്ലെങ്കിലും പ്രകടനം കൊണ്ട് ആരും മോശമാക്കിയില്ല. അമിത് കൊള്ളാം ..ഇന്ദ്രൻസിന്റെ വക്കീൽ കഥാപാത്രവും നന്നായിരുന്നു.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പോരായ്മാകളുണ്ടെങ്കിലും കണ്ടിരിക്കാവുന്ന ഒരു കുഞ്ഞു സിനിമ .

*വിധി മാർക്ക് =5.5 / 10

-pravin-

ഭീകരമായ നിശബ്ദത !!

വേറിട്ട ശബ്ദ ദൃശ്യാവിഷ്‌ക്കാരത്തിലൂടെ നിശബ്ദതയുടെ ഭീകരതയും സൗന്ദര്യവുമൊക്കെ ഒരു പോലെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി തന്ന സിനിമയായിരുന്നു 2018 ലിറങ്ങിയ ജോൺ ക്രാസിൻസ്‌ക്കിയുടെ A Quiet Place.

If they hear you, they hunt you എന്ന ടാഗ് ലൈനിൽ തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു ആ സിനിമയുടെ കഥാന്തരീക്ഷം. സമാനമായി they're listening എന്ന ടാഗ് ലൈനിലൂടെയാണ് ഇതേ കഥാ പശ്ചാത്തലവും അന്തരീക്ഷവും 'The Silence' ലും ചേർത്തിരിക്കുന്നത്.

വെളിച്ചം പോലും കടന്നു ചെല്ലാതെ അടഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ഭൂമിക്കടിയിലെ ഗുഹക്കുള്ളിൽ നിന്ന് പുറത്തേക്ക് പാറിപ്പറന്നെത്തുന്ന "vesps" എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന അപകടകാരികളായ പക്ഷിക്കൂട്ടങ്ങളാണ് 'Silence' ലെ വില്ലന്മാർ.

A Quiet Place ലെ ആ വലിയ ജീവിയെ പോലെ തന്നെ ഈ പക്ഷിക്കൂട്ടങ്ങൾക്കും കണ്ണ് കാണില്ല, ശബ്ദം തിരിച്ചറിഞ്ഞാണ് ആക്രമണം. Quiet Place ൽ ഫ്രീക്വൻസി കൂടിയ ശബ്ദതരംഗങ്ങളിലൂടെ ഈ ജീവി വർഗ്ഗത്തിനെ തുരത്താൻ സാധിക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞു വെക്കുമ്പോൾ Silence ൽ അങ്ങിനെ പരിഹാരമായി ഒന്നും പറയുന്നില്ല. പകരം തണുത്ത കാലാവസ്ഥയിൽ അവക്ക് അതിജീവിക്കാനാകില്ല എന്ന് കണ്ടെത്തുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.

മനുഷ്യ വർഗ്ഗം നിശ്ശബ്ദരായി ജീവിക്കാൻ ശീലിക്കുമോ അതോ തണുപ്പ് കാലാവസ്ഥയേയും അതിജീവിച്ച് മനുഷ്യരാശിക്ക് ഭീഷണിയായി പക്ഷിക്കൂട്ടം വീണ്ടും വരുമോ എന്നൊക്കെയുള്ള ചോദ്യത്തിലൂടെയാണ് Silence അവസാനിക്കുന്നത്.

പറഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ഏറെക്കുറെ A Quiet Place ലെ കഥാഗതികൾ തന്നെയാണ് The Silence ലുമുള്ളതെങ്കിലും രണ്ടും രണ്ടു തരത്തിൽ ആസ്വദിക്കാവുന്ന സിനിമകളാണ്. ഒരു സിനിമ എന്ന നിലക്ക് A Quiet Place നോളം മികച്ചതല്ലെങ്കിലും The Silence ഉം നിരാശപ്പെടുത്തില്ല.

-pravin-

കറുത്ത ഇന്ത്യയിലെ വെള്ളക്കടുവ !!

ബുക്കർ സമ്മാനം നേടിയ അരവിന്ദ് അഡിഗയുടെ 'The White Tiger' ന്റെ സിനിമാവിഷ്ക്കാരം എന്നതിനേക്കാൾ ഇന്ത്യയിലെ സാമൂഹിക യാഥാർഥ്യങ്ങൾക്ക് നേരെ പിടിച്ച കണ്ണാടി എന്ന് വേണം വൈറ്റ് ടൈഗറിനെ വിശേഷിപ്പിക്കാൻ.

പഠിക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ടായിട്ടും പഠിക്കാനുള്ള സാഹചര്യമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് മാത്രം പഠനം നിർത്തി കുടുംബം പോറ്റാൻ കുലത്തൊഴിലിനോ കൂലിപ്പണിക്കോ പോകേണ്ടി വരുന്ന ഇന്ത്യയിലെ എണ്ണമറ്റ കുട്ടികളിലെ ഒരു മുഖം മാത്രമാണ് സിനിമയിലെ ബൽറാം ഹൽവായിയുടെ.

കടുവകൾക്കിടയിൽ അപൂർവ്വമായി മാത്രം ജനിച്ചു വീഴുന്ന ഒരു വെള്ളക്കടുവയെ പോലെ ബൽറാം തന്റെ കൂട്ടരിൽ നിന്ന് എങ്ങിനെ വ്യത്യസ്തനായി മാറുന്നു അല്ലെങ്കിൽ സ്വയം മാറ്റിയെടുക്കുന്നു എന്നതാണ് 'വൈറ്റ് ടൈഗർ' കാണിച്ചു തരുന്നത്. Slumdog Millionaire , Parasite പോലുള്ള സിനിമകളുടെ സ്വാധീനവും വൈറ്റ് ടൈഗറിൽ നിരീക്ഷിക്കാവുന്നതാണ്.

ഇന്ത്യയിലെ അവശ ജനതയുടെ തൊഴിലും തൊഴിലിടങ്ങളും തൊഴിൽ വ്യവസ്ഥകളുമൊക്കെ ജാതീയമായി എത്രത്തോളം ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു എന്ന് കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട് സിനിമ. ഇന്ത്യയിലെ പാവപ്പെട്ടവനും പണക്കാരനും തമ്മിലുള്ള അന്തരം വലുതാക്കിയതിൽ ജാതീയതക്കുള്ള പങ്ക് അത്ര വലുതാണ്.

ഒരു ഭാഗത്ത് ജാതീയതയുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പറയുമ്പോൾ തന്നെ കുടുംബം പോറ്റാൻ സ്വന്തം മതവും മതവിശ്വാസവും മറച്ചു വെക്കേണ്ടി വരുന്നവരുടെ ഗതികേടിനെയും സിനിമ എടുത്തു കാണിക്കുന്നുണ്ട്.

ഇന്ത്യയിൽ ഒരു പാവപ്പെട്ടവന് പണക്കാരൻ ആകണമെങ്കിൽ ഒന്നുകിൽ അയാൾ ഒരു ക്രിമിനലായി മാറണം അല്ലെങ്കിൽ രാഷ്ട്രീയക്കാരനാകണം എന്ന് ബൽറാം പറയുന്നത് സ്വന്തം ജീവിതാനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നാണ്. ജീവിതകാലം മുഴുവൻ ഒരാളുടെ തൊഴിലാളി ആയി ജീവിച്ചു മരിച്ചാലും ഒരു മണിക്കൂറോ ഒരു മിനുട്ടോ ഒരു സെക്കൻഡോ പോലും ആരുടേയും സേവകനായി ജീവിക്കരുത് എന്നത് തന്നെയാണ് ബൽറാമിന്റെ ജീവിതം നമ്മളോട് പറയുന്നത്.

'നീലാകാശം പച്ചക്കടൽ ചുവന്ന ഭൂമി' സിനിമയിൽ ദുൽഖറിന്റെ കാസി പറയുന്ന 'എന്റെ വിധി എന്റെ തീരുമാനങ്ങളാണ്' എന്ന ഡയലോഗ് വൈറ്റ് ടൈഗറിലെ ബൽറാം ഹൽവായിയുടെ ജീവിതവുമായി ഏറെ ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നു.

ബൽറാം എന്ന കഥാപാത്രം അനുഭവിക്കുന്ന അവഹേളനവും അവന്റെ മനസികസംഘർഷങ്ങളും രോഷവുമൊക്കെ പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് കൃത്യമായി പകർന്ന് കൊടുക്കുന്ന പ്രകടനമായിരുന്നു ആദർശ് ഗൗരവിന്റേത്. രാജ്‌കുമാർ റാവുവും പ്രിയങ്കാ ചോപ്രയുമൊക്കെ അവരവരുടെ റോളുകൾ ഗംഭീരമാക്കി.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പറഞ്ഞു വന്ന വിഷയത്തിന്റെ തീവ്രത പരിഗണിച്ചാൽ അത്ര ഗംഭീരമാകാതെ പോയ ഒരു ക്ലൈമാക്സ് ആണ് സിനിമയുടേതെങ്കിലും ഒരു 'വൈറ്റ് ടൈഗറി' ന്റെ അപൂർവ്വതകൾ പോലെ സിനിമ അപ്പോഴും പ്രസക്തമെന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നു.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

Betaal - Web Series - 4 Episodes

4 episodes മാത്രമേ ഉള്ളൂ എന്നത് കൊണ്ട് പെട്ടെന്ന് കണ്ടു തീർക്കാവുന്ന ഒരു Web series ആണ് Betaal . ഹൊറർ/ഫാന്റസി ഗണത്തിൽ പെടുത്താവുന്ന ഒരു കഥ എന്ന് പറയാം. കെട്ടുകഥകളുടെ ദുരൂഹതകളിൽ നിന്ന് തുടങ്ങി വല്ലാത്തൊരു ഭീകര സാഹചര്യത്തിലേക്ക് കഥ പറഞ്ഞെത്തുന്നുണ്ട്.

വിദേശ സിനിമകളിലൂടെ കണ്ടു മനസ്സിലാക്കിയ സോംബികളിൽ നിന്ന് മാറി  പ്രേതബാധയും മന്ത്രവാദവും പൂജയുമൊക്കെ  കൂടെ ചേർത്ത്  ഇന്ത്യൻ പശ്ചാത്തലത്തിലെ പുതിയൊരു ടൈപ്പ് സോംബിയെ കാണാൻ കിട്ടി  'ബേതാലി'ൽ. ലോജിക്ക് നോക്കാൻ നിന്നാൽ നിരാശപ്പെടും എന്നത് വേറെ കാര്യം.

മണ്ണടിഞ്ഞു പോയ പഴയ ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യ കമ്പനിയുടെ ചുവപ്പ് കോട്ടണിഞ്ഞ  പട്ടാളക്കാരൊക്കെ കൂടെ സോംബികളായി തിരിച്ചു വന്നാൽ എന്ത് സംഭവിക്കും എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്നായിരിക്കാം ഒരു പക്ഷേ 'Betaal' തുടങ്ങിയത് . 5 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു Tumbbad ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ കണ്ടാൽ Betaal നിരാശപ്പെടുത്തില്ല. 

* വിധി മാർക്ക് = 5.5 /10 

-pravin-

പുതുമയുളള 'ലവ്' !!

അവതരണത്തിലെ പുതുമ കൊണ്ടും വേറിട്ട ആഖ്യാന ശൈലി കൊണ്ടും കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ടുമൊക്കെ ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു ഖാലിദ് റഹ്മാന്റെ 'ലവ്'.

നമ്മൾ കാണുന്നതല്ല, നമുക്ക് എന്ത് മനസ്സിലാകുന്നുവോ അതാണ് ഈ സിനിമയുടെ കഥ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ സിനിമക്ക് പല വിധ കാഴ്ചകളും ആസ്വാദനങ്ങളും അനുമാനങ്ങളുമുണ്ട്.

ഒരാളുടെ വ്യത്യസ്ത മാനസിക വിചാര/ സംഘർഷങ്ങളുടെ പ്രതിബിംബങ്ങൾ അയാൾക്കൊപ്പം തന്നെ സഹ കഥാപാത്രങ്ങളായി അവതരിക്കപ്പെടുകയാണ്.

ആര് ആരൊക്കെയാണെന്നും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ എന്താണെന്നും അവർക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചുമെന്നൊക്കെ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കുന്നത് അത് ഉൾക്കൊണ്ടു കാണുമ്പോൾ മാത്രമാണ്. അല്ലാത്ത പക്ഷം ഈ സിനിമ വെറും ഒരു പുകയായി അനുഭവപ്പെടാം.

ഒരു ഫ്ലാറ്റിനുള്ളിലെ കാഴ്ചകളെ പരിമിതികൾ മറന്നു കൊണ്ട് വൈവിധ്യപൂർണ്ണമാക്കിയ ജിംഷി ഖാലിദിന്റെ ഛായാഗ്രഹണ മികവിന് പ്രത്യേക കൈയ്യടികൾ നൽകേണ്ടതുണ്ട്.

ഷൈൻ ടോം ചാക്കോ - സുധി കോപ്പ - രജിഷ എല്ലാവരും കിടിലൻ പ്രകടനം പക്ഷേ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞ പ്രകടനം ഗോകുലന്റെതായിരുന്നു .

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ= പ്രമേയപരമായല്ല അവതരണം കൊണ്ട് വേറിട്ട് നിൽക്കുന്ന സിനിമയാണ് ലവ്.

*വിധി മാർക്ക് = 6/10

-pravin-

ദൃശ്യം 2 - ക്ലൈമാക്സ് കഥ മറ്റൊന്നായാൽ !!

സ്വന്തം കുടുംബത്തെ രക്ഷിക്കാൻ ഏതറ്റം വരെയും പോകാൻ തയ്യാറുളള ഒരു മനുഷ്യൻ എന്നതിനപ്പുറം നിയമത്തിന്റെ കണ്ണിൽ ജോർജ്ജ് കുട്ടിയും കുടുംബവും കുറ്റക്കാരായി തന്നെ നിലനിൽക്കുന്നു .

ദൃശ്യം ആദ്യ ഭാഗത്തിൽ നാം കണ്ട കാഴ്ചകൾ അത്രയും സത്യമെങ്കിൽ, അതിനപ്പുറം ജോർജ്ജ് കുട്ടി വരുൺ കേസുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു യാതൊരു വിധ പ്രതിരോധത്തിനും പിന്നീട് തയ്യാറെടുത്തിട്ടില്ല എങ്കിൽ എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കുമായിരിക്കാം എന്ന ചിന്തയാണ് പങ്കു വക്കുന്നത്.

താൻ എന്നെങ്കിലും പിടിക്കപ്പെടും എന്ന യാതൊരു കണക്കു കൂട്ടലുകളും ഇല്ലാത്ത ജോർജ്ജ് കുട്ടിക്ക് ഐജി തോമസ് ബാസ്റ്റിൻ പറഞ്ഞ പോലെ വല്ലാത്തൊരു ഓവർ കോൺഫിഡൻസ് തന്നെയാണ് ..

എന്നാൽ സമർത്ഥനായ ഐ. ജി തോമസ് ബാസ്റ്റിനും കൂട്ടരും ജോർജ്ജ് കുട്ടിയെ കുരുക്കിലാക്കി കളഞ്ഞു ..അയാൾ അറസ്റ്റിലായി. കഥയിൽ വിനയ ചന്ദ്രനോ, രാജനോ ആരുമില്ല പിന്നീടങ്ങോട്ട്..

നിസ്സഹായനായ ജോർജ്ജ് കുട്ടി സത്യസന്ധമായി തന്നെ കാര്യങ്ങൾ പോലീസിനോട് തുറന്നു പറയുന്നു. ( തന്റെ മകളോ കുടുംബമോ അല്ല താൻ ഒറ്റക്ക് തന്നെയാണ് ഈ കൊലപാതകം നടത്തിയതെന്ന നുണ ഒഴിച്ച് ).

വരുണിന്റെ ബോഡി പോലീസ് സ്റ്റേഷന്റെ തറ കുഴിച്ചു കണ്ടെത്തുന്നു ..

DNA ടെസ്റ്റ് വരുമ്പോൾ ആ അസ്ഥി കൂടം വരുണിന്റേതല്ല എന്ന വെളിപ്പെടുത്തലിൽ കോടതിയിൽ ഞെട്ടി തരിച്ചു നിന്ന് പോകുന്നത് പോലീസ് മാത്രമല്ല ജോർജ്ജ് കുട്ടി കൂടിയാണ് ..

ജയിച്ചെന്ന് കരുതിയ യുദ്ധത്തിൽ അപ്രതീക്ഷിതമായി തോറ്റു പോയ ഐ.ജി തോമസ് ബാസ്റ്റിനും പോലീസും ഒരു ഭാഗത്ത് ..തോറ്റെന്നു കരുതിയിടത്ത് താൻ പോലും ആഗ്രഹിക്കാത്ത വിധം ജയിച്ചു കേറുന്ന ജോർജ്ജ് കുട്ടി മറു ഭാഗത്ത് ..

കോടതിയിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയ ശേഷം ജോർജ്ജ് കുട്ടി വീട്ടിലേക്ക് പോയില്ല ..പോയത് ഐ.ജി തോമസ് ബാസ്റ്റിന്റെ ഓഫിസിലേക്ക് ...അവിടെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണോടെ ഗീതയും പ്രഭാകറും ഉണ്ടായിരുന്നു .. ജോർജ്ജ് കുട്ടിയെ കണ്ടതോടെ അവരുടെയെല്ലാം ഭാവങ്ങൾ മാറി മറഞ്ഞു ..

ഐ.ജി :- 'ജോർജ്ജ് കുട്ടീ.. കോടതിയിൽ ജയിച്ച വീമ്പ് ഇവിടെ കാണിക്കാൻ വരണ്ടാ .. ഈ കേസ് ഒരിക്കലും അവസാനിക്കാത്ത യുദ്ധമാണ് ..ഒന്നും തീർന്നെന്ന് നീ കരുതണ്ട .."

അവർക്ക് നേരെ കൈ തൊഴുത് കൊണ്ട് ജോർജ്ജ് കുട്ടി; "സാർ ..ഞാൻ പറഞ്ഞത് സത്യമാണ് .. വരുണിനെ അവിടെ തന്നെയാണ് ഞാൻ ..."

പറഞ്ഞു മുഴുമിക്കും മുൻപേ ഐജി ജോർജ്ജ് കുട്ടിയെ ചവിട്ടി വീഴ്ത്തി ..

പ്രഭാകർ അയാളെ പിടിച്ചു മാറ്റിയ ശേഷം ജോർജ്ജ് കുട്ടിയോട് :- 'മതി ജോർജ്ജ് കുട്ടീ .. എല്ലാം മതി .. ഞങ്ങളുടെ മകനെയും കൊന്നു ..അവന്റെ മൃതദേഹത്തേയും ഇല്ലാതാക്കി..ഇനിയും എങ്ങോട്ടേക്കാണ് നിനക്കും നിന്റെ കുടുംബത്തിനും ഞങ്ങളെ ജയിച്ചു കയറേണ്ടത് ?? "

ആരും വിശ്വസിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ ..അത്ര കാലം പോലീസിനോട് പറഞ്ഞിട്ടുള്ള നുണകളെല്ലാം തിരുത്തിപ്പറയാൻ ജോർജ്ജ് കുട്ടി തയ്യാറായി...

ജോർജ്ജ് കുട്ടിയെ ആ ഘട്ടത്തിൽ അവിശ്വസിക്കേണ്ട കാര്യമില്ലെന്ന് ബോധ്യപ്പെട്ടത് കൊണ്ട് തന്നെ അവർ അയാളെ മുഴുവനായും കേട്ടു...

ഇപ്പോൾ മുതൽ വരുണിന്റെ ബോഡിക്ക് എന്ത് സംഭവിച്ചു എന്നറിയേണ്ടത് പോലീസിനേക്കാൾ ജോർജ്ജ് കുട്ടിയുടെ കൂടി ആവശ്യമായി മാറുകയാണ് ..

ഗീതയേയും പ്രഭാകറിനെയും മാറ്റി നിർത്തി കൊണ്ട് ഐ.ജി : " ഈ കേസ് മറ്റൊരു ദിശയിലേക്ക് പോകുകയാണ് .. ഒരു പക്ഷേ ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞ പോലെ ഒരിക്കലും തീരാത്ത രീതിയിൽ ..ജോർജ്ജ് കുട്ടിയെ നമുക്ക് വിശ്വസിച്ചേ മതിയാകൂ ..കാരണം അയാൾക്ക് നേരെ ഇനി ഒരു കേസെടുക്കാൻ നമ്മുടെ കയ്യിൽ വകുപ്പില്ല .. അതിനുള്ള ഹൈക്കോടതി വിധി അയാൾക്ക് ഈസിയായി വാങ്ങിയെടുക്കാം .. എന്നിട്ടും അയാൾ നമ്മളെ തേടി വന്നു ഇത്രയും പറഞ്ഞെങ്കിൽ ...I think he is genuine now .. "

തോമസ് ബാസ്റ്റിൻ പറയുന്നത് മനസ്സിലാക്കി കൊണ്ട് ശരി വക്കുന്ന പ്രഭാകറും ഗീതയും അയാളെ തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു ..

ഐജി : " ഇത്രയും കാലം പേർസണൽ മിഷനായിട്ടാണ് വരുൺ കേസിൽ ഞാൻ ഇടപ്പെട്ടതെങ്കിൽ ഇനിയങ്ങോട്ടേക്ക് അത് മതിയാകില്ല .. see how the personal mission turns to official .. വരുണിന്റെതെന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഹാജരാക്കപ്പെട്ട അസ്ഥികൂടം ആരുടേത് ? അയാളെ കൊന്നതാര് ? വരുണിന്റെ ബോഡി അയാൾ എന്ത് ചെയ്തു ? എന്തിനത് ചെയ്തു ? "

Cut to Flash Back

വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് ..

വരുണിന്റെ ബോഡി കണക്ക് കൂട്ടിയ പ്രകാരം പോലീസ് സ്റ്റേഷനിൽ കുഴിച്ചിട്ട ശേഷം നടന്നു നീങ്ങുന്ന ജോർജ്ജ് കുട്ടി ..ജോർജ്ജ് കുട്ടി നടന്നു നീങ്ങുന്നത് അബദ്ധ വശാൽ കാണുന്ന ജോസ് ..

ജോർജ്ജ് കുട്ടിയേയും ജോസിനെയും ഒരു പോലെ രഹസ്യമായി നിരീക്ഷിക്കുന്ന മറ്റൊരാൾ .. അയാളുടെ മുഖം കാണുന്നില്ല ..പകരം കൈയ്യുറകളിലെ ചോരക്കറയും ബൂട്ടിലെ ചളിയും കാഴ്ചയിൽ ..

ജോർജ്ജ് കുട്ടിയും ജോസും പോയ ശേഷം അയാൾ പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലേക്ക് കയറുന്നു ..പിന്നീട് ആ കുഴിയിൽ നിന്ന് വരുണിന്റെ ബോഡി പുറത്തെടുക്കുന്നു .. പകരം അയാൾ കൊണ്ട് വന്ന ഒരു ചാക്ക് അതേ കുഴിയിലിടുന്നു ..വരുണിന്റെ ബോഡി വലിയ കറുത്ത കവറിലേക്ക് മാറ്റിയ ശേഷം അതും ചുമന്ന് കൊണ്ട് അയാൾ നടന്നു നീങ്ങുന്നു .. ദൂരെ റബ്ബർ എസ്റ്റേറ്റിന്റെ താഴെ ഒരു വണ്ടി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു ..വരുണിന്റെ ബോഡി വണ്ടിയുടെ ഡിക്കിയിലേക്ക് എടുത്തിട്ട ശേഷം ഇരുളിലേക്ക് മറയുന്ന ആ വണ്ടിയുടെ ചുവപ്പ് ലൈറ്റ് ..

Cut to present

ഐജി : " ഒരു ഇമേജിനേഷൻ ആണ് .. ജോർജ്ജ് കുട്ടിയേക്കാൾ മുന്നേ ജോർജ്ജ് കുട്ടി ചിന്തിച്ച പോലെ ബോഡി അവിടെ അടക്കാൻ വന്ന ആൾ.. പക്ഷെ വരുണിന്റെ ബോഡിയുടെ കൂടെ തന്റെ കയ്യിലെ ബോഡി അടക്കാൻ അയാൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നുമില്ല ..അതിനർത്ഥം വരുണിന്റെ ബോഡി കൊണ്ട് അയാൾക്കെന്തോ പ്ലാൻ ഉണ്ടെന്നാണ് .. അതുമല്ലെങ്കിൽ വരുണിന്റെ ബോഡി പോലീസ് സ്റ്റേഷനിലെ പോലെ സേഫ് ആയൊരു സ്ഥലത്ത് അടക്കാൻ അയാൾ എന്ത് കൊണ്ട് ആഗ്രഹിച്ചില്ല ..ആരാണയാൾ ..എന്തിനിത് ചെയ്തു ..ചോദ്യങ്ങൾ ഒരുപാടുണ്ട് .. "

ഈ അന്വേഷണത്തിൽ ആരെക്കാളും കൂടുതൽ പോലീസിനെ സഹായിക്കാൻ സാധിക്കുക ജോർജ്ജ് കുട്ടിക്കാണ് ...ഒരു ഘട്ടത്തിൽ സമർത്ഥമായി മൂടി വക്കാൻ ജോർജ്ജ് കുട്ടി ശ്രമിച്ച അതേ കേസിൽ ജോർജ്ജ് കുട്ടിക്ക് തന്നെ പലതും കണ്ടെത്തേണ്ടി വരുന്നത് കാലം അയാൾക്ക് കരുതി വച്ച ശിക്ഷയാകുമോ ?

Coming Soon ..ദൃശ്യം 3 !!

-pravin-

വീണ്ടും 'ദൃശ്യ' വിസ്മയം !!

വരുണിന്റെ മൃതദേഹം എവിടെയാണ് ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് നമുക്കെല്ലാവർക്കും അറിയാം. ജോർജ്ജ് കുട്ടി ആ കേസിൽ നടത്തിയ കളികളും നമ്മൾ കണ്ടതാണ്. അവിടെ നിന്ന് തന്നെയാണ് ദൃശ്യം 2 തുടങ്ങുന്നത്.

പോലീസിനെ വെട്ടിലാക്കിയ ആ കേസ് വീണ്ടും അന്വേഷണ വിധേയമായാൽ എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കാം എന്ന ചിന്ത തന്നെയാണ് 'ദൃശ്യം 2' ന് ആധാരമായതെങ്കിലും അത് കെട്ടുറപ്പുള്ള ഒരു തിരക്കഥയിലേക്ക് പടർത്തി എഴുതുക എന്നത് ശ്രമകരമായ ദൗത്യമാണ്. ജിത്തു ജോസഫ് ആ ദൗത്യത്തെ പൂർവ്വാധികം ഭംഗിയോടെ ഏറ്റെടുത്തു വിജയിപ്പിച്ചു എന്ന് പറയാം.

ദൃശ്യത്തിന് ഒരു രണ്ടാം ഭാഗം വരുമെങ്കിൽ കഥ എങ്ങിനെയൊക്കെ മാറിമറയാം എന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നിരവധി ചർച്ചകൾ സിനിമാ പ്രേമികൾക്കിടയിൽ നടന്നിരുന്നു. അതുമായൊന്നും ചേർത്ത് വായിക്കാനോ ചിന്തിക്കാനോ സാധ്യമല്ലാത്ത വിധം അടിമുടി ത്രില്ലോടെയാണ് ജിത്തു ജോസഫ് 'ദൃശ്യം 2' വിനെ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്.

മുരളി ഗോപിയുടെയും സായ്കുമാറിന്റെയുമടക്കമുള്ള വലുതും ചെറുതുമായ പുതിയ കഥാപാത്രങ്ങളൊക്കെയും തന്നെ രണ്ടാം ഭാഗത്തിന്റെ മാറ്റു കൂട്ടി. പോലീസ് vs ജോർജ്ജ് കുട്ടി എന്ന ഫോർമുലയെ വീണ്ടും സമർത്ഥമായി ഉപയോഗിക്കാൻ ജിത്തു ജോസഫിന് സാധിച്ചു.

നമ്മൾ അറിഞ്ഞു വക്കുന്നതോ വിശ്വസിക്കുന്നതോ കാണുന്നതോ പോലുമാകില്ല യഥാർത്ഥ സത്യം എന്ന് ചിന്തിപ്പിക്കുന്നു ദൃശ്യം 2.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒന്നാം പതിപ്പിനോട് നീതി പുലർത്തിയ രണ്ടാം ഭാഗം എന്നല്ല ആദ്യത്തേതിനേക്കാൾ മികച്ച ഒരു തിരക്കഥയും ക്ലൈമാക്‌സുമുള്ള സിനിമ എന്ന നിലക്ക് തന്നെയായിരിക്കും ദൃശ്യം 2 വിലയിരുത്തപ്പെടുക.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

Actor vs Director !!

ഒരു സിനിമയിൽ സംവിധായകനാണോ നടനാണോ മുൻതൂക്കം എന്ന ചോദ്യത്തിന് സംവിധായകൻ എന്ന് പറയാനാണ് പ്രേക്ഷകൻ എന്ന നിലക്ക് എനിക്കിഷ്ടം .എന്നാൽ ഇതേ ചോദ്യം ഒരു പ്രഗത്ഭനായ സംവിധായകനെയും സൂപ്പർ താരത്തെയും ഒരേ വേദിയിലിരുത്തി കൊണ്ട് ചോദിച്ചാൽ അവർ ആ ചോദ്യത്തെ എങ്ങിനെ നേരിടും ? ഈ ഒരു ചോദ്യത്തിനെ തന്നെയാണ് AK vs AK യിൽ അനുരാഗ് കശ്യപിനെയും അനിൽ കപൂറിനേയും മുൻനിർത്തി കൊണ്ട് പ്രശ്നവത്ക്കരിക്കുന്നത്.

ഒരു ടിപ്പിക്കൽ കഥയിലെ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെന്ന പോലെ അവതരിപ്പിച്ചാൽ പ്രത്യേകിച്ച് പുതുമയൊന്നും അനുഭവപ്പെടാതെ പോകുമായിരുന്ന ഒരു സാഹചര്യത്തെയാണ് സാക്ഷാൽ അനിൽ കപൂറിനേയും അനുരാഗ് കശ്യപിനെയും ഉപയോഗിച്ച് കൊണ്ട് വിക്രമാദിത്യ മോത് വാനെ അതി സമർത്ഥമായി പറഞ്ഞവതരിപ്പിച്ചത്.

ഒരേ സമയം റിയലിസ്റ്റിക് ആണെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുകയും, ഇങ്ങിനെയൊക്കെ സംഭവിക്കുമോ എന്ന് അതിശയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സിനിമ തന്നെ എന്ത് കൊണ്ട് അങ്ങിനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചു കൂടാ എന്ന് തിരുത്തി ചിന്തിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു .

ബോളുവുഡിലെ സിനിമാ പകിട്ടും രാഷ്ട്രീയവും കുതന്ത്രങ്ങളും ഈഗോ ക്ലാഷുകളും പകയും പകപോക്കലുമൊക്കെ പച്ചക്ക് തുറന്നു പറയുന്നത് പോലെയുള്ള അവതരണ ശൈലിയിൽ തന്നെയാണ് പ്രേക്ഷകർ വീണു പോകുന്നത്.

സംവിധായകനും താരത്തിനുമിടയിലെ അഭിപ്രായപരമായ തർക്കം പിന്നീട് ഒരു യുദ്ധത്തിലേക്കെന്ന പോലെ വഴി മാറി പോകുന്ന ഘട്ടത്തിൽ കാഴ്ചക്കാർ ത്രില്ലടിക്കുകയാണ്.

അനിൽ കപൂർ എന്ന താരത്തിനൊപ്പം അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബത്തിലേക്കും മക്കളിലേക്കുമൊക്കെ കാമറ പോകുമ്പോൾ സെലിബ്രിറ്റികളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് എത്തി നോക്കാനുള്ള പൊതു ജനത്തിന്റെ അതേ കൗതുകം പ്രേക്ഷകർക്കും കിട്ടുന്നു. എത്ര വലിയ സൂപ്പർ താരമായാലും അവരുടെയൊക്കെ നിസ്സഹായതകളെ അനായാസേന ചൂഷണം ചെയ്യാൻ പൊതുജനത്തിന് സാധിക്കും എന്ന് കൂടി ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരുന്നുണ്ട് AK vs AK.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = അനിൽ കപൂറും അനുരാഗ് കശ്യപും തന്നെയാണ് ഈ സിനിമയുടെ ഹൈലൈറ്റ്. അവരെ പോലെ രണ്ടു പേര് ഈ സിനിമയുടെ ഭാഗമായില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ AK vs AK ക്ക് ഇത്രത്തോളം ആസ്വാദനമുണ്ടാകില്ലായിരുന്നു.

*വിധി മാർക്ക് = 6.5/10

-pravin-

ഭവാനിയുടെ 'മാസ്റ്റർ' !!

ഒരു ലോകേഷ് കനഗരാജ് പടമെന്ന നിലക്ക് പറയാൻ വിശേഷിച്ച് ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും ഒരു മാസ്സ് പടമെന്ന നിലക്ക് തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തി മാസ്റ്റർ.

വിജയുടെ മാസ്റ്ററേക്കാൾ വിജയ് സേതുപതിയുടെ ഭവാനി തന്നെയാണ് 'മാസ്റ്ററി'ന്റെ ഹൈലൈറ്റ് എന്ന് പറയാം.

വിജയ് എന്ന താരത്തെ ആഘോഷിക്കുകയും വിജയ് സേതുപതിയെന്ന നടനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്ന നിലക്കാണ് മാസ്റ്ററിന്റെ ഓരോ കാഴ്ചകളും ലോകേഷ് ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്.

അനിരുദ്ധിന്റെ ബിജിഎം രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും സെമ്മ മാസ്സ് ഫീൽ ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കഥയേക്കാൾ, തുല്യ ശക്തിയുള്ള രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെയാണ് 'മാസ്റ്റർ' കൊണ്ടാടുന്നത്. ആ സെൻസിൽ കാണാൻ സാധിച്ചാൽ അത് തന്നെയാണ് മാസ്റ്ററിന്റെ ആസ്വാദനം.

*വിധി മാർക്ക് = 6.5/10

-pravin-

ഹൃദ്യമാണ് 'തൃഭംഗ' !!

മൂന്ന് തലമുറയിൽപ്പെടുന്ന മൂന്ന് സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതവും കാഴ്ചപ്പാടുകളുമാണ് 'തൃഭംഗ' വിവരിക്കുന്നത്. ചലിക്കുന്ന ശിൽപ്പമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്ന ഒഡീസി നൃത്തത്തിലെ ഒരു ബോഡി പോസാണ് തൃഭംഗ. സിനിമയിലെ മൂന്ന് സ്ത്രീ വ്യക്തിത്വങ്ങളെയും തൃഭംഗയിലെ മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത ബോഡി പോസുകളിലൂടെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു സീനുണ്ട്.

മൂന്ന് തലമുറയിലെ സ്ത്രീകൾ എന്നതിനൊപ്പം അവർ മൂന്ന് തലമുറയിൽ പെടുന്ന അമ്മമാരും മക്കളുമാണ്. അമ്മയ്ക്കും മകൾക്കും കൊച്ചു മകൾക്കും ഇടയിലെ സ്നേഹ ബന്ധവും അകൽച്ചയും, അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ തമ്മിലുള്ള പൊരുത്തക്കേടുകളും അതിലെ സങ്കീർണ്ണതകളുമൊക്കെ നയൻ-അനു-മാഷ എന്നീ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ വായിച്ചെടുക്കാം. 

പറഞ്ഞു പോകാൻ വലിയ ഒരു കഥയില്ലാത്ത എന്നാൽ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളിലൂടെ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ പറയുന്ന സിനിമയാണ് 'തൃഭംഗ'. വ്യവസ്ഥാപിതമായ കുടുംബ / സമൂഹ നിയമങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമായി ചിന്തിക്കുകയും പ്രവർത്തിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളെ മുൻ നിർത്തി കൊണ്ട് തന്നെ അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകളെ മനോഹരമായി പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കാൻ സംവിധായികക്ക് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. 

എല്ലാം തികഞ്ഞവർ അല്ലാതിരുന്നിട്ടും അവരവരുടെ ജീവിതത്തെ അവരവരുടെ രീതിയിൽ സ്വതന്ത്രമായി ആസ്വദിക്കുകയും ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്ത സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളാണ് നയൻ-അനു-മാഷ മാർ. ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ ശരിയും മറ്റൊരാളുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ തെറ്റുമായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത് കൊണ്ട് അവർക്കിടയിലെ ശരി തെറ്റുകൾക്ക് പ്രസക്തിയില്ലാതാകുന്നു. തൻവി ആസ്മിയും, കാജോളും, മിഥിലയുമൊക്കെ നയൻ-അനു-മാഷ മാരുടെ വേഷത്തിൽ ഗംഭീരമായി തന്നെ പകർന്നാടിയിട്ടുണ്ട് സിനിമയിൽ. 

ജീവിതത്തിലെ തിരഞ്ഞെടുക്കലുകളിൽ നമുക്ക് ഒരു റോളുമില്ലായിരുന്നു എന്ന് അനു പറയുമ്പോൾ കഥാപാത്രത്തിനപ്പുറം അതൊരു ചോദ്യമായി പ്രേക്ഷകന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കയറിക്കൂടുന്നുണ്ട്. നമ്മൾ തിരഞ്ഞെടുത്തത് എന്ന് നമുക്ക് തോന്നുന്ന പലതും മറ്റാരുടെയൊക്കെയോ തീരുമാനങ്ങൾ കൂടിയായിരുന്നെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുന്നുമുണ്ട്. 

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പാഷനും പ്രൊഫഷനും കാഴ്ചപ്പാടുകളുമൊക്കെ കൊണ്ട് സ്വന്തം കുടുംബ ജീവിതത്തിലും മക്കളുടെ മനസ്സിലും സമൂഹത്തിലുമൊക്കെ വ്യത്യസ്ത വ്യക്തിത്വങ്ങളായി മാറി ഒടുക്കം പൂർണ്ണതയില്ലാത്തവരായി അവസാനിച്ചു പോയ പലരെയും ഓർമ്മപ്പെടുത്തി 'തൃഭംഗ'. ഒരർത്ഥത്തിൽ ആ അപൂർണ്ണത തന്നെയാണ് അങ്ങിനെ ചിലരെ മനോഹരമായി ഇന്നും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നത്. ആ അപൂർണ്ണതയുടെ ഭംഗി തന്നെയാണ് 'തൃഭംഗ'യുടെ ആസ്വാദനവും. 

*വിധി മാർക്ക് = 7/10 

-pravin-