പണിയും മറുപണിയുമായി ഒരു കിടിലൻ ത്രില്ലർ !!

തൃശ്ശൂർ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഒരു ഗ്യാങ്സ്റ്റർ സിനിമക്ക് വേണ്ട കഥാ ഘടകങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിലും ഫാമിലി - ആക്ഷൻ - റിവെഞ്ച് ത്രില്ലർ ഗണത്തിൽ പെടുത്താവുന്ന പടമായാണ് ജോജു ജോർജ്ജ് 'പണി' യെ ഒരുക്കിയിട്ടുള്ളത്.

കുടുംബ ബന്ധങ്ങളും സൗഹൃദവും പ്രതികാരവും രക്തച്ചൊരിച്ചിലുമൊക്കെ വൈകാരികമായി പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്ന മേക്കിങ്ങാണ് 'പണി' യുടെ ആസ്വാദനം ഉറപ്പാക്കുന്നത്.

'RDX' ൽ റോബെർട്ടിന്റെയും ഡോണിയുടെയും വീട്ടിൽ കേറി പണിയുന്ന ഗുണ്ടകളോടുള്ള കലിപ്പ് നമുക്കുള്ളിലേക്ക് എത്തുന്ന നിമിഷം തൊട്ട് അവരെയൊന്ന് പഞ്ഞിക്കിടാൻ നമ്മളും കൊതിക്കും. അതിനായി കാത്തിരിക്കും. അത് പോലെ ഇവിടെയും അങ്ങിനെയുള്ള കലിപ്പിന്റെ ഒരു ആളിക്കത്തിക്കലുണ്ട്.

ശക്തമായ വില്ലൻ കഥാപാത്രങ്ങളുണ്ടെങ്കിലേ സിനിമയിലെ ഹീറോയിസത്തിന് പ്രസക്തിയുള്ളൂ എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി തെളിയിക്കുന്നു 'പണി'

സാഗറിന്റെയും ജുനൈസിന്റെയും വില്ലത്തരങ്ങൾ സിനിമയിലെ നായകനെയും കുടുംബത്തിനെയും മാത്രമല്ല കണ്ടിരിക്കുന്ന നമ്മളെയും പിരിമുറുക്കം നൽകി അസ്വസ്ഥരാക്കുന്നു.

ഡോൺ സെബാസ്റ്റിന്റെ ശരീര ഭാഷയും സംസാരശൈലിയും ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രകോപനം ചെറുതല്ല. ഗിരിയേട്ടൻ എന്ന വിളിയിൽ പോലും അത് കൃത്യമായി അനുഭവപ്പെടുത്തുന്ന ഗംഭീര പ്രകടനമായിരുന്നു സാഗറിന്റേത്. 

സിജൂട്ടൻ ഒരു അന്തർമുഖനെന്ന പോലെ തോന്നിക്കുമ്പോഴും ഡോൺ സെബാസ്റ്റിനൊപ്പം തന്നെ പ്രേക്ഷകരുടെ വെറുപ്പ് പിടിച്ചു പറ്റുന്നു.

വെറും വില്ലൻ കഥാപാത്രങ്ങൾ എന്നതിനപ്പുറം ആ രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളുടെയും പരസ്‌പരമുള്ള സൗഹൃദവും ഇമോഷണൽ ബോണ്ടുമൊക്കെ വരച്ചു കാട്ടാൻ ജോജുവിലെ സംവിധായകന് സാധിച്ചു.

ഡേവി- കുരുവിള- സജി- ഗിരി അവരുടെ ആ കോംബോ സൂപ്പറായിരുന്നു. അതിന് വേണ്ടി മാത്രം വേറൊരു സിനിമ വന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് തോന്നിപ്പിച്ച ഒരു കിടിലൻ ഗ്യാങ്. 

അധികം കണ്ടു പരിചയമില്ലാത്ത വാറന്റ് ഡേവിയൊക്കെ സ്‌ക്രീനിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന ഓളം ചെറുതല്ല. 

ജോജുവിന്റെ സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസ് എടുത്തു പറയേണ്ട ഒന്നാണ് . മദമിളകിയ അയാളുടെ കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾ കാണാൻ തിയേറ്റർ സ്‌ക്രീൻ മതിയാകാത്ത പോലെ. 

ജോജുവിന്റെ നായികാ കഥാപാത്രത്തിൽ അഭിനയ തിളങ്ങിയപ്പോൾ, ഡേവിയുടെ ഭാര്യാ വേഷത്തിൽ ഒതുങ്ങാത്ത കഥാപാത്ര പ്രകടനം കൊണ്ടാണ് അഭയ ഹിരൺമയി സ്‌കോർ ചെയ്തത്.

ടിപ്പിക്കൽ അമ്മ വേഷത്തിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു സീമയുടെ മംഗലത്ത് ദേവകി എന്ന കഥാപാത്രം. ഒരു മാസ്സ് സിനിമക്ക് വേണ്ടി അമ്മ കഥാപാത്രത്തെ ഇങ്ങിനെയും മാറ്റി എഴുതാമെന്ന് ജോജു കാണിച്ചു തരുന്നു.

സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങൾക്ക് അങ്ങിനെയൊക്കെ റോൾ കൊടുക്കുമ്പോഴും ചാന്ദ്നിയുടെ പോലീസ് വേഷത്തെ വേണ്ട പോലെ സിനിമയിൽ ഉപയോഗിച്ച് കണ്ടില്ല.

ഒരു സിനിമയുടെ ഛായാഗ്രഹണത്തിലേക്ക് രണ്ടു തലത്തിൽ ശ്രദ്ധേയരായ രണ്ടു തലമുറയിൽ പെട്ട വേണുവിനേയും ജിന്റോ ജോർജ്ജിനെയും സമർത്ഥമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്താൻ ജോജുവിന്‌ സാധിച്ചു. സന്തോഷ് നാരായണൻ - സാം സി.എസ്- വിഷ്ണു വിജയ് കോംബോയിൽ സംഗീതത്തയും സമാനമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തി കാണാം.

തിയേറ്റർ ആസ്വാദനത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഈ പടം തരുന്ന ഗ്യാരണ്ടി ഏറ്റവും ചുരുക്കത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ പോലും ഇത്രയുമുണ്ട്.

ഗിരിയേട്ടൻ ..പൊളിച്ചു ട്ടോ .. ഇനി വേഗം അടുത്ത പണി പോരട്ടെ !!

©bhadran praveen sekhar

ഭഗവാൻ ദാസന്റെ രാമരാജ്യം !!

കല ദൈവീകമാണ് അതിന് മതമില്ല എന്നൊക്കെ പറയുമ്പോഴും കലാകാരന്റെ മതം ചികഞ്ഞു നോക്കാൻ ഒരുമ്പെടുന്നവർ എല്ലാ കാലത്തുമുണ്ടായിട്ടുണ്ട് .

യേശുദാസിനെ പണ്ട് ഗുരുവായൂരമ്പലത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കാതെ തിരിച്ചു വിട്ട സംഭവമൊക്കെ അക്കൂട്ടത്തിൽ ഓർത്തു പോകാവുന്നതാണ്.

കലാമണ്ഡലം ഹൈദരാലി, നിലമ്പൂർ ആയിഷ അടക്കമുളളവർ യാഥാസ്ഥിതികരോട് നിരന്തരം കലഹിച്ചു കൊണ്ടാണ് കലാരംഗത്ത് തങ്ങളുടേതായ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ചത് .

അത് കൊണ്ടൊക്കെ തന്നെ 'ഭഗവാൻ ദാസന്റെ രാമരാജ്യം' കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന വിഷയം ഏത് കാലത്തും പ്രസക്തമാണ് എന്ന് പറയാം.

ഉത്സവത്തിന്റെ കഥാപശ്ചാത്തലമുള്ള മുൻകാല സിനിമകളിൽ നിന്നൊക്കെ വളരെ വ്യത്യസ്തമായ അവതരണ ശൈലിയാണ് ഈ സിനിമയുടേത്.

വണ്ണാത്തിക്കാവെന്ന ഗ്രാമവും അവിടത്തെ ഉത്സവത്തിന്റെ ഐതിഹ്യവുമൊക്കെ എന്താണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തി കൊണ്ടുള്ള തുടക്കം കൊണ്ട് തന്നെ സിനിമയുടെ ഒരു മൂഡ് നമുക്ക് കിട്ടും .

സിനിമയിലേക്കെന്ന പോലെ സിനിമക്കുള്ളിൽ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ ബാലെയിലേക്കും കാഴ്ചക്കാരെ പിടിച്ചിരുത്താൻ സംവിധായകൻ റഷീദ് പറമ്പിലിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ശിഹാബ് ഓങ്ങല്ലൂരിന്റെ ഛായാഗ്രഹണം, വിഷ്ണു ശിവശങ്കറിന്റെ സംഗീതവുമൊക്കെ സിനിമയുടെ മികവുകളിൽ ശ്രദ്ധേയമായി തോന്നി. കഥാപരിസരവുമായി ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന കലാ സംവിധാനവും കൊള്ളാം.

പ്രകടനത്തിലേക്ക് വന്നാൽ അക്ഷയ് രാധാകൃഷ്ണൻ, നന്ദന രാജൻ, ഇർഷാദ് അലി, നിയാസ് ബക്കർ, മണികണ്ഠൻ പട്ടാമ്പി, ശ്രീജിത്ത് രവി എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ റോളുകൾ നന്നായി ചെയ്തു. . എന്നാൽ സിനിമയിൽ ആദ്യാവസാനം വരെ സ്‌കോർ ചെയ്തു പോകുന്നത് ടി.ജി രവിയും പ്രശാന്ത് മുരളിയുമാണ്.

കാലിക പ്രസകത്മായ പ്രമേയവും, വണ്ണാത്തിക്കാവിന്റെ പ്രാദേശികതയിലൂന്നി കൊണ്ടുള്ള കഥാപാത്ര സൃഷ്ടികളും, അതിലേക്ക് ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഫാന്റസി എലെമെന്റ്സുമൊക്കെയുള്ള ഫെബിൻ സിദ്ധാർത്ഥിന്റെ തിരക്കഥ അഭിനന്ദനീയമാണ്.

തുടക്കത്തിൽ പറഞ്ഞു വച്ച ഐതിഹ്യ കഥയുമായി സിനിമയുടെ അവസാനത്തിലേക്ക് എത്തുമ്പോഴുള്ള ഫാന്റസിയെ വേണ്ട വിധം സമന്വയിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചോ എന്ന ഒരു സംശയം ഒഴിച്ച് നിർത്തിയാൽ 'ഭഗവാൻ ദാസന്റെ രാമരാജ്യം' ഒരു പുതുമുഖ സംവിധായകൻ എന്ന നിലക്ക് റഷീദ് പറമ്പിലിനെ ഗംഭീരമായി തന്നെ അടയാളപ്പെട്ടുത്തുന്നുണ്ട്.

©bhadran praveen sekhar

ഓർമ്മകൾക്കും മറവികൾക്കുമിടയിലെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ !!

സത്യത്തിൽ ഒരാൾ മരിച്ചു പോകുന്നത് ഹൃദയം നിലക്കുമ്പോൾ അല്ല അയാളുടെ ഓർമ്മകൾ മറയുമ്പോഴാണ്. ഓർമ്മകളുടെ തുടർച്ചകളിലാണ് നമ്മുടെ ജീവിതം മുന്നോട്ട് പോകുന്നത് പോലും.

'ബോഗയ്ൻവില്ല' യിലെ റീത്തുവിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഈ പറഞ്ഞ പോലെ ഓർമ്മകൾക്ക് തുടർച്ചയില്ല. മറവിയുടെയും ചിതറിപ്പോയ ഓർമ്മകൾക്കുമിടയിൽ എവിടെയോ ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അവരുടെ യഥാർത്ഥ വ്യക്തിത്വത്തിലേക്കുള്ള ഒരു അന്വേഷണ യാത്രയാണ് 'ബോഗയ്ൻവില്ല'.

ദുരൂഹതയുണർത്തുന്ന കഥപരിസരവും, മൂടിവെക്കപ്പെട്ട കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ ഭീകരത വെളിപ്പെടുത്തുന്ന കഥാ രംഗങ്ങളുമൊക്കെയുള്ള 'ബോഗയ്ൻവില്ല' യുടെ പ്രധാന ആസ്വാദനം അമൽ നീരദിന്റെ മേയ്ക്കിങ് ആണ്.

സിനിമയുടെ ടൈറ്റിൽ കാർഡ് എഴുതി തുടങ്ങുന്നതിന്റെ പശ്ചാത്തലം ശ്രദ്ധിച്ചാൽ കാഴ്ചയും ഓർമ്മയും തിരിച്ചറിവും മറവിയുമൊക്കെ തമ്മിലുള്ള ആഭ്യന്തര യുദ്ധം കാണാം. റീത്തുവിന്റെ ലോകത്തേക്ക് പ്രേക്ഷകനെ അപ്പോഴേ കൊണ്ട് പോകുന്നുണ്ട് സംവിധായകൻ.

റീത്തുവെന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ വേറിട്ട അവസ്ഥാന്തരങ്ങളിലൂടെയും മാനസികാവസ്ഥകളിലൂടെയുമൊക്കെ ആഴത്തിൽ സഞ്ചരിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ജ്യോതിർമയിയുടെ പ്രകടനം ഗംഭീരമായിരുന്നു.

കുഞ്ചാക്കോ ബോബനെ സംബന്ധിച്ച് റോയ്സ് എന്ന കഥാപാത്രം ഒരു വലിയ പൊളിച്ചെഴുത്താണ്. അമൽ നീരദിന്റെ മാസ്റ്റർപ്പീസ് സ്ലോമോഷൻ സീനുകളിലും കുഞ്ചാക്കോ ബോബൻ സ്‌കോർ ചെയ്തു കാണാം.

അതേ സമയം ഫഹദ് ഫാസിൽ, ഷറഫുദ്ധീൻ പോലെയുള്ള നടന്മാരെ അമൽ നീരദ് എന്തിനോ വേണ്ടി ബലിയാടാക്കിയത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്.

ഈ സിനിമയിൽ അത്ര വലിയ എഫക്ട് ഒന്നും ഉണ്ടാക്കാത്ത രണ്ടു കഥാപാത്രങ്ങളെ അവരെ പോലെയുള്ള നടമാരെ ഏൽപ്പിച്ചത് സിനിമയുടെ വിപണന മൂല്യം കൂട്ടാനാകും എന്ന് കരുതാം തൽക്കാലം.

വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുന്നതല്ലെങ്കിലും ശ്രിന്ദയുടെ കഥാപാത്ര പ്രകടനം കൊള്ളാമായിരുന്നു. പക്ഷെ നിർണ്ണായക ഘട്ടത്തിൽ അവരെ കൊണ്ട് പറയിപ്പിക്കുന്ന 'ഇവനൊക്കെ ഇത്രയേ ഉള്ളൂ' എന്ന ഡയലോഗ് ഒക്കെ ക്രിഞ്ചിന്റെ കൊടുമുടി കേറി പോകുന്നു.

വീണാ നന്ദകുമാർ, ഷോബി തിലകൻ ഒക്കെ പല സീനുകളിലും മിസ് കാസ്റ്റ് ആയ പോലെ തോന്നി.

സ്ലോപേസ് കഥ പറച്ചിൽ ഒരിടത്തും ബോറടിപ്പിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും രണ്ടാം പകുതിയിലേക്ക് എത്തുമ്പോൾ ക്‌ളീഷേകളുടെ കുത്തൊഴുക്കുണ്ട്.

കുറ്റവാളി ആരാണെന്നുള്ള സൂചന പ്രേക്ഷകനിലേക്ക് വ്യക്തമായി എത്തുമ്പോഴും ഫഹദിന്റെ ഐ.പി. എസ് ബുദ്ധിയിലേക്ക് മാത്രം എന്ത് കൊണ്ട് അതെത്തുന്നില്ല എന്ന് സംശയിച്ചു പോകും.

ഫഹദ്- ഷോബി തിലകൻ ടീമിന്റെ കേസ് അന്വേഷണ ശൈലി പോലും തട്ട് പൊളിപ്പനായാണ് അനുഭവപ്പെടുക.

എത്രയോ സിനിമകളിൽ ആവർത്തിച്ചു കണ്ടു ശീലിച്ച അതേ സൈക്കോ കുറ്റവാളിയും അയാളുടെ ക്രൈം മോട്ടീവുമൊക്കെ ഒട്ടും പുതുമകളില്ലാതെ അമൽ നീരദ് പടത്തിൽ റിവീൽ ചെയ്യപ്പെടുന്നതിൽ നിരാശയുണ്ടെങ്കിലും തിയേറ്റർ സ്‌ക്രീനിൽ കാഴ്ചാനുഭവം സമ്മാനിച്ചു കൊണ്ട് തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തുന്നു 'ബോഗയ്ൻവില്ല'.

സുഷിൻ ശ്യാമിന്റെ സംഗീതം, ആനന്ദ് സി ചന്ദ്രന്റെ ഛായാഗ്രഹണമൊക്കെ 'ബോഗയ്ൻവില്ല' യുടെ മികവുകളായി. ചിതറിപ്പോയ റീത്തുവിന്റെ ഓർമ്മകളുടെ അടരുകളെല്ലാം ഒന്നിച്ച് ചേർത്ത് വക്കുന്നത് പോലെ ശ്രദ്ധേയമാണ് വിവേക് ഹർഷന്റെ എഡിറ്റിങ്.

ആ തലങ്ങളിൽ സാങ്കേതികമായും ദൃശ്യപരമായുമൊക്കെ 'ബോഗയ്ൻവില്ല' ആരെയും തൃപ്തിപ്പെടുത്തുമെന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കമില്ല.

എന്നാൽ കാഴ്ചയിൽ മനോഹരമാണെന്ന് സമ്മതിക്കുമ്പോഴും കടലാസ്സ് പൂക്കൾക്ക് മണമില്ല എന്നറിയുമ്പോഴുള്ള ഒരു നിരാശ ബാക്കിയാകുന്നുണ്ട് 'ബോഗയ്ൻവില്ല' യിൽ.

©bhadran praveen sekhar

ടിപ്പിക്കൽ രജിനികാന്ത് പടമല്ല 'വേട്ടയൻ' !!

നീതിക്ക് വേണ്ടിയെന്ന മട്ടിൽ നടക്കുന്ന ആൾക്കൂട്ട വിചാരണകൾക്കും പോലീസ് ഏറ്റുമുട്ടൽ കൊലപാതകങ്ങൾക്കും കയ്യടി നൽകുന്ന ഒരു വലിയ വിഭാഗം ജനങ്ങൾ നമ്മുടെ സമൂഹത്തിൽ തന്നെ ഉണ്ടെന്നിരിക്കെ സിനിമകളിൽ അത്തരം പ്രമേയങ്ങൾക്ക് ഇരട്ടി സ്വീകാര്യതയാണ്.

ആ നിലക്ക് 'ജയ് ഭീം' ചെയ്ത ടി.ജെ ജ്ഞാനവേലിനെ പോലൊരു സംവിധായകൻ എന്തിനാണ് ഒരു എൻകൗണ്ടർ ആഘോഷ സിനിമ ഒരുക്കുന്നത് എന്നായിരുന്നു വേട്ടയാന്റെ ട്രെയ്‌ലർ കണ്ട സമയത്തെ ചിന്ത. എന്നാൽ സിനിമ കണ്ടു തീരുന്നിടത്ത് ആ മുൻവിധി തിരുത്തേണ്ടി വന്നു.

വേട്ടക്കാരനു കൈയ്യടി വാങ്ങി കൊടുക്കുന്ന സിനിമയല്ല 'വേട്ടയൻ' എന്നത് തന്നെയാണ് അതിന്റെ കാരണം.

ഡിജോ ജോസ് ആന്റണിയുടെ 'ജനഗണമന' യിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യപ്പെട്ട ഒരു വിഷയം ഇവിടെയും ചർച്ചക്ക് വക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ആ സിനിമയുടെ ആവർത്തനമോ അനുകരണമോ ആയി 'വേട്ടയൻ' മാറുന്നില്ല.

നെൽസന്റെ 'ജയിലർ' പോലൊരു മാസ്സ് പടം പ്രതീക്ഷിച്ചു കാണുന്നവരെ സംബന്ധിച്ച് 'വേട്ടയൻ' ചിലപ്പോൾ തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തണമെന്നില്ല.

ജയിലറിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന രജിനികാന്തിന്റെ ചില ഗെറ്റപ്പുകളും ക്ലോസപ്പ് ഷോട്ടുകളുമൊക്കെ ഇവിടെയും കാണാൻ പറ്റുമെങ്കിലും ഈ സിനിമയിൽ ഒരു പരിധിക്കപ്പുറം രജിനികാന്തെന്ന സൂപ്പർ താരത്തെ സംവിധായകൻ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നില്ല. പകരം അദ്ദേഹത്തിലെ നടനെ പരിഗണിക്കുന്ന സീനുകൾ കാണാം.

'മനസ്സിലായോ ..' പാട്ട് സീനിലെ ഡാൻസ് ഒഴിച്ച് നിർത്തിയാൽ മഞ്ജു വാര്യർക്ക് 'വേട്ടയനി'ൽ കാര്യമായി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലായിരുന്നു. അതേ സമയം ദുഷാര വിജയൻ, അഭിരാമി എന്നിവർക്ക് മഞ്ജു വാര്യരെക്കാൾ കാര്യപ്പെട്ട റോളുകൾ കിട്ടി.

ASP രൂപാ കിരണിന്റെ റോളിൽ റിതിക സിംഗിന്റെ സ്‌ക്രീൻ അപ്പിയറൻസ് മികച്ചു നിന്നു. ചെറിയ വേഷമെങ്കിലും രോഹിണിയുടെ റോളും നന്നായിരുന്നു.

വ്യത്യസ്തകളൊന്നും അനുഭവപ്പെടുത്താത്ത ഒരു വില്ലൻ കഥാപാത്രമെങ്കിലും കിട്ടിയ വേഷം റാണാ ദഗ്ഗുബാട്ടി നന്നായി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. വില്ലൻ വേഷത്തിൽ സാബു മോനും കൊള്ളാം.

പ്രതീക്ഷിച്ചതിനേക്കാൾ വലിയ റോളിലാണ് അമിതാഭ് ബച്ചനെ ഈ സിനിമയിൽ കാണാൻ കിട്ടിയത്. അദ്ദേഹം അത് ഭംഗിയായി ചെയ്തിട്ടുമുണ്ട്.

Justice Delayed is Justice Denied.. Justice Hurried is Justice Buried എന്ന ഡയലോഗ് സീനിലൊക്കെ ബിഗ് ബി സ്കോർ ചെയ്യുന്നത് കാണാം.

മൂന്ന് പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കിപ്പുറം അമിതാഭ് ബച്ചൻ - രജിനികാന്ത് ഒരുമിച്ചു സ്‌ക്രീനിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന സിനിമയെങ്കിലും താരതമ്യേന അവരുടെ കോംബോ സീനുകൾ കുറവായിരുന്നു.

അതേ സമയം ഫഹദ് ഫാസിൽ - രജിനികാന്ത് കോംബോ സീനുകളെല്ലാം ശ്രദ്ദേയമായി. അവർക്കിടയിലെ ആ ഇമോഷണൽ ബോണ്ട് ഒക്കെ കൃത്യമായി വർക് ഔട്ട് ആയി.

രജിനികാന്തിനൊപ്പം ആദ്യാവസാനം വരെ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന എന്റെർറ്റൈനെർ കഥാപാത്രം സൈബർ പാട്രിക്കായി ഫഹദ് തകർത്തു. സമാനതകളില്ലാത്ത പ്രകടനം എന്ന് തന്നെ പറയാം.

രജിനികാന്തിന്റെ സ്ഥിരം മാസ്സ് മസാല പടമെന്ന രീതിയിൽ അവതരിപ്പിക്കാൻ മെനക്കെടാതെ സംവിധായകന്റേതായ ഇടപെടലുകളിൽ രജിനികാന്തിന്റെ നായക കഥാപാത്രത്തെയും അയാളുടെ നിലപാടുകളെയും മാറ്റി-തിരുത്തി അവതരിപ്പിക്കാൻ ടി.ജെ ജ്ഞാനവേലിന് സാധിച്ചു എന്നത് ചെറിയ കാര്യമല്ല.

വേട്ടക്കാരനല്ല, ജനങ്ങളുടെ സംരക്ഷകനാകാനാണ് പോലീസിന് സാധിക്കേണ്ടത് എന്ന സിനിമയുടെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലിന് ഏത് കാലത്തും പ്രസക്തിയുണ്ട്.

©bhadran praveen sekhar

അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന അതിജീവിതർ!!

1972 ൽ ഉറുഗ്വേയിൽ നിന്ന് ചിലിയിലേക്ക് പറന്നു പൊങ്ങിയ എയർ ഫോഴ്സ് വിമാനം ആന്തിസ് പർവ്വത നിരയിൽ ഇടിച്ചു തകർന്നപ്പോഴുണ്ടായ ദുരന്തത്തിന്റെ ഭീകരത വരച്ചിടുകയാണ് 'Society of the Snow'.

ആരാരും തിരഞ്ഞു വരാൻ പോലുമില്ലാതെ മഞ്ഞു മൂടിയ ആ മലയിടുക്കിൽ 72 ദിവസത്തോളം ജീവനു വേണ്ടി മല്ലിട്ട ഒരു കൂട്ടം മനുഷ്യരുടെ അവിശ്വസനീയമായ അതിജീവനത്തിന്റെ കഥ എന്നും പറയാം.

വിമാനം തകർന്ന് തരിപ്പണമായ നിമിഷം തന്നെ വിമാന ജീവനക്കാരും ഒൻപത് യാത്രക്കാരും മരിക്കുകയുണ്ടായി. പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ഗുരുതരമായ പരിക്ക് പറ്റിയവരും കൊടും തണുപ്പ് താങ്ങാൻ പറ്റാതെ പോയവരുമൊക്കെ മരണത്തിന് കീഴടങ്ങി.

45 പേരുണ്ടായിരുന്നതിൽ 16 പേര് ആ കൊടും തണുപ്പിനോടും, പട്ടിണിയോടും പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളോടുമെല്ലാം പട വെട്ടി സ്വന്തം ജീവൻ നിലനിർത്തിയതിന്റെ കാഴ്ചകൾ ഒരേ സമയം ഭയപ്പെടുത്തുന്നതും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്നതുമാണ്.

ഒരു യഥാർത്ഥ ദുരന്തത്തിന്റെ സംഭവ ബഹുലമായ സിനിമാവിഷ്ക്കാരം എന്നതിനപ്പുറം, ആ 16 പേര് 72 ദിവസം കൊണ്ട് അനുഭവിച്ചു തീർത്ത ദുരിതങ്ങളും വേദനകളും നിരാശകളുമൊക്കെ സ്‌ക്രീൻ കാഴ്ചകളിലൂടെ നമുക്കുള്ളിലേക്ക് ഇരച്ചു കയറുന്നു.

ആ പതിനാറു പേരിലോ അല്ലെങ്കിൽ മരണപ്പെട്ടു പോയ ബാക്കി 29 പേരിലോ ആരോ ഒരാൾ നമ്മൾ തന്നെയായിരുന്നു എന്ന നിലക്ക് അനുഭവഭേദ്യമായി മാറുന്ന സിനിമ .

ജീവനും മരണവും അതിജീവനവും ജീവിതവുമൊക്കെ ഏറ്റവും ലളിതമായും തീക്ഷ്ണമായും ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന ഈ സിനിമ കാണാതെ പോകരുത്.

©bhadran praveen sekhar