അവസാനിക്കാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യ സമരങ്ങൾ !!

രഞ്ജിത്തിന്റെ 'ഞാൻ' സിനിമയിൽ ഹരീഷ് പേരടിയുടെ നകുലനും ദുൽഖറിന്റെ കെ.ടി.എൻ കോട്ടൂരുനുമിടയിൽ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നടക്കുന്ന ഒരു ചർച്ചയുടെ സീനുണ്ട്. തനിക്ക് ഭാവി കാണാനാകും എന്ന് അവകാശപ്പെടുന്ന നകുലനോട് ഇന്ത്യക്ക് സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുമോ എന്ന് ചോദിക്കുകയാണ് കെ.ടിഎൻ. അതിന് നകുലൻ നൽകുന്ന മറു ചോദ്യം എന്താണ് സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നാണ് .

എന്താണ് സ്വാതന്ത്ര്യം ? അതിലും ഭീതിതമായ ഒരു മറു ചോദ്യമിനി വേറെയില്ല. ആ ചോദ്യവുമായി നേരിട്ട് ബന്ധമില്ലെങ്കിലും അതുമായി കൂട്ടി ചേർത്ത് വായിക്കാവുന്ന ജീവിതങ്ങളാണ് 'ഫ്രീഡം ഫൈറ്റി'ലെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളത്രയും.

നമ്മൾ എത്രയൊക്കെ സ്വതന്ത്രരാണ് എന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടാലും സാമൂഹ്യ-വ്യക്തി ജീവിതങ്ങളിൽ പല വിധത്തിൽ സ്വാതത്ര്യം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടവരാണ്. വ്യവസ്ഥിതികളും സാഹചര്യങ്ങളും പൊതു ബോധങ്ങളുമൊക്കെ കൂടെ സാമൂഹിക- വ്യക്തി ജീവിതങ്ങളിൽ തീർക്കുന്ന അസമത്വവും പാരതന്ത്ര്യവുമൊക്കെ കൃത്യമായി വരച്ചു കാണിക്കുന്നുണ്ട് 'ഫ്രീഡം ഫൈറ്റി'ലെ കുഞ്ഞു കഥകളിലൂടെ.

സ്വന്തം പ്രണയത്തിലും വിവാഹത്തിലുമൊന്നും തീരുമാനമെടുക്കാൻ ഒരു പെണ്ണിന് സ്വാതന്ത്ര്യം ഇല്ല എന്ന വിഷയത്തെയാണ് അഖിൽ അനിൽകുമാറിന്റെ 'Geethu unchained' പ്രശ്നവത്ക്കരിക്കുന്നത്. അങ്ങിനെയൊക്കെ ഒരു പെണ്ണ് പറഞ്ഞാലോ ചെയ്‌താലോ നാട്ടുകാർക്ക് എന്ത് തോന്നും എന്ന പൊതുബോധത്തിനെതിരെയാണ് ഗീതുവിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരം.

കുഞ്ഞില മാസില്ലാമണിയുടെ 'അസംഘടിതർ' സ്ത്രീ സമൂഹം പൊതു ഇടങ്ങളിൽ നേരിടുന്ന ടോയ്‌ലറ്റ് പ്രശ്നത്തെയാണ് പ്രമേയവത്ക്കരിക്കുന്നത്.

ഒരു സിനിമാറ്റിക് മൂഡിൽ അവതരിപ്പിക്കേണ്ട വിഷയമല്ലാത്തതു കൊണ്ട് തന്നെ റിയലിസ്റ്റിക് ആയി തന്നെ അവതരിപ്പിക്കുകയും ആ പ്രശ്നത്തിന്റെ ഭീകരത അനുഭവപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട് സംവിധായിക.

ഫ്രാൻസിസ് ലൂയിസിന്റെ 'റേഷൻ' മധ്യവർത്തി കുടുംബങ്ങളുടെയും സമ്പന്നകുടുംബത്തിന്റെയും സാമ്പത്തിക അന്തരങ്ങളെയും അസമത്വത്തെയും തുറന്നു കാണിക്കുന്നു. ഒരു മീനിന് വേണ്ടി രണ്ടു കുടുംബങ്ങൾ നൽകുന്ന വിലയും അവർക്കിടയിലെ സാമ്പത്തിക അന്തരവുമൊക്കെ മനുഷ്യന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യവുമായി എങ്ങിനെ ബന്ധപ്പെട്ടു കിടക്കുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ ഈ സെഗ്‌മെന്റിനു സാധിച്ചതായി തോന്നിയില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യം എന്ന വിഷയത്തോട് ബന്ധപ്പെടുത്താൻ സാധിച്ചില്ല എന്ന പരാതി ഒഴിച്ചാൽ 'റേഷനും' കൊള്ളാമായിരുന്നു.

ജിയോ ബേബിയുടെ 'ഓൾഡ് ഏജ് ഹോം' ജോജു-ലാലി-രോഹിണി എന്നിവരുടെ കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ട് ശ്രദ്ധേയമാണ്. വയസ്സായാൽ വീടിനുള്ളിൽ ഒതുങ്ങി ജീവിക്കേണ്ടവരാണ് അച്ഛനമ്മമാർ എന്ന മക്കളുടെ ആജ്ഞാപനങ്ങൾക്കെതിരെയാണ് ലാലിയുടെ കഥാപാത്രം നിലകൊള്ളുന്നതെങ്കിൽ ഇഷ്ടമുള്ളതൊക്കെ കഴിക്കാനും ചെയ്യാനുമുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് ബേബിക്ക് വേണ്ടത്. പരസ്പ്പരം മനസ്സിലാക്കി കൊണ്ട് പെരുമാറാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യമാണ് വേണ്ടതെന്ന് ധനുവിന്റെ കഥാപാത്രം ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ പറ്റിയുളള മൂന്നു കഥാപാത്രങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ ഈ സെഗ്മെന്റിൽ ഉണ്ട്.

ജിതിൻ ഐസക്കിന്റെ 'പ്ര. തൂ. മു' സെപ്റ്റിക് ടാങ്ക് ക്‌ളീനിംഗ് തൊഴിലാളികൾ സമൂഹത്തിൽ നേരിടുന്ന അവഗണനകളെയും പരിഹാസത്തെയും അസമത്വത്തെയുമൊക്കെ പച്ചക്ക് കാണിച്ചു തരുന്നുണ്ട്. അവരുടെ തൊഴിൽ മേഖലയിലെ പ്രശ്നങ്ങളെ കേൾക്കാൻ പോലും തയ്യാറല്ലാത്ത ഒരു സമൂഹമാണ് നമ്മുടേത് എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട് പ്രെസ്സ് കോൺഫ്രൻസിനിടയിലുള്ള മാധ്യമ പ്രവർത്തകരുടെ പരിഹാസം നിറഞ്ഞ ചോദ്യങ്ങൾ.തങ്ങൾക്ക് നേരെയുളള പരിഹാസങ്ങൾക്കും അവഗണനകൾക്കുമെതിരെ അവർ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന സമരം ഈ ആന്തോളജിയിലെ മറ്റൊരു മികച്ച സ്വാതന്ത്ര്യ സമരമാണ്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഈ അടുത്ത് കണ്ടതിൽ സാമൂഹിക പ്രസക്തമായ നല്ല ഒരു ആന്തോളജി സിനിമ .

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

അപ്പ - പുള്ളൈ പോരാട്ടം !!

ഒരു സ്ഥിരം ഗ്യാങ്‌സ്റ്റർ കഥ എന്ന മുൻവിധിയോടെ കാണുന്നവരെ പോലും തൃപ്‍തിപ്പെടുത്തും വിധം കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥ കൊണ്ടും ത്രസിപ്പിക്കുന്ന കഥാമുഹൂർത്തങ്ങളെ കൊണ്ടുമൊക്കെ 'മഹാനെ' ഗംഭീരമാക്കാൻ കാർത്തിക് സുബ്ബരാജിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട് . 'അത് കൊണ്ട് തന്നെ 'ജഗമേ തന്തിരം' സമ്മാനിച്ച നിരാശകളെയൊക്കെ മറന്നു കൊണ്ട് ആഘോഷിക്കാനുള്ള ഒരു സിനിമാനുഭവമായി മാറുന്നു 'മഹാൻ'

ഗാന്ധിയൻ ആദർശങ്ങൾക്കനുസരിച്ചു ജീവിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചു എന്ന കാരണം കൊണ്ട് മാത്രം സ്വന്തം വ്യക്തിത്വം മൂടി വച്ച് ജീവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്റെ കഥയെന്നോണം തുടങ്ങി ഒരു ഗ്യാങ്‌സ്റ്റർ സിനിമയുടെ ഗ്ലാമർ ചുറ്റുവട്ടത്തിലേക്ക് പരിണാമപ്പെടുകയാണ് 'മഹാൻ'.

ഗാന്ധിയനായുള്ള ജീവിതചര്യയിൽ അയാൾ അനുഭവിക്കുന്ന പാരതന്ത്ര്യവും അത് അയാളെ കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിക്കുന്ന മാനസികാവസ്ഥയുമൊക്കെ ഗാന്ധി മഹാൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിലൂടെ കൃത്യമായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

ഗാന്ധി മഹാൻ എന്ന പേര് പോലും ഒരു ബാധ്യതയായി മാറുന്നിടത്ത് തൊട്ട് അങ്ങോട്ടുള്ള ഓരോ സീനുകളിലും ആ കഥാപാത്രത്തിന് ശാരീരികവും മാനസികവുമായി വന്നു പോകുന്ന വ്യത്യാസങ്ങളെ സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസിലൂടെ കാണിച്ചു തരുന്നു വിക്രം.

അധികാരപരമായും വൈകാരികപരമായുമൊക്കെയുള്ള ആ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഉയർച്ച താഴ്ചകളെ ഉൾക്കൊണ്ടു കൊണ്ടുള്ള പകർന്നാട്ടമായിരുന്നു വിക്രമിന്റെത്. ഒരു വലിയ ഇടവേളക്ക് ശേഷം വിക്രമിലെ നടനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി കണ്ട സിനിമ എന്ന നിലക്കും 'മഹാൻ' കൈയ്യടി നേടുന്നു.

എത്ര നല്ല പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളോ ആദർശങ്ങളോ ആകട്ടെ അത് മറ്റൊരാളുടെ മേൽ നിർബന്ധപൂർവ്വം ചുമത്തപ്പെടുമ്പോൾ ഒരു മനുഷ്യനുള്ളിൽ സംഭവിക്കാവുന്ന കാര്യങ്ങളെ ലളിതമായി തന്നെ സിനിമ ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

നമ്മുടെ ജീവിതം മറ്റൊരാളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പായി മാറുന്നതിലെ സങ്കീർണ്ണതകളെ ഗാന്ധി മഹാൻ - ദാദാഭായ് നവറോജി കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ ഗംഭീരമായി വരച്ചു കാണിക്കുകയാണ് സംവിധായകൻ ചെയ്യുന്നത്.

ആദർശ -പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളിലെ ശരി തെറ്റുകൾക്കപ്പുറം ഒരു മനുഷ്യൻ എങ്ങിനെ ശരിയും തെറ്റുമായി മാറുന്നു എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന കഥാപാത്ര നിർമ്മിതികൾ 'മഹാൻ' സിനിമയുടെ വേറിട്ട ഒരു വീക്ഷണത്തിന് അവസരമൊരുക്കുന്നു.

ഒരു ഘട്ടത്തിൽ ഗാന്ധി മഹാൻ എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ ഹീറോവത്ക്കരണം മാത്രമായി ഒതുങ്ങി പോകുമോ എന്ന് സംശയിച്ച അതേ സിനിമയിൽ തന്നെ സത്യവാനായുള്ള ബോബി സിംഹയുടെ പക്വതയാർന്ന അഭിനയ മുഹൂർത്തങ്ങൾ കാണാം. അതോടൊപ്പം നായക- സഹനട കഥാപാത്രങ്ങളെയൊക്കെ മറി കടന്നു കൊണ്ടുള്ള എനർജറ്റിക് പ്രതിനായക വേഷത്തെ ധ്രുവ് വിക്രമും ഗംഭീരമാക്കി.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = രണ്ടേ മുക്കാൽ മണിക്കൂർ ദൈർഘ്യമുള്ള സിനിമയിൽ കഥയേക്കാൾ കഥാപാത്രങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ചേർച്ചകളും ചേർച്ച കുറവുകളുമാണ് പറയാനുള്ള ആശയത്തെ വ്യക്തമാക്കി തരുന്നത്. "Freedom is not worth having if it does not include the freedom to make mistakes" എന്ന ഗാന്ധിജിയുടെ വാക്കുകളെ ആ തലത്തിൽ സമർത്ഥമായി പ്രമേയവത്ക്കരിക്കാനും അവതരിപ്പിക്കാനും കാർത്തിക് സുബ്ബരാജിന് സാധിച്ചു എന്ന് പറയാം.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

'മുടി'ക്കുമുണ്ട് പറയാൻ ഒരു രാഷ്ട്രീയം !!

ഏറെ ലളിതവും എന്നാൽ ശക്തമായ രാഷ്ട്രീയവും പറയുന്ന ഒരു കൊച്ചു സിനിമയാണ് 'മുടി'. പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ തന്നെ ഇത് മുടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സിനിമ തന്നെയെങ്കിലും മുടിയിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ചിന്തകളും നിലപാടുകളുമല്ല സിനിമയുടേത്.

കോവിഡിന്റെ തുടക്ക കാലത്തെ ഭീതിപ്പെടുത്തുന്ന നിയമങ്ങളും അടച്ചു പൂട്ടലുകളുമൊക്കെ സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതങ്ങളെ എത്ര മാത്രം വരിഞ്ഞു മുറുക്കിയിരിക്കാം എന്ന് ചിന്തിപ്പിക്കുന്ന കഥാപശ്ചാത്തലമുണ്ട് 'മുടി'യിൽ .

വെള്ളത്താൽ ചുറ്റപ്പെട്ട ഒരു തുരുത്തിനെ കണ്ടൈൻമെൻറ് സോൺ ആക്കി പ്രഖ്യാപിക്കുന്നിടത്തു നിന്നാണ് സിനിമയുടെ തുടക്കം.

ഈ തുരുത്ത് എന്നത് പല പല കാരണങ്ങളാൽ പുറം ലോകത്ത് നിന്ന് ഒറ്റപ്പെട്ടു പോയ മനുഷ്യരുടേതാണ് എന്ന് നിരീക്ഷിക്കാം. അവിടെ നഷ്ട പ്രണയവും സൗഹൃദവും പിണക്കങ്ങളും പരിഭവങ്ങളും വാശിയും നിറഞ്ഞ മനുഷ്യരുടെ പല വകഭേദങ്ങളുണ്ട്.

തലയിൽ ഭംഗിയോടെ പരിപാലിക്കപ്പെടുന്ന മുടിയോടുള്ള നിലപാടല്ല നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന മുടിയോട് മനുഷ്യനുള്ളത്. നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന മുടിയോടെന്ന പോലെ മുടി വെട്ടുന്നവരോടുമുണ്ട് വിവേചനങ്ങൾ. ആ വിവേചനത്തിന് പിന്നിൽ എതിർക്കപ്പെടേണ്ട ഹീന രാഷ്ട്രീയമുണ്ട്.

ജാതി ചോദിക്കരുത് പറയരുത് എന്ന് പഠിപ്പിച്ച ശ്രീ നാരായണ ഗുരുവിന്റെ കേരളത്തിൽ ഇന്നും ജാതീയമായി അധിക്ഷേപിക്കപ്പെടുന്നവരും ഒറ്റപ്പെടുന്നവരും വിവേചനം നേരിടുന്നവരുമുണ്ട് എന്ന സത്യം ഒളിച്ചു വക്കേണ്ടതല്ല തുറന്ന് പറയേണ്ടതും പ്രതിരോധിക്കേണ്ടതുമായ ഒന്നാണെന്ന് സിനിമ ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു.

അച്ഛന്റെ മുടി വെട്ടാൻ വീട്ടിലേക്ക് വരുമോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവനോട് സംഘടനയുടെ തീരുമാനം അറിയിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഓഡിയോ കേൾപ്പിക്കുന്ന മണിയിലൂടെ മുടി വെട്ടി തൊഴിലെടുക്കുന്നവരെ ജാതീയമായി നോക്കി കാണുന്ന ചിന്താഗതിയെ തന്നെയാണ് സിനിമ പ്രതിരോധിക്കുന്നത്.

അയ്യങ്കാളിയുടെയും അംബേദ്‌ക്കറുടെയുമൊക്കെ ഛായാ ചിത്രങ്ങൾ സിനിമയുടെ പല ഭാഗത്തും ഗംഭീരമായി തന്നെ പ്രദർശിക്കപ്പെടുന്നത് കാണാം. അതിലേറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് സലൂണിന്റെ ചുവരിൽ വരച്ചിട്ട മമ്മുട്ടിയുടെ അംബേദ്‌കറിന്റെ ചിത്രമാണ് . അതിനേക്കാളേറെ ആ സലൂണിന്റെ പേര് - ബാബ സലൂൺ !!

വീട്ടിൽ വന്നു മുടി വെട്ടി തരുമോ എന്ന് ചോദിക്കുന്നവർക്ക് മുന്നിലേക്ക് വീട്ടിൽ വന്നാൽ മുടി വെട്ടി തരാം എന്ന ബോർഡ് തിരിച്ചിടുന്നിടത്താണ് 'മുടി' അതിന്റെ വിപ്ലവകരമായ ചിന്ത പങ്കു വക്കുന്നത്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = കൈകാര്യം ചെയ്ത വിഷയം കൊണ്ടും അവതരിപ്പിച്ച രീതി കൊണ്ടും പശ്ചാത്തല സംഗീതം കൊണ്ടും ഛായാഗ്രഹണം കൊണ്ടും അഭിനേതാക്കളുടെ സ്വാഭാവിക പ്രകടനം കൊണ്ടുമൊക്കെ തന്നെയാണ് നാൽപ്പത്തി രണ്ടു മിനുട്ടോളം ദൈർഘ്യമുള്ള ഈ കുഞ്ഞു സിനിമ മനോഹരമായി അനുഭവപ്പെട്ടത്.

* വിധി മാർക്ക് = 7/10

-pravin-

ബ്രോ ഡാഡി അത്ര പോരാ ബ്രോ !!

ഈ സിനിമയുടെ കാര്യത്തിൽ എടുത്ത ഏറ്റവും മികച്ച തീരുമാനമായിരുന്നു OTT റിലീസ് എന്ന് പറയാം. ഒരു ബിഗ് സ്‌ക്രീനിൽ കണ്ടറിയേണ്ടതോ ആസ്വദിക്കേണ്ടതോ ആയ എന്തെങ്കിലുമൊരു മികവ് ബ്രോ ഡാഡിയിൽ ഇല്ല ..

കഥാപരമായി നോക്കിയാൽ ഒമർ ലുലുവിന്റെ 'ധമാക്ക'യെ ഒന്ന് കൂടി നില മെച്ചപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് ഒരു ഫാമിലി മൂവിയുടെ മൂഡിലേക്ക് കൊണ്ട് വരാൻ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നത് മാത്രമാണ് ആശ്വാസം.

ലൂസിഫർ പോലൊരു ആഘോഷ സിനിമ സംവിധാനം ചെയ്ത പൃഥ്വിരാജിനെ പോലൊരാൾക്ക് പറ്റിയ കൈയ്യബദ്ധം തന്നെയാണ് ബ്രോ ഡാഡി.

കോമഡി വേഷങ്ങളിൽ അമ്പേ പരാജയമായിട്ടുള്ള പൃഥ്വിരാജ് തന്നെ ഈ സിനിമയിലെ കോമഡി സീനുകൾ മറ്റുള്ളവർക്ക് അഭിനയിച്ചു കാണിച്ചു കൊണ്ട് സംവിധാനിക്കുന്നതിലെ വിരോധാഭാസം തന്നെയാണ് സ്‌ക്രീനിലെ പോരായ്മകളായി നിറഞ്ഞു നിന്നത്.

കാലഘട്ടം ഏതാണെന്നൊന്നും നോക്കാതെ ഉള്ള ഗർഭം കൊണ്ട് എങ്ങിനെയെങ്കിലും പ്രേക്ഷകരെ ചിരിപ്പിക്കാനുള്ള സംവിധായകന്റെ കഠിന പരിശ്രമങ്ങൾ കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കുന്നില്ല.

വർക് ഔട്ട് ആകാതെ പോയ കോമഡിയെ ചൊല്ലി സംവിധായകനെ വിമർശിക്കണ്ട എന്നും കരുതി ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് കോമഡിക്ക് വേണ്ടി മാത്രം സൗബിനെ ഇറക്കുമതി ചെയ്തത്. സൗബിന്റെ കഥാപാത്രവും പ്രകടനവുമെല്ലാം ബ്രോ ഡാഡിയിലെ മുഷിവുകളുടെ ആഘാതം കൂട്ടി തരുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്.

ഉണ്ണി മുകുന്ദന്റെ അതിഥി വേഷത്തിനൊന്നും ഒരു സ്‌ക്രീൻ പ്രസൻസും ഇല്ലാതെ പോയി. മേക്കപ്പിന്റെ കാര്യത്തിൽ ദൃശ്യം 2 വിലെ റാണിയെ കവച്ചു വക്കുന്ന വിധമാണ് 'ബ്രോ ഡാഡി' യിലെ അന്നയായി മീന എത്തുന്നത്.

വരനെ ആവശ്യമുണ്ട് സെറ്റിൽ നിന്ന് നേരെ 'ബ്രോ ഡാഡി'യിലേക്ക് വന്ന പോലെയായിരുന്നു കല്യാണിയുടെ അഭിനയം. കഥാപാത്രങ്ങൾ മാറുന്നതിന് അനുസരിച്ചു ഭാവപ്രകടനങ്ങളിൽ വ്യത്യാസം കൊണ്ട് വരാൻ മടിയുള്ളത് പോലെ തോന്നി.

അപ്പുക്കുട്ടൻ വേഷങ്ങളുടെ ഹാങ്ങ് ഓവറിൽ നിന്ന് മുക്തനായ ഒരു ജഗദിഷിനെയാണ് സമീപ കാല സിനിമകളിൽ കാണുന്നത്. അച്ഛൻ വേഷങ്ങളെയൊക്കെ അദ്ദേഹം ഗൗരവത്തോടെ തന്നെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് കാണാം.

പ്രകടനം കൊണ്ട് മോശം പറയിപ്പിക്കാതെ പോകുമ്പോഴും മല്ലികാ സുകുമാരനൊക്കെ ടൈപ്പ് അമ്മ-അമ്മൂമ്മ വേഷങ്ങളിലേക്ക് ഒതുങ്ങി കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നു.

ബ്രോ ഡാഡി എന്ന ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രത്തെ മോഹൻ ലാൽ മനോഹരമാക്കിയെങ്കിലും പ്രകടനപരമായ പുത്തൻ സാധ്യതകളൊന്നും തന്നെ ആ കഥാപാത്രത്തിനില്ലായിരുന്നു.

അങ്ങിനെ നോക്കിയാൽ മോഹൻലാലിന്റെ ടൈറ്റിൽ കഥാപാത്രത്തെക്കാൾ 'ബ്രോ ഡാഡി'യിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കാൻ സാധിച്ചത് ലാലു അലക്സിനാണ്. കോമഡിയും ഇമോഷനുമൊക്കെ സമ്മിശ്രമായി തന്നെ വന്നു പോകുന്ന സീനുകളിലെല്ലാം ലാലു അലക്സ് തിളങ്ങി നിന്നു.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = OTT റിലീസിലെ വാണിജ്യ ബുദ്ധിക്കപ്പുറം ഇതേ കഥ നല്ലൊരു തിരക്കഥയിലൂടെ പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ബോളിവുഡിലെ 'Badhai Ho' പോലെയൊരു മികച്ച family entertainer സിനിമ മലയാളത്തിലും സംഭവിച്ചേനെ.

*വിധി മാർക്ക് = 5.5 /10

-pravin-

ഞെട്ടിക്കുന്ന 'ഭൂതകാലം' !!

ഒരു ഫാമിലി ഡ്രാമ മൂഡിൽ തുടങ്ങുമ്പോഴും ദുരൂഹമായ എന്തൊക്കെയോ കാര്യങ്ങൾ സംഭവിക്കാനുണ്ടെന്ന സൂചനകൾ നൽകി കൊണ്ടാണ് 'ഭൂതകാല'ത്തിന്റെ ടൈറ്റിൽ തെളിയുന്നത്. അപ്പോഴും പ്രേക്ഷകരുടെ ഊഹങ്ങൾക്കനുകൂലമായി ഒന്നും സംഭവിപ്പിക്കാതെ തീർത്തും സംവിധായകന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലൂടെയായിരുന്നു സിനിമയിലെ ഓരോ സീനുകളും വന്നു പോയത്.

ഒരു ഹൊറർ സിനിമയുടെ കഥാ പരിസരത്തു നിന്ന് ഒഴിവാക്കാനാകാത്ത പല കാര്യങ്ങളും 'ഭൂതകാലത്തി'ലും ആവർത്തിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട് എന്ന് പരാതിപ്പെടാമെങ്കിലും മലയാളത്തിലെ മുൻകാല ഹൊറർ സിനിമകളെ വച്ച് നോക്കുമ്പോൾ ഭയം എന്ന വികാരത്തെ അവതരണപരമായും പ്രകടനപരമായും ഗംഭീരമായി എക്സിക്യൂട്ട് ചെയാൻ സംവിധായകന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

കഥാപാത്രങ്ങളെയും അവരുടെ സാഹചര്യത്തെയുമൊക്കെ വ്യക്തമായി ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരുന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഓരോ സീനുകളിലുമുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളുടെ വിചാര വികാരങ്ങളും മാനസിക സംഘർഷങ്ങളുമൊക്കെ പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് എളുപ്പത്തിൽ കണക്ട് ചെയ്യാൻ സംവിധായകന് സാധിക്കുന്നു.

ഒരു ഹൊറർ സിനിമ കാണാൻ പോകുകയാണ് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ കാണേണ്ട സിനിമയല്ല 'ഭൂതകാലം'. സിനിമയുടെ കഥയിലേക്ക് അത്ര മേൽ സ്വാഭാവികമായി വന്നു പോകുന്ന ഒന്ന് മാത്രമാണ് ഭയം. 

അതിനപ്പുറം സിനിമയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് ഒരു അമ്മ-മകൻ ബന്ധത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളും പൊരുത്തക്കേടുകളും പിന്നീട് അവർക്ക് പരസ്പ്പരമുണ്ടാകുന്ന തിരിച്ചറിവുകളുമൊക്കെയാണ്.

വേണമെങ്കിൽ ഒരു ഹൊറർ സിനിമ മാത്രമാക്കി എടുക്കാമായിരുന്ന ഒരു പ്ലോട്ടിലേക്ക് ഈ അമ്മ-മകൻ കഥ ചേർന്ന് കിടക്കുന്നിടത്തു തന്നെയാണ് 'ഭൂതകാലം' വ്യത്യസ്തമായ ആസ്വാദനം തരുന്നത്.

നമ്മൾ സ്നേഹിക്കുന്നവർ നമ്മളെ വിശ്വസിക്കാതെയും മനസ്സിലാക്കാതെയും പോകുന്നതാണ് എന്റെ പേടി എന്ന് വിനു പറയുമ്പോൾ അത് ഭയം എന്താണ് എന്ന ചോദ്യത്തിന്റെ വേറിട്ട ഉത്തരമാകുന്നു.

ശബ്ദ ദൃശ്യങ്ങൾ കൊണ്ടും സാങ്കേതിക മികവ് കൊണ്ടുമൊക്കെ ഹൊറർ സിനിമകളെ വിജയിപ്പിച്ചെടുക്കാൻ സാധിക്കുമെങ്കിലും കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ട് കാണുന്നവരിൽ ഭയപ്പാട് ഉണ്ടാക്കുക എന്നത് അത്ര എളുപ്പമല്ല. ആ വെല്ലുവിളിയെ രാഹുൽ സദാശിവൻ ഗംഭീരമായി തന്നെ ഏറ്റെടുത്തു വിജയിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = രേവതി - ഷൈൻ നിഗം ടീമിന്റെ അസാധ്യ പ്രകടനം കൊണ്ട് തന്നെയാണ് 'ഭൂതകാല'ത്തിലെ ഹൊറർ സീനുകൾക്ക് ഇത്രത്തോളം മികച്ച ആസ്വാദനം ലഭിച്ചത്. കഥാപാത്രങ്ങൾ അനുഭവിക്കുന്ന അതേ പേടി സ്‌ക്രീനിൽ നിന്ന് കാണുന്നവനിലേക്ക് എത്തിക്കുന്ന സംവിധായകന്റെ മിടുക്കിനെ അഭിനന്ദിക്കാതെ പാകമില്ല.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

പുതുമയില്ലാത്ത കഥയെ അവതരണം കൊണ്ട് ഗംഭീരമാക്കിയപ്പോൾ !!

അച്ഛനെ കൊന്നവനോടുള്ള പ്രതികരവുമായി ഇറങ്ങി തിരിക്കുന്ന മക്കളുടെ കഥ എന്ന ഒറ്റ വരി വിശേഷണത്തിൽ ഒതുങ്ങി പോവുമായിരുന്ന ഒരു സിനിമയെ ആദ്യാവസാനം വരെ പിടിച്ചിരുത്തുന്ന സിനിമയാക്കി മാറ്റിയതിൽ സംവിധായകന്റെ കൈയ്യൊപ്പുണ്ട് .

നായക സങ്കൽപ്പങ്ങളോ നായക പരിവേഷങ്ങളോ ഇല്ലാതെ പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളെയെല്ലാം നെഗറ്റിവ് ഷെയ്ഡിലൂടെ മാത്രം പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്ന സിനിമ എന്ന നിലക്കും ശ്രദ്ധേയമാണ് 'കടസീല ബിരിയാണി'.

സ്നേഹ വാത്സല്യത്തോടെ സംസാരിക്കുന്ന അമ്മ കഥാപാത്രങ്ങൾക്കൊന്നും ഈ സിനിമയിൽ പ്രസക്തിയില്ല .. അതിന് പകരം അച്ഛനെ കൊന്നതിന് പകരം വീട്ടാൻ മക്കൾക്ക് മേൽ നിരന്തരം സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുന്ന ഒരു അമ്മ കഥാപാത്രമുണ്ട് .

ശബ്ദത്തിലൂടെ മാത്രമാണ് സിനിമയിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂവെങ്കിലും ആ അമ്മ കഥാപാത്രം ആത്യന്തികമായി വയലൻസിന്റെ പ്രതിരൂപമായി സിനിമയിൽ നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നുണ്ട്.

ഒരാൾ ഒരു കുറ്റം ചെയ്തു പോകുന്നത് പല സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്നാകാം എന്നാൽ ഏതു സാഹചര്യമായാലും കുറ്റം ചെയ്താലേ സമാധാനമാകൂ എന്ന തരക്കാരുമുണ്ട്. ഇവിടെ കുറ്റത്തെയും കുറ്റവാസനയേയും ആ തലത്തിൽ രണ്ടായി തന്നെ ചിത്രീകരിച്ചു കാണാം.

അച്ഛന്റെ മരണത്തിന് പ്രതികാരം ചോദിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാകുന്ന മൂത്ത രണ്ടു മക്കളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി മൂന്നാമത്തെ മകൻ ആ പ്രതികാര ചിന്തയെ ഭയത്തോടെ എതിർക്കുന്നത് കാണാം.

അക്രമ സ്വഭാവത്തോട് യാതൊരു മമതയുമില്ലാത്ത ഒരാളായിട്ടു പോലും അതേ മകന് മറ്റൊരു ഘട്ടത്തിൽ നിലനിൽപ്പിന്റെ ഭാഗമായി അക്രമത്തെ ഉൾക്കൊള്ളേണ്ടി വരുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്.

കുറ്റകൃത്യങ്ങളുടെ ഒരു പരമ്പര തന്നെ അരങ്ങേറുമ്പോഴും ജീവനും ജീവിതവും അതിജീവനവും മരണവുമൊക്കെ കറുത്ത ഹാസ്യമായി മാറുന്നത് കാണാം പല സീനുകളിലും. ആ തലത്തിൽ കാണാൻ സാധിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ ഈ സിനിമയുടെ ആസ്വാദനവും പൂർത്തിയാകുകയുള്ളൂ. അഥവാ അത്തരത്തിലുള്ള അവതരണവും കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങളുമാണ് 'കടസീല ബിരിയാണി'യുടെ ആസ്വാദനവും .

ഒരു കൊമേഴ്സ്യൽ സിനിമയുടെ ക്യാമറാ ഗിമ്മിക്കുകൾ ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ 'കടസീല ബിരിയാണി'യെ മികച്ച ദൃശ്യാവിഷ്ക്കരമാക്കി മാറ്റാൻ അസീം മുഹമ്മദ് - ഹെസ്റ്റിൻ ജോസഫ് ടീമിന്റെ ഛായാഗ്രഹണത്തിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

അഭിനയിച്ചവരെല്ലാം ഒരു പോലെ ഗംഭീര പ്രകടനമായിരുന്നു . വസന്ത് സെൽവം, ദിനേഷ് മണി , വിജയ് റാം, വിശാൽ റാം എല്ലാവരും കിടു . ഹക്കീം ഷാജഹാന്റെ ആ സൈക്കോ വില്ലൻ വേഷം തന്നെയാണ് അതിൽ ഏറ്റവും എടുത്തു പറയേണ്ടത്. സ്ഥിരം സൈക്കോ കഥാപാത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ മാനറിസങ്ങൾ കൊണ്ട് വില്ലൻ കഥാപാത്രത്തെ ഗംഭീരമാക്കാൻ ഹക്കീമിന് സാധിച്ചു.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = അവതരണം കൊണ്ടും കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ടും ഗംഭീരമാക്കിയ സിനിമ. വില്ലൻ പൂണ്ടു വിളയാടിയ സിനിമ എന്ന് പറഞ്ഞാലും തെറ്റില്ല.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

ത്രില്ലർ സിനിമ പോലൊരു ഡോക്യൂമെന്ററി !!

2010 ൽ '1 boy 2 Kittens' എന്ന പേരിൽ ഫെയ്‌സ് ബുക്കിൽ വൈറലായ ഒരു വീഡിയോ ഉണ്ട്. രണ്ടു പൂച്ചക്കുട്ടികളെ ഒരു വാക്വം ബാഗിലാക്കി ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊല്ലുന്ന ആ വീഡിയോക്കെതിരെ സങ്കടം കൊണ്ടും രോഷം കൊണ്ടുമൊക്കെ ഒരുപാട് പേര് പ്രതികരിക്കുകയുണ്ടായി.

എന്നാൽ വെറുതെ പ്രതികരിച്ചു മാത്രം പോകാതെ ആ ക്രൂരത ചെയ്തവനെ നിയമത്തിന് മുന്നിൽ കൊണ്ട് വരണം എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചു കൊണ്ട് അക്കൂട്ടത്തിൽ ചിലർ പിന്നീട് ഫെയ്‌സ് ബുക്കിൽ ഒരു ഗ്രൂപ്പ് തുടങ്ങി.

ആരാണ് കൊലയാളി എന്ന് വ്യക്തമാകാത്ത, ഒരു റൂമിനുള്ളിൽ വച്ച് ചിത്രീകരിച്ച ആ വീഡിയോവിൽ നിന്ന് പരമാവധി തെളിവുകളും സൂചനകളും ശേഖരിച്ചു കൊണ്ട് അജ്ഞാതനായ ആ സൈക്കോയെ തേടി രണ്ടു വർഷത്തോളം ലോകം മുഴുക്കെ അവർ അന്വേഷണം തുടർന്നു.

തനിക്ക് പിന്നാലെ ഒരു കൂട്ടം പേർ അന്വേഷണവുമായി വരുന്നുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ സൈക്കോയെ സംബന്ധിച്ച് അവിടുന്നങ്ങോട്ട് അതൊരു ഗെയിം ആയി മാറുകയായിരുന്നു.

ഒരിക്കലും പിടിക്കപ്പെടാത്ത വിധം ലോകത്തിന്റെ പല കോണുകളിൽ നിന്ന് അയാൾ സമാന ക്രൂരതകൾ ആവർത്തിക്കുകയും അതിന്റെ വീഡിയോ സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌തു കൊണ്ടേയിരുന്നു.

പൂച്ചക്കുട്ടികളെ കൊന്നു കൊണ്ട് തുടങ്ങിയ ആ ക്രൂര വിനോദം ഒരു മനുഷ്യന്റെ കൊലപാതകം വരെ എത്തിയതോടെയാണ് സൈക്കോ അന്താരാഷ്ട്ര തലത്തിൽ കുപ്രസിദ്ധനായത്.

ലൂക്ക മഗ്നോട്ട എന്ന പേരടക്കം ആറിലധികം പേരുകളോടെ എഴുപതോളം ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് പേജുകളും ഇരുപതോളം വെബ് സൈറ്റുകളുമൊക്കെയായി ഇന്റർനെറ്റ് ലോകത്തിൽ അഴിഞ്ഞാടിയ സൈക്കോയെ 2012 ൽ ഇന്റർപോൾ അറസ്റ്റ് ചെയ്യുകയുണ്ടായി.

ലുക്കാ മഗ്നോട്ടയുടെ അറസ്റ്റിലേക്ക് കാര്യങ്ങളെ കൊണ്ട് ചെന്നെത്തിച്ചതിൽ വലിയ പങ്കു വഹിച്ചത് ജോൺ ഗ്രീനും, ഡിയാന തോംസണും അടക്കമുള്ളവരുടെ ആ ഫെയ്‌സ് ബുക്ക് കൂട്ടായ്‌മയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള അന്വേഷണങ്ങളും കണ്ടു പിടിത്തങ്ങളുമായിരുന്നു.

ഈ കേസിന്റെ വിശദമായ വിവരങ്ങളാണ് നെറ്ഫ്ലിക്സ് പുറത്തിറക്കിയ 'Dont F**k with Cats' എന്ന ഡോക്യൂമെന്ററിയിലൂടെ പങ്കു വക്കുന്നത്.

ഒരു ക്രൈം ത്രില്ലർ സിനിമ പോലെ തുടക്കം മുതൽ ഒടുക്കം വരെ ത്രില്ലടിച്ചു കാണാൻ സാധിക്കുന്ന ഒരു ക്രൈം ഡോക്യൂമെന്ററി സീരീസ് ആണ് 'Dont F**k with Cats'. മൂന്ന് എപ്പിസോഡുകൾ മാത്രമുള്ള ഈ ഡോക്യൂമെന്ററി കാണുന്നവരെ മുഴുവൻ മുൾമുനയിൽ നിർത്തും എന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കമില്ല.

ഒരു സിനിമയിലൂടെ പ്രേക്ഷകനെ ത്രില്ലടിപ്പിക്കാൻ പല ഗിമ്മിക്കുകൾ ഉപയോഗിക്കാൻ സാധിക്കും പക്ഷെ അത് പോലൊരു ത്രില്ല് ഡോക്യൂമെന്ററിയിലൂടെ നൽകാൻ സാധിക്കുക എന്നത് ചെറിയ കാര്യമല്ല. തിരഞ്ഞെടുത്ത വിഷയവും, അതിന്റെ അവതരണവും, പങ്കെടുക്കുന്നവരുടെ വിശദീകരണ ശൈലിയുമൊക്കെ അത്ര മേൽ മികച്ചു നിൽക്കുമ്പോൾ മാത്രം സംഭവിക്കാവുന്ന ഒന്ന്.

ഈ ഡോക്യൂമെന്ററിയെ ഇത്ര മേൽ മികച്ചതാക്കി മാറ്റിയതിൽ ഒരു വലിയ പങ്ക് ജോൺ ഗ്രീനിനും, ഡിയാന തോംസണിനും തന്നെയാണ്. അത്ര മേൽ ഗംഭീരമായ അവതരണ ശൈലിയിലൂടെയാണ്, തീർത്തും ആധികാരികമായി കേസന്വേഷണ കാലത്തെ നിർണ്ണായകമായ കാര്യങ്ങളും കണ്ടെത്തലുകളും മറ്റും അവർ വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = നിർബന്ധമായും കണ്ടിരിക്കേണ്ട ഡോക്യൂമെന്ററികളിൽ ഒന്ന് എന്ന് നിസ്സംശയം പറയാം.

*വിധി മാർക്ക് = 8.5/10

-pravin-

സൂപ്പർ ഹീറോയും സൂപ്പർ വില്ലനും !!

വിശ്വസനീയമായ കഥ പറയുമ്പോഴും അവിശ്വസനീയതകൾ കടന്നു വരുമ്പോൾ യുക്തിക്ക് നിരക്കാത്ത കാര്യങ്ങൾ എന്നും പറഞ്ഞു തള്ളിക്കളയേണ്ടി വരുന്ന സിനിമകളുണ്ട്. എന്നാൽ രജനീകാന്തിനെ പോലുള്ള സൂപ്പർ സ്റ്റാറുകൾ സാധാരണക്കാരന്റെ വേഷം ചെയ്യുമ്പോഴും ആ കഥാപാത്രം ചെയ്യുന്ന അമാനുഷികതകളെ കണ്ണടച്ച് അംഗീകരിക്കാനും സാധിക്കാറുണ്ട്.

ഇത് ഒരു തരം ആസ്വാദന വൈരുദ്ധ്യമല്ലേ എന്ന് സംശയിക്കാമെങ്കിലും അത് അങ്ങിനെയല്ല. അവിശ്വസനീയമായ കാര്യങ്ങളെ എങ്ങിനെ പറഞ്ഞവതരിപ്പിക്കുന്നു അല്ലെങ്കിൽ അത് നമുക്ക് എങ്ങിനെ ബോധ്യപ്പെടുന്നു എന്നതിന് അനുസരിച്ചാണ് ആസ്വാദനം.

സൂപ്പർ ഹീറോ സിനിമകളുടെ ജോണറിലേക്ക് വന്നാൽ അത്തരം ബോധ്യപ്പെടുത്തലുകളുടെ ആവശ്യകതയേ ഇല്ല. കാരണം ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോക്ക് എന്തും ചെയ്യാനുള്ള ശക്തിയുണ്ട് എന്ന ബോധ്യം ആദ്യമേ നമുക്കുണ്ട്. അത് പോലെ എന്ത് അമാനുഷികതയും ചെയ്യാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം സൂപ്പർ ഹീറോ കഥാപാത്രത്തിനുമുണ്ട് .

ഈ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ മറവിൽ പലപ്പോഴും തിരക്കഥയേക്കാൾ പ്രാധാന്യം സൂപ്പർ ഹീറോയുടെ പവറിനും പ്രകടനത്തിനും നൽകാനാണ് സംവിധായകർക്കും താൽപ്പര്യം . ഇത്തരത്തിൽ മേക്കിങ് മികവ് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് സൂപ്പർ ഹീറോ സിനിമകളിൽ മിക്കതും ആഘോഷിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് പോലും.

എന്നാൽ ബേസിലിന്റെ 'മിന്നൽ മുരളി'യിലേക്ക് വന്നാൽ വെറുതേ ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോയെ ഉണ്ടാക്കി എടുക്കുകയല്ല ചെയ്തിരിക്കുന്നത് എന്ന് പറയാം. സിനിമ കാണുന്നവരെ ആദ്യമേ കുറുക്കൻമൂല എന്ന സാങ്കൽപ്പിക ഗ്രാമത്തിന്റെ ചുറ്റുവട്ടത്തിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന ശേഷം ആ നാടിനെയും നാട്ടുകാരെയും വിശദമായി പരിചയപ്പെടുത്തുന്നു.'കുഞ്ഞിരാമായണ'ത്തിലും, 'ഗോദ'യിലുമൊക്കെ കൈകാര്യം ചെയ്തു കണ്ട അതേ ശൈലി ഇവിടെയും കാണാം.

പണ്ട് പണ്ട് ദൂരെ ദൂരെ ഒരിടത്ത് എന്ന് പറഞ്ഞു തുടങ്ങുന്ന ഒരു കഥയെ കേൾക്കുന്ന ലാഘവത്തിലേക്ക് പ്രേക്ഷകരുടെ ആസ്വാദന മനസ്സിനെ പരുവപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുന്ന സംവിധായകനാണ് ബേസിൽ. ഒരു സാങ്കൽപ്പിക കഥാ പശ്ചാത്തലത്തെ കഥാ സാഹചര്യങ്ങൾ കൊണ്ട് എങ്ങിനെയൊക്കെ രസകരമാക്കാൻ സാധിക്കും എന്ന് വ്യക്തമായി അറിയാവുന്ന ഒരാൾ. അരുൺ അനിരുദ്ധൻ- ജസ്റ്റിൻ മാത്യുവിന്റെ തിരക്കഥയെ ബേസിൽ ജോസഫ് പരമാവധി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതും അങ്ങിനെ തന്നെ.

നടൻ തിലകനുമായി ചേർന്നഭിനയിക്കുന്ന സീനിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിനയ മികവ് നായക നടന്മാരുടെ പ്രകടനങ്ങളെ പോലും സ്വാധീനിക്കാറുള്ളത് പോലെ ശക്തനായ ഒരു എതിരാളിയാണ് സൂപ്പർ ഹീറോ സിനിമകളിലെ നായകന്മാർക്ക് ശക്തി പകരുന്നത്.

ആ തലത്തിൽ നോക്കിയാൽ ടോവിനോയുടെ മിന്നൽ മുരളിയെ എല്ലാം കൊണ്ടും ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോ ആക്കി ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നത് ഗുരു സോമസുന്ദരത്തിന്റെ മിന്നൽ ഷിബുവെന്ന സൂപ്പർ വില്ലനാണ് എന്ന് പറയാം. ആ ഒരു കഥാപാത്രമില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ ഒരു പക്ഷെ മുരളിയെന്ന സൂപ്പർ ഹീറോക്ക് ഇത്ര മൈലേജ് കിട്ടുക പോലുമില്ല.

ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോയുടെ മെയ് വഴക്കമുള്ള ശരീരം കൊണ്ട് മിന്നൽ മുരളിയായി ടൊവിനോ മിന്നിയപ്പോൾ ഒരു സൂപ്പർ വില്ലന്റെ പല വക ഭാവ പ്രകടനങ്ങൾ കൊണ്ട് ഷിബുവായി ഗുരു സോമസുന്ദരം മിന്നിത്തിളങ്ങുകയാണ് ചെയ്തത്.

കഥാപാത്ര നിർമ്മിതികളിലെ സൂക്ഷ്മതക്കൊപ്പം അവിശ്വസനീയമായ ഒരു കഥയെ നാട്ടിൻപുറത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വിശ്വാസയോഗ്യ മാറ്റുന്നിടത്താണ് 'മിന്നൽ മുരളി' ഒരു സമ്പൂർണ്ണ ദേശീ സൂപ്പർ ഹീറോയുടെ ആസ്വാദനം തരുന്നത്. സമീർ താഹിറിന്റെ ഛായാഗ്രഹണമാണ് മിന്നൽ മുരളിയുടെ മറ്റൊരു അഴകും മികവും.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = ഒരു സൂപ്പർ ഹീറോ സിനിമക്കപ്പുറം മനസ്സ് തൊടുന്ന ചിലതുണ്ട് മിന്നൽ മുരളിയിൽ. പ്രതീക്ഷയോടെ കണ്ട സിനിമകൾ നിരാശപ്പെടുത്തുമ്പോൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതിനപ്പുറം പാറിപ്പറക്കുന്നു മിന്നൽ മുരളി.

*വിധി മാർക്ക് = 8/10

-pravin-

ചിരിപ്പിച്ചും മനസ്സ് തൊട്ടും ഒരു 'ജാൻ-എ-മൻ' !!

ജീവിതം എന്നാൽ എന്ത് എന്ന ചോദ്യത്തിന് ഒരുപാട് ഉത്തരങ്ങളുണ്ട് . ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ചുറ്റുപാടുകളിൽ നിന്നും അനുഭവങ്ങളിൽ നിന്നുമൊക്കെയാണ് ജീവിതത്തെ പലതായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതെങ്കിലും ജീവിതം അത് ഇത്രയൊക്കെയേ ഉള്ളൂ എന്ന് വളരെ ലളിതമായും സരസമായും പറഞ്ഞു തരുകയാണ് 'ജാൻ-എ-മൻ'.

ലിജോ ജോസ് പെല്ലിശ്ശേരിയുടെ 'ഈ.മ.യൗ' വിന്റെ കഥാപരിസരം മരണ വീട് ആണെങ്കിൽ 'ജാൻ-എ-മന്നി'ന്റെ കഥാപരിസരം ഒരു മരണ വീടും ബെർത്ത് ഡേ പാർട്ടി നടക്കുന്ന വീടും ഒന്നിച്ചു കൂടിയതാണ്.

രംഗബോധമില്ലാത്ത കോമാളിയാണ് മരണമെങ്കിൽ ആ കോമാളിയെ കണക്കറ്റ് പരിഹസിച്ചു ചിരിക്കുന്ന വിധമാണ് മരണവീടിനു മുന്നിൽ തന്നെയുള്ള ജോമോന്റെ ബെർത്ത് ഡേ പാർട്ടി ആഘോഷങ്ങൾ.

പാളിപ്പോകാൻ ഒരുപാട് സാധ്യതകൾ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു പ്ലോട്ടിനെ കെട്ടുറപ്പുള്ള തിരക്കഥ കൊണ്ടും വേറിട്ട അവതരണം കൊണ്ടുമൊക്കെ ഗംഭീരമാക്കാൻ പുതുമുഖ സംവിധായകൻ ചിദംബരത്തിന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഒരു ഭാഗത്ത് ചിരിയുടെ മാലപ്പടക്കം പൊട്ടിക്കുന്ന അതേ സമയത്ത് തന്നെ മരണ വീട്ടിലെ കാഴ്ചകളിലേക്ക് കൊണ്ട് പോയി പൊടുന്നനെ സിനിമയുടെ മൂഡ് ഷിഫ്റ്റ് ചെയ്യുകയാണ് സംവിധായകൻ. ചിരിയും സങ്കടവും മാറി മറയുന്ന സീനുകളിൽ നിന്ന് ഒരു ഘട്ടമെത്തുമ്പോൾ പകയുടെയും കലഹത്തിന്റെയും മൂഡിലേക്ക് വീണ്ടും ഒരു മാറ്റം.

ഇങ്ങിനെ ആദ്യാവസാനം വരെ ചിരിയും സങ്കടവും കലഹവും പകയും സൗഹൃദവുമൊക്കെയായി മാറി മറയുന്ന കഥാഗതിയെ രസകരമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതോടൊപ്പം മൂടി വെക്കപ്പെട്ട ഒരു പ്രണയ കഥ കൂടി സിനിമയുടെ ഭാഗമാകുന്നു. അത് വരെ കണ്ട കളി ചിരികൾക്കും കലഹങ്ങൾക്കുമപ്പുറം 'ജാൻ-എ-മൻ' എന്ന സിനിമക്ക് മറ്റൊരു മനോഹരമായ ആസ്വാദന തലം നൽകുന്നതും ആ പ്രണയ കഥയാണ്.

കാനഡയിലെ മഞ്ഞിൽ പൊതിഞ്ഞ ഏകാന്തതയിൽ നിന്ന് സ്വന്തം പിറന്നാൾ ആഘോഷിക്കാൻ ജന്മനാട്ടിലേക്ക് പറന്നിറങ്ങി വരുന്ന ജോമോനും, ജോമോന്റെ പിറന്നാൾ കളറാക്കാൻ കട്ടക്ക് നിൽക്കുന്ന ഡോക്ടർ ഫൈസലും, മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെയെങ്കിലും സ്വന്തം വീട്ടിൽ ജോമോന്റെ ബർത് ഡേ പാർട്ടിക്ക് വേണ്ട ഇടം കൊടുക്കുന്ന സമ്പത്തും, പാർട്ടി ഗംഭീരമാക്കാൻ ലൈറ്റും സൗണ്ടും ഡിജെ സെറ്റപ്പുമായി വരുന്ന ഇവന്റ് മാനേജർ അക്ഷയ്‌കുമാറുമാണ് 'ജാൻ-എ-മൻ' സിനിമയുടെ കഥാപരിസരത്തെ ആദ്യാവസാനം വരെ ലൈവാക്കി നിർത്തുന്നത്.

പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പ്രകടനങ്ങളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങുന്ന ഒരു സിനിമയല്ല 'ജാൻ-എ-മൻ' എന്നത് എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. ഒരു സീനിൽ ചുമ്മാ നടന്നു പോകുന്ന കഥാപാത്രമുണ്ടെങ്കിൽ അയാൾക്കുമുണ്ട് ഈ സിനിമയിൽ ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഒരുപാട് കാര്യങ്ങൾ.

ബെർത്ത് ഡേ കേക്കുമായി വരുന്ന ചേട്ടനൊക്കെ മിന്നായം പോലെ വന്നു പോകുന്നവരാണെങ്കിലും ഉള്ള സീനിൽ മിന്നലായി മാറുന്നു . അത് പോലെ ഗുണ്ടാ സജിയേട്ടനും പുള്ളിയുടെ അസിസ്റ്റന്റുമൊക്കെ ഒരു രക്ഷയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അമ്മാതിരി സാധനങ്ങൾ

ചിരിയുടെ പൊടിപൂരത്തിനിടയിലും മരണ വീട്ടിലെ ഇമോഷണൽ രംഗങ്ങളെല്ലാം അതി വൈകാരികതയിലേക്ക് കൊണ്ട് പോകാതെ കൈയ്യടക്കത്തോടെ കൈകാര്യം ചെയ്‌തു കാണാം. ലാലിന്റെ കൊച്ചു കുഞ്ഞും ബാലു വർഗ്ഗീസിന്റെ മോനിച്ചനുമൊക്കെ പ്രകടനം കൊണ്ട് സ്‌കോർ ചെയ്യുന്നതും അവിടെ തന്നെ.

ഈ കൊല്ലം റിലീസായ 'ഓപ്പറേഷൻ ജാവ'യിലെ ആന്റണിയും 'ജാൻ-എ-മന്നി'ലെ മോനിച്ചനും ബാലു വർഗ്ഗീസിന്റെ കരിയറിൽ ഒരു നടനെന്ന നിലയിൽ ഗ്രാഫുയർത്തിയ കഥാപാത്രങ്ങളാണ്.

മോനിച്ചനും മോനിച്ചന്റെ പെങ്ങൾമാരും തമ്മിലുള്ള അകൽച്ചയും അടുപ്പവുമൊക്കെ മനസ്സ് തൊടുന്ന വിധം അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് റിയ സൈറയും ജിലു ജോസഫും.

ബേസിൽ ജോസഫ് -ഗണപതി -അർജ്ജുൻ അശോകൻ-അഭിരാം പൊതുവാൾ..ഒന്നും പറയാനില്ല ടീമേ!!

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = നൂറു കോടിയുടെ മുതൽമുടക്കോ വലിയ കാൻവാസിലുള്ള കഥ പറച്ചിലോ സൂപ്പർ താര നിരകളോ ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ എങ്ങിനെ പ്രേക്ഷകരെ എന്റെർറ്റൈൻ ചെയ്യിക്കാൻ സാധിക്കും എന്നതിന്റെ ഏറ്റവും ലളിതമായ ഉദാഹരണമാണ് 'ജാൻ-എ-മൻ'.

*വിധി മാർക്ക് = 7.5/10

-pravin-

ദൃശ്യ മികവ് മാത്രമാകരുത് സിനിമ !!

ഒരുപാട് ഹൈപ്പുകളോടെ റിലീസായ സിനിമകൾ പരമാവധി നെഗറ്റിവ് റിവ്യൂസും അഭിപ്രായങ്ങളും കേട്ടറിഞ്ഞ ശേഷം വേണം കാണാൻ. അങ്ങനെയാകുമ്പോൾ ഒരു പ്രതീക്ഷകളുടെയും ഭാരമില്ലാതെ കാണാൻ സാധിക്കും.

'മാമാങ്കം' വന്നപ്പോഴും ഇപ്പോൾ 'മരക്കാർ' വന്നപ്പോഴും ആളും ആരവവുമില്ലാതെയാണ് തിയേറ്ററിൽ പോയി കണ്ടത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഈ പറഞ്ഞ രണ്ടു സിനിമകളും പോരായ്മാകൾക്കിടയിലും ആസ്വദിക്കാൻ സാധിച്ചു.

കണ്ടിരിക്കാൻ പോലും സാധ്യമല്ലാത്ത സിനിമ എന്ന തരത്തിൽ ഡീഗ്രേഡ് ചെയ്യപ്പെടേണ്ട സിനിമയല്ലെങ്കിലും ആസ്വാദനപരമായി വിമർശിക്കപ്പെടേണ്ടേ നിരവധി കാര്യങ്ങളുള്ള സിനിമ തന്നെയാണ് മരക്കാർ.

സംഭവ ബഹുലമായ ജീവിതങ്ങളെ സിനിമയിലേക്ക് പകർത്തി എഴുതുമ്പോൾ പലപ്പോഴും സംഭവിക്കുന്ന പ്രധാന പ്രശ്നം തിരക്കഥയിൽ എന്തൊക്കെ ഉൾപ്പെടുത്തണം / ഒഴിവാക്കണം എന്നത് സംബന്ധിച്ചുള്ള ആശയ കുഴപ്പങ്ങളാണ്. മരക്കാറിന്റെ തിരക്കഥയിൽ അപ്രകാരം കൃത്യമായ ഒരു ഫോക്കസ് ഉണ്ടായില്ല എന്നതിനൊപ്പം എഴുതിയ തിരക്കഥ ദുർബ്ബലവുമായി പോയി.

'കായംകുളം കൊച്ചുണ്ണി'യിൽ ഇത്തിക്കരപ്പക്കിയുടെ വേഷത്തിൽ വെറും അതിഥി താരമായി വന്നപ്പോൾ പോലും മോഹൻലാൽ എന്ന നടന്റെ എനർജിയും സ്ക്രീൻ പ്രസൻസും ആഘോഷിക്കപ്പെട്ടതാണ്. പക്ഷേ അതേ മോഹൻലാൽ കുഞ്ഞാലി മരക്കാറെന്ന യോദ്ധാവായി വന്നപ്പോൾ ആ എനർജി കാണിക്കാനുള്ള സ്ക്രീൻ റൈറ്റിങ് ഇല്ലാതെ പോയി.

മോഹൻലാലിന് കുഞ്ഞാലി മരക്കാർ എന്ന യോദ്ധാവിന്റെ ശരീര ഭാഷ ഇല്ല എന്ന പരിഹാസത്തിനോട് യോജിക്കാനില്ലെങ്കിലും ആ കഥാപാത്രത്തിനെ ഭാഷാപരമായി അവതരിപ്പിക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹത്തിലെ നടന് പൂർണ്ണതയും തുടർച്ചയുമില്ല എന്ന പരാതിയോട് യോജിക്കാം .എങ്കിലും കിളിച്ചുണ്ടൻ മാമ്പഴത്തിലെ അബ്ദു ആയില്ലല്ലോ എന്നത് ആശ്വാസം.

അൽപ്പ നേരം മാത്രമേ ഉള്ളൂവെങ്കിലും കുഞ്ഞു കുഞ്ഞാലിയായി വന്ന പ്രണവിന് അച്ഛനെക്കാൾ കുഞ്ഞാലി മരക്കാർ എന്ന കഥാപാത്രത്തോട് നീതിപുലർത്താൻ സാധിച്ചു.

പ്രകടനം കൊണ്ട് മോഹൻലാലിനെക്കാൾ ഈ സിനിമയിൽ സ്കോർ ചെയ്യുന്നത് സഹനടന്മാരായി അഭിനയിച്ചവരാണ്. ഹരീഷ് പേരടിയുടെ മാങ്ങാട്ടച്ചനായുള്ള പ്രകടനം അക്കൂട്ടത്തിൽ എടുത്തു പറയേണ്ടതാണ്. നെടുമുടി വേണുവിന്റെ സാമൂതിരിയും, ജെയ് ജെ ജകൃതിന്റെ ചിന്നാലിയും, അർജ്ജുന്റെ അനന്തനും, സുനിൽ ഷെട്ടിയുടെ ചന്ദ്രോത് പണിക്കരും, അശോക് സെൽവന്റെ അച്യുതനുമൊക്കെ മികച്ച കാസ്റ്റിങ് ആയി തന്നെ അനുഭവപ്പെട്ടു.

അതേ സമയം മുകേഷ് -ഗണേഷ് -ഇന്നസെന്റ് -മാമുക്കോയ തുടങ്ങിയവർ വേഷം കൊണ്ട് മാത്രം കഥാപാത്രങ്ങളായി വന്ന പോലെയാണ് തോന്നിയത്. ഒരു തരത്തിലും കഥാപാത്രങ്ങളായി മാറാതെ മുൻകാല പ്രിയദർശൻ സിനിമകളിലെ കോമഡി സീനിലേക്കെന്ന പോലെ അഭിനയിച്ചു പോയവർ അവരാണ്. പ്രഭുവിനെ പോലും ഈ സിനിമയിൽ അത്തരത്തിൽ ഒരു കോമഡി പീസാക്കി മാറ്റി.

എണ്ണം കൊണ്ട് കഥാപാത്രങ്ങൾ പലതുണ്ടെങ്കിലും സ്ക്രീനിലേക്ക് വരുമ്പോൾ അവരിൽ പലർക്കും കാര്യമായി ഒന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്ത നിലക്ക് ഒതുങ്ങി പോകുന്നു. കഥ നടക്കുന്ന കാലഘട്ടവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാത്ത കഥാപാത്ര സംഭാഷണങ്ങളും നാടകീയത നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സീനുകളുമൊക്കെ മരക്കാറിലെ രസം കൊല്ലികളായി.

കുഞ്ഞാലി മരക്കാറിന്റെ ചരിത്രം അപൂർണ്ണമായത് കൊണ്ട് തന്നെ സിനിമയിലേക്ക് ചേർക്കാവുന്ന സാങ്കൽപ്പിക കഥകൾക്കും കഥാപാത്രങ്ങൾക്കും കണക്കില്ലായിരുന്നു. ഈ സാധ്യതയെ പ്രിയദർശൻ വാണിജ്യപരമായി പ്രയോജനപ്പെടുത്തിയെങ്കിലും ക്രിയാത്മകമായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്നതിൽ പുറകോട്ട് പോയി എന്ന് പറയേണ്ടി വരും.

കേട്ടും വായിച്ചുമറിഞ്ഞ കുഞ്ഞാലി മരക്കാർ കഥകളും ചരിത്രവുമൊക്കെ പേരിന് സിനിമയിലേക്ക് പകർത്തപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട് എന്നത് ആശ്വാസകരമായിരുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ചരിത്രത്തെ വളച്ചൊടിച്ചു എന്ന പരാതി ഈ സിനിമയുടെ കാര്യത്തിൽ അത്ര പ്രസക്തമായി തോന്നിയില്ല.

കാലാപാനിയിലെ ഗോവർദ്ധനെ തൂക്കിലേറ്റുന്ന ക്ലൈമാക്സ് സീൻ ഇന്ന് കാണുമ്പോഴും ഒരു വല്ലാത്ത ഫീലാണ്. എന്റെ ജന്മനാടിന് മോചനം ലഭിക്കണമേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ട് തൂക്കു കയറേറ്റ് വാങ്ങുന്ന ഗോവർദ്ധനനെ മരക്കാറിലും കാണാം. പക്ഷെ അതിൽ മനസ്സ് തൊടുന്ന ആ പഴയ ഫീൽ ഇല്ല എന്ന് മാത്രം. അങ്ങിനെ മനസ്സ് തൊട്ട് പോകുന്നത് അർജ്ജുന്റെ അനന്തനും ഹരീഷ് പേരടിയുടെ മാങ്ങാട്ടച്ചനും സ്‌ക്രീനിൽ നിന്ന് മറയുമ്പോഴാണ്. മരക്കാറെന്ന സിനിമയിൽ മനസ്സ് തൊട്ട ആഴമുള്ള കഥാപാത്ര പ്രകടനങ്ങളും അവരുടേത് തന്നെ.

ആകെ മൊത്തം ടോട്ടൽ = പോരായ്‌മകളും മികവുകളുമുള്ള സിനിമകളെ പോരായ്‌മകൾ കൊണ്ട് മാത്രം വിലയിരുത്തുന്ന ശൈലിയോട് യോജിപ്പില്ല. അത് കൊണ്ട് തന്നെ പറയട്ടെ മേൽപ്പറഞ്ഞ പോരായ്മകൾ ഉള്ളപ്പോഴും visual effects നൽകിയ ആസ്വാദനം ചെറുതല്ല. തിരുവിന്റെ ഛായാഗ്രഹണവും സാബു സിറിലിന്റെ പ്രൊഡക്ഷൻ ഡിസൈനും തന്നെയാണ് മരക്കാറിന്റെ തിയേറ്റർ ആസ്വാദനം. പക്ഷേ അത് മാത്രമാകരുതല്ലോ ഒരു സിനിമയുടെ ആകെ തുക.

*വിധി മാർക്ക് = 6/10

-pravin-